«Στον κύριό μου, με αγάπη»: Ο Ρενουάρ για τον Τζουμ ντε λα Τζουμ

Δάσκαλος και μαθητής σε στιγμές μύησης. «Αν και είχα το ρεκόρ αποβολών, εξαιτίας του κομπασμού και της αυθάδειάς μου, κάθε φορά ξαναγινόμουν δεκτός με μια ανεξήγητη επιείκεια του ντε λα Τζουμ απέναντί μου», θυμάται ο Ρένος Χαραλαμπίδης. (Φωτό: Γιάννης Μπουρνιάς).

Αν ποτέ έπαιρνα τα όπλα για μια κάποια επανάσταση, θα ήταν αποκλειστικά και μόνο για την επανάσταση του υπαρκτού σουρεαλισμού. Οπλοστάσιό μου θα ήταν η φωτοβολίδα κρότου και λάμψης που μου έχει προμηθεύσει ο Τζουμ ντε λα Τζουμ. Ένδειξη πίστης του δασκάλου στις πολεμικές αρετές του ατίθασου πλην ατάραχου μαθητή. Ξεκάθαρο σινιάλο αποφοίτησης. Και οριστικού αποχωρισμού.

Στην επανάσταση αυτή θα βροντοφώναζα συνθήματα που διδάχτηκα από τη σύντομη μαθητεία και συναναστροφή μου με τον ντε λα Τζουμ. Σύντομη διότι με συνεπήρε ο καλπασμός του σινεμά και χάθηκα ξαφνικά ‒όπως και ξαφνικά εμφανίστηκα‒ από τα καφενεία του κέντρου. Εκεί όπου γινόταν η παράδοξη διδασκαλία, στα μέσα της δεκαετίας του ’90.

Τα μαθήματα της σχολής, ανάμεσα σε καφέδες και χιουμοριστικά παραληρήματα, ήταν πολλά και ανεπαίσθητα –σαν να μην έγιναν ποτέ: ιστορία της τέχνης, αισθητική, χρήση του πληθυντικού στις πολύ προσωπικές στιγμές, καλοί τρόποι, τακτ… Σχεδόν σε όλα έμεινα μετεξεταστέος, κατά έναν ανεξήγητο τρόπο όμως αποφοίτησα με άριστα. Μάλλον για να με ξεφορτωθεί ο δάσκαλος. Ή μάλλον επειδή η Σχολή υπήρξε ένα δημιούργημα της νεανικής μου φαντασίας. Ερωτήματα που δεν θέλω να απαντηθούν ποτέ.

Τα επαναστατικά συνθήματα λοιπόν θα ήταν κραυγές και ψίθυροι από τον κόσμο της αβάσταχης, αλλά θαυματουργής ελαφρότητας. Της απαστράπτουσας επιφάνειας. Λάβαρα από τον αχαρτογράφητο βυθό των καθημερινών ασήμαντων λεπτομερειών που έμαθα να αξιολογώ στη σχολή του στυλ και της ανάλαφρης ζωής, όπου και αρίστευσα. Αν και είχα το ρεκόρ αποβολών, εξαιτίας του κομπασμού και της αυθάδειάς μου, κάθε φορά ξαναγινόμουν δεκτός με μια ανεξήγητη επιείκεια του ντε λα Τζουμ απέναντί μου. Μυστήριο.

Το πιο σημαντικό εφόδιο που πήρα από αυτή τη μαθητεία: Έμαθα να αποφεύγω την υπογραμμισμένη σοβαρότητα ως απαραίτητη προϋπόθεση να είμαι πραγματικά σοβαρός. Να υπηρετώ την κομψή αλητεία.

Γι’ αυτά τα μεγάλα δώρα στέλνω το σεβασμό μου στον ντε λα Τζουμ και τον αποχαιρετώ. Σαν να συναντηθήκαμε σε μια μακρινή, μυθική εποχή.

Διαβάστε ακόμα: Όταν ο Τζούμας έκανε το γυμνό μοντέλο στη Νέα Υόρκη.

TAGS :
ηθοποιός

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook