IMG_9894-1190

«Της εξηγείς για τους πουλημένους πολιτικούς. Τα λαμόγια. Τις τράπεζες. Για το σύστημα. Για την κατάσταση που ήθελες να αλλάξεις. Σε κοιτά μέσα στα μάτια και σου λέει: “Στο ζήτησε κανείς να αλλάξεις τον κόσμο; Εγώ σε ήθελα δίπλα μου”».

Έρχεται κοντά σου. Αβέβαια. Σου χαμογελά. Κι ας είναι τοσοδούλα. Μηνών. Κολλάει πάνω σου. Κογιόν, σου λέει. Κραγιόν εννοεί. Θέλει αγκαλιές. Ούτε ακριβά ρούχα ούτε στολίδια. Αγκαλιές. Μόνο. Και χρόνο. Μαζί σου. Παιχνίδια στη θάλασσα, ας πούμε. Και να της μάθεις να κολυμπά.

Φεύγεις ταξίδι για δουλειά και μπουσουλάει. Γυρνάς και περπατά. Πετάς και σηκώνει το δάχτυλο σε κάθε αεροπλάνο. «Μπαμπάς», λέει. «Μπαμπάς». Πιλότος θα είναι, σκέφτονται οι γονείς των συμμαθητών στον παιδικό…

Χάνεις την πρώτη γιορτή στο σχολείο. Πάρτι παιδικά. Χαρές, γέλια, στιγμές (όπως το βράδυ που σου είπε «Μαμά ύπνος, μπαμπάς γάλα»). Τηλεφωνείς μόνο και αφουγκράζεσαι. Να νιώσεις τη ζεστασιά. Από μακριά λίγη αγάπη.

IMG_9905-1190

«Πλάθεις άλλοθι. Δικαιολογίες. Ότι φταίνε οι άλλοι. Ενώ στο βάθος ξέρεις ότι εσύ φταις, που τους το επέτρεψες».

Της λείπεις. Σου λείπει. Λείπετε. Ο ένας στον άλλο. Και κλαίει. Έλα, σου λέει στο Skype. (Μην είσαι αχάριστος, στην ξενιτιά του ’60 δεν είχαν Skype.) Σκέφτεσαι συνεχώς αυτή την απουσία, σε απασχολεί. Πλάθεις άλλοθι. Δικαιολογίες. Ότι φταίνε οι άλλοι. Ενώ στο βάθος ξέρεις ότι εσύ φταις, που τους το επέτρεψες…

Χάνεις την πρώτη γιορτή στο σχολείο. Χαρές, γέλια, στιγμές. Τηλεφωνείς μόνο και αφουγκράζεσαι. Να νιώσεις τη ζεστασιά. Από μακριά λίγη αγάπη.

Κερδίζεις λεφτά. Εκτίμηση. Αναγνώριση. Ποτέ όμως δεν είναι αρκετά. Και ξάφνου… είναι 18 χρόνων. Στέκεται απέναντί σου (πότε ψήλωσε έτσι;) και σε ρωτά: «Σου τα ζήτησα; Πες μου, σου τα ζήτησα;. Εσένα ήθελα δίπλα μου. Αγάπη ήθελα. Μόνο. Χωρίς αλλά. Μεγάλωσα. Πού ήσουν;».

Attachment-1-1190

«Λείπεις. Από την καρδιά της. Από την ψυχή της. Πάντα θα σε ψάχνει. Σε μια αγκαλιά. Σε ένα βλέμμα. Στα φιλιά μέσα στα δόντια. Στα τραγούδια του Δεληβοριά…».

Ψάχνεις λόγια. Λέξεις. Να της πεις. Της εξηγείς για τους πουλημένους πολιτικούς. Τα λαμόγια. Τις τράπεζες. Για το σύστημα. Για την κατάσταση που ήθελες να αλλάξεις. Και σε κοιτά μέσα στα μάτια και σου λέει: «Στο ζήτησε κανείς; Σε παρακάλεσε; Να αλλάξεις τον κόσμο; Μπορείς; Εγώ σε ήθελα δίπλα μου».

Διαβάστε ακόμα: «Πώς, από αντιπατέρας, έγινα φανατικός μπαμπάς».

Το νιώθεις –και πονάς: Λείπεις από την καρδιά της. Από την ψυχή της. Σε ψάχνει ακόμα, πάντα. Εκεί πίσω. Στο χρόνο που έφυγε (και δεν ξαναγυρνά). Σε μια αγκαλιά. Σε ένα βλέμμα. Στα φιλιά μέσα στα δόντια. Στα τραγούδια του Δεληβοριά. Σε όλα. Στην εφηβεία της –σ’ αυτόν το «γολγοθά». Τα δικά σου χάδια, του μπαμπά της, ακόμα αναζητά.

IMG_9892-1190

«Ξυπνάς μέσα στον ιδρώτα. Όνειρο ήταν, δεν πέρασαν τα χρόνια. Σκέφτεσαι: Μια ευκαιρία ακόμα. Να γίνεις καλύτερος μπαμπάς. Αυτή τη φορά δεν πρέπει να τη χάσεις!»

Σου παίρνει το χέρι και το βάζει στο μαγουλό της. Κόκκινο. Βράζει. Να αλλάξω τον κόσμο… Άξιζε; (ρωτάς τον εαυτό σου). Άξιζε;

Ξυπνάς μες στον ιδρώτα. Και –ω του θαύματος– είναι μικρούλα ακόμα. Κοιμάται δίπλα σου. Άδολα, τρυφερά. Ώστε λοιπόν όνειρο ήταν, δεν πέρασαν τα χρόνια! Σε συνεπαίρνει σιωπηλά, πνιχτά μην την ξυπνήσεις, άφατη χαρά. Σκέφτεσαι: Μια ευκαιρία ακόμα. Να γίνεις καλύτερος μπαμπάς. Αυτήν τη φορά δεν πρέπει να τη χάσεις!

Φωτογραφίες: Κοσμάς Κόττης

Διαβάστε ακόμα: Top 5 ποιήματα των νέων ποιητών για τον Πατέρα.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top