Από τη Μύκονο ως την Ικαρία: Ο Κωνσταντίνος Τζούμας για το καλοκαίρι

Ο ιδανικός καλοκαιρινός προορισμός είναι αυτός που πιστεύει καθένας πως είναι για τον εαυτό του.

Την τελευταία φορά που πήγα στη Μύκονο μου άρεσαν οι beautiful people που κυκλοφορούν πάνω σε ψηλοτάκουνα στο κεντρικό καλντερίμι. Μπορεί να είναι θύματα της μόδας, κούκλες βιτρίνας, bimbos, όμως είναι τόσο υπέροχες, που είναι plaisir des yeux. Βρίσκω, δε, καταπληκτικό το ότι τα μαγαζιά είναι ανοιχτά μέχρι τις 2.00 τα ξημερώματα. Αν υπήρχε μια εταιρεία να μαζεύει τα σκουπίδια, όλα θα ήταν καλύτερα. Ο δήμος Μυκόνου είναι πλούσιος, αλλά τρομερά διεφθαρμένος. Δύο δήμαρχοι και δύο αντιδήμαρχοι, πληροφορήθηκα, είναι υπόδικοι. Σφάλματα του παρελθόντος, και βεβαίως του παρόντος, και του μέλλοντος.Δεν θα μπορούσε, ωστόσο, μια ιδιωτική επιχείρηση να αναλάβει να συλλέγει τα σκουπίδια; Κάθε μια ώρα να εμφανίζονται αγόρια, γυμνά από τη μέση και πάνω, ή ντυμένα με ταγέρ πολύ στυλάτα και άψογα, και να μαζεύουν τα σκουπίδια; Κάνουν τόσα που κάνουν, έχουν ακριβύνει τις τιμές –οι ξαπλώστρες είναι ρεζερβέ–, ε, ας κάνουν κάτι και για το γενικό καλό.

Οι πλούσιοι των τελευταίων χρόνων καβατζάρουν λεφτά και τα βγάζουν στο εξωτερικό. Οι παλιοί, τουλάχιστον, ήταν γενναιόδωροι. Έκαναν κάτι… Το Ζάππειο, ένα ορφανοτροφείο, ένα νοσοκομείο… Κάντε κάτι, γαμώ το! Τα παίρνετε, τα παίρνετε, για να κάνετε τι; Να χαίρεστε πάνω σε κότερα αραχτοί, με την πλάτη γυρισμένη στο νησί που σας ελλιμενίζει, να βλέπετε κωλοτηλεόραση παίζοντας μπιρίμπα. Τι πλούσιοι είναι αυτοί; Προσωπικά, θυμάμαι πλούσιους να κατεβαίνουν από τα σκάφη στην Ύδρα, με εξαιρετικά, φίνα παντελόνια, ξυπόλυτοι ή με espadrilles, στυλάτοι, να ακούνε κλασική μουσική, να συμβουλεύονται πολύ κομψά περιοδικά… Τι είναι αυτοί οι σημερινοί τύποι με τις σαπιοκοιλιές, συγκαμένοι και δυσκοίλιοι, που δεν ξέρουν να αρθρώσουν μια λέξη – τα ελληνικά τους είναι φτωχά, τα αγγλικά των συνοδών τους, που είναι όλες επί πληρωμή, είναι «δανεισμένα» από Γάλλους κομμωτές, Ιταλούς στυλίστες και Γερμανούς μακιγιέρ. Ένας κόσμος πολύ αλλόκοτος και μπανάλ. Από την άλλη μεριά, όλοι θέλουν να πάρουν μέρος σε αυτήν τη φιέστα της ψευδαίσθησης, ότι, και καλά, θα αισθανθούν για ένα Σαββατοκύριακο πλούσιοι.

Μια πωλήτρια που συνάντησα στη Μύκονο και τη ρώτησα γιατί ήρθε στο νησί, που είναι ακριβό, και δεν προτίμησε να πάει σε κάποιο άλλο πιο χαμηλόφωνο, μου είπε «τι να πάω να κάνω σε κάποιο άλλο νησί;». Είχε δίκιο. Να πάει σε ένα ήσυχο νησί, για ποιο λόγο; Για να βρει τον εαυτό της; Μήπως έχει εαυτό, για να τον βρει; Έρχεται στη Μύκονο, λοιπόν, για να γίνει κομμάτι του ιδιαίτερου κόσμου του νησιού, να περάσει συμπαθητικά, πιθανότατα να ζήσει ένα one night stand εντυπωσιακό, να «ψωνιστεί» από κανέναν τύπο περιώνυμο, περιβόητο… Να πάει μόνη της σε ένα άλλο νησί με το κενό της ύπαρξής της; Άφησέ τη να στροβιλίζεται στο ρυθμό του καρναβαλιού. Καλύτερα. Είναι πιο πολύχρωμο.

Ο ιδανικός καλοκαιρινός προορισμός είναι αυτός που πιστεύει καθένας πως είναι για τον εαυτό του. Αν εγώ θέλω να μείνω στο σπίτι μου, στην πόλη μου, και θέλω να ανοίξω το παράθυρο και από αυτό να κρατηθώ στο Σύμπαν, ποιος προορισμός είναι καλύτερος από αυτόν; Όποιος θέλει επιλέγει τη Μύκονο ή τη Σαντορίνη ή τη Σίφνο.

Τώρα είναι της μόδας κάποια μικρά νησιά, όπως οι Οινούσες, οι Λειψοί, η Θηρασιά, οι Φούρνοι, η Ικαρία, όπου πηγαίνουν ο αγέλαστος κόσμος της πρωτοπορίας, οι άνθρωποι που αγαπούν το περιθώριο, οι εναλλακτικοί, αυτοί που θέλουν να εναρμονιστούν με τη φύση. Με ενοχλούν τα πάντα από το εναλλακτικό. Βλέπω κάποιους που απ’ όλους τους τύπους αντρών (τους πειρατές, τους πολύ κομψά ντυμένους άναρχους των καφενείων στην Μπαρσελόνα, τους εκκεντρικούς στην Μπονσίτ, τους ντανταϊστές στη Ζυρίχη, τους «λυσσασμένους σκύλους στην Αγία Πετρούπολη…, όλες αυτές τις υπέροχες φυσιογνωμίες) διαλέγουν ως πρότυπο ενδυματολογικό τους «ταλιμπάν», φορώντας κουκούλα, κυκλοφορώντας με ένα σακίδιο στην πλάτη, καλλιεργώντας γένια και έχοντας κατά νου να βάλουν μια βόμβα για να τινάξουν το σύμπαν στον αέρα. Μωρέ, τι μας λες; Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί είναι της μόδας αυτή η κατάσταση. Είναι όλοι τους καλωδιωμένοι, σαν να πηγαίνουν σε αποστολή! Αν τους γράψεις σε sms «βγες στο δρόμο», «βάλε φωτιά», «ανατίναξε το αμάξι», είναι πρόθυμοι να το κάνουν. Αυτοί είναι κάτι άμυαλοι, εξεγερμένοι, οι οποίοι περιφέρονται και προσπαθούν να με πείσουν πως το να πας σε ένα ξερονήσι και το να εκτεθείς, στην αλμύρα, το ξωκλήσι, το μούχρωμα και το κυπαρίσσι που γέρνει ευλαβικά προς το σήμαντρο –μπλιαχ, δηλαδή– είναι must. Έλα, μωρέ καημένε, τώρα, και γιατί να μην είναι πιο ωραία μια φιέστα γεμάτη από κόσμο;

Μια από τις ωραιότερες φωτογραφίες που είδα φέτος το καλοκαίρι ήταν στο Πρώτο Θέμα: μια δισέλιδη φωτογραφία από ένα πάρτι gay που έγινε στη Μύκονο. Ήταν καταπληκτική από πλευράς εικόνας. Δεν με ενδιαφέρει αν ήταν gay, αν ήταν κοκκινοσκουφίτσες…, είχα μια σκασίλα! Το πάρτι έγινε σε ένα κρουαζιερόπλοιο (το κατάστρωμά του είχε γίνει ένα με την παραλία) το οποίο ήταν γεμάτο από διάφορες περσόνες, που ήταν βαμμένοι με φευγάτα και γεμάτα φαντασία μακιγιάζ. Τρομερές φιγούρες, από το γκροτέσκο μέχρι το κιτς. Ο Αλμοδόβαρ στην καλύτερή του εκδοχή, και μάλιστα live.

TAGS :
μύκονος

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook