Η χαμένη γοητεία του ISON –και ο απόηχος των κομητών

H πορεία του ISON από τον Δεκέμβριο του 2012 έως τον Οκτώβριο του 2013 καθώς περνάει μέσα από τους αστερισμούς των Διδύμων, του Καρκίνου και του Λέοντα.

Τελικά, ελάχιστα συντρίμμια του ISON κατάφεραν να προσπεράσουν την πύρινη μαγνητική δίνη του Ήλιου, απογοητεύοντας όσους περίμεναν την θριαμβευτική επανεμφάνισή του και την καταγραφή του στην ιστορία ως «κομήτη του αιώνα» με λαμπερή κόμη ατέλειωτων χιλιομέτρων. Ο ISON δεν άντεξε την πύρινη λαίλαπα και διαλύθηκε, όμως ο θρύλος των κομητών καλά κρατεί και σημαδεύει ανεξίτηλα την ιστορία του ανθρώπου. Ακόμα και η σβάστικα, το αρχαίο σύμβολο της καλοτυχίας (ιερό σύμβολο του Ινδουισμού και του Βουδισμού, χρησιμοποιούμενο ακόμα και στην αρχαία Ελλάδα) θεωρείται από κάποιους ερευνητές ότι οφείλει το σχήμα της στον σταυροειδή τρόπο διαφυγής των αερίων από κάποιο κομήτη που έγινε ορατός κατά την προϊστορία.

Οι κομήτες ήταν ανέκαθεν οικείοι στην ανθρωπότητα, αν και συχνά αναφέρονται με αρνητικό τρόπο ως οιωνοί κακών ειδήσεων και η εμφάνισή τους εκτός από το δέος ενός μοναδικού θεάματος γεννά και τον φόβο στα όρια της υστερίας, όπως ο κομήτης του Χάλεϊ, ενώ κάποτε προκαλεί όντως και καταστροφές. Στο έπος του Γκιλγκαμές αναφέρεται ότι την εμφάνιση ενός κομήτη συνόδευσαν πλημμύρες, πυρκαγιές και θειάφι. Κομήτης στην αρχαία ελληνική γλώσσα ήταν εκείνος που άφηνε μακριά μαλλιά, ο «καρηκομόων». Οι κομήτες ή «αστέρες κομόεντες», όπως λέγονταν από τους Έλληνες, προσδιορίζονταν ανάλογα με την ιδιαίτερη όψη τους ως: ξιφίαι, ακοντίοι, κερατίοι, πωγωνίοι, πυθίοι, δισκοειδείς, ίππειοι, κυπάρισσοι και λαμπαδίαι. Οι Πυθαγόρειοι θεωρούσαν τους κομήτες ένα είδος πλανήτη, ο οποίος ήταν σπάνια ορατός χαμηλά στον ορίζοντα πριν την ανατολή ή μετά τη δύση του Ηλίου. Ο Αναξαγόρας και ο Δημόκριτος θεωρούσαν ότι οι κομήτες δημιουργούνταν από την ένωση δύο πλανητών. Ο Αριστοτέλης στο έργο του Μετεωρολογία, θεωρούσε ότι οι κομήτες, μαζί με τον Γαλαξία και τους διάττοντες αστέρες, είναι στην πραγματικότητα ατμοσφαιρικά φαινόμενα. Υπέθετε δηλαδή ότι οι κομήτες δημιουργούνταν από μια μάζα ζεστού αέρα εξαιτίας της θέρμανσης της Γης από τον Ήλιο. Σήμερα γνωρίζουμε ότι οι κομήτες είναι ουράνια σώματα (παγωμένοι διαστημικοί βράχοι) που, σε αντίθεση με τους απλανείς αστέρες και τους πλανήτες, παρουσιάζουν όψη νεφελώδη, ενώ η ύλη από την οποία συνίστανται μερικές φορές επιμηκύνεται υπό μορφή μακριάς ουράς όταν διέρχονται κοντά από τον Ήλιο. Αυτό το φαινόμενο παρατηρείται εξαιτίας της επενέργειας της ηλιακής ακτινοβολίας και του ηλιακού ανέμου στον κομήτη. Και αυτό ακριβώς προσμέναμε ματαίως από τον ISON, ο οποίος κατάγεται από το μακρινό Νέφος του Όορτ, το οποίο θεωρείται ότι περιλαμβάνει περίπου ένα τρισεκατομμύριο πυρήνες κομητών.

Στη μνήμη της χαμένης γοητείας του ISON, απολαύστε μια από τις χαρακτηριστικές «διαστημικές» στιγμές των Kraftwerk, το σινγκλ «Kohoutek-Kometenmelodie» (1973), το οποίο συμπεριλήφθηκε στο άλμπουμ «Autobahn» (1974) που τους έκανε παγκοσμίως διάσημους. Τουλάχιστον για τους Kraftwerk, τους επονομαζόμενους και «Μπιτλς της τεχνο-ποπ», αφού επηρέασαν τη γέννηση του ηλεκτρονικού new wave και του techno, ο κομήτης Κοχούτεκ που τους γοήτευσε σφόδρα αποδείχτηκε δεόντως καλότυχος…

[Ο κομήτης ISON περνώντας δίπλα από τον Ήλιο:]

TAGS :
αστρονομία διάστημα κομήτης ΝΑΣΑ

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook