Στις 28 Μαΐου, το Cycling4Wine, πραγματοποιεί τον 4ο Ποδηλατικό Γύρο Κτήματος Τσέλεπου στις Ρίζες Αρκαδίας. (Όλες οι φωτογραφίες είναι μια ευγενική παραχώρηση του Θεμιστοκλή Νικολετόπουλου)

Πάθος. Η κινητήριος δύναμη. Στα 4 έμαθα ποδήλατο, στα 8 είχα δικό μου αλλά έπρεπε να φτάσω στα 19 και να καβαλήσω ένα καθαρόαιμο χειροποίητο αγωνιστικό για να καταλάβω μέσα σε λίγα λεπτά ότι αυτό το ιδιότροπο πράγμα με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα και την έντονη προσωπικότητα μου είχε αλλάξει τη ζωή. Η λέξη καθαρόαιμο θα με συνόδευε για πάντα και θα σήμαινε αυτό που κάνει τη δουλειά του ασυμβίβαστα, τόσο καλά, που κοιτάζει αφ’ υψηλού τη μετριότητα που πασχίζει να χωρέσει τα πάντα σε ένα βολικό ή ελκυστικό πακέτο. Και το ερωτεύτηκα γιατί δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς, από τη στιγμή που το συνειδητοποίησα. Υπήρχαν πλέον μόνο αυτά τα ποδήλατα για μένα, μόνο αυτή η αρχιτεκτονική, που σπούδαζα και πρέπει να σε συγκλονίζει, μόνο τα κρασιά με τις φοβερές τανίνες που θέλουν πολλές ώρες στην καράφα για να ξεδιπλώσουν τις χάρες τους, τις μουσικές που πρέπει να γυμναστείς σε μοναχικές ακροάσεις για να ανοίξουν τις πύλες τους, τα υψίπεδα του ανθρώπινου πολιτισμού που απαιτούν ασκητικότητα για να ανταμείψουν την απαιτητική σου φιληδονία.

Σοβάρεψαν τα πράγματα λοιπόν και συνέχισα να καβαλάω, πολύ πιο σοβαρά και συνειδητά όμως. Δεν ήταν το μοναχικό Βερολίνο-Βιέννη του ’75, ήταν πως είχα ήδη γίνει κένταυρος για τα καλά, and to make things worse, συνάντησα ένα Clerc Milon που έσκασε σαν χειροβομβίδα στο στόμα μου, μουτζουρώνοντας στιχάκια στον ουρανίσκο μου και άρχισα να κρατάω δικές μου σημειώσεις για τα κρασιά που με ενδιέφεραν. Ώσπου μία στιγμή αλαζονείας με έκανε να ντραπώ και να υποσχεθώ πως θα έφερνα ποδηλάτες στην Νεμέα για να εξιλεωθώ (όπως οι αρχαίοι Έλληνες νιώθω πως συγνώμη χωρίς κάθαρση δεν υφίσταται). Έτσι γεννήθηκε το Cycling4Wine που είχε στόχο να προσεγγίσει τον κόσμο του κρασιού καβάλα σε ένα αγαπημένο ποδήλατο, όχι μόνο για μένα, αλλά για όποιον ή όποια νιώθει αυτό το κάτι όταν σφυρίζει ο άνεμος στα αυτιά και ζυγίζεται στις στροφές και μόνο ένα ποτήρι καλό κρασί και μια γλυκιά αγκαλιά είναι αυτό που θα στεφανώσει την προσπάθεια.

Η βασική σκέψη είναι οι διαδρομές να είναι εκτός κύριας κυκλοφορίας, αλλά μέσα από αμπελώνες, ελαιώνες και την υπόλοιπη Ελληνική φύση.

Το 2009 ήταν σχεδόν παρθένος ο ποδηλατικός χώρος στην Ελλάδα. Ξεκινήσαμε δυνατά,με 87 συμμετοχές στην Αττική και 100 στη Νεμέα και ήμασταν ένα σκληροτράχηλο κοινό τότε. Η Νεμέα ξεκίνησε με καταρρακτώδη βροχή, ανεβήκαμε στο Κούτσι και είδαμε τον ήλιο να βγαίνει μέσα από τα σύννεφα και τον κάμπο να λάμπει και τελείωσε με λιακάδα στο οινοποιείο Λαφαζάνη, να κρατάμε τα ποτήρια μας λασπωμένοι, με τεράστια χαμόγελα.

Στάσεις σε οινοποιεία για δοκιμή κρασιών, αλλά και λίγο ξεκούραση για τις ανηφόρες που έρχονται.

Η κεντρική ιδέα ήταν προσεκτική χαρτογράφηση, πρώτα για να χαραχτούν κυκλικές διαδρομές 50 περίπου χιλιομέτρων, ώστε η αφετηρία να συμπίπτει με τον τερματισμό, να υπάρχουν στάσεις σε οινοποιεία ώστε να δοκιμάζουμε τα κρασιά και να φουλάρουμε για τις ανηφόρες και ει δυνατόν όλα να είναι εκτός κύριας κυκλοφορίας, μέσα από αμπελώνες, ελαιώνες και την υπόλοιπη Ελληνική φύση. Πού και πού μπαίνει και κανένας χωματόδρομος… Ατέλειωτες ώρες στα αμπέλια για να ξετρυπώσουμε διαδρομές που θα αναδείκνυαν την περιοχή, θα είχαν τον επιθυμητό βαθμό δυσκολίας, θα σου έδιναν ακόμα και στην Αττική τη δυνατότητα να κάνεις πολλά χιλιόμετρα χωρίς να συναντήσεις σχεδόν αυτοκίνητο, να χαλαρώσεις πριν τη στάση στο οινοποιείο. Και για να εξηγούμαι, δεν είμαστε οινόφλυγες, δοκιμάζουμε και φτύνουμε όταν πρέπει, μόνο για τις ανηφόρες φορτώνουμε λίγο, γιατί καίμε παραπάνω. Χάραξη την προηγουμένη βάφοντας τεράστια βέλη στο δρόμο, ώστε να πηγαίνει ο καθένας με το ρυθμό του χωρίς να χάνεται και σχεδιασμός ενός διαφορετικού t-shirt κάθε φορά. Σχεδιασμένα για να τα φοράμε και με σακάκι σε βραδινή έξοδο, όχι απλά ενθύμια, ενώ σήμερα κάποια θεωρούνται και συλλεκτικά. Βεβαίως τρώμε όλοι μαζί στο τέλος με κερασμένα τα κρασιά των οινοποιείων και η γουρνοπούλα με τραγανή πέτσα έχει γίνει σήμα κατατεθέν, με τον Τριαντάφυλλο της Στυμφαλίας να κρατάει σταθερά τα σκήπτρα με τα σουβλιστά 25κιλα γουρουνάκια. Και όλο αυτό το λέμε Ποδηλατικός Γύρος Οινοποιείων Αττικής, Νεμέας, Στυμφαλίας…

Στις 28 Μαΐου θα πραγματοποιηθεί ο 4ος Ποδηλατικός Γύρος Κτήματος Τσέλεπου. Υπέροχη διαδρομή 40 χλμ, επίσκεψη στο εξαιρετικό Μουσείο Τεγέας και τερματισμός κάτω από πλατάνια του Μύλου του Κτήματος με φαγητό και θέα τον αμπελώνα.

Αρχίσαμε με την Αττική, τη γειτονιά μας, και συνεχίσαμε με τη Νεμέα. Μετράμε από 8 βόλτες στη καθεμιά. Συνεχίσαμε στη λεκάνη της Στυμφαλίας μία και δύο και τρεις φορές, επισκεπτόμενοι τα 3 οινοποιεία της περιοχής, αλλά και το εξαιρετικό νεότευκτο Μουσείο Περιβάλλοντος. Πήγαμε μακρύτερα, στα Αρκαδικά Highlands, επισκεφθήκαμε το σπήλαιο με τους σταλακτίτες στη Μαντινεία, εκτός από τα οινοποιεία Σπυρόπουλου, Καλόγρη και Τρουπή. Μας έκανε την τιμή να μας καλέσει ο Γιάννης Τσέλεπος να οργανώσουμε Ποδηλατικό Γύρο για το Κτήμα, που στις 28 Μαΐου ελπίζω να συναντηθούμε εκεί, στις Ρίζες Τεγέας για τον 4ο Ποδηλατικό Γύρο Κτήματος Τσέλεπου, ελληνιστί Τselepοs Quattro. Υπέροχη διαδρομή 40 χλμ, επίσκεψη στο εξαιρετικό Μουσείο Τεγέας και τερματισμός κάτω από πλατάνια του Μύλου του Κτήματος με γουρνοπούλες και θέα τον αμπελώνα.

Πού και πού στις διαδρομές μας μπαίνει και κανένας χωματόδρομος…

Και κάτι ψιλά, μία επίσκεψη 75 ατόμων στο Κτήμα Παπαγιαννάκου στο πλαίσιο του Bicycling film Festival, μία επίσκεψη στην Αιγιάλεια με τις διαδρομές για ανηφορίστες, που δεν κάνουν για το ευρύ κοινό, μία έξοδος στο Άμστερνταμ να μας γνωρίσουν μαζί με τα κρασιά της Νεμέας, και παρουσιάσεις της δουλειάς μας σε συνέδρια οινοτουρισμού.

Από τότε γεννήθηκαν πολλά νέα πράγματα στο χώρο και αντίθετα με την κοινή λογική πιστεύω πως έκανε καλό στο c4w, το κοινό από ετερόκλητο έγινε συνειδητοποιημένο, ακριβώς όπως ήθελα. Πιστεύω πως όσο περισσότεροι μπαίνουν στον κόσμο τόσο του ποδηλάτου, όσο και του κρασιού, τόσο καλύτερα θα είναι και για τα δύο. Ειδικά η είσοδος των γυναικών άλλαξε το τοπίο και στα δύο δραματικά. Στο γούστο μου οι άντρες και οι γυναίκες είναι πάντα καλύτερα σε χαρμάνια. Γεννήθηκαν ποδηλατοπαρέες σε κάθε γειτονιά και winebars, που στηρίχτηκαν κυρίως στην τάση των γυναικών (που είναι καλύτερες μαθήτριες) να δημιουργούν ένα ψηλότερο μέσο όρο, απαραίτητο για την επιβίωση κάθε κοινωνικής προσπάθειας αλλά και να προσθέτουν μία πολύχρωμη φινέτσα παντού. Που θα ήταν τα ροζέ και η έκθεση Drink Pink στο Χίλτον (θα σας δω εκεί στις 21/5, έτσι;) χωρίς εσάς κυρίες μου; Απαξιωμένα ως μη σοβαρά κρασιά. Απεκδύσατε το κρασί από την σοβαροφάνεια, ευχαριστούμε πολύ, το είχε ανάγκη.

Φυσικά, όλη αυτή η περιπέτεια, τελειώνει κάτω από τα δέντρα με φαγητό, κρασί και τις απαραίτητες αναμνηστικές φωτογραφίες.

Το Cycling4Wine συνέχισε τον δρόμο του σταθερά στηριγμένο από το κοινό που εκτιμάει την τρέλα που κουβαλάω και το αποτέλεσμα της προσπάθειας. Γνωρίζω πλέον τους περισσότερους Έλληνες οινοποιούς και με αρκετούς μας συνδέει πραγματική φιλία. Πρόσφατα διευρύναμε τους ορίζοντες με ευκολότερες διαδρομές, χωρίς να ξεχνάμε όποιους-ες μας στήριξαν μέχρι εδώ και η 7η Νεμέα με 4 παράλληλες διαδρομές για όλα τα γούστα, χωρίς να συμπίπτουν όλοι μαζί στα οινοποιεία, ήταν ένα πολύ μεγάλο στοίχημα, ιδιαίτερα στην τελική χάραξη (4 χρώματα βέλη στο δρόμο, αρκετές φορές στο ίδιο σημείο και με ανάποδη φορά) που κερδήθηκε πανηγυρικά και επαναλήφθηκε βεβαίως. Έρχονται πλέον και οικογένειες με παιδάκια είτε σε ειδικό κάθισμα, είτε σε δικά τους (από παλιά έρχονταν βέβαια κάτι φοβερά πιτσιρίκια 8-9 χρονών, που προσπερνούσαν τους μεγάλους στις ανηφόρες… ). Και όσο και αν γρυλίζει ο Steppenwolf μέσα μου, μάλλον λάθος μου να το κρατάω «κλειστό» στα 50 χλμ τόσα χρόνια, απολαμβάνω ηδονικά και καμαρώνω πλέον για τον πλουραλισμό,. Εξ άλλου η υπόσχεση που είχα δώσει για τη Νεμέα δεν θα έπρεπε να έχει στεγανά.

Ο Θεμιστοκλής Νικολετόπουλος, εμπνευστής της διοργάνωσης Cycling4Wine.

Αυτό για το οποίο καμαρώνω όμως περισσότερο είναι που υπάρχουν άνθρωποι που ξεκίνησαν μαζί μου και πλέον τρέχουν σε brevet ή σε αγώνες, ή που στις αρχές ζητούσαν ένα λευκό ή κόκκινο (ή ημίγλυκο) και τώρα τους βλέπω στις εκθέσεις κρασιού και στα οινοποιεία να συζητούν για ποικιλίες και χρονιές, ή να συζητούν εν θερμώ για τις οινικές τους προτιμήσεις. Μία μικρή συμβολή αγάπης στους κόσμους του κρασιού και του ποδηλάτου.

Το c4w εκπαιδεύεται. Και αριστεύει. Τώρα τελειώνει το HESTIA του WSPC. Όλος ο Ελληνικός αμπελώνας στο ποτήρι του. Όχι, τόσο για την πιστοποίηση, αλλά γιατί αγαπάει. Το Ελληνικό κρασί και όχι μόνο. Θα συνεχίσει να εκπαιδεύεται; Θα δείξει.

Το στοίχημα πλέον είναι η περιήγηση στον Ελληνικό και διεθνή αμπελώνα καβάλα σε ένα αγαπημένο ποδήλατο, πρεσβευτής του Ελληνικού κρασιού. Και τώρα πως από εραστής ερασιτέχνης θα γίνει εραστής επαγγελματίας, χωρίς να ξεπέσει στον επαγγελματία εραστή; Θα δείξει.

 

Διαβάστε ακόμα: Ανοιχτόχρωμα ροζέ – Μια ευκαιρία για την Ελλάδα

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top