Στο ερημικό Αγριοφάραγγο.

Για την Ανάφη ή για τη Φολέγανδρο; Για τη Δονούσα ή για την Αστυπάλαια; Για την Κάρπαθο ή για την Αμοργό; Για τα Κύθηρα ή μήπως, τελικά, για την Κεφαλονιά, που αγάπησα μέσα από τη γυναίκα μου; Αυτά ήταν τα αμείλικτα ερωτήματα που με βασάνιζαν όταν μου ζητήθηκε να γράψω για το αγαπημένο μου μέρος διακοπών. Και κάπως έτσι αποφάσισα να σας μιλήσω… για την Κρήτη. Γιατί την Κρήτη τη γνώρισα όταν ήμουν 18 ετών, όταν πήγα για πρώτη φορά ως εθελοντής για την προστασία της θαλάσσιας χελώνας (ναι, υπάρχουν καρέτα-καρέτα στην Κρήτη) και από τότε γυρίζω ξανά και ξανά.

Οι Λίγκρες προσφέρουν απομόνωση και απίστευτη ενέργειά.

Έχω πάει σε κάθε άκρη της, αλλά πάντοτε επιστρέφω στα νότια του Ρεθύμνου και των Χανίων. Το Λιβυκό είναι εθισμός… Οι παραλίες του είναι μαγεία… Οι αγαπημένες μου; Ο Ίλιγγας, μια ανάσα από τη Χώρα Σφακίων, τα Γλυκά Νερά για το απίθανο σκηνικό και τα παγωμένα νερά,  η Ορθή Άμμος –δίπλα από το γραφικό Φραγκοκάστελο– για τους αμμόλοφούς της, το Αμμουδάκι για τα κρυστάλλινα γαλανά νερά, ο Κόρακας για τις σπηλιές του, οι Αμμόλοφοι του Αγίου Παύλου για το ηλιοβασίλεμά τους και οι Λίγκρες για την απομόνωση και την απίστευτη ενέργειά τους, είναι λίγες μόνο από τις αγαπημένες μου παραλίες. Υπάρχουν κι άλλες.

Για καφέ ξεκινάς σε ρακές καταλήγεις.

Καλό φαγητό στη νότια Κρήτη θα βρείτε παντού. Παντού, αν αποφύγετε τα πολύ τουριστικά μέρη.

Ορισμένες εντελώς απομονωμένες, άλλες με μια ταβέρνα σε κοντινή απόσταση –ταβέρνα που μπορεί να πεταχτείς για να πάρεις έναν καφέ για την παραλία και περιμένοντας να σε έχουν κεράσει δυο-τρεις ρακιές για… την αναμονή. Μου έχει συμβεί στα Σκινάρια αυτό –και όχι μόνον εκεί– δεν το βγάζω από το νου μου. Ξέρετε τι είναι να φεύγεις από την παραλία για 5 λεπτά, για να πάρεις έναν καφέ, και να επιστρέφεις στην αμμουδιά με hangover; Ξέρω εγώ.

Καλό φαγητό στη νότια Κρήτη θα βρείτε παντού. Παντού, αν αποφύγετε τα πολύ τουριστικά μέρη –που ευτυχώς στο νότο είναι μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού. Επειδή, όμως, σίγουρα ο δρόμος θα σας βγάλει και στην πανέμορφη πόλη του Ρεθύμνου, οι προτάσεις μου θα επικεντρωθούν εκεί. Πριν από πολλά χρόνια, οι δυο αγαπημένες μου «γωνιές» ήταν η μία στην άκρη του ενετικού λιμανιού και η άλλη δίπλα στην κρήνη Ριμόντι, μέσα στην παλιά πόλη.

Ο δρόμος προς τη Χώρα των Σφακίων.

Και στα δύο αυτά σημεία αξίζει να κάνετε μια στάση για καφέ ή για πρωινό. Και για φαγητό θα πρέπει οπωσδήποτε να περάσετε από την Αυλή, πάλι στην παλιά πόλη. Χώρος ξεχωριστός, πανέμορφος και ατμοσφαιρικός, με τραπέζια τόσο στο σοκάκι, όσο και στην εσωτερική αυλή του κτιρίου, και πιάτα εμπνευσμένα από την παραδοσιακή κρητική κουζίνα. Αν θέλετε να τρώτε με θέα τη θάλασσα, προτείνω τα μεζεδοπωλεία που βρίσκονται κοντά στο λιμάνι, έξω από την παλιά πόλη και με θέα –εκτός από το Κρητικό πέλαγος– τη Φορτέτσα, το ενετικό κάστρο της πόλης.

Oι δρόμοι όλοι οδηγούν και πάλι στο νότο. Και ειδικότερα μέσω των φαραγγιών. Γιατί η Κρήτη είναι και τα φαράγγια της.

Κι αφού φάτε, κι αφού πιείτε (δε σας μίλησα για τις all time classic κρέπες της Hari’s creperie, επίτηδες, για να τις ανακαλύψετε από τη μυρωδιά όπως θα κάνετε τη βόλτα σας στην παλιά πόλη), οι δρόμοι όλοι οδηγούν και πάλι στο νότο. Και ειδικότερα μέσω των φαραγγιών. Γιατί η Κρήτη είναι και τα φαράγγια της.

Η Αυλή και τα… θαύματά της.

Εκτός από το διασημότερο όλων, αυτό της Σαμαριάς, υπάρχουν και τα άλλα, εξίσου γοητευτικά φαράγγια που σας περιμένουν να τα ανακαλύψετε: το Κουρταλιώτικο που καταλήγει στην υπέροχη αναγεννημένη Πρέβελη, το φαράγγι του Κοτσυφού που φτάνει στον Πλακιά και το φαράγγι της Ίμβρου κοντά στη Χώρα Σφακιών, μεταξύ πολλών άλλων. Για τελευταίο σας άφησα το Αγιοφάραγγο. Για να το βρείτε θα πρέπει να οδηγήσετε μέχρι τα νότια του Ηρακλείου.

Από τη Μονή Οδηγήτριας θα φτάσετε με χωματόδρομο μέχρι την αρχή του φαραγγιού (μια μικρή περιπέτεια, που αξίζει όμως) και στη συνέχεια θα περπατήσετε 20-30 λεπτά μέσα στο φαράγγι. Κι εκεί, στο τέλος του, ετοιμαστείτε να βουτήξετε σε μια από τις πιο όμορφες και επιβλητικές παραλίες της νότιας Κρήτης. Γιατί, ναι, όπως σας τα έλεγα και στην αρχή, το Λιβυκό πέλαγος είναι εθιστικό και όλοι οι δρόμοι, ακόμη και των φαραγγιών, οδηγούν εκεί.

Καλό καλοκαίρι και… ραντεβού στη νότια Κρήτη. Και φέτος.

 

 

Διαβάστε ακόμα:  5+1 ολόδικά μου στέκια στον Μόλυβο.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top