96 χρόνια «Ο Αγών μου»: το πιο επικίνδυνο βιβλίο του κόσμου

Η νέα έκδοση του «Ο Αγών μου» φέρει εκτεταμένα σχόλια από διαπρεπείς επιστήμονες έτσι ώστε να μην αφήνει κανένα περιθώριο λανθασμένης ανάγνωσης (nbcnews.com).

Μπορούμε να φανταστούμε τα βιβλία που χάραξαν τις νοητές γραμμές του ανθρώπινου πολιτισμού. Εκείνα που αποτέλεσαν τους φάρους της πολιτισμένης σκέψης. Που, εντέλει, δικαίωσαν τον Γουτεμβέργιο την ανακάλυψη της τυπογραφίας. Δύσκολα θα σκεφτόμασταν εκείνα που άμα τη εμφανίσει τους κουβάλησαν -και συνεχίζουν να το κάνουν- μόνο τον όλεθρο και την διάλυση των πάντων.

Το αυτοβιογραφικό βιβλίο του Αδόλφου Χίτλερ «Mein Kampf» (επί το ελληνικότερον: «Ο Αγών μου») έμελλε να είναι ένα σκοτεινό βιβλίο, τόσο που ούτε οι σύγχρονοι μετρ των μυθιστορημάτων θρίλερ δεν θα μπορούσαν να συλλάβουν με τη φαντασία του. Ήταν ένα πόνημα που κουβαλούσε μέσα του τόνους αθώου αίματος, ολοπόρφυρες εστίες μίσους και την καψαλισμένη οργή ενός ολότελα «χαλασμένου» ανθρώπου από ψυχολογικής και πνευματικής άποψης. Είναι το credo του ανθρώπου που δημιούργησε τον ναζισμό και σκόρπισε τον θάνατο στην παγκόσμια κοινότητα κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Το βιβλίο πρωτοκυκλοφόρησε τις 18 Ιουλίου 1925, σήμερα κλείνει 96 χρόνια, κι ακόμη αποτελεί το «εγκόλπιο» για τους λάτρεις του τυφλού μίσους που, πλέον, στις μέρες μας έχει πάρει τη μορφή του νεοναζισμού. Φευ, εξακολουθεί να προσελκύει οπαδούς με τυφλωμένα πάθη και ελάχιστη πνευματική ανάπτυξη.

Στο πόνημά του ο Χίτλερ ξεδιπλώνει όλο τον ταραγμένο του νου με τρομώδη τρόπο ( Adam Jones/flickr, CC BY-SA).

Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο διακριτά μέλη: το πρώτο είναι αμιγώς αυτοβιογραφικό και το δεύτερο έχει ξεκάθαρη πολιτική σκόπευση. Εκεί ο Χίτλερ «καθαρογράφει» τις πολιτικές του θέσεις που έγιναν το όχημα πάνω στο οποίο διέτρεξε το τέρας του ναζισμού όλη την Ευρώπη.

Το αυτοβιογραφικό μέρος, ο Χίτλερ ξεκίνησε να το γράφει με τον μετέπειτα γραμματέα του, Ρούντολφ Ες (αν και δεν γίνεται ουδεμία μνεία σ’ αυτόν μέσα στο βιβλίο) στη φυλακή του Λάντσμπεργκ αμ Λεχ το 1924. Το δεύτερο, δογματικό-ιδεολογικό μέρος γράφτηκε σε μια βίλα της Βαυαρίας όπου παραθέριζε ο Χίτλερ. Το πρώτο μέρος δημοσιεύεται τον Ιούλιο του 1925, ενώ το δεύτερο τον Δεκέμβριο του 1926.

Αυτό που ήθελε να καταδείξει ο Χίτλερ με το βιβλίο του ήταν η πλήρης περιγραφή του εθνικοσοσιαλισμού όπως τον είχε συλλάβει στο ταραγμένο του μυαλό. Είναι κάτι περισσότερο από εμφανής ο αντισημιτισμός, ο ρατσισμός και ο παγγερμανισμός που διέπουν τον λόγο του. Ως βασικό επιχείρημα για να ενοχοποιήσει τους Εβραίους για τα δεινά των Γερμανών μετά την ήττα τους στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο χρησιμοποιεί τα πρωτόκολλα των σοφών της Σιών, ένα βιβλίο δήθεν γραμμένο από τους Εβραίους, και στην πραγματικότητα γραμμένο από την τσαρική μυστική αστυνομία της Ρωσίας (Οχράνα) το 1905, οι οποίοι «ομολογούν» σε αυτό την «Εβραϊκή Συνωμοσία».

Ο αρχικός τίτλος του βιβλίου ήταν το σύνθημα: «Τεσσεράμισι χρόνια αγώνα ενάντια στο ψέμα, τη βλακεία και τη δειλία». Ωστόσο,  ο Μαξ Άμαν, στενός φίλος του ο οποίος έχει γνώση περί εκδόσεων, τον πείθει να αλλάξει τον μη ευπώλητο αυτό τίτλο στον πολύ περισσότερο θελκτικό «Ο Αγών μου».

Το βιβλίο θα εκδοθεί σε δύο τόμους που στη συνέχεια θα ενωθούν σε ένα σώμα. Το αυθεντικό κείμενο του 1925/1926 διορθώνεται και υφίσταται επεξεργασία μέχρι το 1945 αμέτρητες φορές από ανώνυμους συνεργάτες του Χίτλερ, οι οποίοι επίσης δεν αναφέρονται πουθενά. Σύμφωνα με τον Άμαν, το πρώτο έτος της έκδοσης του βιβλίου πουλήθηκαν 25.000 αντίτυπα, γεγονός που έγινε δεκτό με σκεπτικισμό από τους αντιναζιστικούς κύκλους.

To βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη: ένα αυτοβιογραφικό και ένα πολιτικό (Russ Juskalian for The New York Time).

Όπως αποκαλύπτουν τα αρχεία του εκδοτικού οίκου «Eher Verlag» που κατασχέθηκαν από τις αμερικανικές δυνάμεις με τη λήξη του πολέμου, το 1925 το βιβλίο πώλησε συνολικά 9.473 αντίτυπα και έκτοτε οι πωλήσεις του έπεφταν σταθερά: Το 1926 οι πωλήσεις ήταν 6.913 αντίτυπα, το 1927 ήταν 5.607 αντίτυπα και το 1928 πωλήθηκαν μόνο 3.015 αντίτυπα και των δύο τόμων. Μικρή αύξηση παρουσίασε το 1929, στα 7.664 αντίτυπα, αλλά εκτοξεύτηκε σε 54.086 αντίτυπα – σε έκδοση ενός τόμου και φθηνή (8 μάρκα) έκδοση το 1930, έπεσε στα 50.808 αντίτυπα το 1931 και έφθασε τα 90.351 αντίτυπα το 1932.

Έκτοτε έγινε το πρώτο σε πωλήσεις βιβλίο στη Ναζιστική Γερμανία μετά τη Βίβλο, φθάνοντας το 1 εκατ. αντίτυπα μόνο το 1933, έγινε γαμήλιο δώρο σχεδόν υποχρεωτικά, κάθε απόφοιτος οποιουδήποτε σχολείου λάμβανε ένα αντίτυπο μέχρι το 1940 και κάθε οικογένεια δεν ένιωθε ασφαλής, αν δεν διέθετε ένα αντίτυπο στο σπίτι της. Οι πωλήσεις του βιβλίου έκαναν τον ως τότε φτωχό Χίτλερ εκατομμυριούχο και, μέχρι την ειδική απαλλαγή του με νόμο, φοροφυγά, δεδομένου ότι ποτέ δεν κατέβαλε φόρους για τα εισοδήματα που προήλθαν από αυτό.

Στο 500 σελίδων βιβλίο του, ο Χίτλερ υιοθετεί τη θεωρία του Ζωτικού Χώρου (Lebensraum), σύμφωνα με την οποία ο γερμανικός λαός έχει ανάγκη νέων εδαφών, κυρίως προς Ανατολάς, για να εκπληρώσει την ιστορική αποστολή του.

Στο βιβλίο αναφέρονται τα στάδια για την επέκταση της Γερμανίας, μετά την ταπείνωση του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτό θα επιτευχθεί με ένα πρόγραμμα μαζικού επανεξοπλισμού. Ο Χίτλερ πιστεύει ότι η χώρα του θα πρέπει να συμμαχήσει με τη Μεγάλη Βρετανία, την οποία θεωρεί αδελφή χώρα και τη φασιστική Ιταλία, εναντίον της Γαλλίας και των ανατολικοευρωπαίων συμμάχων της πρώτα και κατά του εβραιομπολσεβικικού καθεστώτος της Σοβιετικής Ένωσης στη συνέχεια. Η τελική μάχη για την παγκόσμια κυριαρχία θα δοθεί το 1980 ανάμεσα στις ΗΠΑ από την μία πλευρά και τη Μεγάλης Βρετανία και Γερμανία από την άλλη.

Ο Χίτλερ χωρίζει τους ανθρώπους αναλόγως της καταγωγής τους. Στην κορυφή βρίσκονται οι «Άρειοι» με τα ξανθά μαλλιά και τα γαλανά μάτια (Ο Χίτλερ είχε καστανά μαλλιά και γαλανά μάτια), ενώ στον πυθμένα κατατάσσει τους Εβραίους και του Τσιγγάνους. Πίστευε ότι οι εβραίοι προσπαθούν να αποτρέψουν την κυριαρχία της Άρειας φυλής, αλλοιώνοντας τα φυσικά της χαρακτηριστικά και πείθοντας τους ανθρώπους της να εγκαταλείψουν την υπεροχή τους, προς χάριν της ισότητας.

Ο Χίτλερ παρουσίαζε τον εαυτό του ως «Υπεράνθρωπο», διαστρέφοντας την έννοια αυτή, που συναντάμε στο έργο του Νίτσε «Τάδε έφη Ζαρατούστρα». Είναι αμφίβολο αν ο μετέπειτα «Φύρερ του Τρίτου Ράιχ» είχε διαβάσει κάποιο και κάποια αράδα από το έργο του σπουδαίου γερμανού φιλόσοφου, γιατί η έννοια του «Υπερανθώπου» στον Νίτσε είναι εντελώς διαφορετική από αυτή που εννοούσε ο Χίτλερ.

Για τον Χίτλερ η Δημοκρατία δεν εξυπηρετεί τα πραγματικά συμφέροντα του λαού. Συνεπώς χρειάζεται να καταργηθεί και να αντικατασταθεί με το σύστημα του «Γερμανικού Ηγετικού Κράτους», στο οποίο η εξουσία συγκεντρώνεται στα χέρια ενός ηγέτη, που υποτίθεται ότι εξυπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα.

Ο Χίτλερ κράτησε μέχρι τέλους τα δικαιώματα διανομής του βιβλίου του, θησαυρίζοντας στην κυριολεξία. Είναι δε αξιοσημείωτο ότι μήνυσε, με επιτυχία μάλιστα, έναν αμερικανό εκδότη που είχε προσπαθήσει να το κυκλοφορήσει σε αγγλική μετάφραση.

Στις μέρες μας το εκδοτικό δικαίωμα του «Μάιν Καμπφ» κατείχε ως τις 31 Δεκεμβρίου 2015, η κυβέρνηση του κρατιδίου της Βαυαρίας. Ο μοναδικός κληρονόμος του Χίτλερ, ο μικρανεψιός του Πέτερ Ράουμπαλ, έχει αποποιηθεί των σχετικών δικαιωμάτων. Η κυβέρνηση της Βαυαρίας, σε συμφωνία με την ομοσπονδιακή κυβέρνηση του Βερολίνου, απαγόρευσε επί πολλά χρόνια την έκδοση του βιβλίου στη χώρα και βάζει εμπόδια στις διεθνείς εκδόσεις του.

Το 2016, έπειτα από το «πάγωμα» του βιβλίου με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, κι ενώ εξακολουθούσε να διακινείται παράνομα (ειδικά μέσω ηλεκτρονικού εμπορίου), επανεκδόθηκε επισήμως η νέα μορφή του «Mein Kampf» αρκούντως σχολιασμένη, όμως, από ειδικούς επιστήμονες. Το παραληρηματικό έργο του Χίτλερ συνοδεύεται στη νέα έκδοση από 3.500 επεξηγηματικές ιστορικές σημειώσεις και σχόλια, υπό την επίβλεψη του Ινστιτούτου Σύγχρονης Ιστορίας του Μονάχου, έτσι ώστε να μην είναι πιθανή η χρήση του για τον στόχο της ναζιστικής προπαγάνδας. Οι επικριτές της προσπάθειας έχουν επανειλημμένως εκφράσει την ανησυχία τους για την πιθανή χρήση του δίτομου έργου στην προώθηση της ναζιστικής προπαγάνδας. Ωστόσο, ακόμη και το εξώφυλλό του, ένα ουδέτερο λευκό, δεν αφήνει πολλά περιθώρια στους νοσταλγούς του ολετήρα.

Διαβάστε ακόμα: Χάρης Βλαβιανός – Γιατί έγραψα το «Κρυφό Ημερολόγιο του Χίτλερ».

TAGS :
βιβλίο Το κρυφό ημερολόγιο του Χίτλερ χίτλερ

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook