Top 5 τελικοί του Κυπέλλου Πρωταθλητριών

Σέλτικ – Ίντερ (1967)

Η ταυτότητα του τελικού: Σέλτικ – Ίντερ 2-1 (63΄ Τόμι Γκέμελ, 85΄ Στιβ Τσάλμερς – 7΄ Σάντρο Ματσόλα, πέν.)

Ο θρίαμβος των «Bhoys»: Στα τέλη του Μάη του 1967, οι κάτοικοι της Γλασκόβης έγιναν μάρτυρες μιας απίστευτης πληθυσμιακής μετακίνησης, καθώς δώδεκα χιλιάδες υποστηρικτές της Σέλτικ έφυγαν από την πόλη για να στηρίξουν την αγαπημένη τους ομάδα που θα λάμβανε μέρος στον τελικό του Κυπέλου Πρωταθλητριών στο Estádio Nacional στη Λισαβόνα. Με όλες τις πτήσεις για την Πορτογαλία να είναι κλεισμένες, το καραβάνι των «Bhoys» αναχώρησε από το Parkhead με αυτοκίνητα, μίνι λεωφορεία και πούλμαν με τελικό προορισμό την Ιβηρική Χερσόνησο και στόχο ο ποδοσφαιρικός θρύλος της Σκοτίας να αντιμετωπίσει τη δύο φορές πρωταθλήτρια Ευρώπης (το 1964 και το 1965) Ίντερ. Η πιο «μοχθηρή» άμυνα της Ευρώπης, με αρχιτέκτονα τον Χελένιο Χερέρα, φάνταζε απρόσβλητη και όλα έδειχναν πως ο λευκοπράσινος στρατός από τα Χάιλαντς θα συνθλιβόταν στους προμαχώνες του κατενάτσιο. Το 1967 ήταν το 12ο Κύπελλο Πρωταθλητριών και όλα τα προηγούμενα τρόπαια κατέκτησαν ομάδες όπως η Ρεάλ Μαδρίτης, η Μπενφίκα, η Μίλαν και η Ίντερ, με αποτέλεσμα ο βρετανικός τύπος, όταν έκανε λόγο για το συγκεκριμένο θεσμό, τον ανέφερε ως «υπόθεση Λατίνων». Όμως, ο προπονητής των «Bhoys» Τζοκ Στιν δεν πήγαινε στη Λισαβόνα μόνο για να αποτελέσει μια απλή στατιστική επισήμανση στη διαιώνιση της ποδοσφαιρικής κυριαρχίας των νότιων Ευρωπαίων. Όταν ο Στιν ανέλαβε ως προπονητής την ομάδα, το Μάρτη του 1965, βρήκε έναν πυρήνα παικτών προερχόμενων από την ακαδημία της Σέλτικ –αυτό που έκανε ήταν το αυτονόητο: μετρημένες μετεγγραφές και ενστάλαξη της τακτικής του σκέψης στους ποδοσφαιριστές του. Κάπως έτσι τα «αγόρια» του Στιν, που ήταν γνωστά μόνο σε ακτίνα είκοσι χιλιομέτρων από το Celtic Park, έγιναν θέμα συζήτησης σε όλα τα ευρωπαϊκά ποδοσφαιρικά στέκια. Όταν δύο μέρες πριν από τον τελικό ο Τζοκ Στιν ανακοίνωνε στον τύπο πως «τα κύπελλα δεν κατακτούνται από πρόσωπα, αλλά από άντρες που είναι μέρη μιας ομάδας, από άντρες που βάζουν το κλαμπ πάνω από την προσωπική τους αίγλη. Και εγώ είμαι τυχερός, αφού οι παίκτες μου σκέφτονται ακριβώς με αυτό τον τρόπο για τη Σέλτικ», φάνηκε πως γνώριζε πολύ καλά σε ποια ομάδα ήταν προπονητής. Στις 25 Μαΐου 1967 οι παίκτες του Στιν έκαναν ακριβώς αυτό και όχι μόνο απέδειξαν στον κόσμο πως το κατενάτσιο δεν ήταν αήττητο, αλλά επιπλέον χάρισαν στον εαυτό τους τη μοναδική εμπειρία του να γίνεσαι κομμάτι της ιστορίας.

Τι γινόταν στον κόσμο το Μάιο του 1967: Καθώς ο Πόλεμος των Έξι Ημερών βρισκόταν σε εξέλιξη, ο Αναστάσιο Σομόσα Ντεμπελέ ανακηρυσσόταν δικτάτορας στη Νικαράγουα, ο Μουχάμαντ Άλι διωκόταν γιατί αρνήθηκε να υπηρετήσει στον αμερικανικό στρατό και είκοσι έξι ένοπλοι Μαύροι Πάνθηρες, με επικεφαλής τον Μπόμπι Σιλ, συνελήφθησαν όταν επισκέφτηκαν το νομοθετικό σώμα της Καλιφόρνια διαμαρτυρόμενοι σχετικά με τη νομοθεσία για την κατοχή και τη χρήση όπλων.

Την ίδια στιγμή στην Ελλάδα: Εκτοπίζονται τέσσερις χιλιάδες πολίτες, κυρίως αριστεροί, στη Γυάρο, ενώ λίγο αργότερα, στις 6 Ιουνίου απαγορεύονται τόσο η πώληση δίσκων του Μίκη Θεοδωράκη όσο και η ακρόαση της μουσικής του.

Τι άκουγε το Ηνωμένο Βασίλειο στις 25 Μαΐου 1967:
1. Silence is Golden (Tremeloes)
2. Dedicated To the One I Love (Mamas & The Papas)
3. Puppet On A String (Sandie Shaw)
4. Pictures Of Lilly (Who)
5. Somethin’ Stupid (Nancy & Frank Sinatra)
6. The Boat That I Raw (Lulu)
7. Funny Familiar Forgotten Feelings (Tom Jones)
8. Seven Drunken Nights (Dubliners)
9. Waterloo Sunset (Kinks)
10. Purple Haze (Jimi Hendrix Experience)

Δείτε εδώ στιγμιότυπα του τελικού:

Δείτε εδώ ολόκληρο τον τελικό.

Άγιαξ – Παναθηναϊκός (1971)

Η ταυτότητα του τελικού: Άγιαξ – Παναθηναϊκός 2-0 (5΄ Ντικ φαν Ντάικ, 85΄ Άνθιμος Καψής αυτογκόλ)

Ο θρίαμβος των «Godenzonen»: Με μάνατζερ τον Ρίνους Μίχελς, ο Άγιαξ δημιούργησε ένα σύστημα ποδοσφαίρου που θα γινόταν γνωστό ως «totaalvoetbal», ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο. Οι ποδοσφαιριστές έμοιαζαν να «ρέουν» πάνω στο γήπεδο και κάθε δευτερόλεπτο του αγώνα μετέδιδαν την αίσθηση πως είναι οι απόλυτοι κυρίαρχοι της μπάλας. Υπήρχαν σημαντικοί παίκτες στην ομάδα του Μίχελς, παίκτες όπως ο Νέεσκενς, ο Χάαν και ο Κρολ, όμως ο σημαντικότερος ήταν ο Γιόχαν Κρόιφ, ο επονομαζόμενος «Παπουτσωμένος Πυθαγόρας», ο «υπολοχαγός» του Μίχελς, που έδινε τον τόνο στην ανάπτυξη της απόλυτης ποδοσφαιρικής μηχανής. Αυτός ήταν ο ποδοσφαιριστής που διάβαζε σχεδόν διαισθητικά τη ροή του αγώνα και κατηύθυνε την κίνηση των συμπαικτών του από την άμυνα προς την επίθεση και τούμπαλιν –ο Μίχελς υπήρξε ο πρώτος προπονητής στην ιστορία του ποδοσφαίρου που ενσωμάτωσε τους δύο κεντρικούς αμυντικούς στην ανάπτυξη του παιχνιδιού. Απέναντι στη βαγκνερική ποδοσφαιρική ουτοπία από το Άμστερνταμ βρέθηκε το απόγειο του βαλκανικού επαρχιωτισμού, επενδυμένου από την κυρίαρχη αίσθηση της στρατοκρατικής αντίληψης και υπογραμμισμένου από τη συνείδηση του ηρωικού πεπρωμένου της φυλής. Στις 2 Ιουνίου 1971, στο Γουέμπλεϊ, συγκρούστηκαν δύο διαφορετικές λογικές, σύγκρουση που επαναλαμβάνεται σε συγκαιρινούς χρόνους σε κοινωνικο-πολιτικό πεδίο.

Τι γινόταν στον κόσμο τον Ιούνιο του 1971: Οι Ηνωμένες Πολιτείες άρουν το εμπορικό εμπάργκο με την Κίνα, οι New York Times ξεκινούν να δημοσιεύουν αποσπάσματα από απόρρητα έγγραφα του Πενταγώνου και αφορούν τη στρατιωτική εμπλοκή των ΗΠΑ στο Βιετνάμ, εκτοξεύεται στο Διάστημα ο σοβιετικός πύραυλος Σογιούζ 11, η Νορβηγία αρχίζει να εξορύσσει πετρέλαιο στη Βόρεια Θάλασσα.

Την ίδια στιγμή στην Ελλάδα: «Η πολιτική είναι ένα καθήκον, η ποίηση είναι μια ανάγκη. Είναι ένα ούρλιασμα, μια κραυγή που δεν μπορείς να πνίξεις. Το άγχος μιας στιγμής που δεν θέλεις να ξεχαστεί. Τότε ψάχνεις για χαρτί και μολύβι ζητώντας να ζωγραφίσεις με στίχους αυτή τη στιγμή». Α. Παναγούλης (Στρατιωτικές Φυλακές Μπογιατίου, 5 Ιουνίου 1971)

Τι άκουγε το Ηνωμένο Βασίλειο στις 2 Ιουνίου 1971:
1. Knock Three Times (Dawn)
2. Brown Sugar/Bitch/Let It Rock (Rolling Stones)
3. Indiana Wants Me (R. Dean Taylor)
4. My Brother Jake (Free)
5. Malt And Barley Blues (McGuinness Flint)
6. Heaven Must Sent You (Elgins)
7. Jig-A-Jig (East of Eden)
8. It Don’t Come Easy (Ringo Starr)
9. Un Banc, Un Arbre, Une Rue (Séverine)
10. Double Barrel (Dave and Ansell Collins)

Δείτε εδώ στιγμιότυπα του τελικού:

Δείτε εδώ ολόκληρο τον τελικό.

Ατλέτικο Μαδρίτης – Μπάγερν (1974)

Η ταυτότητα του τελικού: Ατλέτικο Μαδρίτης – Μπάγερν 1-1 (114΄ Λουίς Αραχονές, 120΄ Χανς-Γκέοργκ Σβάρτσενμπεκ)

Μια απρόβλεπτη ισοπαλία: Τα μέλη του σώματος των 22 ποδοσφαιριστών είναι βαριά και το μυαλό τους θολωμένο, καθώς ο τελικός στο Χέιζελ των Βριξελών βρίσκεται βαθιά στην παράταση. Ο τερματοφύλακας των Βαυαρών Ζεπ Μάγερ στήνει το τείχος των έξι παικτών και προσέχει ώστε να είναι καλυμμένες όλες οι γωνίες στην εστία του. Πάνω από την μπάλα, έτοιμοι να εκτελέσουν το φάουλ λίγο έξω από την περιοχή της Μπάγερν Μονάχου, βρίσκονται ο Λουίς Αραχονές και ο Χοσέ Λουίς Καπόν. Παρά την καταφανή εξάντλησή του, ο Αραχονές επιστρατεύει την τελευταία ικμάδα των δυνάμεών του, σημαδεύει και στέλνει την μπάλα να περάσει πάνω από το τείχος και από εκεί στα δίχτυα του Μάγερ. Με μόλις έξι λεπτά πριν από τη λήξη της παράτασης, όλα δείχνουν πως το βράδυ της 15ης Μαΐου 1974 θα βαφτεί στα ερυθρόλευκα χρώματα της ομάδας της Μαδρίτης. Όμως, ακριβώς στο τελευταίο λεπτό, ο Μπέκενμπάουερ έδωσε την μπάλα στον έτερο Γερμανό κεντρικό αμυντικό, τον Σβάρτσενμπεκ, αυτός προχώρησε και πλησιάζοντας την περιοχή των Μαδριλένων, σούταρε σαν αν ήθελε να ρίξει την αυλαία με μια ενέργεια που δεν θα έκλεβε τη δόξα από το εμπνευσμένο σουτ του Αραχονές. Ωστόσο, ο τερματοφύλακας της Ατλέτικο κινήθηκε σε πραγματικό χρόνο σαν να κινούνταν στη σε αργή κίνηση επανάληψη. «Αυτό που έκανε ο γκολκίπερ Μιχέλ Ρέινα είναι ασυγχώρητο. Ο Σβάρτσενμπεκ σούταρε αδύναμα. Και αυτός τι έκανε εκείνη τη στιγμή; Έδινε τα γάντια του στο φωτογράφο της Marca σαν αναμνηστικό!» δήλωσε λίγο μετά τον αγώνα ο Αργεντινός προπονητής της Μαδρίτης Χουάν Κάρλος Λορένσο. Ο αγώνας επαναλήφθηκε δύο μέρες μετά και η Ατλέτικο Μαδρίτης υπέστη συντριπτική ήττα με 4-0. Αν ο Γκάρι Λίνεκερ έπαιζε στον ισόπαλο τελικό, σίγουρα θα άλλαζε τη διατύπωσή του για τον ορισμό του ποδοσφαίρου: «Το ποδόσφαιρο είναι απλό άθλημα. Είκοσι δύο παίκτες κυνηγούν μια μπάλα για ενενήντα λεπτά και στο τέλος ο τερματοφύλακας της αντίπαλης ομάδας χαρίζει τη νίκη στους Γερμανούς».

Τι γινόταν στον κόσμο το Μάιο του 1974: Ο καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας Βίλι Μπραντ παραιτείται, πέφτει η κυβέρνηση του Καναδού πρωθυπουργού Πιερ Τριντό, ο Χέλμουτ Σμιντ εκλέγεται καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας, η Ινδία γίνεται η έκτη χώρα που κάνει ατομικές δοκιμές, ο Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν εκλέγεται πρόεδρος της Γαλλίας, το Ισραήλ και η Συρία υπογράφουν συμφωνία για τα Υψίπεδα του Γκολάν.

Την ίδια στιγμή στην Ελλάδα: Ήταν Κυριακή 17 Μαΐου 1974, όταν ο Νίκος Καββαδίας, 64 ετών τότε, συνάντησε φίλους του στο Τουρκολίμανο για μεσημεριανό φαγητό. Στις 4 το ίδιο απόγευμα μπαρκάριζε στο κρουαζιερόπλοιο «Υδροχόος», το οποίο ήταν το στερνό καράβι του Καββαδία. Ο ξαφνικός θάνατος τον βρήκε στις 10 Φεβρουαρίου 1975.

Τι άκουγε το Ηνωμένο Βασίλειο στις 15 Μαΐου 1974:
1. Waterloo (ΑΒΒΑ)
2. Sugar Baby Love (Rubettes)
3. Remember You’re a Womble (Indiana Wants Me)
4. Don’t Stay Away Too Long (Peters & Lee)
5. Shang-A-Lang (Bay City Rollers)
6. Rock ‘N’ Roll Winter -Looney’s Tune- (Heaven Must Sent You)
7. Homely Girl (Chi-Lites
8. A Walkin’ Miracle (Limmie And The Family Cookin’)
9. Seasons In The Sun (Terry Jacks)
10. He’s Misstra Know It All (Stevie Wonder)

Δείτε εδώ τα δύο γκολ του τελικού:

Δείτε εδώ στιγμιότυπα από τον επαναληπτικό τελικό:

Λίβερπουλ – Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ (1977)

Η ταυτότητα του τελικού: Λίβερπουλ – Μπορούσια Μενχενγκλάντμπαχ 3-1 (28΄ Τέρι Μακ Ντέρμοτ, 65΄ Τόμι Σμιθ, 83΄ Φιλ Νιλ πέν. – 51΄ Άλαν Σίμονσεν)

Η γέννηση ενός μύθου: Μέχρι το 1959 η Λίβερπουλ ήταν μια μέτρια ομάδα της Αγγλίας. Είχε κατακτήσει μεν το πρωτάθλημα πέντε φορές, αλλά κάτι ανάλογο είχαν πετύχει ομάδες όπως η Πρέστον Νορθ Εντ, η Χάντερσμιθ, η Μπέρνλι, η Σάντερλαντ, η Σέφιλντ Γουένσντεϊ, ακόμη και η Σέφιλντ Γιουνάιτεντ, που κάποτε υποβιβάστηκε μέχρι στην τέταρτη κατηγορία! Τη μοίρα αυτής της ομάδας άλλαξε ο κόουτς Μπιλ Σάνκλι. Διακρίσεις και τρόπαια άρχισαν να μαζεύονται στο Άνφιλντ, ενώ η πρώτη μεγάλη ευρωπαϊκή στιγμή ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ το 1973 κόντρα στην Γκλάντμπαχ! Το πρώτο μεγάλο στέμμα, όμως, αυτό του Ευρωπαίου αυτοκράτορα, ήρθε τέσσερα χρόνια αργότερα με τον Μπομπ Πέισλι στον πάγκο να έχει αντικαταστήσει επάξια τον Σάνκλι από το 1974. Σε εκείνο το παιχνίδι αντίπαλος αλλά και μεγάλο φαβορί ήταν πάλι η γερμανική Μενχενγκλάντμπαχ, ένα «θηρίο» που βρισκόταν στη σκιά της μεγάλης Μπάγερν Μονάχου των τριών συνεχόμενων Κυπέλλων Πρωταθλητριών, αλλά κατά πολλούς ισάξιά της, αν όχι καλύτερη. Από το 1968 έως το 1977 οι δύο ομάδες μονοπωλούσαν την Μπουντεσλίγκα με την Γκλάντμπαχ να έχει πέντε κατακτήσεις έναντι τεσσάρων των Βαυαρών. Είχε και άλλο κίνητρο η γερμανική ομάδα για να ταπεινώσει τους Άγγλους το βράδυ της 25ης Μαΐου στο Ολίμπικο της Ρώμης: επιζητούσε εκδίκηση για το χαμένο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ στους τελικούς του 1973 (3-0, 0-2 τα σκορ). Η Ρώμη εκείνη τη νύχτα βάφτηκε στα χρώματα του πολέμου και όλη η ποδοσφαιρική Ευρώπη παρακολουθούσε με κομμένη την ανάσα μια αναμέτρηση που είχε πολύ ζουμί, ανοιχτές διαφορές, μέχρι και προσωπική κόντρα, καθώς Κέβιν Κίγκαν και Άλαν Σίμονσεν διεκδικούσαν τον τίτλο του κορυφαίου Ευρωπαίου ποδοσφαιριστή. Στο τελευταίο του ματς με τα χρώματα της Λίβερπουλ πριν μετεγγραφεί στο Αμβούργο, ο Κίγκαν είχε δύσκολη αποστολή, καθώς οι Γερμανοί αμυντικοί τον είχαν μελετήσει και περιορίσει σε μεγάλο βαθμό. Από την άλλη, ο Σίμονσεν έκανε την άμυνα των Άγγλων άνω κάτω και με δική του γκολάρα –ένα άπιαστο σουτ από την πλάγια γραμμή σχεδόν της μεγάλης περιοχής– έφερε το ματς στα ίσα (1-1) και λίγο έλειψε να κάνει τη μεγάλη ανατροπή, αλλά ο Κλέμενς του έκλεψε την μπουκιά από το στόμα σε ένα ανεπανάληπτο τετ-α-τετ. Τελικά, μια μεγάλη κούρσα του Κίγκαν στο 82΄ που πέρασε όποιον βρήκε μπροστά του και κόπηκε μόνο με πέναλτι ήταν το επισφράγισμα της μεγάλης νίκης της Λίβερπουλ με το τρίτο γκολ του φλεγματικού Νιλ από τα έντεκα βήματα. Με αυτό τον τρόπο, η Λίβερπουλ έγινε η τρίτη ομάδα από το νησί (μετά τις Σέλτικ και Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ) που έφερε το βαρύτιμο Κύπελλο Πρωταθλητριών στα ιερά εδάφη του Ηνωμένου Βασιλείου και έβαζε τα θεμέλια μιας μυθικής και αξεπέραστης ποδοσφαιρικής αυτοκρατορίας.

Τι γινόταν στον κόσμο το Μάιο του 1977: Στις 25 Μαΐου έκανε πρεμιέρα σε 32 μόλις αίθουσες ένα φιλμ που θα αποκτούσε διαστάσεις φαινομένου στις επόμενες μέρες. Ο «Πόλεμος των Άστρων» του Τζορτζ Λούκας ήταν ένα ανεπανάληπτο διαστημικό παραμύθι. Μια ταινία που για πολλούς θεωρείται η τελευταία πραγματικά επαναστατική ή έστω καινοτόμα ταινία στην ιστορία του κινηματογράφου. Την ίδια μέρα αποσύρεται από την κινεζική κυβέρνηση η απαγόρευση για το λογοτεχνικό έργο του Ουίλιαμ Σέξπιρ, που είχε τεθεί σε ισχύ το 1966 στη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης. Λίγες μέρες πριν (20 Μαΐου) το θρυλικό Όριεντ Εξπρές αναχωρούσε για το τελευταίο του ταξίδι. Στην αρχή του ίδιου έτους μια εντυπωσιακή πορεία στην Κωνσταντινούπολη για τον εορτασμό της εργατικής Πρωτομαγιάς κατέληξε σε πρωτοφανή βίαια επεισόδια που ονομάστηκαν «η σφαγή της πλατείας Ταξίμ». Λίγες μέρες αργότερα ο μελλοντικός πρωθυπουργός της Τουρκίας Μπουλέντ Ετσεβίτ λέει σε μια συνάντησή του στη Σμύρνη: «Στα γεγονότα της 1ης του Μάη υπήρξε δάχτυλος της κρατικής αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας».

Την ίδια στιγμή στην Ελλάδα: Η χώρα χορεύει σε ρυθμούς Γιουροβίζιον. Στις 7 Μαΐου, στον 22ο διαγωνισμό τραγουδιού που διεξήχθη στο Λονδίνο η Ελλάδα με το «Μάθημα Σολφέζ» του Γιώργου Χατζηνάσιου τερμάτισε στην 5η θέση (την υψηλότερη ως τότε θέση) με 92 βαθμούς.

Τι άκουγε το Ηνωμένο Βασίλειο στις 27 Μαΐου 1977:
1. I Don’t Want To Talk About It ‒The First Cut Is the Deeper‒ (Rod Stewart)
2. Free (Deniece Williams)
3. Ain’t Gonna Bump No More (Joe Tex)
4. The Shuffle (Van McCoy)
5. Lucille (Kenny Rodgers)
6. Love theme from «A Star Is Born» ‒Evergreen‒ (Barbra Streisand)
7. Whodunit (Tavares)
8. Sir Duke (Stevie Wonder)
9. Hotel California (Eagles)
10. Good Morning Judge (10CC)

Δείτε εδώ ολόκληρο τον τελικό.

Νότιγχαμ Φόρεστ – Μάλμε (1979)

Η ταυτότητα του τελικού: Νότιγχαμ Φόρεστ – Μάλμε 1-0 (45΄ Τρέβορ Φράνσις)

Ο θρίαμβος των «Reds»: Η Νότιγχαμ Φόρεστ παραμένει ένα από τα πιο φημισμένα κλαμπ του αγγλικού ποδοσφαίρου όχι τόσο για τον αριθμό τροπαίων (που δεν είναι πολλά) που έχει κατακτήσει, αλλά όσο για το ότι δίνει περιεχόμενο στον όρο «σταχτοπούτα» του ποδοσφαίρου. Και οι «σταχτοπούτες», για κάποιο σχεδόν διεστραμμένο λόγο, συγκινούν τους ποδοσφαιρόφιλους –όσο και να μην είναι συνηθισμένη εικόνα, ο μεθυσμένος χούλιγκαν σε παμπ του Νότιγχαμ χύνει στη χλιαρή του μπίρα πικρά δάκρυα αναλογιζόμενος τη σκληρή μοίρα της «σταχτοπούτας». Και αν η Νότιγχαμ είναι η αγαπημένη των χούλιγκαν «σταχτοπούτα», ο Μπράιαν Κλαφ ήταν η «νεράιδα» της. Δηλαδή εκείνος ο φλεγματικός τύπος με ένα μαγικό ραβδί με το οποίο χτυπάει το κεφάλι της «βαφτισιμιάς» του υπολογίζοντας ότι ή θα της ανοίξει το κεφάλι ή θα της αλλάξει την τύχη. Ε, ο Μπράιαν Κλαφ άλλαξε την τύχη της Νότιγχαμ, την οποία ανέλαβε όταν η ομάδα ήταν στη δεύτερη κατηγορία και ύστερα από δεκαοκτώ μήνες από την ανάληψη των καθηκόντων του την οδήγησε στο κλαμπ των μεγάλων. Μέχρι εδώ το μαγικό ραβδάκι δεν έκανε και τίποτε σπουδαίο, για να διεκδικήσει πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα σύγχρονο ποδοσφαιρικό παραμύθι. Αυτό θα συμβεί την επόμενη χρονιά με τη Νότιγχαμ Φόρεστ να αναδεικνύεται πρωταθλήτρια Αγγλίας, τερματίζοντας με επτά ολόκληρους βαθμούς διαφορά από τη δεύτερη Λίβερπουλ. Το επόμενο κεφάλαιο στην παραμυθένια ιστορία των «Reds» (οι της Φόρεστ και όχι οι της Λίβερπουλ είναι οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν το nickname «Οι Κόκκινοι») κλείνει τη νύχτα της 30ής Μαΐου 1979, στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου, όπου παίζοντας συντηρητικά και ποντάροντας στον οίστρο του «παίκτη του ενός εκατομμυρίου λιρών», Τρέβορ Φράνσις, η Νότιγχαμ κερδίζει τη σουηδική Μάλμε και φέρνει στο θρυλικό δάσος της περιοχής όπου εδρεύει το Κύπελλο Πρωταθλητριών. Μπορεί η «καλή νεράιδα» της Φόρεστ να ήταν λίγο μέθυσος, περισσότερο λογάς και ακόμη περισσότερο προκλητικός, όμως ποιος μπορεί να υποστηρίξει πως οι καλές νεράιδες ή θα είναι clean cut ή δεν θα είναι καλές νεράιδες;

Τι γινόταν στον κόσμο το Μάιο του 1979: Η Μάργκαρετ Θάτσερ αναλαμβάνει την πρωθυπουργία του Ηνωμένου Βασιλείου, 300 Σαντινίστας μπαίνουν στη Νικαράγουα από την Κόστα Ρίκα και ξεκινούν το αντάρτικο εναντίον του καθεστώτος του Σομόσα.

Την ίδια στιγμή στην Ελλάδα: Στις 28 Μαΐου υπογράφεται στο Ζάππειο η συμφωνία ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ.

Τι άκουγε το Ηνωμένο Βασίλειο στις 30 Μαΐου 1979:
1. Sunday Girl (Blondie)
2. Dance Away (Roxie Music)
3. Pop Muzik (M)
4. Does Your Mother Know (ABBA)
5. Reunited (Peaches & Herb)
6. Bright Eyes (Art Garfunkel)
7. Hooray Hooray, It’s A Holi-Holiday (Boney M)
8. Boogie Wonderland (Earth Wind & Fire With the Emotions)
9. Boys Keep Swinging (David Bowie)
10. One Way Ticket (Eruption)

Δείτε εδώ στιγμιότυπα του τελικού:

Δείτε εδώ ολόκληρο τον τελικό.

Δείτε ακόμα: Τα top 5 γυναικεία οπίσθια στο σινεμά

TAGS :
champions league Ποδόσφαιρο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook