blog-redaccion-Michel-Houellebecq-soumission-1

Σε τελική ανάλυση, αυτό που απασχολεί τον Ουελμπέκ -εξ αρχής- είναι η απομάγευση του δυτικού κόσμου. Περιγράφει αυτό το περιρρέων μποντλερικό spleen αποτελεσματικά, σκληρά, χωρίς νοσταλγία. (Ρhoto credit: http://www.magis.iteso.mx)

Η «Υποταγή» είναι από τα πιο σπουδαία και παρεμβατικά μυθιστορήματα του Ουελμπέκ. Μια πολιτική σάτιρα επίκαιρη, αποτελεσματική και εξόχως ενοχλητική. Στη Γαλλία, όταν κυκλοφόρησε φέτος, προκάλεσε σάλο. Το «τρομερό παιδί» των γαλλικών γραμμάτων προφητεύει ότι το 2022 στο Ελυζέ θα βρίσκεται ένας μουσουλμάνος πολιτικός ως αντίβαρο στην άνοδο της ακροδεξιάς. Προβλέπει μια υποταγή στο Ισλάμ, για λόγους αξιακούς: αποδοχή της θρησκείας ως θεμελιώδους δεσμού των κοινωνιών και ως αντίσταση στην παρακμή της Δύσης. Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος εφαρμόζει μια αποτελεσματική «διανεμητική» οικονομική πολιτική, καθώς το κόμμα του δεν το ενδιαφέρει η οικονομία, αλλά η παιδεία.

Το βιβλίο κυκλοφόρησε την ίδια μέρα που γινόταν το μακελειό στο Chartie Hebdo, την ίδια μέρα που στο εξώφυλλό του σατίριζε τον Ουελμπέκ. Ο Μπερνάρ Μαρίς θα ήθελε πολύ να έχει προλάβει να το σχολιάσει.

***

        […]Πέρα απ’ αυτή την επιφανειακή αναστάτωση, η Γαλλία άλλαζε ταχύτατα, και άλλαζε σε βάθος. Φάνηκε σύντομα ότι ο Μοχάμεντ Μπεν Αμπές, ακόμα και ανεξάρτητα από το ισλάμ, είχε ιδέες∙ σε μια συνέντευξη Τύπου, δήλωσε ότι είναι επηρεασμένος από τον διανεμισμό, πράγμα που βύθισε το ακροατήριο σε μια γενικευμένη βουβαμάρα. Η αλήθεια είναι ότι το είχε ήδη δηλώσει, αρκετές φορές, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας∙ όμως οι δημοσιογράφοι έχουν μια πολύ φυσική τάση να αγνοούν τις πληροφορίες που δεν καταλαβαίνουν, κι έτσι η δήλωση αυτή δεν είχε καταγραφεί ούτε αναπαραχθεί. Αυτή τη φορά, επρόκειτο για έναν εν ενεργεία πρόεδρο της δημοκρατίας, ήταν λοιπόν απολύτως απαραίτητο πλέον να επικαιροποιήσουν την τεκμηρίωσή τους. Έτσι, το ευρύ κοινό τις εβδομάδες που ακολούθησαν έμαθε ότι ο διανεμισμός ήταν μια οικονομική φιλοσοφία που εμφανίστηκε στην Αγγλία στις αρχές του 20ού αιώνα με εμπνευστές τους στοχαστές Γκίλμπερτ Κιθ Τσέστερτον και Χίλερ Μπέλοκ. Παρουσιαζόταν σαν ένας «τρίτος δρόμος», διαχωριζόταν τόσο από τον καπιταλισμό όσο και από τον κομμουνισμό – έμοιαζε μ’ έναν κρατικό καπιταλισμό. Η βασική του ιδέα ήταν η εξάλειψη του διαχωρισμού μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Η φυσιολογική μορφή οικονομίας ήταν η οικογενειακή επιχείρηση∙ όταν καθίστατο απαραίτητο για ορισμένα τμήματα της παραγωγής να συνενώνονται σε ευρύτερες οντότητες, έπρεπε να λαμβάνονται όλα τα μέτρα ώστε οι εργάτες να είναι μέτοχοι της επιχείρησής τους και συνυπεύθυνοι για τη διαχείρισή της.

Αυτά τα μέτρα ήταν εξαρχής εξαιρετικά δημοφιλή∙ εδώ και πολλές δεκαετίες, το επαγγελματικό όνειρο που εξέφραζε καθολικά τους νέους ήταν πράγματι να «κάνουν κάτι δικό τους».
9789600516449-1000-1132785

Εντέλει, το βιβλίο διαπραγματεύεται τη θέση του θρησκευτικού αισθήματος στη δυτική μοντερνικότητα, το μηδενισμό και το θάνατο του Θεού και προαναγγέλλει τη δυνατότητα μιας μεγάλης συλλογικής και ιστορικής ρήξης.

        Ο διανεμισμός, θα διευκρίνιζε αργότερα ο Μπεν Αμπές, ήταν απολύτως συμβατός με τα διδάγματα του ισλάμ. Η διευκρίνιση δεν ήταν άχρηστη, αφού ο Τσέστερτον κι ο Μπέλοκ, όσο ζούσαν, ήταν κυρίως γνωστοί ως φανατικοί υπέρμαχοι του καθολικισμού. Έγινε αρκετά γρήγορα εμφανές, παρά τον επιδεικτικό αντικαπιταλισμό του δόγματος, ότι οι αρχές των Βρυξελλών στην ουσία δεν είχαν και πολλά να φοβηθούν απ’ αυτόν τον προσανατολισμό. Τα κυριότερα πρακτικά μέτρα που υιοθέτησε η νέα κυβέρνηση ήταν, πράγματι, απ’ τη μια πλευρά η ολική εξάλειψη της κρατικής βοήθειας προς τους μεγάλους βιομηχανικούς ομίλους –πρακτική που οι Βρυξέλλες αντιμάχονταν εδώ και πολύ καιρό ως ευθεία προσβολή της αρχής του ελεύθερου ανταγωνισμού– κι απ’ την άλλη η υιοθέτηση πολύ ευνοϊκών φορολογικών διευθετήσεων για τη βιοτεχνία και τους αυτοαπασχολούμενους. Αυτά τα μέτρα ήταν εξαρχής εξαιρετικά δημοφιλή∙ εδώ και πολλές δεκαετίες, το επαγγελματικό όνειρο που εξέφραζε καθολικά τους νέους ήταν πράγματι να «κάνουν κάτι δικό τους» ή τουλάχιστον να έχουν καθεστώς ανεξάρτητου απασχολούμενου. Αντιστοιχούσαν επίσης απόλυτα με τις εξελίξεις στην εθνική οικονομία: παρά τα δαπανηρά προγράμματα διάσωσης, οι μεγάλες βιομηχανίες εξακολουθούσαν να κλείνουν η μία μετά την άλλη στη Γαλλία, ενώ η γεωργία και η βιοτεχνία επιβίωναν, και μάλιστα κατακτούσαν, κατά τα λεγόμενα, και μερίδιο της αγοράς.[…]

//«Η Υποταγή» του Μισέλ Ουελμπέκ κυκλοφορεί από της εκδ. της Εστίας, 2015, σε μετάφραση Λίνας Σιπητάνου, σελ. 312.
Από τις εκδ. της Εστίας κυκλοφόρησε και η τελευταία ποιητική συλλογή του συγγραφέα, με τίτλο «Μορφολογία της τελευταίας όχθης».

Διαβάστε ακόμα: Ιωάννης Πάππος – Ο άνθρωπος που έβλεπε τα ξενοδοχεία να περνούν.

1 2

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top