Σοφία Καζαντζιάν: Η ζωή μου με τα σκυλιά και τα γατιά μου 
Μαρισία Παπαλεξίου: Η ζωή μου με τη Στίβη, τον Τούνι και τον Κλούνι 
Ετοιμάζεστε για διακοπές; Τι θα κάνετε με τη γάτα σας; 
Περί της χρησιμότητας των βατράχων 
Μιλάνε οι γάτες; 
Σοφία Βιδάλη και Νίκος Κατσιγιώργης. Οι πιο cool πετσοπάδες αυτής της πόλης. (photo: Θοδωρής Μανωλόπουλος).
Από τον Αύγουστο και μετά η Μεσογείων μοιάζει κάπως διαφορετική. Ειδικά σε εκείνο το σημείο, λίγο πιο πάνω από τη στάση του μετρό της Εθνικής Αμύνης. Είτε πεζός, είτε με αμάξι, έτσι και πέσει το μάτι σου πάνω στην Χάρι-Πότερ-ική βιτρίνα θα κοντοσταθείς, δεν έχεις επιλογή, η αίσθηση είναι έντονη, αυτό το μπλέ, μωβ, ηλεκτρικ – δεν τα πάω και καθόλου καλά με τα χρώματα- σημείο, με την επιγραφή σκέτη καλλιγραφία, είναι σαν κόμικ σφυράκι που εμφανίζεται από το πουθενά και σε χτυπά στο κεφάλι, μπαμ και σήκω τώρα έχεις δουλειά, καμία δουλειά, το μόνο που θέλω είναι να ανοίξω την πόρτα, να πάω στην μπάρα και να παραγγείλω διπλό ουίσκι χωρίς πάγο. Τι εννοείς δεν είναι μπαρ;
Χόγκγουαρτς; Όχι, Μεσογείων.(photo: Θοδωρής Μανωλόπουλος).
Ανοίγω την πόρτα και μπαίνω σε ένα κλουβί. Όχι, αυτός δεν είναι ένας συνηθισμένος τρόπος για να ξεκινήσεις την αναφορά σου σε ένα τέτοιο μαγαζί. Η είναι; Διότι αν δεν είναι μπαρ, τι είναι; Μαγαζί με είδη υγιεινής; Η εντυπωσιακή λευκή μπανιέρα που δεσπόζει στην ανοιχτή βιτρίνα σε παραπέμπει εκεί, τι όχι; Ανοίγω την πόρτα και μπαίνω σε ένα κλουβί λοιπόν. Από αυτά τα ωραία τα jurassic-park-οειδή. Ανοίγω και τη δεύτερη πόρτα και μπαίνω στον μέσα χώρο. Οι φωνές των πτηνών που πετούν πάνω από το κεφάλι μου και μπαινοβγαίνουν στα ανοιχτά κλουβιά τους είναι το πρώτο που με βάζει σε υποψίες. Η μαύρη Ούμα, ένα γιγάντιο τριχωτό… κάτι που τρέχει να μου γλύψει γεμάτη αθωότητα το χέρι είναι αυτή που μου το επιβεβαιώνει: Μυρίζομαι το βασίλειο των ζώων, την ζούγκλα δίπλα στον Νείλο, το πριγκιπάτο των άγριων παπαγάλων και των άλλων καλοκάγαθων πλασμάτων.
Ο Άλεξ Πετράκης μετά από το Noel, Μπρίκι και το Rodriguez είπε να βάλει τα μαγικά του χέρια και σε ένα pet shop.(photo: Θοδωρής Μανωλόπουλος).
«Πρόσεχε το καλαμάκι από το καφέ σου, είναι έτοιμος να στο αρπάξει». Κοιτάζω δεξιά , ο πουπουλένιος Μάιλο με γλυκοκοιτάει γεμάτος προσμονή. Η και όχι. Υποψιάζομαι κανονικό αλανιάρικο attack και μαζεύομαι. Ο θόρυβος από το πιστολάκι στην άκρη παίρνει το μάτι μου μακριά – ένα μαλτεζάκι το παίζει Μέριλιν Μονρό, σηκωμένες τρίχες, λάγνο ύφος. Ο Μάιλο μου σφυρίζει σαν να μου λέει: «το μόνο που θέλω είναι το καλαμάκι σου». «Μίλα μου βρώμικα μαγικό πτηνό, σε παρακαλώ», του ψιθυρίζω. Ο Χρήστος, δωδεκάχρονο χαρούμενο πελατάκι, πιο υποψιασμένο, πέφτει στα γόνατα, του προτείνει κι αυτός το καπάκι της πορτοκαλάδας του: «ω, μέγα πτηνό, δέξου την προσφορά μου»… Τα καλύτερα πάρτι για δωδεκάχρονα γίνονται εδώ, έρχεσαι τα αφήνεις, (τα δωδεκάχρονα) και τα παίρνεις μετά χαρούμενα και χορτασμένα.
Μάιλο αυτός ο γίγαντας. Της οικογενείας των μαλούκα κακατουν (αν το σημείωσα σωστά).(photo: Θοδωρής Μανωλόπουλος).
Ο Νίκος δίνει συμβουλές στους γεμάτους απορίες πελάτες, η παπαγαλομανία έχει κυλήσει σαν ιός στην πόλη, ναι θέλουν κι αυτοί τα εμβόλια τους, ναι οι εισαγωγής έχουν τα θέματα τους, ναι είναι σημαντικό να ξέρεις τι πουλιά βάζεις στο σπίτι σου- και δεν θέλω γελάκια, ναι πριν πάρεις το μέγα πουλί που μιλά την ανθρώπινη σαν τον Μάιλο δηλαδή, έχε κατά νου πως χρειάζεται ύπνο για να φτάσει τα 80 που μπορεί να φτάσει, αν βλέπεις όλο το βράδυ μπαλίτσα ξενυχτά κι αυτός, άμα είσαι νυχτερίδα τον «ήπιες», δεν τον παίρνεις, πάρε καλύτερα ένα μαιμουδάκι ή μια κανονική νυχτερίδα, άσε δε που άμα σου κακιώσει βγάζει έως και 45 ντεσιμπέλ φωνούλα. Άσε δε, ξανά, που εύκολα παθαίνει και στρες (θέλει τη δωματιάρα του) και του πέφτουν τα φτερά και γίνεται σαν κοτόπουλο Μιμίκος.
Είπα Μιμίκος όμως και ξάφνου συνειδητοποιώ πόσο ανάγωγος είμαι. Ξέχασα να σας συστήσω. Σοφία Βιδάλη και ο Νίκος Κατσιγιώργης. Άνθρωποι των περιοδικών, των εστιατορίων και των δημοσιογραφικών σάιτ. Κάποια στιγμή έπαθαν αυτό που λέμε «επαγγελματική αναλαμπή» και ιδού το αποτέλεσμα. Μη φανταστείς όμως, αυτό που σκέφτηκαν ήταν απλό (για αυτούς) αφού το είχαν μπροστά τους: Πάνω – κάτω και στο σπίτι τους αυτό γίνεται, δύο παιδιά, σκυλιά γατιά, παπαγάλοι, κουνέλια, ινδικά χοιρίδια, η χαρά της καθαρίστριας και της παρθένου – στο ζώδιο. «Νομίζω πως αυτό που θέλαμε να δείξουμε πάνω από όλα είναι πως υπάρχει τρόπος να συνυπάρχουμε με άλλα ζώα – όταν υπάρχουν κανόνες, όλα είναι εφικτά».
Ρωτάω τη Σοφία για τη στιγμή που πρωτοέφερε σπίτι το πρώτο της παιδί. Πως αντέδρασε η «ζούγκλα» της; «Οι άνθρωποι πρέπει να σέβονται τα ζώα» μου λέει. «Αν το κάνεις δεν έχει να φοβηθείς τίποτα. Όταν φέραμε τα μωρά μας τα ζώα δεν πάθανε υστερία, γιατί απλά δεν άλλαξε η θέση τους στο σπίτι: Το σκυλί που έχουμε σπίτι δεν ένιωσε πως αντικαταστάθηκε, κοιμόταν στο δωμάτιο μας και συνέχισε να κοιμάται, απλά ήρθε και άλλος ένας μικρούλης στο δωμάτιο».
Το φένγκ σουι συντριβάνι δίνει το σωστό ενεργειακό ρυθμό, αν είχε και καναπέδες, δεν θα ήθελες να φύγεις στιγμή.(photo: Θοδωρής Μανωλόπουλος).
Και κάποιες έξτρα σοβαρές και χρήσιμες πληροφορίες, τώρα: Η γειτονιά χαίρεται πολύ με το νέο της απόκτημα. Όπως και όλοι οι περαστικοί που σταματούν και τραβάνε βίντεο – ειδικά αν πετύχουν την κούκλα Σοφία να λούζει σκυλάκι στην μπανιέρα μπροστά στην ανοιχτή βιτρίνα… Ψαράκια το κατάστημα δεν διαθέτει. Διαθέτει αντιθέτως παπαγαλάκια και άλλα πτηνά, κουνελάκια, ποντικάκια και πολύ σύντομα μια οικογένεια από χαμαιλέοντες – δηλαδή το αρσενικό και τα τέσσερα θηλυκά του καθότι πολυγαμικό το ζώο… Το επιεικώς ιδιαίτερο αυτό μαγαζί, αν σου θυμίζει κάτι από Noel Bar και Rodriguez, σωστά το σκέφτηκες, έχει βάλει το χεράκι του ο Άλεξ Πετράκης που είναι ο σχεδιαστής διάσημων μπαρ. Μαζί με τον εργολάβο Χρήστο Αυγουστίδη και την Βίβιεν Δημητρακοπούλου, στις τεχνοτροπίες και τις ζωγραφιές, κατάφεραν αυτό που θα δεις και κυρίως θα ζήσεις…
Εδώ μέσα, τα πουλιά κυκλοφορούν ελεύθερα.(photo: Θοδωρής Μανωλόπουλος).
Όσο για το κυρίως pet shop που κρύβεται στο βάθος για να μη ενοχλεί τα λούσα των καλεσμένων του στο μπροστινό grooming χώρο, είναι ένας παράδεισος- ειδικά αν σου αρέσει να ψάχνεις τις καλύτερες τιμές (μπράβο, δεν του το ‘χα). Σε στεναχωρεί πολύ που δεν είναι στη γειτονιά σου να παίρνεις τον καφέ και το ζώο σου και να πηγαίνεις εκεί να αράζεις…
Ανοίγω την πόρτα και μπαίνω σε ένα κλουβί. Όχι, τελικά δεν λειτουργεί όπως στις τράπεζες. Προστασία για τα πουλιά που κυκλοφορούν μέσα στο μαγαζί ελεύθερα, είναι.
The Creatures λεγόταν και ένα μουσικό «όχημα» της Siousxie Sioux εκεί στα μακρινά και βαθιά 80’ς. Λες; Ξέχασα να ρωτήσω.
Διαβάστε ακόμα: Το ποίημα που έγραψε ο Λόρδος Βύρων στη μνήμη του σκύλου του.
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
