Πέρασαν περίπου 40 χρόνια μέχρι να προσέξει ο David Forrest τα μαύρα «περιβραχιόνια” στο κάτω μέρος των δοκαριών στο Μουντιάλ του 1978. (Φωτογραφία: Manny Millan)

    Τι μένει στο μυαλό σου μετά το τέλος μιας ποδοσφαιρικής διοργάνωσης και ιδιαίτερα ενός Μουντιάλ; Μα φυσικά οι καλές αναμετρήσεις, τα ωραία γκολ, κι αν είσαι τυχερός και η Εθνική ομάδα της χώρας σου «προχώρησε» μακριά, τότε σίγουρα θυμάσαι τα βράδια με τους φίλους με μπύρα, πίτσα και πανηγυρισμούς.

    Αυτές τις αναμνήσεις είχε στο μυαλό του και ο David Forrest από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1978 που διοργανώθηκε στην Αργεντινή. Με την διαφορά ότι αντί για πανηγυρισμούς ακόμα και σήμερα δυσκολεύεται να ξεχάσει την ήττα της Σκωτίας από το Περού με 3-1 στο ξεκίνημα της διοργάνωσης. Κατά τα άλλα ο Βρετανός δημοσιογράφος θυμάται τα γκολ, τους πανηγυρισμούς και τις αναμετρήσεις από εκείνο το Μουντιάλ.

    Μέχρι που βλέποντας φωτογραφίες του Παγκοσμίου Κυπέλλου, του έκανε κάτι εντύπωση: σε κάποια γήπεδα το κάτω μέρος των δοκαριών στις εστίες ήταν βαμμένα με μαύρο χρώμα. Αυτό δεν μπορούσε να εξηγήσει. Και του δόθηκε η ευκαιρία να ανακαλύψει το γιατί όταν πριν από λίγο καιρό ταξίδεψε στο Μπουένος Άιρες, συνοδεύοντας τη γυναίκα του σε μια εργασία της.

    Η αλήθεια είναι ότι από την ώρα που ξεκίνησε το Παγκόσμιο Κύπελλο της Αργεντινής το 1978, είχε ήδη από πίσω του γραμμένη μια μαύρη σελίδα. Μια μαύρη σελίδα που ο υπόλοιπος κόσμος μπορεί να αγνοούσε, αλλά οι άνθρωποι στην Αργεντινή τη ζούσαν καθημερινά από το 1976. Ήταν η χρονιά που ο στρατηγός Jorge Rafael Videla θα αναλάβει με στρατιωτικό πραξικόπημα την εξουσία και μέχρι το 1982 (έστω κι αν είχε δώσει τη θέση του στον Roberto Viola ένα χρόνο νωρίτερο) θα κυβερνούσε τη χώρα μέσα στη βία, τις δολοφονίες, τους βασανισμούς και τις εξαφανίσεις πολιτών.

    «Ήταν ένας τρόπος για να τιμήσουμε και να δείξουμε ότι δεν είχαμε ξεχάσει όλους αυτούς που “εξαφανίστηκαν”».

    Τι σχέση είχε όμως η χούντα του Videla με το Μουντιάλ και το μαύρο χρώμα στα δοκάρια των εστιών; Ο Forrest κατά την παραμονή του στο Μπουένος Άιρες κατάφερε να εντοπίσει τον Ezequiel Valentini, έναν από τους υπεύθυνους των γηπέδων της διοργάνωσης το 1978 που πλέον εργάζεται ως σερβιτόρος και του αποκάλυψε όλο το παρασκήνιο.

    «Το 1978 όλοι στην Αργεντινή γνώριζαν για τις “εξαφανίσεις” συμπολιτών μας. Από τους απλούς ανθρώπους μέχρι το τεχνικό επιτελείο και τους παίκτες της εθνικής. Πώς θα μπορούσαμε όλοι εμείς να στηρίξουμε αυτή την διοργάνωση ξέροντας ότι στο τέλος θα την εκμεταλλευτούν οι στρατιωτικοί προς όφελός τους;» είπε στον Forrest.

    «Όλοι ξέραμε κάποιον που ήξερε κάποιον που είχε εξαφανιστεί μέσα σε ένα βράδυ από τη χούντα. Θέλαμε να κάνουμε κάτι για να διαμαρτυρηθούμε, κάτι για να μάθει και ο υπόλοιπος κόσμος τι ζούσαμε» τόνισε ο Ezequiel Valentini και συμπλήρωσε: «Οι υπεύθυνοι των γηπέδων είπαμε αρκετές ιδέες μεταξύ μας. Όπως το να κουρέψουμε το γρασίδι των γηπέδων με τέτοιο τρόπο ώστε να “γραφτεί” ένα μήνυμα πάνω σε αυτό που θα το δουν όλοι στις τηλεοράσεις τους ή να περάσουμε διάφορα μηνύματα διαμαρτυρίας στις διαφημιστικές πινακίδες».

    Ωστόσο αποφάσισαν ότι καμία από τις παραπάνω ιδέες δεν ήταν καλή, γιατί μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο θα έβλεπαν τα μηνύματά τους και οι στρατιωτικοί. «Δεν είναι ότι φοβόμασταν για τις ζωές μας και τι θα έκαναν σε εμάς. Δεν μας ενδιέφερε αυτό. Φοβόμασταν για το τι θα έκαναν στις οικογένειες και τους φίλους μας».

    Όπως είπε ο Ezequiel Valentini, οι χουντικοί αναρωτήθηκαν και εκείνοι γιατί έβαψαν μαύρα τα δοκάρια. «Τους είπαμε ότι ήταν παράδοση. Βλέπεις οι στρατιωτικοί λάτρευαν την παράδοση, αλλά ήταν άσχετοι από ποδόσφαιρο». (Φωτογραφία: Soccer Nostalgia)

    Τελικά αποφάσισαν να βάψουν με μαύρο χρώμα το κάτω μέρος των δοκαριών των γηπέδων, κάτι σαν το πένθος που φοράνε στο μπράτσο οι άνθρωποι όταν έχουν χάσει κάποιον δικό τους. «Αν ήταν διαμαρτυρία ή αντίδραση; Τίποτα από τα δύο. Ήταν ένας τρόπος για να τιμήσουμε και να δείξουμε ότι δεν είχαμε ξεχάσει όλους αυτούς που “εξαφανίστηκαν”».

    Μάλιστα, όπως είπε ο Ezequiel Valentini, οι χουντικοί αναρωτήθηκαν και εκείνοι γιατί έβαψαν μαύρα τα δοκάρια. «Τους είπαμε ότι ήταν παράδοση. Βλέπεις οι στρατιωτικοί λάτρευαν την παράδοση, αλλά ήταν άσχετοι από ποδόσφαιρο».

    Για την ιστορία η Αργεντινή κατέκτησε το τρόπαιο του αμφιλεγόμενου Μουντιάλ του 1978, κερδίζοντας στον τελικό την Ολλανδία με 3-1. Ακόμα και σήμερα κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά πόσοι «εξαφανίστηκαν» στην Αργεντινή στα έξι χρόνια της χούντας του Jorge Rafael Videla.

    Την ώρα που ο David Forrest ετοιμαζόταν να φύγει, τον φώναξε πίσω ο Ezequiel Valentini. «Δεν θέλεις να μάθεις αν ο ημιτελικός της Αργεντινής με το Περού (σημείωση: ο αγώνας τελείωσε 6-0) ήταν στημένος;» τον ρώτησε.

    [Το άρθρο του David Forrest δημοσιεύτηκε αρχικά στο In Bed With Maradona]

     

    Διαβάστε ακόμα: Carlos Kaiser – Ο πιο γνωστός ποδοσφαιριστής που δεν έπαιξε ποτέ ποδόσφαιρο

     

     

    x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

    Button to top