12715757_842025535924074_4120291895224612373_n

«Το τρέξιμο είναι αυτοψυχανάλυση, είναι συνομιλία και προσωπικές στιγμές με τον εαυτό σου, είναι ελεύθερος χρόνος για το μυαλό», γράφει ο Δημήτρης Μαμαλούκας –εδώ τρέχοντας στα 50 χλμ. της Ψάθας, τον Φεβρουάριο του 2016, την καλύτερη έως σήμερα δρομική εμπειρία του. (Φωτογραφία: Trexoume.gr)

Ποια είναι η βασική σας ασχολία στη ζωή;
Συγγραφέας.

Γιατί τρέχετε;
Για να αισθανθώ καλύτερα, να νιώσω ζωντανός, πιο υγιής, να νιώσω ότι νικάω λίγο το χρόνο που φεύγει.

Ποιος είναι ο στόχος σας;
Έχω πολλούς στόχους, μ’ αρέσει αυτό, μου δίνει κίνητρο. Να κάνω έναν αγώνα άνω των 100 χλμ., να τρέχω μέχρι τα 65 μου τουλάχιστον, να τρέξω το μαραθώνιο της Ρώμης, να τρέξω το μαραθώνιο της Αθήνας μαζί με το γιο μου, κι άλλους πολλούς. Οι χρόνοι δεν μ’ ενδιαφέρουν, αρκεί να είμαι μέσα στα όρια που θέτουν οι οργανωτές, μιλάω για τις υπεραποστάσεις.

Ποιο είναι το κίνητρό σας για να βγείτε από την πόρτα, ακόμα και όταν είστε κουρασμένος;
Λέω στον εαυτό μου: «Σήκω να πας για τρέξιμο και μη σκέφτεσαι. Αν πρόκειται να σκεφτείς κάτι, σκέψου την μπίρα που θα πιεις το βράδυ δίχως τύψεις». Πιάνει.


Διαβάστε ακόμα: «Ένα χαλαρό τρέξιμο είναι η καλύτερη ξεκούραση!».


Έχετε κάποιο ρούχο ή αξεσουάρ-φετίχ που φοράτε στο τρέξιμο;
Σαν απίστευτος κρυουλιάρης που είμαι αγαπάω ένα φλις που πήρα πολύ φτηνά από ένα πολυκατάστημα. Μόλις πιάσουν τα πρώτα κρύα δεν το αποχωρίζομαι ποτέ.

Τρέχετε μετά μουσικής; Κι αν ναι, ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι;
Συνήθως ναι, ακούω μουσική όταν τρέχω. Το αγαπημένο μου τραγούδι είναι το «Bad to the Bone». Φαντάζομαι την Κριστίν, φλεγόμενη, να πατάει τους κακομούτσουνους.

Το τρέξιμο είναι για εσάς και διαλογισμός; Νιώθετε ότι σας ωφελεί και ψυχικά;
Φυσικά, νομίζω όλους τους δρομείς τους ωφελεί. Είναι αυτοψυχανάλυση, είναι συνομιλία και προσωπικές στιγμές με τον εαυτό σου, είναι ελεύθερος χρόνος για το μυαλό.

«Όταν είμαι κουρασμένος λέω στον εαυτό μου: ‘’Σήκω να πας για τρέξιμο και μη σκέφτεσαι. Σκέψου μόνο την μπίρα που θα πιεις το βράδυ δίχως τύψεις’’. Πιάνει».

Είναι αλήθεια ότι προκαλεί ένα γλυκό «εθισμό»; Πόσο εξαρτημένος νιώθετε;
Φυσικά και είναι αλήθεια. Νιώθω τρελά εξαρτημένος.

Τι σκέφτεστε όταν διανύετε μεγάλες αποστάσεις;
Πάρα πολλά. Αν τρέχω σε αγώνα υπολογίζω το χρόνο και την τροφοδοσία μου. Αν κάνω λονγκ ραν μπορεί να σκεφτώ όλες μου τις δουλειές, τις μελλοντικές αποφάσεις και πολύ συχνά δουλεύω και την υπόθεση του καινούργιου μου βιβλίου.

Από πού αντλείτε έμπνευση για να πάτε ένα χιλιόμετρο παρακάτω, όταν φτάνετε στα όριά σας;
Λέω στον εαυτό μου: «Άντε κουνήσου, σε περιμένουν παρακάτω. Πάλι ρεζίλι θα γίνεις».

12189180_10153740471852640_9100042507149900662_n

«Αυθεντικός Μαραθώνιος 2015, φίλη μού δίνει μια γουλιά μπίρα. Στο χέρι το όνομα της κόρης μου, Μάουρας. Στο άλλο χέρι εκείνο του γιού μου Άγγελου». (Φωτο Βασίλης Δρόλιας)

Τι σας «ρίχνει» στο τρέξιμο;
Πολλά. Οι δήθεν, που σαν κατάρα βρίσκονται παντού. Εκείνοι που μιλάνε ακατάπαυστα και δυνατά στους αγώνες. Εκείνοι πού βρήκαν την ευκαιρία και κερδοσκοπούν μέσα από την αγάπη των άλλων για το τρέξιμο. Οι ιδρωμένοι, δασύτριχοι άντρες, ειδικά αν είναι και παχείς, που τρέχουν χωρίς φανέλα. Οι αγενείς, οι ξερόλες, οι εξυπνάκηδες. Γενικώς εκείνοι που χαλάνε κάθε συνάντηση, κάθε χόμπι, κάθε συζήτηση.

Και τι σας «ανεβάζει» περισσότερο;
Όταν ολοκληρώνω ένα λονγκ ραν κι έρχεται εκείνη η γλυκιά κούραση μαζί με τη μεγάλη ικανοποίηση. Όταν αρκεί ένα νεύμα μεταξύ δρομέων για συμπαράσταση ή μια υποστηρικτική κουβέντα. Όταν σε χαιρετάει κάποιος άγνωστος ή σε χειροκροτεί και βλέπεις στο βλέμμα του ότι σε θαυμάζει που τρέχεις κι εσύ θέλεις να του πεις: «έι, είναι απλό, σήκω από την καρέκλα κι έλα». Οι μικρούληδες στο μαραθώνιο που σε κοιτάνε επίσης μ’ εκείνο το βλέμμα θαυμασμού και σου απλώνουν το χέρι. Όταν σε βρίσκει το ξημέρωμα να τρέχεις δίπλα στην παραλία… Πολλά, πολλά με «ανεβάζουν».


Διαβάστε ακόμα: «Εξελικτικά, το τρέξιμο είναι συνυφασμένο με την ύπαρξή μας».


Έχετε λάβει μέρος σε αγώνες; Τι σας έμεινε από την εμπειρία;
Έχω λάβει μέρος σε δεκαοχτώ αγώνες. Είναι ωραία φάση. Σε διδάσκουν πολλά και η ατμόσφαιρα είναι υπέροχη, όλες τις στιγμές. Η συγκέντρωση των αθλητών, ο αγώνας και η ένταση μέχρι τον τερματισμό, κι έπειτα η ανάπαυση. Οι αγώνες μεγάλων αποστάσεων, απ’ την άλλη, είναι ακόμα ωραιότερη εμπειρία. Ειδικά σε μένα, που «παίζω» στους τελευταίους αθλητές, δεν υπάρχει ανταγωνισμός, υπάρχει μόνο φιλία, συμπαράσταση, απόλυτη κατανόηση.

Έχετε τρέξει σε μαραθώνιο;
Έχω τρέξει σε δύο μαραθώνιους της Αθήνας κι αυτές τις μέρες θα τρέξω τον τρίτο μου στην ίδια διαδρομή.

Ποια είναι η κορυφαία σας επίδοση έως σήμερα;
Θα έλεγα ο τερματισμός μου στα 50 χλμ. της Ψάθας, μ’ ένα πολύ ταπεινό 5 ώρες και 44 λεπτά. Ο όλος αγώνας ήταν η καλύτερη δρομική εμπειρία μου.

«Έχω τρέξει σε δύο μαραθωνίους της Αθήνας κι αυτές τις μέρες θα τρέξω τον τρίτο μου στην ίδια διαδρομή».

Ποιο είναι το αγαπημένο σας υγιεινό σνακ;
Ξηροί καρποί με άφθονη μπίρα. Δεν μπορώ να αντισταθώ.

Έχετε τραυματιστεί τρέχοντας;
Έχω ευαισθησία στους δυο μυς με το μαγευτικό όνομα λαγονοψοΐτης. Εκεί κατά καιρούς νιώθω ενοχλήσεις και μια φορά έχω τραυματιστεί.

Πού τρέχετε συνήθως και γιατί;
Στην Αθήνα τρέχω αποκλειστικά στην Πανεπιστημιούπολη, συχνά τα ξημερώματα, όταν είναι ακόμα σκοτάδι. Είναι κοντά στο σπίτι μου και με βολεύει. Μου αρέσει επίσης που έχει ανηφοροκατηφόρες. Τα καλοκαίρια τρέχω στη Λευκάδα γύρω από τη λιμνοθάλασσα της Γύρας και κοντά στο Γένι, αναλόγως πού μένω.

mamaloukas_kolaz1

Αριστερά, τρέχοντας στον 5ο Γύρο Πανεπιστημιούπολης, Ιούνιος 2016. (Φωτογραφία: ENERGYphotos). Δεξιά, τερματίζοντας τα 50 χλμ της Ψάθας με το γιο του Άγγελο να τον συνοδεύει στα τελευταία μέτρα. (Φωτογραφία: Βασίλης Δρόλιας)

Ποιο είναι το ωραιότερο σημείο που έχετε τρέξει;
Στη Λευκάδα, μια καλοκαιρινή μέρα. Ξημέρωνε κι έτρεχα δίπλα στη λιμνοθάλασσα. Το νερό ήταν εντελώς ακίνητο κι όλο το σκηνικό έμοιαζε με πίνακα του Νταλί.

Έχετε τρέξει στο σκοτάδι και πού;
Στο ίδιο σημείο φέτος το καλοκαίρι. Φορούσα ανακλαστικό γιλέκο, αλλά δεν είχα φακό. Δεν έβλεπα παρά από το φως των αυτοκινήτων που περνούσαν δίπλα μου. Σχεδόν μεταφυσική εμπειρία. Μια άλλη φορά έτρεχα εκεί προτού ξημερώσει, στο απόλυτο σκοτάδι. Άκουγα μουσική όταν κάποια στιγμή αντιλήφθηκα κινήσεις αριστερά και δεξιά μου. Τρόμαξα, πιστεύοντας ότι ήταν αγριόσκυλα, αλλά τελικά ήταν δύο μεγάλες αλεπούδες που έτρεχαν άφοβα δίπλα μου και με συνόδεψαν για αρκετά μέτρα.

«Το τρέξιμο με βοήθησε και με βοηθάει να πολεμήσω την αιώνια κατάθλιψη της ύπαρξης».

Κάνετε διατάσεις και πότε;
Κάνω λίγες πριν και μετά από κάθε τρέξιμο.

Πώς μετράτε την απόσταση που διανύετε;
Έχω ένα απλό ηλεκτρονικό ρολόι με χρονόμετρο και μετράω την απόσταση από το Google Earth. Με δυσκολεύουν τα πολύπλοκα ρολόγια.

Προτιμάτε να τρέχετε μόνος ή με παρέα;
Έχω τρέξει ελάχιστες φορές με παρέα. Συχνά μου φτάνει ο εαυτός μου, αλλά όσες φορές έχω τρέξει με παρέα ήταν πολύ ωραία.

14518750_1060157837424384_2067329981_n

«Έχω πολλούς αγαπημένους δρομείς. Πρώτα θα βάλω τον καλό φίλο Σπαρταθλητή Γιώργο Πάνο (δεξιά). Όλοι τους έχουν ένα κοινό σημείο: είναι απλοί, ταπεινοί κι ευγενικοί. Και υπεραθλητές». (Φωτογραφία: Μαρία Φλεβοτόμου)

Έχετε κάνει trail running στο βουνό;
Δυστυχώς δεν έχω τρέξει ακόμα στο βουνό. Λίγο τα ευπαθή μου γόνατα, λίγο η έλλειψη παρέας δεν μου έδωσε ακόμα την ευκαιρία. Θα το ήθελα πολύ και σίγουρα στο μέλλον θα τρέξω.

Barefoot (ξυπόλυτο) τρέξιμο;
Όχι, αν κι έχω διαβάσει το βιβλίο Born to run, στο οποίο υμνείται.

Αν έχετε σκύλο, τον παίρνετε μαζί στην προπόνηση;
Δεν έχω, αλλά την καταβρίσκω όταν βλέπω αθλητές να τρέχουν με τα σκυλιά τους. Μερικοί αδέσποτοι μας συνοδεύουν στους αγώνες, ολοκληρώνουν κι εκείνοι δεκάδες χιλιόμετρα τρέχοντας μαζί μας.

Το τρέξιμο σάς βοήθησε να ξεπεράσετε κάποια εξάρτηση;
Όχι, δεν είχα ποτέ μου εξαρτήσεις, αλλά το τρέξιμο με βοήθησε και με βοηθάει να πολεμήσω την αιώνια κατάθλιψη της ύπαρξης.

«Έχουμε φύγει από την πρώτη ρομαντική περίοδο, στην οποία έτρεχαν ελάχιστοι, και βρισκόμαστε σε μια ‘’μέση’’ περίοδο. Το μέλλον θα δείξει τι τύχη θα έχει το δρομικό κίνημα».

Αλήθεια τώρα: Δεν υπάρχουν εβδομάδες ή ακόμα και μήνες που βαριέστε να πάτε για τρέξιμο;
Όχι δεν υπάρχουν. Έχω μόνον τέτοιες μέρες, Γι’ αυτό προσπαθώ να ακολουθώ ένα πρόγραμμα, ώστε να αναγκάζομαι να τρέχω κι εκείνες που νιώθω ότι βαριέμαι. Το τρέξιμο σε μένα, πέρα από τη γλυκιά εξάρτηση, είναι συνυφασμένο και με την επίτευξη στόχων.

Γιατί νομίζετε ότι όλοι έχουν «τρελαθεί» τα τελευταία χρόνια και παίρνουν τους δρόμους τρέχοντας;
Είναι και μόδα, αναμφίβολα, στρεφόμαστε όλο και περισσότερο σ’ ένα πιο υγιεινό τρόπο ζωής. Μακάρι το τρέξιμο να μειώσει και το κάπνισμα. Το δρομικό κίνημα όλο και μεγαλώνει, αλλά χωρίς να υπάρχει καμία οργάνωση ούτε κάποιος προγραμματισμός. Έχουμε φύγει από την πρώτη ρομαντική περίοδο, στην οποία έτρεχαν ελάχιστοι, και βρισκόμαστε σε μια «μέση» περίοδο. Το μέλλον θα δείξει τι τύχη θα έχει το δρομικό κίνημα.

Έχετε κάποιον αγαπημένο δρομέα;
Έχω πολλούς. Πρώτα θα βάλω τον καλό φίλο Γιώργο Πάνο κι ακολουθούν ο Σπύρος Παππάς, ο Νίκος Σιδερίδης, ο Μάριος Φουρνάρης κι ο Δημοσθένης Ευαγγελίδης, με τον οποίο δεν έχουμε βρεθεί από κοντά. Κι έπειτα έχω και τους Ιταλούς Andrea Zambon, Marco Bonfiglio και το μύθο Ivan Cudin. Όλοι έχουν ένα κοινό σημείο: είναι απλοί, ταπεινοί κι ευγενικοί. Και υπεραθλητές.

//Το τελευταίο βιβλίο του Δημήτρη Μαμαλούκα «Ο κρυφός πυρήνας των Ερυθρών Ταξιαρχιών» κυκλοφορεί στις εκδ. Κέδρος.

 

Διαβάστε ακόμα: «Μ’ ενοχλούν αυτοί που τρέχουν για ν’ ανεβάσουν φωτογραφία στο facebook». 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top