2000 Μάρτιος. Βόρειο Σέλας. Αλάσκα

Το 1995 αποφασίσαμε με τη γυναίκα μου να κάνουμε ένα ταξίδι στην Ταϊλάνδη. Είχα μάθει ότι θα γίνει έκλειψη ηλίου. Έτσι, λοιπόν, βρεθήκαμε να ταξιδεύουμε με ένα γκρουπ για τη Μπανκόγκ. Η έκλειψη θα ήταν 100% ορατή σε ένα σημείο 200 χλμ. μακριά από εκεί που βρισκόμασταν. Πείθω τον ξεναγό και μερικούς ακόμη, νοικιάζουμε ένα βαν και φτάνουμε στο «ιδανικό σημείο».

2000. Αύγουστος. Νεφελώματα στον αστερισμό του Κύκνου. Πάρνωνας

Δεν μπορείς να κοιτάξεις τον ήλιο κατάματα, είναι επικίνδυνο. Μπορεί να τυφλωθείς, να κάψεις τον αμφιβληστροειδή σου. Αναζήτησα φίλτρα ηλίου σε όλη τη Μπανκόγκ, δεν βρήκα. Ευτυχώς, είχα πάρει μαζί μου δυο γυαλιά απ’ αυτά που χρησιμοποιούνται για ηλεκτροκόλληση. Πολύ επικίνδυνο, δεν θα το συνιστούσα σε κανέναν.

2001, 21 Ιουνίου. Ζάμπια

Όλη η φάση της έκλειψης ηλίου διήρκεσε 3 ώρες, όμως τα 110 δευτερόλεπτα που ήταν ολική άλλαξαν τη ζωή μου. Η εμπειρία δεν περιγράφεται, δεν χωρά σε λόγια. Η θερμοκρασία πέφτει, γύρω σου σκοτεινιάζουν τα πάντα. Το σύμπαν ησυχάζει, δεν ακούγεται τίποτα. Ένα απόκοσμο ασημένιο φως δίνει άλλη υπόσταση στο χρόνο. Σαν να παγώνει η στιγμή. Αν κοιτάξεις τον ορίζοντα, νομίζεις πως χαράζει κι εσύ βρίσκεσαι στη σκιά. Συγκλονιστική και παράξενη εμπειρία…

Στη φάση της ολικής έκλειψης πέταξα τα φίλτρα και κοίταξα τον ήλιο κατάματα. Δεν είχα τηλεσκόπιο, είχα τηλεφακό. Απαθανάτισα όλες τις φάσεις. Το κατάλαβα αμέσως: είχα «κολλήσει»!

2003, Ανάλημμα. Φωτογράφιση της θέσης του Ήλιου την ίδια πάντα ώρα κατά την διάρκεια ενός έτους.

Η Ταϊλάνδη ήταν το έναυσμα για μια νέα ματιά απέναντι στη ζωή. Όταν ασχολείσαι με το σύμπαν, καταλαβαίνεις τι συμβαίνει γύρω σου και πόσο ασήμαντος τελικά είσαι. Οι άνθρωποι νομίζουν πως το σύμπαν έχει φτιαχτεί μόνο γι’ αυτούς. Όμως, η αλήθεια είναι πως δεν είμαστε παρά ένας κόκκος άμμου. Όσοι ασχολούνται με την παρατήρηση των άστρων είναι πιο κατασταλαγμένοι. Αλλάζουν οι προτεραιότητές τους. Προσγειώνεσαι και πλέον συλλαμβάνεις αλλιώς το νόημα της ζωής. Γίνεσαι πιο ταπεινός, συνειδητοποιείς ότι δεν είσαι τα πάντα. Βέβαια, η αστροφωτογραφία και οι εκλείψεις είναι απίστευτο «κόλλημα», σου αρέσει να τις κυνηγάς. Στην Ταϊλάνδη αποφάσισα ότι σε κάθε ηλιακή έκλειψη που συμβαίνει στον πλανήτη εγώ θα βρίσκομαι εκεί.

2004, 8 Ιουνίου. Διάβαση της Αφροδίτης μπροστά από τον Ήλιο.

Ως φωτογράφος έχω καταφέρει πολλά όλα αυτά τα χρόνια: περισσότερα από 3.000 εξώφυλλα σε περιοδικά, editorial μόδας και πορτρέτα επωνύμων. Αυτό, όμως, που με εκφράζει περισσότερο είναι οι φωτογραφίες που κάνω για μένα. Αυτές που δεν γίνονται κατά παραγγελία, αλλά από προσωπική αναζήτηση και πάθος για δημιουργία.

2006, 29 Μαρτίου. Καστελόριζο

Η Ταϊλάνδη ήταν η αρχή του νήματος που αναζητούσα από μικρός. Από τα βιβλία Κοσμογραφίας του σχολείου, από τις πρώτες εξορμήσεις μου στα βουνά, τα πρώτα star trails με αναλογική μηχανή. Σπούδασα Λογιστική στη Θεσσαλονίκη, ζωγράφιζα, πήγαινα στο Ωδείο, έμαθα φωτογραφία, σπούδασα κινηματογράφο. Έκανα αναρριχήσεις στα Μετέωρα, στον Όλυμπο και στις ψηλότερες κορυφές των Άλπεων: Mont Blanc, Matterhorn, Monte Rossa. Είναι προφανές ότι κάτι αναζητούσα…

Διαβάστε ακόμα: Χαψής και υιός, παρέα στην αδρεναλίνη

2009, Ιούλιος. Όλυμπος

Μόλις επέστρεψα στην Ελλάδα, άρχισα να διαβάζω αγγλόφωνα βιβλία αστρονομίας και έγινα συνδρομητής στο SkyTelescope. Παράγγειλα το πρώτο μου τηλεσκόπιο. Το 1996 πέρασε ένας κομήτης από την Ελλάδα, ο Hyakutake, και ένα χρόνο αργότερα ο Hale Bopp –μιλάμε τώρα για φαινόμενα σπάνια. Τους φωτογράφισα. Μετά απ’ αυτές τις εμπειρίες, ξεκίνησα να αναζητώ σκοτεινούς ουρανούς και την κατάλληλη παρέα.

2010, 11 Ιουλίου. Νησί του Πάσχα

Γνώρισα κάποιους ερασιτέχνες αστρονόμους και αρχίσαμε τις πρώτες μας εξορμήσεις. Στην αρχή στον Παρνασσό και αργότερα στον Πάρνωνα, ο οποίος είναι ίσως το καλύτερο μέρος για αστροπαρατήρηση στη χώρα μας. Έτσι, σιγά σιγά, δημιουργήθηκε και η Ελληνική Αστρονομική Ένωση.

2011, Ιούλιος. Δελφοί

Μέχρι σήμερα έχω απαθανατίσει επτά ολικές εκλείψεις ηλίου: Ταϊλάνδη, Αρούμπα, Ρουμανία, Ζάμπια, Καστελόριζο, Νήσος του Πάσχα (η οποία ήταν μια πραγματική αποκάλυψη), Αυστραλία το 2012.

Επιστρέφοντας από την Αρούμπα, το 1998, γνώρισα στο αεροπλάνο έναν παππού, ο οποίος είχε δει πάνω από 20 εκλείψεις. Έγινε αυτομάτως το πρότυπό μου, ήθελα να γίνω σαν εκείνον.

2012, 14 Νοεμβρίου. Αυστραλία

Για να καταφέρεις να δεις την έκλειψη, θα πρέπει να είσαι στο ιδανικό σημείο, μέσα στο «μονοπάτι της ολικότητας». Το 99,9% με το 100% δεν έχουν καμία απολύτως σχέση. Το 2010 ταξίδεψα στο νησί του Πάσχα, εκεί ήταν το ιδανικό σημείο. Σχεδίαζα το ταξίδι εκείνο επί χρόνια, έκλεισα τα εισιτήρια 18 μήνες πριν. Ήταν από τις πιο επιτυχημένες φωτογραφικές μου αποστολές.

Εκατό φωτογράφοι να πάνε, εσύ θα πετύχεις τη δική σου μοναδική λήψη. Είναι η δική σου σκέψη, η φιλοσοφία και η αισθητική που κάνουν τα πράγματα διαφορετικά. Προσωπικά, δεν μπορώ να ξεχωρίσω φωτογραφίες, είναι ένα σύνολο, καθεμία έχει μια διαφορετική ιστορία να μου διηγηθεί. Δεν είναι μόνο το αποτύπωμα των άστρων και των πλανητών. Είναι τι έχω ζήσει, πού έχω ταξιδέψει, τι έχω κάνει, για να δημιουργήσω αυτές τις φωτογραφίες. Αυτό είναι που μετράει.

2013, Αύγουστος. Δολομίτες

Πάρτε εδώ μια γεύση τού πώς ο Λουκάς μετράει τ’ άστρα.

Διαβάστε ακόμα: Η λογική του «μέσου όρου» –και το φωτεινό παράδειγμα του Σταμάτη Κριμιζή

2014. Απρίλιος. Σκηνικό από την ταινία Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ στην έρημο της Τυνησίας.