Στα 21 χρόνια που έπαιξε επαγγελματικά μπέιζμπολ, κέρδισε 7 πρωταθλήματα και έσπασε όλα τα ρεκόρ. (Φωτογραφία: Wikipedia / United States Library of Congress)
Ήταν αρχές της δεκαετίας του 2010 όταν συνέβη κάτι περίεργο και απροσδόκητο στην καθημερινότητά μου. Ήταν τότε, που εντελώς τυχαία, «έπεσα» στην τηλεόραση πάνω σε έναν αγώνα μπέιζμπολ – και κόλλησα (αυτό είναι το απροσδόκητο). Μέχρι τότε ήξερα τι εστί μπέιζμπολ, αλλά δεν καταλάβαινα τίποτα. Στο μυαλό μου ήταν ένα εντελώς παρανοϊκό παιχνίδι, χωρίς καμία λογική.
Όχι, ότι εκείνη την ημέρα που είδα για πρώτη φορά αγώνα, κατάλαβα πώς παίζεται το παιχνίδι. Αλλά μου έκανε ένα «κλικ», αρκετό για να κολλήσω και να ψάξω τους κανόνες. Για την ακρίβεια έπεσα με τα μούτρα να μάθω τα πάντα για το παιχνίδι. Διάβαζα κανονισμούς, ορισμούς, έβλεπα παιχνίδια και όσα δεν προλάβαινα, τα έγραφα για να τα δω το σαββατοκύριακο. Nerd με όλη τη σημασία της λέξης. Μέχρι και αγαπημένη ομάδα απέκτησα (NY Yankees), ενώ το Moneball απέκτησε μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.
Το μόνο πράγμα που δεν χρειάστηκε να μάθω εκείνη την περίοδο για το μπέιζμπολ ήταν ένα όνομα: Babe Ruth. Η αλήθεια είναι ότι τον Bambino ή The Sultan of Swat (ανάλογα ποιο παρατσούκλι σας αρέσει περισσότερο) έτυχε να τον ακούσω αρκετά πιο παλιά. Πρώτα στην ταινία Goonies, όπου το όνομά του αναφέρετε σαν μάρκα γλυκών στη σκηνή ανάμεσα στον Chunk και τον Sloth, ενώ μετά αρχές των nineties μέσα από την ταινία The Babe, με τον John Goodman. Και μπορεί το άθλημά του να μην το γνώριζα, αλλά το φιλμ το λάτρεψα, όπως και την ιστορία του. Μια ιστορία συνώνυμο του American dream.
Βλέπεις, ο George Herman Ruth Jr. προερχόταν από μια οικογένεια μεσαίας τάξης, που μέχρι τα 7 του είδε την μητέρα του να πεθαίνει, το ίδιο και έξι αδέρφια του, ενώ ο πατέρα του τον έβαλε εσώκλειστο στο σχολείο αρρένων St. Mary. Στα μάτια των περισσότερων παιδιών αυτή η κίνηση είναι σκέτη καταστροφή, αλλά τελικά εκεί ο Ruth όχι απλά θα μάθει να αγαπάει το μπέιζμπολ, αλλά θα γίνει και ο κορυφαίος παίκτης της ιστορίας του.
Όταν ο ιδιοκτήτης των Red Sox τον έδιωξε από την ομάδα, ο μύθος λέει ότι ο Ruth τον καταράστηκε να μην κερδίσει ποτέ πρωτάθλημα. Και η κατάρα κράτησε για 86 χρόνια! (Φωτογραφία: Wikipedia / Francis P. Burke Collection)
Όπως δήλωσε όταν ήταν πλέον ο μεγαλύτερος σταρ του αθλήματος «αν δεν υπήρχε το μπέιζμπολ θα ήμουν είτε στη φυλακή είτε στο νεκροταφείο».
Σύμφωνα με τον «μύθο» (γιατί πολλά σημεία στη ζωή του Ruth παίζουν ανάμεσα στην πραγματικότητα και τον μύθο), ο αδελφός Matthias Boutlier ήταν ο άνθρωπος που του άλλαξε τη ζωή. Μια μέρα κάτι παιδιά παίζανε μπέιζμπολ και ο Ruth τα κορόιδευε, μέχρι που ο Boutlier τον προκάλεσε να δοκιμάσει. Τότε έκανε το πρώτο του χτύπημα και από τότε δεν σταμάτησε. Ήταν η αρχή μιας μεγάλης καριέρας.
Το 1914, στα 19 του, θα πάει στη μικρή λίγκα και την ομάδα Baltimore Orioles (εκεί που το κόλλησαν το παρατσούκλι Babe, καθώς ήταν ο μικρότερος σε ηλικία) και σε μερικούς μήνες θα καταφέρει να βρει μια θέση στους Boston Red Sox, μια από τις μεγαλύτερες ομάδες του MLB. Το ημερολόγιο έγραφε 11 Ιουλίου όταν πάτησε για πρώτη φορά στο χώμα της μεγάλης κατηγορίας. Η παρθενική του χρονιά θα είναι περίεργη, χωρίς ιδιαίτερο χρόνο συμμετοχής, θα δοθεί δανεικός στους Providence Grays (ακόμα μια μικρή ομάδα), προτού επιστρέψει έναν χρόνο αργότερα και αρχίσει να χτίζει την αυτοκρατορία του.
Μια από τις πρώτες του εμφανίσεις με τη φανέλα των NY Yankees. (Φωτογραφία: Wikipedia / Paul Thompson)
Στη Βοστόνη θα μείνει 5 χρόνια και θα πάρει τρία πρωταθλήματα, ως ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της ομάδας. Και ξαφνικά θα έρθει η μεγάλη έκπληξη: ο τότε ιδιοκτήτης των Red Sox θα τον πουλήσει στους NY Yankees. Ακόμα και σήμερα κανείς δεν ξέρει με σιγουριά γιατί το έκανε αυτό ο Harry Frazee. Πολλά έχουν ακουστεί για την πώληση του Ruth, με επικρατέστερη άποψη ότι ο Frazee ήθελε ρευστό προκειμένου να χρηματοδοτήσει ένα μιούζικαλ στο Μπρόντγουεϊ!
Ένας ακόμα μύθος εκείνης της εποχής λέει ότι ο Ruth καταράστηκε τον Frazee να μην κερδίσει ποτέ το πρωτάθλημα επειδή τον πούλησε. Το αστείο είναι ότι οι Red Sox χρειάστηκαν 86 χρόνια μέχρι να πάρουν τον επόμενό τους τίτλο.
Η ουσία είναι ότι ο Ruth μετακόμισε στη Νέα Υόρκη και τότε άλλαξε την ιστορία του αθλήματος. Στους Yankees θα μείνει 14 χρόνια, θα πάρει τέσσερα πρωταθλήματα και θα σπάσει όλα τα ρεκόρ στο μπέιζμπολ, ως ο κορυφαίος παίκτης του αθλήματος. Δεν είναι τυχαίο πως ο μισθός του το 1930 άγγιζε τα 80.000 δολάρια, δηλαδή περισσότερα χρήματα από όσα έβγαζε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ εκείνη την περίοδο.
Ακόμα και σήμερα, περίπου 70 χρόνια μετά τον θάνατό του, το όνομά του φιγουράρει ψηλά στις περισσότερες λίστες των ρεκόρ του μπέιζμπολ.
Βέβαια, όσο συνεπής ήταν στα home runs (714 έκανε συνολικά στην καριέρα του), άλλο τόσο «τρελός» ήταν στην προσωπική του ζωή. Όχι «τρελός» ως κακός άνθρωπος, γιατί η αγάπη του για τα παιδιά και το φιλανθρωπικό του έργο ήταν γνωστό, αλλά «τρελός» με την άποψη ότι ήθελε να τα ζήσει όλα.
Το ότι παντρεύτηκε την Helen Woodford στα 19 του, δεν άλλαξε τίποτα. Τα ξενύχτια, το αλκοόλ, τα τσιγάρα και οι γυναίκες ήταν κομμάτι της ζωής του. Κάτι που δεν άλλαξε ούτε μετά τον 2ο του γάμο με την Claire Merritt Hodgson το 1929. Άλλωστε όπως είχε πει «έμαθα από πολύ νωρίς να πίνω μπύρα, κρασί και ουίσκι, ενώ νομίζω ήμουν 5 χρονών όταν μάσησα καπνό για πρώτη φορά».
Ωστόσο, αυτός ο τρόπος ζωής ήταν που επηρέασε σε υπερβολικό βαθμό την υγεία του. Και το 1948 άφησε την τελευταία του πνοή από καρκίνο του οισοφάγου. Τα ρεκόρ του, όμως, θα κάνουν πολλά χρόνια μέχρι να «χαθούν» από τις πρώτες θέσεις.
Διαβάστε ακόμα: Τα κρυφά πολιτικά μηνύματα πίσω από το Μουντιάλ του 1978 στην Αργεντινή
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
