Γρηγόρης Σκουλαρίκης: «Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να τρέχει»

Στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Διάθλου 2013 (Powerman Holland 10-60-10k). Τα τελευταία χρόνια είναι πρωταθλητής Ελλάδος στο Δίαθλο (σύνθετο αγώνισμα που περιλαμβάνει τρέξιμο και ποδηλασία) και μέλος της εθνικής ομάδας. με συμμετοχές σε παγκόσμια και πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Ποια είναι η βασική σας ασχολία στη ζωή;
Ο αθλητισμός… Επαγγελματικά ασχολούμαι με την «αθλητική επικοινωνία», κυρίως έχοντας υπό τη διαχείρισή μου αθλητικές ιστοσελίδες (RunningNews.gr, FitnessPulse.gr, trinews.gr). Εκτός γραφείου, προπονούμαι συστηματικά. Είμαι πρωταθλητής Ελλάδος τα τελευταία χρόνια στο Δίαθλο (σύνθετο αγώνισμα που περιλαμβάνει τρέξιμο και ποδηλασία) και μέλος της εθνικής ομάδας με συμμετοχές σε παγκόσμια και πανευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Γιατί τρέχετε;
Από ένστικτο. Οι γονείς μου λένε πως δεν περπάτησα ποτέ, απλώς όταν στάθηκα στα πόδια μου άρχισα να τρέχω. Δεν σταμάτησα ποτέ, εκτός από κάποιες δύσκολες φάσεις της ζωής μου, που αναγκάστηκα για λόγους υγείας. Όταν όμως ξαναστεκόμουν στα πόδια μου το τρέξιμο ερχόταν αυθόρμητα. Είμαι ένα παιδί από εκείνα που πάντα έπαιζαν, έτρεχαν, ασχολούνταν με αθλήματα και όλοι του έλεγαν «παράτα τα, δεν θα κερδίσεις τίποτα από τον αθλητισμό». Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μου το έλεγαν αυτό. Εγώ έκανα τον αθλητισμό, και ειδικά το τρέξιμο, διασκέδαση, επάγγελμα, ιδιότητα… Ζωή. Απλώς, έκανα και εξακολουθώ να κάνω αυτό που μου βγαίνει αυθόρμητα και θέλω να κάνω.

Ποιος είναι ο στόχος σας;
Βασικός μου στόχος είναι να είμαι καλά, πριν και μετά από κάθε προπόνηση. Τα υπόλοιπα, κάθε χρόνο, αγώνες και διακρίσεις έρχονται. Από μια απλή συμμετοχή σε έναν τοπικό αγώνα μέχρι το κυνήγι της διάκρισης στο παγκόσμιο πρωτάθλημα διάθλου.

Ποιο είναι το κίνητρό σας για να βγείτε από την πόρτα, ακόμα και όταν είστε κουρασμένος;
Δεν χρειάζομαι ιδιαίτερο κίνητρο για να βγω από την πόρτα. Αυτό κάνω, αυτός είμαι, ο τύπος που βγαίνει από την πόρτα του σπιτιού του και αρχίζει να τρέχει επειδή κάτι εκεί έξω τον καλεί.

Έχετε κάποιο ρούχο ή αξεσουάρ-φετίχ που φοράτε στο τρέξιμο;
Τίποτα ιδιαίτερο, εκτός από τα απαραίτητα παπούτσια κι ένα ρολόι για να μην ξεχαστώ στο δρόμο.

Τρέχετε μετά μουσικής; Ποιο είναι το αγαπημένο σας τραγούδι;
Στα περισσότερα χαλαρά τρεξίματα τρέχω με μουσική, αλλά δεν τη θεωρώ αναγκαία. Πολλές φορές απλώς θέλω να ακούω τους ήχους της φύσης ή τον εαυτό μου, πώς αναπνέω και πώς πατάω. Μου αρέσουν πολλά τραγούδια και δεν θέλω να ξεχωρίσω κάποιο. Στο τρέξιμο προτιμώ τη μέταλ μουσική, μου δίνει ρυθμό, έμπνευση και δύναμη μαζί.

«Αγαπημένος μου δρομέας είναι ο Haile Gebrsselassie. Πάντα έτρεχε και κέρδιζε με ένα πελώριο χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του. Πλέον τον θαυμάζω και για το κοινωνικό έργο που προσφέρει στην πατρίδα του, την Αιθιοπία». (Στη φωτογραφία οδηγεί την κούρσα στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα 10.000μ.)

Τι σκέφτεστε όταν διανύετε μεγάλες αποστάσεις;
Τα πάντα, παρελθόν παρόν και μέλλον. Το μυαλό μου είναι γενικά ανήσυχο, στο τρέξιμο το απελευθερώνω μαζί με το σώμα μου και οργιάζει.

Από που αντλείτε έμπνευση για να πάτε ένα χιλιόμετρο παρακάτω, όταν φτάνετε στα όριά σας;
Δεν υπάρχουν όρια στην αντοχή, στην απόσταση, γι’ αυτό κάνω τη διαδρομή που πρέπει να κάνω κάθε φορά. Αν θέλω να πάω ένα χιλιόμετρο παρακάτω, θα το πάω, γιατί, απλώς, μπορώ. «Στα όριά μου» φτάνω μόνο μέσα στους πολύωρους αγώνες που τρέχω, εκεί όμως δεν είναι το θέμα της απόστασης που κάνει τη διαφορά, αλλά της αντοχής στην πίεση για να κρατήσεις τον γρήγορο ρυθμό. Εκεί συνήθως η έμπνευση είναι ο ίδιος ο αγώνας και ο στόχος που έχω θέσει.

Τι σας έχει μείνει από την εμπειρία των αγώνων στους οποίους έχετε λάβει μέρος;
Έχω λάβει μέρος σε πάρα πολλούς αγώνες τα τελευταία 20 χρόνια που ασχολούμαι με το τρέξιμο και τον αθλητισμό. Για μένα, όλοι αυτοί οι αγώνες δεν αποτελούν μεμονωμένες εμπειρίες και σίγουρα δεν θα μιλήσω παρελθοντικά αν μου έμεινε κάτι. Οι προπονήσεις, οι προετοιμασίες πριν, οι καταστάσεις μετά… Όλη αυτή η πορεία αυτά τα χρόνια, όλες αυτές οι εμπειρίες, είναι μια ολόκληρη ζωή που τη ζω τώρα.

«Έχω τρέξει σε αρκετούς Μαραθωνίους, ακόμα όμως δεν έχω πετύχει την επίδοση που θα ήθελα. Έχω πετύχει αναλογικά καλύτερες επιδόσεις σε μικρότερες αποστάσεις, 32:30 στα 10χλμ και 1:13:30 σε Ημιμαραθώνιο, που υποδεικνύουν πως μπορώ και για κάτι καλύτερο στον Μαραθώνιο». (Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ημιμαραθωνίου, Αθήνα, 2013).

Έχετε τρέξει σε Μαραθώνιο;
Έχω τρέξει σε αρκετούς Μαραθωνίους, ακόμα όμως δεν έχω πετύχει την επίδοση που θα ήθελα και το έχω απωθημένο. Είναι στα ετήσια αγωνιστικά πλάνα κάθε χρονιάς, πάντως, και το κυνηγάω κι αυτό.

Ποια είναι η κορυφαία σας επίδοση έως σήμερα;
Στον Μαραθώνιο 2:43:21 από τον πρώτο μου το 2006. Έκτοτε δεν συγκεντρώθηκα ποτέ προπονητικά στον Μαραθώνιο για να τη βελτιώσω, αφού οι μεγάλοι μου αγωνιστικοί στόχοι ήταν στο δίαθλο. Έχω πετύχει, πάντως, αναλογικά καλύτερες επιδόσεις σε μικρότερες αποστάσεις, 32:30 στα 10χλμ και 1:13:30 σε Ημιμαραθώνιο, που υποδεικνύουν πως μπορώ και για κάτι καλύτερο στον Μαραθώνιο.

Έχετε τραυματιστεί τρέχοντας;
Ναι, πολλές φορές, αλλά κυρίως λόγω «καταπονήσεων- υπέρχρησης», κοινώς το έκαψα. Γενικά στην προπόνηση το περισσότερο δεν είναι πάντα το καλύτερο. Πρέπει να έχουμε ισορροπία και να τρέχουμε όσο πρέπει για να δυναμώνουμε τον οργανισμό μας, όχι να τον εξασθενούμε. Επειδή όμως μου αρέσει να είμαι πολλές ώρες στο δρόμο, έχω βάλει και την ποδηλασία στο πρόγραμμά μου κι έτσι μπορώ να εκτονώνω την ενέργειά μου χωρίς να καταπονούμαι στα δρομικά χιλιόμετρα.

Πού τρέχετε συνήθως και γιατί;
Τους χειμερινούς μηνες, που μένω στην Αθήνα, τρέχω συνήθως στην Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου ή στο Δημοτικό Στάδιο Ζωγράφου, που είναι κοντά στο σπίτι μου. Στην Πολυτεχνειούπολη μου αρέσει το περιβάλλον, έχω μετρημένες διαδρομές και τα απογεύματα δεν έχει κίνηση αυτοκινήτων. Στο Στάδιο βρίσκω καλή παρέα και κάνω και τις απαραίτητες γρήγορες προπονήσεις μου. Τους θερινούς μήνες, που μένω στο Χαλκούτσι (Ωρωπός), τρέχω στη γύρω περιοχή και κυρίως κατά μήκος της παραλίας, που έχει περισσότερη δροσιά.

Έχετε τρέξει στο σκοτάδι και πού;
Ναι, πολλές φορές και σε διάφορες περιπτώσεις. Η πιο χαρακτηριστική ήταν μια βραδιά στην Πολυτεχνειούπολη. Είχα να κάνω ένα τέμπο 24χλμ. Ήταν Μάρτιος του 2008, με τις μεγάλες απεργίες της ΔΕΗ. Μετά το έκτο χλμ έκοψαν το ρεύμα και έτρεξα 18χλμ με το φως του φεγγαριού. Ευτυχώς γνώριζα απέξω τη διαδρομή. Το εκπληκτικό όμως ήταν πως έκανα ένα προπονητικό ρεκόρ που παραμένει ακατάρριπτο (1:22:50 για τα 24χλμ.)

Πώς μετράτε την απόσταση που διανύετε;
Στις προπονήσεις, που έχει σημασία ο χρόνος κάθε απόστασης, τρέχω σε διαδρομές που έχω ήδη μετρήσει επακριβώς με ποδήλατο. Στα περισσότερα ελεύθερα τρεξίματα όμως δεν με νοιάζει καθόλου η απόσταση. Απλώς βγαίνω και τρέχω μέχρι να συμπληρώσω την ώρα που έχω να κάνω. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, έχω πλέον μαζί και GPS, που με βοηθάει πολύ στα real time δεδομένα.

«Τι σκέφτομαι όταν διανύω μεγάλες αποστάσεις; Τα πάντα, παρελθόν, παρόν και μέλλον. Το μυαλό μου είναι γενικά ανήσυχο, στο τρέξιμο το απελευθερώνω μαζί με το σώμα μου και οργιάζει». Στη φωτογραφία, τρέχοντας στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Ανωμάλου Δρόμου (10χλμ) 2013.

Προτιμάτε να τρέχετε μόνος ή με παρέα;
Μια καλή παρέα πάντα είναι προτιμότερη, δυστυχώς όμως στο δικό μου επίπεδο και για τις προπονητικές ιδιαιτερότητες του αγωνίσματός μου δεν είναι δυνατόν να έχω συχνά. Έτσι, τρέχω και πολλές φορές μόνος μου, κάτι με το οποίο πάντως δεν έχω κανένα πρόβλημα.

Barefoot (ξυπόλητο) τρέξιμο;
Όχι! Με τίποτα. Για αθλητές που έχουν απαιτήσεις επιδόσεων στο τρέξιμό τους και έχουν μάθει να φοράνε παπούτσια, δεν γίνεται να τρέξουν ξυπόλητοι. Αυτό το έχουν καταφέρει στο παρελθόν μόνο Αφρικανοί, που όμως είχαν μάθει από μικροί στο ξυπόλητο τρέξιμο για λόγους διαβίωσης. Στις μέρες μας έχει γίνει λίγο μόδα κι αυτό, αλλά δεν θα δείτε κανέναν δρομέα να τρέχει γρήγορα ξυπόλητος.

Τελικά έχει πλάκα να τρέχεις, ή είναι συνήθεια για μαζοχιστές;
Εξαρτάται ποιος είσαι και πώς βλέπεις τα πράγματα. Αν είσαι αυτός που τρέχει, τότε το κάνεις για κάποιο λόγο ή, ακόμα καλύτερα, επειδή απλώς γουστάρεις, χωρίς συγκεκριμένο λόγο. Αν «τη βρίσκεις» πολύ με τον πόνο, τότε είσαι μαζοχιστής, αν μόνο διασκεδάζεις, τότε το κάνεις για πλάκα. Το τρέξιμο, όμως, αγωνιστικά είναι συνυφασμένο και με την προσπάθεια. Η προσπάθεια σε κάθε περίπτωση, ούτε πλάκα είναι ούτε μαζοχισμός. Αν δεν είσαι αυτός που τρέχει και κρίνεις τον άλλο που το κάνει έτσι, τότε μάλλον έχεις εσύ πρόβλημα, γιατί κατά βάση δεν ξέρεις ποιον κρίνεις και για τι πράγμα μιλάς. Όσο για μένα, το τρέξιμο δεν είναι απλώς μια συνήθεια, είναι η ζωή μου και μπορεί να γίνει όλα αυτά μαζί.

Γιατί νομίζετε ότι όλοι έχουν «τρελαθεί» τα τελευταία χρόνια και παίρνουν τους δρόμους τρέχοντας;
Δεν πιστεύω πως έχει τρελαθεί κανείς από αυτούς. Μάλλον, θα έλεγα, βρίσκουν τα λογικά τους. Ο άνθρωπος είναι φτιαγμένος για να τρέχει. Μπορεί πλέον να μην χρειάζεται να το κάνει για να πιάσει την τροφή του ή για να μην γίνει ο ίδιος τροφή, έχει όμως την τάση να βγει εκεί έξω. Απλώς χρειάζεται μια αφορμή, η οποία πολλές φορές είναι διαφορετική για τον καθένα. Το καλό με τη σημερινή εποχή είναι ότι προσφέρει πολλές αφορμές και ευκαιρίες.

Έχετε κάποιον αγαπημένο δρομέα;
Τον Haile Gebrsselassie. Τα πρώτα μου εφηβικά αγωνιστικά χρόνια συνέπεσαν με το διάστημα που μεσουρανούσε και ήταν ανίκητος στις αποστάσεις του στίβου. Πάντα έτρεχε και κέρδιζε με ένα πελώριο χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό του. Πλέον τον θαυμάζω και για το κοινωνικό έργο που προσφέρει στην πατρίδα του, την Αιθιοπία.

TAGS :
γυμναστική τρέξιμο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook