yves-triantafyllos

    Το όνομα του Υβ είχε γίνει συνώμυμο με το γκολ. Όλοι ήθελαν να τον αγκαλιάσουν, να τον αγγίξουν… Φωτογραφία: INTIME sports

    Είµαι Ολυµπιακός από τότε που θυµάµαι τον εαυτό µου. Δηλαδή σε όλη µου τη ζωή. Η «γαυροσύνη» µου φτάνει σε τέτοιο βαθµό που έχω γράψει δυο-τρία ποιήµατα, αλλά και µια ολόκληρη συλλογή διηγηµάτων για την οµάδα µου. Οι ρίζες αυτής της ερυθρολατρείας πρέπει να είναι πολύ παλιές, από τα πράγµατα αυτά που τα λέµε «άρρητα». Τεκτονικές πλάκες της ύπαρξης. Από εκείνες όµως που δεν µετακινούνται ποτέ.

    Μικρός διάβαζα πολύ. Παιδί χωρισµένων γονέων, είχα τα προβλήµατα των δύο σπιτιών, αλλά κι ένα προνόµιο: δυο βιβλιοθήκες. Η µια, η «κλασική» (του πατέρα), περιείχε από Ιούλιο Βερν µέχρι Ιστορία και η άλλη, η «εναλλακτική» (της µάνας), από βιογραφίες ροκάδων µέχρι Ιονέσκο. Όλη µέρα χωµένος στις σελίδες. Βιβλιοσκώληκας. Ο έντυπος λόγος, ωστόσο, που αναζητούσα µε µανία καθηµερινά δεν βρισκόταν σε κάποιο οικογενειακό ράφι, αλλά στο περίπτερο. Ήταν µια εφηµερίδα µε κόκκινους πηχυαίους τίτλους στην πρώτη της σελίδα: «Το Φως». Το ξεκοκάλιζα σαν εγκυκλοπαίδεια. Στα έντεκα χρόνια µου ήξερα τα πάντα για τον Ολυµπιακό. Τα περισσότερα, για τον Υβ Τριαντάφυλλο. Την αφίσα του την είχα για τρία χρόνια πάνω από το κρεβάτι µου, σαν εικόνισµα. Ο Υβ υπήρξε ο πρώτος και µεγαλύτερος ποδοσφαιρικός µου ήρωας.

    Φωτογραφία: INTIME sports

    «Τρία γκόλ είχε βάλει εκείνη την ημέρα ο ”δικός μου” Ύβ. Χατ-τρικ –το γνήσιο, αυτό που γίνεται σε ένα και µόνο ηµίχρονο. ”Υβ, Υβ, Υβ…!” άκουγα την ιαχή να δονεί το γήπεδο…» Φωτογραφία: INTIME sports

    Στο γήπεδο όµως δεν είχα βρεθεί ποτέ. Ήταν 3 Μαρτίου 1974 όταν εδέησε ο (άσχετος περί τα ποδοσφαιρικά) πατέρας µου να µε πάει. Ολυµπιακός-Φωστήρας. Η αίσθηση µου φάνηκε ασύλληπτη. Σαν να έχεις διαβάσει τα πάντα για το φεγγάρι και ξαφνικά να προσεληνώνεσαι.

    «Ο Υβ υπήρξε ο πρώτος και µεγαλύτερος ποδοσφαιρικός µου ήρωας. Την αφίσα του την είχα πάνω από το κρεβάτι µου, σαν εικόνισµα».

    Ιδού λοιπόν, η οµάδα µπαίνει στο γήπεδο. Με δύο Ελληνογάλλους στη σύνθεσή της: τον «δικό µου», τον Υβ Τριαντάφυλλο, και τον Ροµέν Αργυρούδη. Τους έχει φέρει ο θρυλικός πρόεδρος Νίκος Γουλανδρής. Αντίπαλός µας µια οµάδα στα µαυροκόκκινα. «Ο φονέας των γιγάντων» την αποκαλούσαν µετά τις αλλεπάλληλες επιτυχίες της µε Παναθηναϊκό και ΑΕΚ. «Λες;», σκέφτοµαι. «Στο πρώτο µατς της ζωής µου και να χάσουµε;». Εκείνη την ώρα περνάει ένας µε µαντίλι στο κεφάλι. «Πασατεµπάς… Έλα, ο τσάκα τσούκας…». Κοιτάζω τον πατέρα μου. Δείχνει να βαριέται.

    osfp-fostiras_1_4-3-1974-ok

    «Ήταν η µεγαλύτερη νίκη στην ιστορία του Ολυµπιακού. Και ήμουν εκεί. Σαν χθες μου φαίνεται…»

    Από το σηµείο που κάθοµαι, οι ποδοσφαιριστές µοιάζουν µε µινιατούρες ‒δεν το περίµενα ότι θα φαίνονταν τόσο µικροί. Το µατς αρχίζει. Και ξαφνικά τα γκολ αρχίζουν να πέφτουν βροχή. Πρώτος ο «έµπαινε…»: ο Γιούτσος. Μετά ο Δεληκάρης. Ένας Κύπριος µε «κεφαλιά ψαράκι» που σκύβει και γίνεται ένα µε το έδαφος, ο «Πάµπος», κολλάει το τρίτο, ύστερα πάλι ο Γιούτσος. 4-0 στο ηµίχρονο.

    Εγώ όµως περίµενα τον «δικό µου». Και µε δικαίωσε! Στο 48′ κάνει το 5-0, στο 52′ το 6-0! «Υβ, Υβ, Υβ…!», αντηχεί όλο το Καραϊσκάκη. Ακολουθεί ο Περσίδης και στο 67′ ο Υβ, µε το 8-0, κάνει χατ-τρικ –το γνήσιο, αυτό που γίνεται σε ένα και µόνο ηµίχρονο. Γιούτσος, Γκαϊτατζής και ο Ουρουγουανός Μίλτον Βιέρα ολοκληρώνουν το θρίαµβο. Ο ηλεκτρονικός πίνακας δεν χωράει άλλα. 11-0!

    Ήταν η µεγαλύτερη νίκη στην ιστορία του Ολυµπιακού. Και ήμουν εκεί. Την πρώτη ‒σαν να ‘ναι χθες μου φαίνεται ακόμα‒ φορά στη ζωή μου που πήγα στο γήπεδο!

    //Ο Αλέξης Σταμάτης είναι συγγραφέας. Τελευταία του βιβλία τα μυθιστορήματα «Χαμαιλέοντες» (Καστανιώτης, Δεκέμβριος 2013) και «Ζωή» (Μίνωας 2014, επανέκδοση ‒με επιμελημένο από τον συγγραφέα το κείμενο της πρώτης έκδοσης του 2005).

    Δείτε ακόμα: Αυτά είναι τα top 5 γκολ της Εθνικής Ελλάδος

     

     

    x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

    Button to top