Ταξιδεύοντας με τον μέντορα και φίλο

«Δεν με πατρονάρησε ποτέ. Διαφωνούσαμε συχνά, μα ουδέποτε θέλησε να μου επιβάλει την άποψή του», γράφει ο Στρατής Πασχάλης. Φωτογραφία: Προσωπικό Αρχείο Στρατή Πασχάλη

Με τον Οδυσσέα Ελύτη μας συνέδεσαν πολλά.Κυρίως η σαγήνη των φυσικών στοιχείων που δίνουν τη δυνατότητα της απόδρασης, την ανάσα της ελευθερίας. Σπάνια μιλούσαμε ακριβώς για ποίηση. Κατά βάθος, συζητούσαμε πάντα γι’ αυτήν, αφού κάθε κουβέντα μας έκρυβε τη συνενοχή στο παιχνίδι με τη φαντασία και τους κώδικες του μυστηρίου που στοιχειώνουν την καθημερινότητα. Δεν με πατρονάρησε ποτέ.

Διαφωνούσαμε συχνά, μα ουδέποτε θέλησε να μου επιβάλει την άποψή του. Με σεβάστηκε θεωρώντας με ισότιμο. Μου έδωσε έτσι μια θέση ευθύνης και σοβαρότητας απέναντι στον εαυτό μου. Το πιο πολύτιμο που μου έμαθε, να διατηρώ με την τέχνη μου μια υγιή σχέση.

Όσες φορές ταξιδέψαμε μαζί, ανακαλύπταμε τους τόπους με αυτήν την ειδική αντίληψη πνευματικής περιπέτειας που χαρακτηρίζει και την ανακάλυψη μιας πρωτότυπης μαγικής εικόνας. Σε αυτές τις ώρες, συνωμοτικά σιωπούσαμε, επικοινωνώντας νοερά κι αφήνοντας την άλλη πραγματικότητα να μας κυριέψει.

Μια φορά, στην Άνδρο, πριν από τριάντα τρία χρόνια, Μάρτιο μήνα, τις μέρες των Χαιρετισμών, φύσαγε το μελτέμι και η θάλασσα ήταν βαθυσκότεινη, γεμάτη άσπρα γένια του Ποσειδώνα. Στάθηκε σ’ ένα τοιχάκι και μου είπε : «Μα γιατί με κατηγορούν ως νεορομαντικό; Ορίστε, είναι πραγματικότητα!». Κι έδειξε το Απέραντο Γαλάζιο που σπαρταρούσε γεμάτο μεγαλοπρέπεια.

Ήταν ανεπιτήδευτος και απλός. Άκουγε περισσότερο, παρά σχολίαζε. Κάποιες στιγμές μόνο απότομα παρενέβαινε και με προσγείωνε, εμπνευσμένα και λακωνικά. Του είχα αναφέρει τη γνωστή φράση του Πάουντ: «Ό,τι μένει είναι η συγκίνηση». Γύρισε και μου απάντησε κοφτά: «Η αληθινή ποίηση δεν συγκινεί. Προκαλεί δέος».

Μετά από τα τόσα, η συνάντηση μαζί του μένει μέσα μου ανεξίτηλη. Τώρα, καταλαβαίνω περισσότερα από τότε. Ίσως γιατί σιγά-σιγά πλησιάζω την ηλικία στην οποία βρισκόταν όταν τον γνώρισα. Ενώ εκείνος, φαντάζομαι, θα έχει βρει εκεί όπου χάθηκε την αιώνια Νεότητα και θα χαμογελά όπως πάντα, περήφανος κι ευγενικός.

Διαβάστε ακόμα: Αδελφοί Αντετοκούνμπο: Με τέτοιους Έλληνες ελπίζουμε –αντί να πεθαίνουμε– σαν χώρα…

TAGS :
δεσμός Ελύτης Πασχάλης ποιητής φιλία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook