Ρίο ντε Τζανέιρο, Βραζιλία, 15/6/2010: Ο ερωτισμός εδώ είναι διάχυτος σε όλες τις ηλικίες. Μόνο που σε μια χώρα με τόσους φτωχούς και τόσους πλούσιους ‒ντόπιους και εισαγόμενους‒ μεταφράζεται σε πορνεία. Η φαβέλα περιμένει πώς και πώς το Μουντιάλ για να βγάλει μερικά δολάρια παραπάνω. Προσφέροντας τα κορμιά των παιδιών της… (Φωτογραφία: Άκης Τεμπερίδης)

Ρίο ντε Τζανέιρο, Βραζιλία, 15/6/2010: Ο ερωτισμός εδώ είναι διάχυτος σε όλες τις ηλικίες. Μόνο που σε μια χώρα με τόσους φτωχούς και τόσους πλούσιους ‒ντόπιους και εισαγόμενους‒ μεταφράζεται σε πορνεία. Η φαβέλα περιμένει πώς και πώς το Μουντιάλ για να βγάλει μερικά δολάρια παραπάνω. Προσφέροντας τα κορμιά των παιδιών της… (Φωτογραφία: Άκης Τεμπερίδης)

Δώσε μου την κάμερα να σε βγάλω μια φωτογραφία με την αδερφή μου. Κοίτα τι όμορφη είναι!», επέμενε ο πιτσιρικάς όταν πλησιάσαμε την τσακαλοπαρέα του στην Κοπακαμπάνα. Τότε αγκάλιασε την τρυφερή «μουλάτα» και την έπνιξε σε ‒γεμάτα εφηβικό ερωτισμό‒ φιλιά. Αν του έδινα τη μηχανή, πιθανόν να εξαφανιζόταν. Όμως μπορώ να τον κατηγορήσω γι’ αυτό; Μπορούμε να κρίνουμε παιδιά της φαβέλας σαν κι αυτά αν το ρίχνουν στην πορνεία, στα ναρκωτικά και στις ληστείες με τόσο πλούτο μπροστά στα μάτια τους στις χλιδάτες ακτές του Ρίο; Σίγουρα το Μουντιάλ do Brazil δεν θα τα βοηθήσει να βρουν το δρόμο τους…

 

Η είδηση: Η FIFA ανακοίνωσε ότι δεν θα περιληφθούν λόγοι του προέδρου Σεπ Μπλάτερ, αλλά και της Προέδρου της Βραζιλίας, Ντίλμα Ρουσέφ, στην Τελετή Έναρξης του Μουντιάλ 2014 τον Ιούνιο. Μετά τα εκτενή επεισόδια πέρυσι κατά τη διάρκεια του Confederations Cup, η FIFA θέλει να αποφύγει νέο κύμα διαμαρτυριών στη χώρα που φιλοξενεί το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου. Μεγάλο μέρος των Βραζιλιάνων κατηγορεί την κυβέρνηση ότι ξόδεψε τεράστια ποσά για τη διοργάνωση του Μουντιάλ, τα οποία καλείται να πληρώσει ο μέσος Βραζιλιάνος μέσα από αυξήσεις τιμών σε βασικές υπηρεσίες, όπως οι αστικές συγκοινωνίες.

Το σενάριο: Το 2010 ήταν η δεύτερη φορά που πηγαίναμε στο Ρίο της Βραζιλίας. Τη συγκεκριμένη, έχοντας οδηγήσει σε όλη την Αμερική, από το Λος Άντζελες στη Νέα Υόρκη, από το Μεξικό στον Παναμά και από την Κολομβία στη Γη του Πυρός. Εκείνες τις μέρες ξεκινούσε το Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής και η FIFA είχε στήσει μια τεράστια εξέδρα στην Κοπακαμπάνα. Στον πρώτο αγώνα των «Σελεσάο» με τη Βόρεια Κορέα (τι αντίθεση οι δύο ομάδες στο ίδιο γήπεδο, αλήθεια…) μαζεύτηκαν πάνω από 20.000 άνθρωποι στην περίφημη ακτή, η οποία έχει τόση τουριστική αξία στη Βραζιλία όση ο Παρθενώνας στην Ελλάδα.

Ήμασταν κι εμείς εκεί και ζήσαμε ένα μίνι καρναβάλι πάνω στην άμμο. Σάμπα, πράσινο, κίτρινο και μπλε, πούλιες, μελαμψά κορμιά με τάνγκα, gay ντίβες, ροδοκοκκινισμένοι (και αναψοκοκκινισμένοι) τουρίστες και παιδιά από τις φαβέλες σε ένα εκρηκτικό μείγμα που σε κάνει να θέλεις να τα παρατήσεις όλα και να ζήσεις εκεί.

Όμως για τους ντόπιους δεν είναι τόσο απλά. Η Κοπακαμπάνα είναι η βιτρίνα, το βραζιλιάνικο όνειρο. Οι φαβέλες του Ρίο ‒άναρχα χτισμένες στους λόφους της πόλης με την καλύτερη θέα στην παραλία‒ είναι πολύ κοντά. Τα φτωχά κορίτσια και αγόρια βγάζουν τα ρούχα τους κάθε πρωί και κατεβαίνουν στην ακτή για να εξοικονομήσουν τα προς το ζην, με τρόπο συνήθως ανορθόδοξο.

Στην Κοπακαμπάνα και στην Ιπανέμα οι φυλετικές και οικονομικές ανισότητες εξαφανίζονται. Όλοι και όλες είναι ημίγυμνοι κάτω από το δυνατό ήλιο, χειμώνα – καλοκαίρι. Και ο καθένας δίνει αυτό που έχει για να πάρει εκείνο που χρειάζεται. Η φαβέλα προσφέρει τα υπέροχα κορμιά της. Οι τουρίστες τα δολάριά τους. Απλά πράγματα…

Διαβάστε ακόμα: «Πώς έξι μήνες στην Ασία με άλλαξαν για πάντα»

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top