Ο βραχύς επαγγελματικός βίος, ο διαρκώς αυξανόμενος τζίρος της βιομηχανίας τους και, φυσικά, το marketing είναι οι βασικοί λόγοι που εκτινάσσουν τις αμοιβές των ποδοσφαιριστών. Από τη στιγμή που έχει ξεπεραστεί προ πολλού και το “ψυχολογικό όριο” των €100 εκατ. για μια μεταγραφή ενός ζεύγους ποδιών -και αυτού που τα συνοδεύει- δεν θα έπρεπε να μας κάνει τίποτε εντύπωση. Κι όμως.
Μια πρόσφατη έρευνα για το μέσο μισθό των ποδοσφαιριστών στα Big 5 -ή τα πέντε μεγαλύτερα (διαβάζεται και εμπορικότερα)- πρωταθλήματα της Ευρώπης, ανέδειξε τους πλέον απρόσμενους νικητές: είναι οι Βέλγοι. Μάλιστα, οι Βέλγοι. Έως και πριν από λίγα χρόνια, τα παρακάτω ονόματα μπορεί να μην έλεγαν τίποτε στους περισσότερους, αλλά σήμερα παίκτες όπως ο Eden Hazard (ποδοσφαιριστής της χρονιάς στην Αγγλία), ο τερματοφύλακας Thibaut Courtois, ο αμυντικός ογκόλιθος Vincent Kompany, οι Marouane Fellaini και Adnan Januzaj ή ο σέντερ φορ Romelu Lukaku είναι αστέρια πρώτου μεγέθους.
Η επαγγελματική επάρκεια και η πολυπραγμοσύνη (εντός γηπέδου) συνεπικουρούμενες από την ευλογία μιας πραγματικά ταλαντούχας φουρνιάς νέων παικτών είχε ως αποτέλεσμα να καταλαμβάνουν την πρώτη θέση στη σχετική λίστα των πλέον καλοπληρωμένων κατά κεφαλήν και ανά εθνικότητα. Ο μέσος ετήσιος μισθός, λοιπόν, των Βέλγων επαγγελματιών ποδοσφαιριστών που αγωνίζονται σε Αγγλία, Ισπανία, Ιταλία, Γερμανία και Γαλλία, αγγίζει τα €3 εκατ.! Ή τα €58 χιλιάδες την εβδομάδα -για ακόμη μεγαλύτερο ίλιγγο.
Στη 10η, μόλις, θέση της λίστας οι Βραζιλιάνοι (ποιος θα τό ‘λεγε!) με €2,4 εκατ. ή ούτε λίγο ούτε πολύ μισό εκατομμύριο χαμηλότερο εισόδημα -αλλά επουδενί, φυσικά, χαμηλό. Έτερες εκπλήξεις της σχετικής λίστας είναι η 9η θέση των Ιαπώνων (€2,48 εκατ. το χρόνο), αλλά και η 2η και 3η θέση που καταλαμβάνουν Μαυροβούνιοι και Αυστραλοί αντιστοίχως, οι οποίες όμως εμπίπτουν στη κατηγορία μιας στρεβλής μικροοικονομικής θεώρησης -ή στο εκλαϊκευμένο “οι αριθμοί είναι ένας θαυμάσιος τρόπος να μην πεις την αλήθεια”.
Μιας και το παραπάνω στατιστικό εξάγεται με βάση το κατά κεφαλήν εισόδημα, είναι πολύ εύκολο να σκεφτείς ότι αρκεί ένας Μαυροβούνιος (υπάρχει, λέγεται Γιόβετιτς και παίζει στην Μάντσεστερ Σίτι) με παχυλό συμβόλαιο για να εκτινάξει το μέσο όρο. Όσο κι αν προσπαθήσαμε, πάντως, δεν μας ήρθαν handy αντίστοιχα παραδείγματα Αυστραλών -γι’ αυτό έχουμε, όμως, την εξαιρετική εφεύρεση που ονομάζεται Ίντερνετ.
Σε υψηλές θέσεις και οι κάθε λογής Βρετανοί (Άγγλοι, Ουαλοί και λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις) ως αποτελέσμα του πληθωριστικού πρωταθλήματος στο οποίο αγωνίζονται οι περισσότεροι εξ αυτών. Την αγγλική Premier League, η οποία και σύμφωνα με τη Deloitte αναμένεται να έχει απρόσκοπτη ανάπτυξη για τα επόμενα 5 έως 10 χρόνια, με ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για ένα περαιτέρω φούσκωμα σε μεταγραφές και συμβόλαια.
Παρίες της σχετικής λίστας, όπως αναμενόταν, οι ποδοσφαιριστές από το Ισραήλ (€560 χιλιάδες το χρόνο), την Παραγουάη (€993 χιλιάδες) και την Γουϊνέα (€1 εκατ. -δεν τα λες και λίγα). Παρίες, είπαμε, όχι φτωχαδάκια. Εξάλλου, για κάθε Παραγουανό με ετήσιο εισόδημα €1 εκατ. θα μπορούσε δυνητικά να ισχύει η λαϊκή ρήση: “Αυτός έχει τη μισή Ασουνθιόν δική του”…
TOP 10 (μέσες ετήσιες απολαβές σε εκατ. ευρώ):
Bέλγοι (3)
Μαυροβούνιοι (2,98)
Αυστραλοί (2,97)
Άγγλοι (2,9)
Ολλανδοί (2,89)
Ουαλοί (2,82)
Νιγηριανοί (2,6)
Βορειοϊρλανδοί (2,6)
Γιαπωνέζοι (2,48)
Βραζιλιάνοι (2,4).
*Συμπληρωματικό trivia: H ακριβότερη εθνική ομάδα που αγωνίστηκε στο περσινό Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας ήταν η Ισπανία. Ο μέσος όρος του ετήσιου μισθού των 23 της αποστολής, στους συλλόγους που τους πληρώνουν μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει ήταν €5,6 εκατ.