Γιάννης Κουρής: «Το τρέξιμο είναι η ψυχοθεραπεία μου»

Από αγώνα του 2013, στο Άλσος Δαφνίου Αττικής. Φωτό: Πελαγία Καρανικόλα.

Με τί ασχολείστε;
Ηλεκτρολόγος Μηχανικός και Μηχανικός Η/Υ στη Διεύθυνση Πληροφορικής της Περιφέρειας Αττικής.

Γιατί τρέχετε;
Ξεκίνησε για πλάκα ένα απόγευμα πριν από 15 περίπου χρόνια στην Πάτρα με έναν φίλο μου και έγινε δεύτερη φύση μου. Μου δίνει μια αίσθηση ελευθερίας και ζωντάνιας ταυτόχρονα.

Ποιος είναι ο στόχος σας; (Αγώνας, απόσταση, χρόνος, άλλο).
Κανένας απολύτως. Απλώς να είμαι υγιής, για να μπορώ να τρέχω όσο και όποτε μου κάνει κέφι. Οι αγώνες και οι επιδόσεις είναι δευτερεύον.

Ποιο είναι το κίνητρό σας, για να βγείτε από την πόρτα, ακόμα και όταν είστε κουρασμένος;
Ακόμα και όταν είμαι κουρασμένος, βαριέμαι, κρυώνω ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να με κρατήσει σπίτι, ξέρω ότι μετά τα πρώτα χιλιόμετρα θα τα έχω ξεχάσει όλα και θα γυρίσω πίσω με ένα χαμόγελο, έστω κι ακόμα πιο κουρασμένος. Αντίθετα, όποτε δεν πάω τελικά για τρέξιμο, καταλήγω να βαριέμαι ακόμα πιο πολύ και να μην κάνω τίποτα.

Έχετε κάποιο ρούχο ή αξεσουάρ-φετίχ που φοράτε στο τρέξιμο;
Ποτέ χωρίς κάποιο από τα mp3 players που έχω. Και, φυσικά, ένα ρολόι GPS που μετράει ταχύτητα και απόσταση.

Τρέχετε μετά μουσικής;
Δεν μπορώ να τρέξω χωρίς μουσική. Μου δίνει ρυθμό και μου κρατάει συντροφιά στις διαδρομές.

Τι σας «ρίχνει» στο τρέξιμο;
Το τρέξιμο έχει γίνει πλέον μια μόδα. Με χαλάει όλος αυτός ο κόσμος που έρχεται σε έναν αγώνα απλώς για να ανεβάσει μια φωτογραφία και να περιμένει πόσα likes θα μαζέψει. Το τρέξιμο είναι οι προπονήσεις μόνος σου με βροχή και αέρα τις κρύες νύχτες του χειμώνα ή με ήλιο και καύσωνα τα καλοκαίρια. Η ημέρα ενός αγώνα είναι η κορύφωση μιας καθημερινής προσπάθειας.

Και τι σας «ανεβάζει» περισσότερο;
Η γνωριμία και η κατάκτηση μιας καινούργιας διαδρομής. Η ολοκλήρωση ενός νέου στόχου.

Διαβάστε ακόμα: Χρήστος Γείτονας: «Άλλαξε τρόπο ζωής! Η έλλειψη χρόνου δεν είναι το εμπόδιο». 

Από τη συμμετοχή του Γιάννη Κουρή, το 2014, στα 10 χλμ. του Μαραθωνίου της Κωνσταντινούπολης.

Τι σκέφτεστε όταν διανύετε μεγάλες αποστάσεις;
Τα πάντα. Αναγκαστικά όταν βρίσκεσαι τόσες πολλές ώρες στο δρόμο και καταπονείς σε τέτοιο βαθμό το σώμα σου πρέπει να απασχολείς το μυαλό σου, ώστε να μπορέσεις να ολοκληρώσεις τη προπόνησή ή τον αγώνα σου. Το τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων απαιτεί τόσο σωματική όσο και πνευματική αντοχή.

Από που αντλείτε έμπνευση για να πάτε ένα χιλιόμετρο παρακάτω, όταν φτάνετε στα όριά σας;
Από αυτό το εθιστικό συναίσθημα που ξέρεις ότι θα έχεις όταν τερματίσεις. Επίσης ξέρω τον εαυτό μου και δύσκολα κάνω πίσω ακόμα κι αν πονάω. Αυτό που μοιάζει όριό μου ξέρω ότι σύντομα θα το έχω ξεπεράσει. Μέχρι στιγμής δεν έχω παρατήσει ποτέ αγώνα.

Το τρέξιμο είναι για εσάς και διαλογισμός; Νιώθετε ότι σας ωφελεί και ψυχικά;
Το τρέξιμο είναι η ψυχοθεραπεία μου. Βρίσκεσαι τόσες ώρες μόνος με τις σκέψεις σου που αναγκαστικά καταλήγεις να αναλύεις τα πάντα. Επίσης πολλές φορές μου έχει τύχει να είμαι εκνευρισμένος με κάτι ή κάποιον και να φεύγω για τρέξιμο, για να το αφήσω να ηρεμήσει. Πάντα, όταν γυρίζω, είμαι πιο ήρεμος και το πρόβλημα μου φαίνεται πλέον ασήμαντο.

Είναι αλήθεια ότι προκαλεί ένα γλυκό «εθισμό»; Πόσο εξαρτημένος νιώθετε;
Αν σκεφτείς ότι εδώ και μια δεκαετία, αφαιρώντας περιόδους που ήμουν τραυματισμένος, δεν πρέπει να έχει περάσει εβδομάδα που να μην έχω πάει έστω και μια φορά για τρέξιμο, τότε μάλλον είμαι εξαρτημένος. Τα παπούτσια τρεξίματος με συνοδεύουν πλέον και σε διακοπές, ακόμα και στο εξωτερικό.

Έχετε λάβει μέρος σε αγώνες; Τι σας έμεινε από την εμπειρία;
Έχω λάβει μέρος σε πάρα πολλούς αγώνες. Υπήρχαν μήνες που έτρεχα σχεδόν κάθε εβδομάδα σε κάποιον αγώνα. Δεν τρέχω για κάποια επίδοση όσο για την έξαψη του αγώνα, την παρέα και, ειδικά στους αγώνες βουνού, τη δυνατότητα να γνωρίσω κάποιο μέρος και μια καινούργια διαδρομή που δεν θα μπορούσα να δω διαφορετικά. Στο τέλος, σου μένουν μοναδικές εικόνες και συναισθήματα.

Έχετε τρέξει σε μαραθώνιο; Αν όχι, ονειρεύεστε να το κάνετε;
Έκανα τον πρώτο μου μαραθώνιο φέτος στην Αθήνα. Ήταν κάτι που το ήθελα χρόνια, αλλά ποτέ δεν είχα την υπομονή να κάνω την προετοιμασία που απαιτείται. Σίγουρα η συμμετοχή και ολοκλήρωση ενός μαραθωνίου είναι μια τρομερή εμπειρία, αλλά νομίζω ότι οι μήνες προετοιμασίας και επιμονής που απαιτούνται γι’ αυτήν τη μέρα είναι ίσως ακόμα πιο σημαντικοί. Παρότι έχω κάνει πολλά αθλήματα όλα αυτά τα χρόνια, το συναίσθημα του μαραθωνίου είναι μοναδικό.

Διαβάστε ακόμα: Δημήτρης Κόκκορης: «Θες να αλλάξεις τον τρόπο ζωής σου; Δεν μένει παρά να το κάνεις!»

Από τον αγώνα We Run Athens, το 2012. (Φωτό: Πελαγία Καρανικόλα).

Ποιο είναι το αγαπημένο σας υγιεινό σνακ;
Μπάρες δημητριακών και μπανάνες.

Έχετε τραυματιστεί τρέχοντας;
Πριν από τέσσερα χρόνια έτρεχα χωρίς να προσέχω, πάτησα μια πέτρα και γύρισα τον αστράγαλό μου μέχρι που τελικά έσπασα τον πέμπτο μετατάρσιο. Ήταν μια πολύ άσχημη εμπειρία. Ήμουν μόνος μου χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι, σε έναν έρημο δρόμο χωρίς κινητό και χρήματα. Σύρθηκα μέχρι ένα κοντινό σπίτι και, αφού μου άνοιξαν, μου κάλεσαν ένα ταξί. Έμεινα 2,5 μήνες στο γύψο. Από τότε, ποτέ χωρίς κινητό και λίγα χρήματα επάνω μου. Και πάντα τα μάτια στο δρόμο!

Πού τρέχετε συνήθως και γιατί;
Τα τελευταία χρόνια, στην παραλιακή προς Φλοίσβο ή προς Γλυφάδα, στη Βουλιαγμένη και στον Υμηττό επάνω από την Αργυρούπολη. Όσο το δυνατόν πιο κοντά στη θάλασσα ή με θέα σε αυτή. Γενικά, όμως, προσπαθώ να αλλάζω μέρη και διαδρομές για να μη βαριέμαι. Έχω φτάσει πλέον στο σημείο να βλέπω μέρη και να σκέφτομαι ότι θα ήταν ωραία να τα τρέξω.

Ποιο είναι το ωραιότερο σημείο που έχετε τρέξει;
Σίγουρα όλα έχουν την ομορφιά τους. Αν μπορούσα να ξεχωρίσω κάποιο, νομίζω θα ήταν το δεκάρι της Κωνσταντινούπολης, το οποίο περνάει πάνω από τη γέφυρα του Βοσπόρου από την Ασία προς την Ευρώπη, διασχίζει μεγάλο μέρος της πόλης και τερματίζει στη γέφυρα του Γαλατά.

Έχετε τρέξει στο σκοτάδι και πού;
Πολλές προπονήσεις μου γίνονται αναγκαστικά βράδυ, αν και αυτό δεν μπορεί να το πει κάποιος ακριβώς τρέξιμο στο σκοτάδι.

Κάνετε διατάσεις και πότε/πού;
Σχεδόν πάντα πριν, αλλά και μετά από κάθε τρέξιμό μου. Αν και τελευταία διαβάζω άρθρα όπου οι απόψεις διίστανται σχετικά με την ωφέλεια των διατάσεων.

Διαβάστε ακόμα: Δημοσθένης Ευαγγελίδης: «Εξελικτικά, το τρέξιμο είναι συνυφασμένο με την ύπαρξή μας». 

Πώς μετράτε την απόσταση που διανύετε;
Έχω ένα ρολόι με GPS. Είναι σημαντικό για μένα να βλέπω την απόσταση που διανύω, αλλά και το ρυθμό μου, αν και πολλές διαδρομές τις γνωρίζω πλέον απ’ έξω.

Προτιμάτε να τρέχετε μόνος ή με παρέα;
Δυστυχώς, το τρέξιμό είναι ένα πολύ μοναχικό άθλημα. Είναι σχεδόν πρακτικά αδύνατο να συντονίσεις τον τρόπο, τον τόπο και την ώρα προπόνησής σου με άλλους. Ακόμα και σε αγώνες, θα πρέπει να θέλετε να συμμετάσχετε με φίλους στον ίδιο αγώνα, αλλά και να βρεθείτε στην ίδια φυσική κατάσταση τη συγκεκριμένη ημέρα. Στην ουσία, όμως, τελικά, όλοι οι συμμετέχοντες σε έναν αγώνα σου δίνουν την αίσθηση ότι τρέχεις με παρέα.

Έχετε κάνει trail running στο βουνό;
Έχοντας τρέξει χρόνια σε αγώνες στην άσφαλτο, το trail running στο βουνό είναι το τελευταίο μου κόλλημα. Βέβαια, ενώ κάποιος θα έλεγε ότι έχεις πιο ωραίες εικόνες τρέχοντας στο βουνό, στην ουσία, λόγω του ανώμαλου του εδάφους, την περισσότερη ώρα τα μάτια σου είναι κολλημένα στο έδαφος. Όσο προλαβαίνεις, όμως, να χαζέψεις το περιβάλλον γύρω σου, οι εικόνες στο βουνό και οι εναλλαγές τους είναι συγκλονιστικές.

Από το τερματισμό στον κλασικό μαραθώνιο Αθηνών το 2015. (Φωτό: Πελαγία Καρανικόλα)

Barefoot (ξυπόλητο) τρέξιμο;
Μόνο σε παραλία στην άμμο και δεν μου άρεσε καθόλου. Νομίζω ότι δεν είναι το στυλ μου.

Το τρέξιμο σάς βοήθησε να ξεπεράσετε κάποια εξάρτηση;
Πολλές. Αλλά κυρίως με βοηθά να μην κυλήσω σε άλλες. Είναι τόσο απαιτητικό το τρέξιμο, και ειδικά στις μεγάλες διαδρομές, που οποιαδήποτε κατάχρηση σε κάτι άλλο σου χτυπάει ένα καμπανάκι ότι δεν πρέπει να παρεκτρέπεσαι.

Αλήθεια τώρα: Δεν υπάρχουν εβδομάδες ή ακόμα και μήνες που βαριέστε να πάτε για τρέξιμο;
Όποιος πει ότι δεν έχει βαρεθεί να βγει για τρέξιμο θα λέει ψέματα. Πάρα πολλές φορές σέρνω τον εαυτό μου να βγω από το σπίτι. Ξέρω, όμως, πλέον το συναίσθημα που έχεις μετά από το τρέξιμο, οπότε ξεπερνάω όποια βαρεμάρα έχω.

Τελικά έχει πλάκα να τρέχεις ή είναι συνήθεια για μαζοχιστές;
Έχει πλάκα, αν είσαι μαζοχιστής. Αν το σκεφτείς λογικά, κάνεις μια επαναλαμβανόμενη, εξαιρετικά επίπονη για τα πόδια σου και τη μέση σου κίνηση, συνήθως μόνος σου, και συχνά σε αντίξοες συνθήκες. Πολλές φορές κι εγώ αναρωτιέμαι γιατί το κάνω.

Γιατί νομίζετε ότι όλοι έχουν «τρελαθεί» τα τελευταία χρόνια και παίρνουν τους δρόμους τρέχοντας;
Πρώτον και κυριότερο, η μόδα. Βλέπεις, ακόμα και μεγάλες εταιρείες αθλητικών ειδών προωθούν πλέον το τρέξιμο πρώτο απ’ όλα τα υπόλοιπα αθλήματα, ενώ χρόνια πριν προωθούσαν αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ. Κατά δεύτερον, θα έβαζα την ευκολία που σου παρέχει το τρέξιμο απλώς να βγεις έξω από το σπίτι και να τρέξεις χωρίς πολλές προϋποθέσεις. Και, σίγουρα, αποτελεί μια φυσιολογική κίνηση για τον άνθρωπο.

Έχετε κάποιον αγαπημένο(η) δρομέα;
Τον Στέλιο Κυριακίδη. Πάντα συγκινούμαι όταν διαβάζω την ιστορία του, η οποία ειδικά στις μέρες μας αποτελεί έμπνευση άσχετα από το τρέξιμο.

Διαβάστε ακόμα: Κώστας Πούλιος: «Ζω και αναπνέω μέσα από το τρέξιμο και την ένταση των αγώνων». 

TAGS :
trail running γιατι τρέχω ζωή Κουρής Γιάννης τρέξιμο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook