Γιάννης Βασαλάκης: «Τρέχω επειδή με “φτιάχνει”»

«Με το τρέξιμο ξεδίνεις. Ξεφεύγεις. Αφήνεσαι. Αποβάλεις την αρνητική ενέργεια, αν υπάρχει κάτι τέτοιο».

Ποια είναι η βασική σας ασχολία στη ζωή;
Είμαι δημοσιογράφος στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ. Είμαι επί της ύλης των διεθνών σελίδων, του «Βιβλιοδρομίου» (του ενθέτου για το βιβλίο) και υπεύθυνος έκδοσης του «Τρέχω», του σαββατιάτικου ενθέτου για τι άλλο; Το τρέξιμο.

Γιατί τρέχετε;
Ξεκίνησα στον διάδρομο του γυμναστηρίου με το ζόρι, για να χάσω βάρος. Μετά επειδή είδα ότι άρχισε να μου γίνεται ευχάριστο. Έπειτα έβαλα στοίχημα με τον εαυτό μου να τερματίσω έναν μαραθώνιο. Τρέχω επειδή με φτιάχνει. Επειδή βοηθάω την υγεία μου. Διότι «ξεφορτώνω» από τα προβλήματά μου. Διότι έκανα και κάνω δρομικούς φίλους. Απλά, τρέχω γιατί μ’ αρέσει.

Ποιος είναι ο στόχος σας;
Αν με ρωτούσες πριν ένα χρόνο, θα σου απαντούσα χωρίς δισταγμό πως κάποια στιγμή θα ήθελα να σπάσω το 3.30 σε έναν Μαραθώνιο. Νομίζω πως ήταν –και είναι ακόμη- στις δυνατότητές μου. Δεν έχω διαγράψει αυτόν τον στόχο από το μυαλό μου, όμως τον τελευταίο χρόνο έχω αλλάξει λίγο δρομική φιλοσοφία. Θέλω απλά να μπορώ να τρέχω έναν Μαραθώνιο τον χρόνο, αλλά χωρίς να παλεύω για κάποια ατομική επίδοση. Στις 9 Απριλίου σκοπεύω να σταθώ στην εκκίνηση του Μαραθωνίου της Ρόδου.

Ποιο είναι το κίνητρό σας για να βγείτε από την πόρτα, ακόμα και όταν είστε κουρασμένος;
Το γεγονός ότι μετά την προπόνηση θα αισθάνομαι καλύτερα. Είναι νόμος αυτό, ξέρεις. Άσε που έχω διαπιστώσει πως όταν ξεκινάω με «σπαρίλα» στο τέλος η προπόνηση βγαίνει σούπερ.

Έχετε κάποιο ρούχο ή αξεσουάρ-φετίχ που φοράτε στο τρέξιμο;
Έχω κάποιες φανέλες πιο αγαπημένες από άλλες και λατρεύω τα μπαφάκια, είτε φορώντας τα στο κεφάλι, είτε στον λαιμό, είτε περασμένα στο χέρι. Και σε κάθε μαραθώνιο έχω ξεχωριστό γούρι. Αν το πω θα το ματιάσω.

«Είμαι πεισματάρης. Όταν βλέπω ότι είμαι έτοιμος να τα παρατήσω τα βάζω με τον εαυτό μου και λέω “όχι, δεν θα σου περάσει”. Θα τερματίσω, έστω και περπατώντας».

Τρέχετε μετά μουσικής; Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι;
Δεν είμαι από εκείνους τους δρομείς που τρέχουν με μουσική ακόμη και στους αγώνες. Επιδιώκω να έχω επαφή με το περιβάλλον και, να σου πω και την αλήθεια, όταν τρέχω μόνος, θέλω και λίγο την ησυχία μου. Κατά καιρούς όμως βάζω ραδιόφωνο. Δεν έχω συγκεκριμένο «δρομικό» πλέιλιστ, αλλά κάποια ανεβαστικά ποπ και ροκ φίλγκουντ κομμάτια έχει συμβεί να με έχουν πάρει από το χεράκι και με έχουν τραβήξει για να βγάλω δύσκολα τρεξίματα. Είτε είναι η… Μπόνι Τάιλερ με το «Holding Out for a Hero» είτε είναι οι Maroon 5 με το «Moves Like Jagger», είτε οι Vegas με το «Πιο Ψηλά», είτε οι The Killers με το «Somebody Told Me» (το οποίο ελπίζω, για το καλό τους, να το πουν στο Ejekt Festival στο Φάληρο τον Ιούνιο!).

Τι σας «ρίχνει» στο τρέξιμο;
Στο ίδιο το τρέξιμο; Τίποτα. Αν σε ρίχνει κάτι, απλά δεν το κάνεις. Έχει τύχει να αισθανθώ αρκετά άσχημα κάποιες φορές, σε προπονήσεις ή αγώνες, αλλά πρέπει που και που να τρώμε τα μούτρα μας για να μαθαίνουμε από τα λάθη.

Από που αντλείτε έμπνευση για να πάτε ένα χιλιόμετρο παρακάτω, όταν φτάνετε στα όριά σας;
Είμαι μάλλον πεισματάρης. Όταν βλέπω ότι είμαι έτοιμος να τα παρατήσω τα βάζω με τον εαυτό μου και λέω «όχι, δεν θα σου περάσει». Δεν θυμάμαι να έχω παρατήσει ποτέ αγώνα. Θα τερματίσω, έστω και περπατώντας.

Διαβάστε ακόμα: Νίκος Σιδερίδης – «Μάθε το σώμα σου και τρέξε με την καρδιά σου!» 

Το τρέξιμο είναι για εσάς και διαλογισμός; Νιώθετε ότι σας ωφελεί και ψυχικά;
Δεν έχω κάνει ποτέ διαλογισμό για να μπορώ να κάνω σύγκριση. Αν το εννοείς με την έννοια της απόλυτης χαλάρωσης, όχι. Αν πάλι το πάρεις με την έννοια της απομάκρυνσης άσχημων σκέψεων και την επίτευξη ευφορίας, υπό ορισμένες συνθήκες ναι. Εννοείται πως ωφελεί ψυχικά. Ξεδίνεις. Ξεφεύγεις. Αφήνεσαι. Αποβάλεις την αρνητική ενέργεια, αν υπάρχει κάτι τέτοιο.

Είναι αλήθεια ότι προκαλεί έναν γλυκό «εθισμό»; Πόσο εξαρτημένος νιώθετε;
Μπορεί να προκαλέσει εθισμό χωρίς εισαγωγικά. Το πιστεύω αυτό. Μου έχει συμβεί και εμένα παλαιότερα να φάω «κόλλημα», να κοιμάμαι και να ξυπνάω σκεπτόμενος μόνο την προπόνηση, να κάνω υπερβολές και να «καώ», που λέμε και στη δρομική γλώσσα. Για κάποιους δρομείς η προπόνηση μπορεί να γίνει η μοναδική ασχολία που έχουν στη ζωή τους πέρα από τη δουλειά τους, φτάνουν να υποβάλλουν τον εαυτό τους σε εξαντλητική άσκηση, ακόμη και στερήσεις (φαγητού, οικογένειας, διασκέδασης). Όχι. Τα πάντα θέλουν μέτρο. Γι αυτό και έχω αλλάξει λίγο τη φιλοσοφία μου και έχω χαλαρώσει σε σχέση με τα πρώτα μου δρομικά χρόνια. Μπορεί να μην κάνω ποτέ… παγκόσμιο ρεκόρ, αλλά υπάρχουν κι άλλα πράγματα στη ζωή εκτός από τα χιλιόμετρα. Το τρέξιμο δεν είναι αυτοσκοπός, είναι τρόπος αναψυχής. Τρέχω πλέον μέρα παρά μέρα, όσο χρειάζεται για να περνάω καλά.

Έχετε λάβει μέρος σε αγώνες; Τι σας έμεινε από την εμπειρία;
Παλιότερα πιο συχνά από ότι τώρα. Κάθε συμμετοχή σε κούρσα είναι όμορφη, οι αγώνες είναι ένας πολύ όμορφος τρόπος δρομικής κοινωνικοποίησης. Και ένα μετάλλιο τερματισμού είναι σύμβολο επιτυχίας, ειδικά για τους αρχάριους. Καλώς ή κακώς όμως, επειδή το τρέξιμο έγινε μόδα, οι διοργανώσεις αυξήθηκαν• το ίδιο και το κόστος συμμετοχής στους αγώνες. Οι λίγο πιο «παλιοί» είμαστε πιο επιλεκτικοί από παλαιότερα όσον αφορά τις κούρσες στις οποίες θα λάβουμε μέρος.

Έχετε τρέξει σε μαραθώνιο;
Έχω τρέξει έντεκα Μαραθωνίους. Ο πρώτος μου ήταν ο επετειακός Μαραθώνιος της Αθήνας του 2010 για τα 2.500 χρόνια από τη μάχη του Μαραθώνα. Ο δωδέκατος ελπίζω να είναι στη Ρόδο. Έχω τρέξει δύο φορές τον «Μέγα Αλέξανδρο» της Θεσσαλονίκης, έχω τρέξει τη Μεσσήνη. Στο εξωτερικό, στη Βαρκελώνη, το Ρότερνταμ, τη Φρανκφούρτη. Αλλά και την Κλασική την έτρεξα άλλες τέσσερις φορές. Και όταν δεν έχω μπει στον αγώνα φροντίζω πάντα να είμαι στο 41ο χιλιόμετρο με Παρέα της Κουδούνας για να στηρίζουμε τους μαραθωνοδρόμους με φωνές, συνθήματα και… κουδούνια. Όποιος έχει τρέξει έστω και έναν μαραθώνιο ξέρει πόσο σημαντική είναι η ενίσχυση από τον κόσμο.

Ποια είναι η κορυφαία σας επίδοση έως σήμερα;
Είμαι μάλλον μέτριος δρομέας. Έχω κάνει 3.36.25 στον Μαραθώνιο του Ρότερνταμ το 2014. Πήγαινα… καρφί για το 3.29.59 μέχρι το 32ο χιλιόμετρο, αλλά τότε ξεκινά ο Μαραθώνιος. Ταλαιπωρήθηκα στα τελευταία χιλιόμετρα και δεν βγήκε.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας υγιεινό σνακ;
Γιαούρτι με μέλι, βρώμη και μπανάνα. Και -ίσως σου φανεί αστείο- τα… μελομακάρονα. Είναι ιδανικές ενεργειακές μπάρες. Είμαι γλυκατζής, δεν μπορώ να το αποφύγω.

Τερματίζοντας στον «Μέγα Αλέξανδρο» της Θεσσαλονίκης, όπου έχει συμμετάσχει δύο φορές έως τώρα.

Έχετε τραυματιστεί τρέχοντας;
Ναι, νομίζω πως δεν υπάρχει δρομέας που να μην έχει τραυματιστεί όταν αρχίζει να ασχολείται συστηματικά με το τρέξιμο. Αρχίζεις τις υπερβολές και πολλές φορές κλείνεις τα αυτιά σου σε ό,τι σου φωνάζει το σώμα σου. Έχω πάθει σύνδρομο τριβής της λαγονοκνημιαίας ταινίας, έναν από τους πιο κλασικούς τραυματισμούς των αρχαρίων δρομέων που βάζουν πολλά χιλιόμετρα απότομα. Επίσης μια-δυο κακώσεις στον μηνίσκο όταν πιέστηκα υπερβολικά σε διαλειμματικές. Και έχω και ένα δυο παράσημα από τούμπες σε πιο ανώμαλο τερέν.

Πού τρέχετε συνήθως και γιατί;
Είμαι δρομέας της παραλίας. Φεύγω συνήθως από το σπίτι μου στη Νέα Σμύρνη, βγαίνω στο Τροκαντερό. Δεν συγκρίνεται το να τρέχεις δίπλα στη θάλασσα. Ανοίγει το μάτι σου, καθαρίζει το μυαλό σου. Αν πάλι θέλω παρέα, δίνουμε με τον συντρέχτη μου τον Κόζυ ραντεβού στη Φιλοθέη. Τα πρωινά της Κυριακής η περιοχή είναι γεμάτη δρομείς. Στο στάδιο δύσκολα την παλεύω, παρόλο που μένω ακριβώς δίπλα στο γήπεδο του Πανιωνίου και θεωρητικά θα μπορούσα να εκμεταλλευτώ αυτό περισσότερο.

Ποιο είναι το ωραιότερο σημείο που έχετε τρέξει;
Χμ, μου βάζεις δύσκολα. Μάλλον Βαρκελώνη, είναι μια πόλη πανέμορφη που την γύρισα τρέχοντας. Φυσικά και η Ελλάδα έχει πανέμορφα μέρη για τρέξιμο. Το κάθε ένα έχει τη γλύκα του και ο κάθε δρομέας θα σου πει ότι έχει το δικό του αγαπημένο. Μου αρέσει στο Run The Lake της Βουλιαγμένης η στροφή που αντικρίζεις τη θάλασσα βγαίνοντας στο Καβούρι. Μου άρεσε στο Μονοπάτι Παρνασσού το σημείο που βγαίνεις στο οροπέδιο με το γρασίδι. Είναι υπέροχα τα τελευταία χιλιόμετρα στον αγώνα της Λίμνης των Ιωαννίνων, κάτω από τα πλατάνια. Και δεν αλλάζω έναν επαρχιακός δρόμος ανάμεσα στους αγρούς στο Ζάρκο, το χωριό της μητέρας μου στον θεσσαλικό κάμπο.

Έχετε τρέξει στο σκοτάδι και πού;
Γενικά δεν το προτιμώ. Δουλεύω απογεύματα και οι προπονήσεις μου είναι συνήθως πρωινές. Με έχει πάρει η νύχτα όμως μερικές φορές και στην παραλία και στη Φιλοθέη. Αν το έχω προβλέψει, έχω μαζί μου φακό κεφαλής.

Κάνετε διατάσεις και πότε;
Δυστυχώς εδώ είμαι εντελώς απείθαρχος. Το ξέρω ότι πρέπει, αλλά συνήθως το «ξεχνάω», ειδικά στα μικρά τρεξίματα. Γι αυτό δεν είμαι και ευλύγιστος και λίγο πιο ευπαθής στους τραυματισμούς. Μετά τα long run όμως, αν είμαι με παρέα, κάνουμε ελαφριές διατάσεις συζητώντας.

Πώς μετράτε την απόσταση που διανύετε;
Ανάλογα με το τρέξιμο. Συνήθως με ρολόι GPS, αν εννοείς αυτό. Αν τρέχω απλά για διασκέδαση, χωρίς ρολόι, συνήθως έχω κάποια σταθερά γεωγραφικά σημάδια για να υπολογίζω στο περίπου την απόσταση.

Προτιμάτε να τρέχετε μόνος ή με παρέα;
Λέγεται συχνά ότι το τρέξιμο είναι ατομικό άθλημα. Η αλήθεια είναι ότι εγώ έχω κάνει πολλούς φίλους τρέχοντας. Ειδικά στα μεγάλα τρεξίματα πάντα η παρέα βοηθάει. Άλλες προπονήσεις, ωστόσο, όπως είναι οι διαλειμματικές πρέπει να τις κάνεις μόνος σου. Άλλοτε πάλι θέλεις να ξεφύγεις από τη βαβούρα και επιδιώκεις την ησυχία σου.

«Το τρέξιμο δεν είναι αυτοσκοπός, είναι τρόπος αναψυχής. Τρέχω πλέον μέρα παρά μέρα, όσο χρειάζεται για να περνάω καλά».

Έχετε κάνει trail running στο βουνό;
Λίγες φορές και σε εύκολες διαδρομές. Στο Μονοπάτι Ποιμένων Αρκάδων, στο Μονοπάτι Παρνασσού, στην Πάρνηθα και στον Υμηττό. Αλλά δεν έχω ασχοληθεί με το βουνό συστηματικά.

Barefoot (ξυπόλητο) τρέξιμο;
Ποτέ. Μόνο σε μικρό χαλάρωμα – αποθεραπεία σε γρασίδι.

Αν έχετε σκύλο, τον παίρνετε μαζί στην προπόνηση;
Δεν έχω σκύλο, αλλά με έχουν υιοθετήσει δυο γάτες που ωστόσο με κοιτούν με παροιμιώδη περιφρόνηση κάθε φορά που ετοιμάζομαι να βγω για τρέξιμο! Βλέπω τον φίλο μου τον Άγι όμως, τρέχει συχνά παρέα με τον σκύλο του στα χαλαρά του. Τον έχει εκπαιδεύσει όμως με υπομονή. Μακάρι να το έκαναν περισσότεροι.

Το τρέξιμο σάς βοήθησε να ξεπεράσετε κάποια εξάρτηση;
Όχι. Ουτε καν κάπνιζα, ας πούμε, ποτέ. Τα γλυκά πάντως δεν μου τα έκοψε!

Αλήθεια τώρα: Δεν υπάρχουν εβδομάδες ή ακόμα και μήνες που βαριέστε να πάτε για τρέξιμο;
Εννοείται. Έχω κάνει αποχή για μεγάλα διαστήματα. «Ζωή» λέγεται αυτό. Δεν είναι για μένα αυτοσκοπός το τρέξιμο. Κατά καιρούς βάζω άλλες προτεραιότητες στην καθημερινότητά μου και το αφήνω. Αργά ή γρήγορα, όμως ξαναφορώ τα αθλητικά μου.

Τελικά έχει πλάκα να τρέχεις, ή είναι συνήθεια για μαζοχιστές;
Αν σου πω και τα δύο θα το πιστέψεις; Μια «μαζοχιστική» τάση την έχουν οι συστηματικοί δρομείς, αυτή είναι η αλήθεια. Ειδικά εκείνοι που βάζουν στόχο την επίδοση σε κάποιον αγώνα. Αλλά δεν θα έμπαιναν στη διαδικασία αν δεν το διασκέδαζαν κιόλας, έτσι δεν είναι; Η «δρομική ευφορία», το runner’s high που λένε και οι Αμερικανοί, είναι πραγματικότητα.

Γιατί νομίζετε ότι όλοι έχουν «τρελαθεί» τα τελευταία χρόνια και παίρνουν τους δρόμους τρέχοντας;
Πολύς κόσμος θέλει να ξεφύγει από τα προβλήματά του και βρίσκει εκεί διέξοδο. Έχει γίνει και λίγο μόδα πλέον. Δεν σε κοιτούν σαν τον τρελό του χωριού αν φοράς σορτσάκι και βγαίνεις για προπόνηση στον δρόμο.

Έχετε κάποιον αγαπημένο(η) δρομέα;
Πως επιλέγεις εδώ άραγε; Σύμφωνα με τις επιδόσεις ή με την προσωπική συμπάθεια; Με το πόσο γνωστός είναι ή με το τι ξέρεις για εκείνον; Είχα την τύχη πριν λίγο καιρό να γνωρίσω από κοντά και να κουβεντιάσω με τον θρύλο Χαϊλέ Γκεμπρεσελασιέ. Δεν το πίστευα πόσο προσιτός και γλυκός είναι στο τετ α τετ. Ο δικός μας πρωταθλητής, ο Χριστόφορος Μερούσης, μου είναι τρομερά συμπαθής όχι μόνο για τα ρεκόρ του, αλλά και για τον χαρακτήρα του. Αλλά αγαπημένοι μου δρομείς είναι δεν είναι μόνο οι διάσημοι. Είναι, για παράδειγμα, ο συντρέχτης μου ο Γιώργος ο Κοζυράκης γιατί έχουμε φάει νερό κι αλάτι παρέα στις προπονήσεις και ο κόουτς μας ο Σωτήρης ο Κωνσταντέλλος για όλα όσα έχει κάνει ανιδιοτελώς για μας. Η φίλη μου η Ελίνα Μακρίδη που αδιάκοπα που καταφέρνει να συνδυάσει οικογένεια και προπονήσεις αποδεικνύοντας τον τσαμπουκά της σε κάθε προετοιμασία και σε κάθε κούρσα. Ο Βασίλης ο Πνευματικός, ο πρόεδρος του ΣΑΦΑΝΣ, του νεοσμυρνιώτικου δρομικού μου συλλόγου, για τη σεμνότητά του. Και πολλοί άλλοι, για λόγους διαφορετικούς ο καθένας.

Διαβάστε ακόμα: Το νυχτερινό τρέξιμο είναι η καλύτερη ξεκούραση

TAGS :
Γιάννης Βασαλάκης γιατι τρέχω

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook