Χαψής και υιός, παρέα στην αδρεναλίνη

Ανεβαίνοντας για τον Σμόλικα.

Πάντα πίστευα ότι η σχέση πατέρα-γιου διέπεται από τον κανόνα του ορθού παραδείγματος. Με λίγα λόγια, κανένας γιος δεν ακολουθεί τις συμβουλές του πατέρα του, παρά μονάχα το παράδειγμά του. Τον τρόπο που ζει, τις αξίες που κουβαλά. Για έναν γιο, ο πατέρας του θα είναι πάντα ο πρώτος του ήρωας –όπως για μια κόρη θα είναι πάντα η πρώτη της αγάπη.

Ανέπτυξα μια βαθιά και στενή σχέση με τον Λευτέρη από τότε που ήταν μωρό. Καλά-καλά δεν είχε κλείσει έξι μήνες ζωής όταν τον πήγα για baby swimming στο Ολυμπιακό Στάδιο. Ήθελα να είμαι εγώ αυτός που θα τον έριχνε πρώτος «στα βαθιά».

Το μεγαλύτερο δώρο που μπορεί να κάνει ένας πατέρας στον γιο του είναι πιστέψει σε αυτόν. Να σταθεί στο πλάι του και να ανακαλύψουν συντροφιά τον κόσμο. Ο καθένας μας μπορεί να γίνει πατέρας, όμως το να είσαι «μπαμπάς» είναι μια ολότελα διαφορετική ιστορία.

Tandem mountain biking στα μονοπάτια του Υμηττού.

Στο πρόσωπο του Λευτέρη έχω βρει την καλύτερη παρέα που είχα ποτέ στις εξορμήσεις και τις διαφυγές μου. Ασχολούμαι με τον αθλητισμό και τα extreme sports πολλά χρόνια. Ανέκαθεν ήμουν ανήσυχος και δραστήριος, μαζί του όμως πέρασα σε άλλη διάσταση, τα πάντα απέκτησαν νόημα δίπλα του.

Κάνουμε μαζί κάθε δραστηριότητα. Από ορειβασία και πεζοπορία μέχρι μηχανές, ποδήλατο και καγιάκ. Δεν θα μπορούσα ποτέ να λειτουργήσω όπως ορισμένοι γονείς, που δίνουν στα παιδιά τους ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι και τα παρατάνε.

«Kανένας γιος δεν ακολουθεί τις συμβουλές του πατέρα του, παρά μονάχα το παράδειγμά του. Τον τρόπο που ζει, τις αξίες που κουβαλά».

Εντουροβόλτα στις όχθες της λίμνης Πλαστήρα.

Εγώ ασχολούμαι με τα roller-blades και εκείνος με το σκέιτμπορντ. Φυσικά με όλες τις απαραίτητες προφυλάξεις. Φοράει ένα τέλειο full face κράνος που του έχω φέρει από την Αγγλία. Για το enduro πάλι, έχει ειδική στολή motocross, με θώρακα και όλα τα απαραίτητα. Δεν είναι μόνο ζήτημα ασφάλειας, αλλά και διαπαιδαγώγησης.

Στο στούντιό μου έχω φτιάξει έναν τοίχο αναρρίχησης και εξασκούμαστε καθημερινά. Απέναντι υπάρχει μια ράμπα για σκέιτμπορντ, ενώ έχουμε γεμίσει τους τοίχους με δικά μας γκράφιτι. Αυτός ο χώρος είναι το καταφύγιό μας.

Μου αρέσει που είμαστε μια outdoor οικογένεια. Πρόσφατα ανεβήκαμε στην Πίνδο, έχοντας μαζί μας φουσκωτές βάρκες, για να κάνουμε βόλτα στη Δρακόλιμνη. Πολλοί διαφωνούν με αυτές τις δραστηριότητες. Μου λένε «Πού το τρέχεις τώρα μικρό παιδί;», όμως ο ίδιος το απολαμβάνει. Στην πραγματικότητα, του δείχνω έναν εναλλακτικό τρόπο για να αντέξει τις δυσκολίες της ζωής.

Οι εξορμήσεις μας στο βουνό, τα παιχνίδια στο στούντιο, οι βόλτες μας με το μπάγκι στην παραλία, όλα όσα κάνουμε μαζί έχουν σφυρηλατήσει μια σχέση που ξεφεύγει από τον παραδοσιακό δεσμό πατέρα-γιου. Καθώς τον παρατηρώ να μεγαλώνει βλέπω στα μάτια του έναν φίλο.

Οδήγηση οff road στην Βάλια Κάλντα

Γιατί ντύνω, από την κορυφή ως τα νύχια, ίδια με μένα τον γιο μου; Είναι το παιχνίδι μας. Μόνο που δεν είναι αυτός η mini-me εκδοχή μου, αλλά εγώ η δική του maxi εκδοχή! Στην πραγματικότητα, ντυνόμαστε το ίδιο γιατί είμαστε ομάδα. Και τα ρούχα μας προσδιορίζουν αυτό τον υπέροχο δεσμό.

Ο Λευτέρης είναι η προέκταση του εαυτού μου. Είναι το χνάρι μου στον κόσμο. Θέλω να γνωρίσει όσα έχω αγαπήσει κι εγώ, το βουνό, τις εκδρομές, τα σπορ… Από εκεί και πέρα όμως έχει τη δική του προσωπικότητα, ό,τι και αν αποφασίσει στο μέλλον θα είναι δική του απόφαση. Το δικό μου καθήκον είναι να τον διδάξω πώς να αποκτήσει ορθή κρίση.