Αυτό που δεν βλέπεις

Όσοι βιώνουν την κατάθλιψη ξέρουν ότι είναι μια κατάσταση, μια πάθηση, που δεν κάνει διακρίσεις και που θέλει πολύ δύναμη για να αντεπεξέλθεις. (Φωτογραφία: Counseling Today)

Είναι ταμπού. Μερικές φορές γεννάει στίγμα. Μερικοί άνθρωποι που είναι «έξω από το χορό» τη θεωρούν επουσιώδη επωδό ή φτηνή δικαιολογία. Κάποιοι ακόμα τη θεωρούν αδυναμία. Η αλήθεια είναι άλλη: όσοι τη βιώνουν ως πραγματικότητα ξέρουν ότι η κατάθλιψη είναι μια κατάσταση, μια πάθηση που δεν κάνει διακρίσεις και που θέλει πολύ δύναμη για να αντεπεξέλθεις. Και δυστυχώς το awareness μας ως κοινωνία, η επίγνωσή μας σχετικά με το θέμα είναι πολύ μικρή. Το καλό είναι ότι τελευταία γίνονται μικρά-μικρά βήματα για να αλλάξει αυτό. Ένα τέτοιο βήμα είναι το «Αυτό που δε βλέπεις».

Το «Αυτό που δεν βλέπεις» ξεκίνησε ως ιδέα από το ίδρυμα Blurt, ένα ίδρυμα που έχει στόχο την κατανόηση της κατάθλιψης και τη στήριξη των ατόμων που πάσχουν από αυτή. Το hashtag #whatyoudontsee, από φέτος την άνοιξη, έδωσε φωνή στους πάσχοντες (ή τους φίλους και συγγενείς τους) να πουν τι σημαίνει πραγματικά να ζεις με την κατάθλιψη, τι σημαίνει να δοκιμάζεις (και να δοκιμάζεσαι από) τις υπάρχουσες θεραπείες. Τους επέτρεψε να μοιραστούν πράγματα που δεν τολμούσαν να μοιραστούν, να φωτίσουν πλευρές της μάχης με την πάθηση που είναι αόρατες στους πολλούς. Και γιατί είναι αόρατες;

Επειδή, όπως γράφει ένας χρήστης του hashtag, «η κατάθλιψη δεν είναι έκφραση προσώπου για να φαίνεται πάντα». Ή όπως διαβάζουμε αλλού, «η κατάθλιψη δεν είναι ένα συναίσθημα. Μπορεί να είναι ένα εκατομμύριο συναισθήματα που σε καταβάλλουν, ή κανένα συναίσθημα απολύτως».

People don’t “look” depressed because depression isn’t a facial expression #WhatYouDontSee #DAW2016

— Mymummyspennies (@Mymummyspennies) 21 Απριλίου 2016

#WhatYouDontSee is that #depression isn’t just one emotion. It can be a million agonizing feelings, or it can be feeling nothing at all. — erin lidia (@erinlidia) 18 Απριλίου 2016

Υπάρχει όμως και ένας άλλος λόγος που έμεναν μέχρι σήμερα αόρατες οι πλευρές αυτές. Οι πάσχοντες, στην πλειοψηφία τους, περνούν την πάθηση μόνοι τους, απομονώνονται, και κάνουν αγώνα στην καθημερινότητά τους να μη δείξουν ότι δεν νιώθουν καλά. Γι’ αυτό ίσως «αυτό που δε βλέπεις», «αυτό που δεν βλέπω», «αυτό που δεν βλέπουμε», συνεχίζουμε να μην το βλέπουμε. Ενδεικτικό είναι αυτό που γράφει κάποιος: «Αυτό που δεν βλέπεις είναι η απόλυτη εξουθένωση όταν γυρίζω σπίτι μετά από μια κανονική μέρα στη δουλειά όπου προσποιούμαι για τον έξω κόσμο».

#WhatYouDontSee The absolute exhaustion after getting home from a normal day at work faking it for the outside world.

— Phil Robinson (@phildrobinson) 18 Απριλίου 2016

Το «Αυτό που δεν βλέπεις», μπορεί να μην έφερε μαγικές λύσεις, μπορεί να μην είναι η ρηξικέλευθη ιδέα που διορθώνει τα πάντα ή αλλάζει τον κόσμο. Μπορεί για κάποιους να μην είναι τίποτα περισσότερο από ένα trending hashtag, ένα από τα αμέτρητα που κυκλοφορούν στον κόσμο των social media. Όμως, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι και μόνο ως προσπάθεια ευαισθητοποίησης είχε και έχει αξία. Μαζί με την ευαισθητοποίηση πέτυχε ακόμα κάτι, ίσως πιο σημαντικό: έφερε πιο κοντά μεταξύ τους, τους ίδιους τους ανθρώπους που πάσχουν από κατάθλιψη. Τους έκανε να νιώσουν ότι δεν είναι μόνοι, ότι δεν παλεύουν με ένα άγνωστο θηρίο. Βρήκε ο ένας μέσα στις εμπειρίες του άλλου γνώριμες αναφορές, και έτσι μειώθηκε κάπως ο φόβος και η μοναξιά που πάντα συνοδεύουν αυτήν την πάθηση. Και αυτό δεν είναι λίγο.

#WhatYouDontSee is that this hashtag is letting me vent. Depression sucks, but it’s nice to feel not so alone. — Geoff Breedwell (@GeoffBreedwell) 27 Απριλίου 2016

Τo «Αυτό που δεν βλέπεις», σήμερα, τέσσερις μήνες μετά το ξεκίνημά του, συνεχίζει να είναι ενεργό, μάλιστα έγινε πρόσφατα κεντρικό θέμα στο TedXBrum (στο Birmingham) σε μια πολύ συγκινητική ομιλία.

Το παράδειγμα του #whatyoudontsee ακολούθησαν και άλλες αντίστοιχες κινήσεις όπως το #MyDepressionLooksLike, με ακριβώς τους ίδιους στόχους.

#MyDepressionLooksLike you’re trapped inside a cage and you want to reach out but you can’t.

— Tyler (@TyBlocker) 3 Ιουνίου 2016

Μετά την ευαισθητοποίηση, το επόμενο βήμα είναι η δράση. Ας μην στιγματίζουμε τα άτομα με κατάθλιψη, ας τους προσφέρουμε στήριξη, αποδοχή και ίσες ευκαιρίες. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε.

Διαβάστε ακόμα: Γιατί θέλουμε να ζούμε «έντονα»;

TAGS :
αντιμετώπιση Αυτό που δεν βλέπεις κατάθλιψη

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook