Ο Λανς Άρμστρονγκ όταν ήταν βασιλιάς. Credit: Pieter Bas Elskamp
Η στιγμή που ο Λανς Άρμστρονγκ επέλεξε να προχωρήσει σε «αποκαλύψεις» δεν είναι τυχαία. Ο άνθρωπος με τη σιδερένια θέληση που, από ιδανικός κοινωνός του «Livestrong» μετετράπη μέσα σε μια νύχτα στον αποδιοπομπαίο τράγο μιας «Liestrong» αθλητικής τραγωδίας, κληροδοτώντας στην παγκόσμια ποδηλασία ένα σκάνδαλο μεγατόνων, δεν γυρεύει να «εξαγνιστεί» από τις αμαρτίες του παρελθόντος. Απλώς να υπενθυμίσει σε όλους μας την υποκρισία του συστήματος, υπό την ανοχή του οποίου οι ποδηλάτες έχουν εξελιχθεί σε μηχανές οξυγόνου.
Αμέσως μετά τη συνέντευξη στη «Le Monde», ο πρόεδρος της παγκόσμιας ομοσπονδίας ποδηλασίας, Πάτρικ ΜακΚουέιντ, έσπευσε να διευκρινίσει: «Κάνει λάθος και τα σχόλιά του δεν βοηθούν καθόλου την ποδηλασία. Όλα άλλαξαν μετά τον Άρμστρονγκ και είναι πλέον δυνατόν να αγωνιστεί κάποιος καθαρός και να νικήσει».
Η φιλότιμη προσπάθεια του προέδρου να «ξεπλύνει» το σπορ με ευχολόγια δεν έπεισε πολλούς. Εξ ου και ο «αμαρτωλός» Άρμστρονγκ, σήμερα, μοιάζει πιο αληθινός από ποτέ. Ίσως για πρώτη φορά στη ζωή του. «Δεν εφηύρα εγώ το ντόπινγκ. Ούτε το σταμάτησα. Απλώς συμμετείχα σε ένα σύστημα που προϋπήρχε. Είμαι άνθρωπος. Το ντόπινγκ υπήρχε από την αρχαιότητα και θα υπάρχει πάντα. Το ξέρω ότι δεν είναι καλό που το λέω, δυστυχώς όμως αυτή είναι η αλήθεια».
Ο Τεξανός δεν είναι ο πρώτος που αναφέρεται στη γυμνή αλήθεια πίσω από τους «μύθους» του πρωταθλητισμού. Το είχε κάνει στο παρελθόν και ο σπουδαίος Γάλλος (νικητής πέντε φορές του Tour de France), Jacques Anquetil, ο οποίος αποκάλυψε ότι από τις πολλές ενέσεις αμφεταμίνης ο πισινός του είχε γίνει σαν… σουρωτήρι: «Πρέπει να είναι ανόητος ή υποκριτής όποιος υποστηρίζει ότι μπορεί να τρέχει με το ποδήλατο 265 μέρες το χρόνο χωρίς διεγερτικά».
Πίσω από τις άβολες αλήθειες που εκστομίζονται ολοένα και περισσότερο τα τελευταία χρόνια, υφέρπει ο πραγματικός εχθρός: η ίδια η «βιομηχανία» του σπορ, η οποία απαιτεί είδωλα για τη γυαλιστερή βιτρίνα της. Δεν λογαριάζει ανθρώπους, αλλά χρόνους και κίτρινες φανέλες. Έτσι, οι «μύθοι» δεν χτίζονται αποκλειστικά στις ανηφόρες του Tour de France, αλλά πρωτίστως στα εργαστήρια. Χημικοί πρωταθλητές μαζικής κατανάλωσης. Κι αν κάποιοι φιλόδοξοι υπερβούν τα εσκαμμένα, «θυσιάζονται» για το «καλό του αθλήματος», ακολουθώντας τη μοίρα του Λανς Άρμστρονγκ, της Μάριον Τζόουνς, του Μπεν Τζόνσον. Η λίστα είναι ατέλειωτη. Και θα μακραίνει σαν πάπυρος της ντροπής με τα χρόνια. Γιατί είναι πολλοί πια αυτοί που κρύβουν τα συμφέροντά τους στις σκιές. Από εταιρείες και ομοσπονδίες έως τον τελευταίο νεαρό αθλητή που θα σου ερχόταν στο μυαλό…
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
