Από τον Καραγκιόζη στο πραγματικό δράμα

Οταν οι εξελίξεις τρέχουν, όταν γράφεται (στα σοβαρά) η πολιτική ιστορία, θέλει προσοχή για να μην παρερμηνεύσει κανείς επεισόδια, επιλογές – ακόμη και παραλειπόμενα.
Τι θα πει αυτός ο χρησμός; Δείτε, για παράδειγμα, την αρκετά μπουφόνικη εκείνη υπόθεση της Κίνησης Εφέδρων Ειδικών Δυνάμεων / ΚΕΕΔ, που καλούσε σε αποχώρηση/ανατροπή της Κυβέρνησης και αντικατάσταση με προσωπικότητες (δικαστικούς, τεχνοκράτες και… συμβούλους της Ακαδημίας: τόση σχέση με την πραγματικότητα!). Αν διάβαζε κανείς με κάποια προσοχή το δίκην μανιφέστου κείμενό τους, θα έβλεπε να συνωθούνται εκεί όλες οι υπεραπλουστευτικές συνταγές και των “μεταρρυθμιστών του πολιτικού τέλματος” (απόσυρση από την πολιτική όσων είχαν κυβερνητικά αξιώματα, παραίτηση του Προέδρου της Δημοκρατίας για να τρέξουν οι εξελίξεις, αυτόματη άρση του ακαταδίωκτου και της ασυλίας υπουργών/βουλευτών) και του “αντιμνημονιακού τόξου” (πάγωμα της φορολογίας μέχρις εισοδήματα των 25.000 ετησίως, σεισάχθεια χρεών, αποκήρυξη του επονείδιστου χρέους).
Άμα, τώρα συνέκρινε το κάπως Μουσολίνειο αρχικό ύφος με ό,τι απέμενε απο την ίδια αυτή ΚΕΕΔ μόλις έγινε γνωστό ότι συνεσκέπτετο η ηγεσία της Δικαιοσύνης, να δει κατά πόσον είχε τελεσθεί έγκλημα και να σκέφτεται άρσεις του απορρήτου κλπ. δηλαδή με προσεκτικό επαναπροσδιορισμό προθέσεων και… έκκληση για συλλαλητήριο με συνθήματα κατά της Χρυσής Αυγής, θα γινόταν ταχύτατα σοφός!
Τι εννοούμε και πάλι; Είναι εύκολο, ειναι πιασάρικο να κάνει κανείς ακραίες εκκλήσεις και σχεδιασμούς επί χάρτου για ανατροπές – που, λέει, θα αλλάξουν τα πάντα και θα μας φέρουν πίσω τις ωραίες (;) εποχές ανέφελης και ηθικής δημορατίας (πότε ήταν, πάλι, ετούτο;) – όμως όταν το πράγμα σκουραίνει, αμέσως αποκαθίσταται η προσοχή! Επανέρχεται η σωφροσύνη κλπ. Με τίποτε δεν θα θέλαμε να παρομοιάσουμε τους συμπαθείς αν και αλαφροϊσκιωτους της ΚΕΕΔ με τους (ήδη, κατ’ εισαγγελική κρίση και κατ’ αστυνομική πρακτική συλλήψεων) ανθρώπους της εγκληματικής οργάνωσης αν μη ένοπλης ομάδας που ακούει στο όνομα Χρυσή Αυγή. Όμως, άμα πάει κανείς και συγκρίνει το ύφος των τενόρων τύπου Κασιδιάρη ή Παναγιώταρου πριν και μετά την κινητοποίηση του μηχανισμού της Δικαιοσύνης εναντίον τους (Κασιδιάρης στην Βουλή κατά Βορίδη: “Θέλετε δηλαδή και να μας εκτελέσετε;” Παναγιώταρος στην ΓΑΔΑ: “Δεν γίνεται να συλλαμβάνουν τον αρχηγό της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα του μνημονίου και των 3000 αυτοκτονιών όπου δεν τιμωρήθηκε κανείς”) βγαίνει κι εδώ πολύ σοφότερος. Όπως και όταν ο ίδιος ο Ν. Μιχαλολιάκος αποφαινόταν ότι “ο κόσμος ξέρει τι συμβαίνει”, οπότε “θα εξυψωθεί η Χρυσή Αυγή”.
Τι θέλουμε να πούμε; Ότι όπως και στον Καραγκιόζη, έτσι και στο πραγματικό δράμα, όταν γίνει φανερό πως οι παρόλες ή οι εγκληματικές ενέργειες (από τραμπουκισμούς μεταναστών μέχρι σφαγή “δικών μας”) έχουν συνέπειες, τότε ο νους ακόμη και εκείνων που δεν στηρίζονται και τόσο στον νου αλλά στα μπράτσα ή/και τα όπλα, προσγειώνεται στην πραγματικότητα. Και αρχίζει να συμμορφώνεται.
Σημαίνουν αυτά ότι έκλεισε ένας κύκλος; Όχι – θα ήταν σφάλμα να πιστέψουμε κάτι τέτοιο. Πολύ πιθανόν ο κύκλος τώρα να ανοίγει. Όμως όλοι πλέον γνωρίζουμε. Και με επίγνωση του τι συμβαίνει και τι σημαίνει, ο καθένας, πορευόμαστε.

Ο Αντώνης Παπαγιαννίδης είναι δημοσιογράφος

TAGS :
χρυσή αυγή

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook