«Από τις 2 Ιανουαρίου έχει μπει και μια νέα αγάπη στη ζωή μου: η Αδαμαντία. Παρότι όμως στο σπίτι έχει εμφανιστεί ένα ακόμη πλάσμα που αν και μικροσκοπικό έχει πάρει ήδη –και αυτό δεν κρύβεται– μεγάλο χώρο στην καρδιά μου, βλέπω με χαρά ότι η Κατερίνα έχει αντιδράσει πολύ όμορφα...»

«Από τις 2 Ιανουαρίου έχει μπει και μια νέα αγάπη στη ζωή μου: η Αδαμαντία. Παρότι όμως στο σπίτι έχει εμφανιστεί ένα ακόμη πλάσμα που αν και μικροσκοπικό έχει πάρει ήδη –και αυτό δεν κρύβεται– μεγάλο χώρο στην καρδιά μου, βλέπω με χαρά ότι η Κατερίνα έχει αντιδράσει πολύ όμορφα…»

Η πρώτη εγκυμοσύνη της γυναίκας μου ήρθε κάπως τυχαία, χωρίς να το έχουμε ακριβώς προγραμματίσει. Θυμάμαι όταν μπήκα στο σπίτι και είδα το τεστ πάνω στο τραπέζι –δεν μου είχε πει ότι έχει καθυστέρηση. Τρελάθηκα από τη χαρά μου, δάκρυσα από ευτυχία. Πάντα ήθελα να κάνω παιδιά, το λαχταρούσα, δεν ήμουν από τους άντρες που τους έτυχε ή που το ήθελε πιο πολύ η σύντροφός τους.

Όταν, στον πρώτο υπέρηχο, άκουσα την καρδιά της Κατερίνας να χτυπάει όλα μέσα μου άλλαξαν. Ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι έρχεται μια νέα ζωή στον κόσμο και ο ήχος της καρδιάς το έκανε χειροπιαστό. Φεύγεις από το εγώ και το είμαι, και πας στο εμείς και στο είμαστε.

Όταν γεννήθηκε η Κατερίνα, πριν από τρία χρόνια, είχε ξεκινήσει η κρίση και επειδή τότε ασχολούμουν ακόμη μόνο με τη φωτογραφία (σ.σ.: ο Γιώργος Γεράρδος είναι και γνωστός φωτογράφος) η δουλειά μου είχε μεγάλη πτώση. Η συμμετοχή μου στο Master Chef ήρθε δέκα μήνες αργότερα και με βοήθησε να πραγματοποιήσω ένα όνειρό μου και να ασχοληθώ επαγγελματικά με τη μαγειρική. Στάθηκα πολύ τυχερός γιατί σε αυτό το μεσοδιάστημα είχα το χρόνο να ασχοληθώ με την κόρη μου όσο και η γυναίκα μου, ίσως και παραπάνω. Έμαθα τα πάντα για πάνες και κακάκια, την έκανα μπάνιο, τη φρόντιζα όταν αρρώσταινε και όλα αυτά μας έδεσαν πολύ. Πραγματικά, συνιστώ σε κάθε μπαμπά να βρει το χρόνο να επενδύσει στη σχέση με το παιδί του, από τότε που είναι μωρό. Σήμερα κάνουμε τα πάντα μαζί. Μαγειρεύουμε, κάνουμε βόλτες μαζί με το νέο μας μωράκι, λέμε ιστορίες, παίζουμε παιχνίδια… Έχει γίνει καταπληκτική βοηθός στην κουζίνα και έχει μάθει να χειρίζεται τη φωτογραφική μηχανή που είναι μεγαλύτερη από αυτήν!

«Με την Κατερίνα ζω έναν απίστευτο έρωτα: κοιμάμαι και τη βλέπω στο όνειρό μου, δουλεύω και τη σκέφτομαι, μου λείπει όταν είναι μακριά, και όταν είμαστε μαζί κάνουμε συνέχεια αγάπες και φιλάκια».

«Με την Κατερίνα ζω έναν απίστευτο έρωτα: κοιμάμαι και τη βλέπω στο όνειρό μου, δουλεύω και τη σκέφτομαι, μου λείπει όταν είναι μακριά, και όταν είμαστε μαζί κάνουμε συνέχεια αγάπες και φιλάκια».

Η Κατερίνα δεν είναι από τα παιδιά που τρώνε μόνο μακαρόνια με κέτσαπ. Της μαγειρεύω τα πάντα και τα δοκιμάζει όλα. Έχει μάθει να τρώει καλά και είναι ήδη εξοικειωμένη με μια μεγάλη γκάμα γεύσεων. Προσέχω πολύ τη διατροφή της. Φροντίζω να είναι ισορροπημένη και να περιέχει ό,τι χρειάζεται ένα παιδάκι, βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, πρωτεΐνη, και ο τρόπος να την κάνω να φάει ό,τι χρειάζεται είναι να ετοιμάζω όσο πιο νόστιμα πιάτα γίνεται. Είναι πολύ αυστηρός κριτής.

Όταν μπήκα στο Master Chef η Κατερίνα ήταν δέκα μηνών. Ήταν πολύ δύσκολο για μένα, γιατί ουσιαστικά ήμασταν εσώκλειστοι και την έβλεπα μόνο μια φορά την εβδομάδα, που επιτρέπονταν οι επισκέψεις. Όταν όμως προβλήθηκε η εκπομπή ήταν πια ενάμιση χρονών και το παρακολουθούσαμε μαζί. (Σ.σ.: Σήμερα ο Γιώργος Γεράρδος είναι ιδιοκτήτης και σεφ του εστιατορίου «Ανθός», στην Καλλιθέα). Φυσικά, ήταν η πιο φανατική μου θαυμάστρια. Είχε πολύ πλάκα πώς αντιδρούσε όταν με έβλεπε μια δίπλα της και μια στην τηλεόραση! Μια φορά θυμάμαι, περνούσαμε με το αυτοκίνητο μπροστά από το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, το ΣΕΦ. Επειδή είναι μεγάλο κτίριο της έκανε εντύπωση. «Μπαμπά τι είναι αυτό», με ρώτησε. «Το ΣΕΦ», απάντησα εγώ. «Τι; δικό σου είναι;», μου λέει. Ήξερε ότι ο μπαμπάς της είναι σεφ, άρα… του ανήκει το ΣΕΦ!

Από την ώρα που γεννήθηκε η Κατερίνα ζω έναν απίστευτο έρωτα: κοιμάμαι και τη βλέπω στο όνειρό μου, δουλεύω και τη σκέφτομαι, μου σκάνε συνέχεια εικόνες και αναμνήσεις μαζί της, μου λείπει όταν είναι μακριά, και όταν είμαστε μαζί κάνουμε συνέχεια αγάπες και φιλάκια. Οι φίλοι μου με λένε χαζομπαμπά. Μιλάω συνέχεια ενθουσιασμένος για την κόρη μου, για το τι έκανε, για το τι είπε…

«Η Κατερίνα έχει γίνει ήδη βοηθός μου στην κουζίνα. Δεν είναι από τα παιδιά που τρώνε μόνο μακαρόνια με κέτσαπ. Της μαγειρεύω τα πάντα, τα δοκιμάζει όλα και είναι πολύ αυστηρός κριτής».

«Η Κατερίνα έχει γίνει ήδη βοηθός μου στην κουζίνα. Δεν είναι από τα παιδιά που τρώνε μόνο μακαρόνια με κέτσαπ. Της μαγειρεύω τα πάντα, τα δοκιμάζει όλα και είναι πολύ αυστηρός κριτής».

Από τις 2 Ιανουαρίου έχει μπει και μια νέα αγάπη στη ζωή μου: η Αδαμαντία. Έχω ενθουσιαστεί με τη νέα μου κόρη. Και βλέπω με χαρά ότι, παρόλο που στο σπίτι μας έχει εμφανιστεί ένα ακόμη πλάσμα που αν και μικροσκοπικό έχει πάρει ήδη –και αυτό δεν κρύβεται– μεγάλο χώρο στην καρδιά μου, η Κατερίνα έχει αντιδράσει πολύ όμορφα στη νέα αυτή συνθήκη. Έχω διαβάσει αρκετά πράγματα σχετικά με την παιδική ψυχολογία. Ήξερα πόσο σημαντικό είναι για το πρώτο παιδί να μη νιώσει παραμελημένο, να μη ζηλέψει με την άφιξη του νέου μωρού. Μέχρι τότε αισθάνεται –και είναι– το κέντρο του σύμπαντος. Όλοι ασχολούνται μαζί του, οι γονείς, οι παππούδες, οι φίλοι… Δεν πρέπει λοιπόν με τίποτα να νιώσει ότι ξαφνικά μπαίνει στην άκρη.

Η Κατερίνα έχει ήδη πάρει πολύ σοβαρά το ρόλο της μεγάλης αδελφής. Προσέχει, έστω και λίγο ατσούμπαλα, την Αδαμαντία, και τη νοιάζεται. Την πρώτη μέρα που τη φέραμε στο σπίτι, κάποια στιγμή, που μάλλον είχε πεινάσει, έβαλε τα κλάμματα. Είχαμε βάλει από νωρίς την Κατερίνα για ύπνο και ξαφνικά την ακούμε να φωνάζει από το κρεβάτι της: «Μαμά, μπαμπά κλαίει, πάρτε την αγκαλίτσα να μην κλαίει». Ήταν πολύ συγκινητικό, να νιώθεις ότι το μεγάλο σου παιδί ενδιαφέρεται για το μωράκι και ότι από εδώ και πέρα θα έχουν η μία την άλλη για πάντα στη ζωή τους.

Είμαι σίγουρος ότι όταν οι κόρες μου μπουν στην εφηβεία θα ζηλεύω. Θα προσπαθήσω να μην το δείχνω, να μην τους κάνω τη ζωή δύσκολη, να συνεχίσουμε να έχουμε μια ωραία σχέση και να τους δίνω ό,τι μπορώ. Αυτή είναι η λογική πορεία στην εξέλιξη των παιδιών: μεγαλώνοντας ανεξαρτητοποιούνται και προσπαθούν να σχηματίσουν τη δική τους προσωπική ταυτότητα.

Από τότε που έγινα μπαμπάς η ζωή μου έχει αλλάξει εντελώς. Αν δεν το βιώσεις, δεν το καταλαβαίνεις. Πλέον σκέφτομαι το μέλλον αλλιώς. Τα πράγματα είναι λιγότερο εφήμερα. Ο εαυτός μου έχει μπει σε δεύτερη μοίρα, έχω βγει από το καβούκι μου. Όλα περιστρέφονται γύρω από τα δυο μου κορίτσια. Μαζί με αυτά γεννήθηκε για μένα και μια αίσθηση ευθύνης που δεν την είχα νιώσει μέχρι τότε. Η εποχή της ανεμελιάς ανήκει πια στο παρελθόν. Τώρα με δύο κόρες –συν τη γυναίκα μου– είμαι μειοψηφία. Παράδεισος και κόλαση μαζί!

«Από τότε που έγινα μπαμπάς η ζωή μου έχει αλλάξει εντελώς. Πλέον σκέφτομαι αλλιώς το μέλλον. Τα πράγματα είναι λιγότερο εφήμερα. Όλα περιστρέφονται γύρω από τα δυο μου κορίτσια».

«Από τότε που έγινα μπαμπάς η ζωή μου έχει αλλάξει εντελώς. Πλέον σκέφτομαι αλλιώς το μέλλον. Τα πράγματα είναι λιγότερο εφήμερα. Όλα περιστρέφονται γύρω από τα δυο μου κορίτσια».

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top