Μάξιμος Μουμούρης: «Αν τα παιδιά δεν νιώθουν ότι τα αποδέχεσαι, θα βρουν αλλού παρηγοριά» 
Χαρίδημος Τσούκας: «Αποχαιρετώντας τον πατέρα μου» 
«Αναπολώντας τα χρόνια μου ως πατέρας» 
Μάξιμος Μουμούρης: «Μαθαίνω να ζω μέρα τη μέρα και αυτό προσπαθώ να μεταδώσω στα παιδιά μου» 
«Όταν κράτησα για πρώτη φορά στα χέρια μου τον Μιχάλη…» 
«Κατά τη διάρκεια των μηνών που βρισκόσουν μέσα στη μήτρα, πέρασες συνοπτικά από όλα τα στάδια εξέλιξης του ανθρώπινου είδους». Credit: www.ultrasound-art.com
Στην αρχή ήσουν μια κουκκίδα. Τέσσερα κύτταρα, που πρώτα ήταν δύο και πολλαπλασιάστηκαν. Και μετά πολλαπλασιάστηκαν ξανά και έγιναν οκτώ. Και κάποια στιγμή, ένα από αυτά πήρε πρωτοβουλία και άρχισε να πάλλεται. Ξαφνικά. Χωρίς να του το ζητήσει κανείς! Ένα κύτταρο που ήξερε τι έπρεπε να κάνει! Από εκείνη τη στιγμή, εσύ άρχισες να υπάρχεις. Αυτό το κύτταρο, ήταν η καρδιά σου.
Ζαχαριάδης και υιός. Φωτογραφία: Δέσποινα Σπύρου, για το Andro.
Δεν χρειάζεται να σου μιλήσω πολύ για το παρελθόν σου, γιατί το γνωρίζεις. Μπορεί αυτή τη στιγμή να μη γνωρίζεις τίποτα άλλο, αλλά αυτό σίγουρα το ξέρεις, αφού το έχεις ήδη ζήσει. Κατά τη διάρκεια των μηνών που βρισκόσουν μέσα στη μήτρα, πέρασες συνοπτικά από όλα τα στάδια εξέλιξης του ανθρώπινου είδους. Στην αρχή ήσουν μια αμοιβάδα. Μετά μεταμορφώθηκες σε γυρίνο. Ψάρι! Είχες βράγχια που αργότερα έγιναν χέρια. Είχες ουρά που αργότερα έγινε πόδια. Έζησες δηλαδή σε fast forward περίπου 10.000.000 χρόνια ανθρώπινης εξέλιξης μέσα σε εννέα μήνες. Κάθε ημέρα που περνούσες εκεί μέσα, ισοδυναμούσε με ένα εκατομμύριο οκτακόσιες πενήντα εφτά χιλιάδες εκατόν σαράντα δύο μέρες (και οκτώ ώρες) ανθρώπινης εξέλιξης. Έτσι, με αυτό το μικρό τρικ της φύσης, γνωρίζεις ήδη το παρελθόν σου. Ο σκληρός σου δίσκος είναι έτοιμος και φορμαρισμένος από τον κατασκευαστή. Πριν καν σε παραδώσει στα χέρια μας.
Ο εγκέφαλός σου σχηματίστηκε τελευταίος. Πρώτα δημιουργήθηκαν τα ζωτικά όργανα. Το στομάχι σου, οι πνεύμονές σου, το συκώτι σου και στη συνέχεια το μυαλό. Αυτό μας δείχνει κάτι: Μας δείχνει ότι η φύση πρώτα φτιάχνει την ορχήστρα και μετά ενδιαφέρεται να τελειοποιήσει και αυτόν που θα τη διευθύνει. Πρώτα φτιάχνεται η ομάδα και στη συνέχεια έρχεται ο προπονητής. Αλλιώς ο εγκέφαλος δεν θα είχε τι να συντονίσει. Θα έμοιαζε με στρατηγό χωρίς στρατό. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι ο στρατός είναι πιο σημαντικός από τον στρατηγό. Σημαίνει όμως ότι δεν μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα μόνος σου. Χρειάζεσαι τους άλλους. Και ο καθένας να συνεισφέρει ό,τι έχει.
Διαβάστε εδώ το πρώτο και το τρίτο γράμμα του Νίκου Ζαχαριάδη στο παιδί του.
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
