Γιάννης Παπαδόπουλος: «Η μέρα μου είναι οργανωμένη γύρω από το τρέξιμο»

Ο Γιάννης Παπαδόπουλος σε έναν ημιμαραθώνιο που έτρεξε πρόσφατα στη Βουδαπέστη.

Ποια είναι βασική σας ασχολία στη ζωή;
Δημοσιογράφος στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ.

Γιατί τρέχετε;
Γιατί είναι εκτόνωση, διέξοδος, τρόπος ζωής, μια ευκαιρία να βελτιώνομαι και να προσεγγίζω ή να ξεπερνώ τα όριά μου.

Ποιος είναι ο στόχος σας;
Να βελτιώσω κι άλλο τις επιδόσεις μου στον μαραθώνιο, προσεγγίζοντας τις 2 ώρες και 20 λεπτά, και να συμμετάσχω ξανά σε κάποια διεθνή διοργάνωση με την Εθνική Ομάδα.

Ποιο είναι το κίνητρό σας για να βγείτε από την πόρτα, ακόμα και όταν είστε κουρασμένος;
Το κίνητρο είναι πάντα ο επόμενος αγώνας. Ξέρω ότι εάν δεν προσπαθήσω και δεν κουραστώ, δεν πρόκειται να γίνω καλύτερος και να πλησιάσω τους στόχους μου.

Έχετε κάποιο ρούχο ή αξεσουάρ-φετίχ που φοράτε στο τρέξιμο;
Τρέχω συχνά με γυαλιά ηλίου.

Τρέχετε μετά μουσικής; Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι;
Πάντα χωρίς μουσική. Προτιμώ να ακούω τους φυσικούς ήχους, ακόμα και όταν τρέχω μέσα σε μεγάλες πόλεις.

Τι σας «ρίχνει» στο τρέξιμο;
Τα δύσκολα για τρέξιμο μέρη με επηρεάζουν αρνητικά. Πόλεις με πολλά αυτοκίνητα και στενά πεζοδρόμια, και διαδρομές που τελειώνουν γρήγορα. Χρειάζομαι χρόνο για να προσαρμοστώ σε αυτά τα μέρη και να τα συνηθίσω.

Και τι σας «ανεβάζει» περισσότερο;
Η γλυκιά κόπωση που νιώθω λίγο μετά την προπόνηση.

Τι σκέφτεστε όταν διανύετε μεγάλες αποστάσεις;
Σκέφτομαι πάρα πολλά. Κάποιες φορές οραματίζομαι τον επόμενο αγώνα μου, πώς θα είμαι κατά τη διάρκεια της κούρσας, πώς θα τερματίζω, ποιοι θα έχουν έρθει για να με εμψυχώσουν. Άλλες φορές σκέφτομαι θέματα της δουλειάς, ή της προσωπικής μου ζωής.

Από πού αντλείτε έμπνευση για να πάτε ένα χιλιόμετρο παρακάτω, όταν φτάνετε στα όριά σας;
Σκέφτομαι ότι οι αντίπαλοί μου θα είναι περισσότερο προπονημένοι και έτοιμοι από εμένα, κι αυτό με παρακινεί να συνεχίσω την προσπάθεια. Άλλες φορές σκέφτομαι τον όγκο της προπόνησης που έβγαζε ο προπονητής μου, παλιός πρωταθλητής του μαραθωνίου, Νίκος Πολιάς. Τότε έτρεχε πάνω από 200 χιλιόμετρα την εβδομάδα, οπότε εγώ πρέπει τουλάχιστον να προσεγγίζω τα 140-160.

Στον ημιμαραθώνιο των Τρικάλων, με φόντο τα Μετέωρα.

Το τρέξιμο είναι για εσάς και διαλογισμός; Νιώθετε ότι σας ωφελεί και ψυχικά;
Φυσικά, με ηρεμεί και με κρατά σε ισορροπία. Είναι η μόνη στιγμή της μέρας που έχω πραγματικά για τον εαυτό μου. Ένα διάλειμμα από τη δουλειά. Η μόνη στιγμή απόδρασης.

Είναι αλήθεια ότι προκαλεί έναν γλυκό «εθισμό»; Πόσο εξαρτημένος νιώθετε;
Αρκετά εθισμένος. Κάθε μέρα μου είναι οργανωμένη γύρω από το τρέξιμο. Οι ώρες των γευμάτων μου, το τι θα φάω, εάν θα πιω καφέ ή όχι, η διάρκεια του ύπνου, όλα εναρμονίζονται με την προπόνηση που έχω. Πάντα στις δημοσιογραφικές αποστολές κουβαλάω και τα αθλητικά μου παπούτσια και βρίσκω χρόνο για προπονήσεις. Όταν δεν τα καταφέρνω, νιώθω πως κάτι λείπει από τη μέρα μου.

Τι σας έχει μείνει από την εμπειρία της συμμετοχής σας σε αγώνες;
Τρέχω σε πανελλήνια πρωταθλήματα από το 2000, από την κατηγορία των Παμπαίδων μέχρι και τώρα στην κατηγορία των Ανδρών. Έχω τερματίσει και τελευταίος σε Πανελλήνιο Πρωτάθλημα το 2006 στο Άργος στα 5.000μ. Νέων. Και έχω βγει 6ος στο Πανελλήνιο Μαραθωνίου το 2011 στην Αθήνα και 7ος στο Πανελλήνιο 10.000μ. το 2012. Καλύτερη θέση που είχα ποτέ είναι η δεύτερη στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα Μαραθωνίου το 2012 στο Βελιγράδι, όταν για πρώτη φορά κατέβηκα τις δυόμισι ώρες στο μαραθώνιο. Η συμμετοχή μου σε αγώνες μου έδειξε ότι, ακόμα κι αν δεν είμαι ταλέντο, μπορώ με μεθοδικότητα και σκληρή δουλειά να βελτιωθώ και να τρέχω πλάι σε καλούς δρομείς. Όλα είναι θέμα προσπάθειας και επιμονής.

Σε πόσους μαραθωνίους έχετε τρέξει;
Έχω τρέξει 13 μαραθωνίους –αυτό είναι το βασικό μου αγώνισμα.

Ποιες είναι οι κορυφαίες σας επιδόσεις έως σήμερα;
2:28:27 στο μαραθώνιο, 1:09:36 στον ημιμαραθώνιο και 31:56 στα 10.000 μ.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας υγιεινό σνακ;
Γιαούρτι με μέλι, μήλο και μπανάνα.

Έχετε τραυματιστεί τρέχοντας;
Έχω περάσει από δύο-τρεις τραυματισμούς, με πιο σοβαρό μια τενοντίτιδα στην κνήμη, που με κράτησε μακριά από το τρέξιμο για 2,5 εβδομάδες.

Πού τρέχετε συνήθως και γιατί;
Τρέχω στου Ζωγράφου, στην Πολυτεχνειούπολη, στον Υμηττό και στου Παπάγου. Είναι μέρη κοντά στο σπίτι μου και με βολεύουν.

Στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα Μαραθωνίου στο Βελιγράδι, τον Απρίλιο του 2012.

Ποιο είναι το ωραιότερο σημείο που έχετε τρέξει;
Στην παραλιακή ζώνη του Σαν Φρανσίσκο και πλάι στον ποταμό Τσαρλς στη Βοστώνη.

Έχετε τρέξει στο σκοτάδι και πού;
Έτρεξα πέρσι τον Οκτώβριο στον πρώτο νυχτερινό ημιμαραθώνιο Θεσσαλονίκης. Έχει άγρια ομορφιά να τρέχεις στο σκοτάδι.

Κάνετε διατάσεις και πότε/πού;
Πάντα κάνω διατάσεις μετά το τρέξιμο. Θα έπρεπε όμως να αφιερώνω περισσότερο χρόνο σε αυτές.

Πώς μετράτε την απόσταση που διανύετε;
Χρησιμοποιώ ρολόι με GPS.

Προτιμάτε να τρέχετε μόνος ή με παρέα;
Θα προτιμούσα με παρέα, όπως έτρεχα για τρία χρόνια στη Βοστώνη με τους συναθλητές μου στο σύλλογο Greater Boston Track Club. Αναγκαστικά, λόγω δουλειάς και ωραρίου, τρέχω μόνος στην Αθήνα, πάντα το πρωί, και σπάνια προλαβαίνω να κάνω διπλές προπονήσεις.

Έχετε κάνει trail running στο βουνό;
Έτρεξα για πρώτη φορά σε αγώνα βουνού στη Ζήρεια, τον περασμένο Ιούνιο. Συμμετείχα στη μικρή απόσταση των επτά χιλιομέτρων, λόγω απειρίας. Ήταν αρκετά δύσκολο για μένα να προσαρμοστώ στις συνθήκες και τις απαιτήσεις του βουνού. Δεν είχα ειδικά παπούτσια και η απότομη κατάβαση με τρόμαξε.

Barefoot (ξυπόλητο) τρέξιμο;
Ποτέ ξυπόλητο τρέξιμο. Το ξυπόλητο τρέξιμο είναι αιτία τραυματισμών.

Το τρέξιμο σάς βοήθησε να ξεπεράσετε κάποια εξάρτηση;
Όχι.

Αλήθεια τώρα: Δεν υπάρχουν μέρες που βαριέστε να πάτε για τρέξιμο;
Φυσικά και υπάρχουν μέρες που δεν έχω διάθεση για τρέξιμο ή είμαι πολύ κουρασμένος. Κάποιες φορές παίρνω ρεπό από τις προπονήσεις.

Τελικά έχει πλάκα να τρέχεις, ή είναι συνήθεια για μαζοχιστές;
Και τα δύο. Εάν κάποιος θέλει να τρέξει αγωνιστικά θα πρέπει να είναι έτοιμος να πονέσει και να συμφιλιωθεί με την κούραση.

Γιατί νομίζετε ότι όλοι έχουν «τρελαθεί» τα τελευταία χρόνια και παίρνουν τους δρόμους τρέχοντας;
Η τάση του τρεξίματος και της συμμετοχής σε αγώνες δρόμου έφτασε τα τελευταία χρόνια και στη χώρα μας. Παλιά εάν έτρεχες στην πόλη σε κορόιδευαν, τώρα θεωρείται συνήθως κάτι το φυσιολογικό. Αν και η Αθήνα δεν είναι ιδιαίτερα φιλική προς τους δρομείς, υπάρχουν μέρη που προσφέρονται για τρέξιμο. Ο κόσμος τα ανακαλύπτει, όπως και εταιρείες αθλητικών ειδών που προσπαθούν μέσω δρομικών εκδηλώσεων να προσελκύσουν πελάτες.

Έχετε κάποιον αγαπημένο(η) δρομέα;
Πρότυπό μου είναι ο Μεμπ Κεφλεζίγκι, ο Αμερικανός ασημένιος Ολυμπιονίκης στον μαραθώνιο το 2004 στην Αθήνα. Παρά τους σοβαρούς τραυματισμούς που έχει περάσει, καταφέρνει να μένει σταθερός στις επιδόσεις του. Είναι από τους αθλητές που δεν έχουν σκαμπανεβάσματα. Μεθοδικός και αυτός, ξέρει ποια είναι η συνταγή της επιτυχίας: η προσπάθεια.

Στο Μαραθώνιο του Ντίσελντορφ, τον Απρίλιο του 2013.

TAGS :
γυμναστική

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook