Ήταν 5 Μαΐου του 2003 όταν οι μπουλντόζες μπήκαν στο τότε γήπεδο της ΑΕΚ, το «Νίκος Γκούμας», και ξεκίνησαν το ξεθεμέλιωμα ενός ιστορικού μεν, αλλά ταλαιπωρημένου γηπέδου. Ο τότε αντιπρόεδρος της ΚΑΕ και πρόεδρος της Ερασιτεχνικής ΑΕΚ, Γιάννης Γρανίτσας, εμπνεύστηκε ένα μεγαλόπνοο σχέδιο για την κατασκευή ενός υπερσύγχρονου γηπέδου. Ήταν άνθρακες ο «χρυσός».
Χρειάστηκε να περάσουν 19 ολόκληρα χρόνια και κάμποσες διακυμάνσεις στην ιστορία της Ένωσης για να φτάσουμε στη σημερινή ιστορική ημέρα των επίσημων εγκαινίων της Opap Arena ή «Αγιά Σοφιά» όπως είναι το κυρίως όνομα του γηπέδου.
Δεν είναι καθόλου μικρό πράγμα να αποκτάει μια ομάδα το δικό της γήπεδο. Δεν είναι μόνο το πρεστίζ του κλαμπ που ανεβαίνει κατακόρυφα, δεν είναι μόνο η επιρροή που θα έχει στο αγωνιστικό τμήμα, είναι και τα συνακόλουθα έσοδα που φέρνει μια τέτοια επένδυση.
Αρκεί να φανταστούμε πώς άλλαξε η ιστορία του Ολυμπιακού μετά τη δημιουργία του νέου Γ. Καραϊσκάκης ή γιατί ο Παναθηναϊκός παλεύει τόσα χρόνια να φτιάξει το δικό του γήπεδο. Είναι μια «φωλιά» το να έχεις δικό σου σπίτι. Ολοι οι αντίπαλοι σε βλέπουν με διαφορετικό μάτι. Σε υπολογίζουν περισσότερο και σε σέβονται.
Ο Δημήτρης Μελισσανίδης έχει ακούσει πολλά από τους οπαδούς της ΑΕΚ. Σε αρκετά από αυτά που του καταμαρτυρούν έχουν δίκιο. Ομως δεν γίνεται να μην του πιστωθεί το γεγονός ότι έχει συνδέσει το όνομά του με δύο ιστορικές στιγμές της ομάδας. Η πρώτη ήταν όταν δημιούργησε με μπροστάρη τον Ντούσαν Μπάγεβιτς μια ομάδα πρότυπο που πήρε τίτλους και έπαιξε μπαλάρα και η δεύτερη ότι επί προεδρίας του απέκτησε η ΑΕΚ δικό της γήπεδο.
Ναι, μπορεί να μην έκανε φοβερές μεταγραφές τόσα χρόνια. Ναι, μπορεί να έφτασε η Ένωση να παίζει με μικρότερες κατηγορίες. Ναι, σε όλες τις πίκρες. Αυτή η ημέρα των εγκαινίων, όμως, είναι μέρα άφατης γιορτής για τους οπαδούς της ΑΕΚ.
Σε μια… άλλη χώρα και κάτω από διαφορετικές συνθήκες, η δημιουργία ενός υπερσύγχρονου γηπέδου θα τύγχανε θετικής ανταπόκρισης από όλες τις ομάδες. Κάθε νέα επένδυση ενισχύει το συνολικό προϊόν, του δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα. Στην Ελλάδα του τοξικού κλίματος, ο Βαγγέλης Μαρινάκης απάντησε στην πρόσκληση του Δημήτρη Μελισσανίδη να παραστεί στα εγκαίνια με μια άκρως δηκτική και ειρωνική επιστολή. Σημεία των ταραγμένων ποδοσφαιρικών καιρών μας.
Οι αντίπαλοι του Μελισσανίδη τον κατηγορούν για τη χρηματοδότηση του γηπέδου και για το ποια ήταν η δική του -πραγματική- οικονομική συνεισφορά στο εγχείρημα. Δεν είναι αμελητέα αυτή η συζήτηση, καθώς έχουμε να κάνουμε με μια ιδιωτική επένδυση κι όχι για ένα γήπεδο που θα μπορεί να εκμεταλλεύεται το Δημόσιο. Ακόμη κι έτσι, αυτή η συζήτηση μπορεί να γίνει στη συνέχεια με στοιχεία και… αριθμούς. Σήμερα προέχει η γιορτή.
Στο νέο γήπεδο θα μαζευτούν θρύλοι του παρελθόντος, παίκτες της τωρινής ομάδα, επώνυμοι και απλοί οπαδοί που ονειρεύονταν χρόνια αυτή τη στιγμή. Ολος ο καλός κόσμος θα πατήσει το χαρτί, θα καθίσει στα καινούργια καθίσματα, θα ζήσει στιγμές πρωτόφαντες και ξεχωριστές.
Είναι σχεδόν βέβαιο πως η ΑΕΚ γυρίζει σελίδα πλέον. Είναι επίσης βέβαιο πως σύντομα ένας νέος (ή ακόμη και νέοι) χρηματοδότες θα εμφανιστούν στον ορίζοντα. Είναι αλλιώς να διαπραγματεύεσαι να αγοράσεις μια «άστεγη» ομάδα κι αλλιώς να ξέρεις ότι υπάρχει γήπεδο που μπορεί να αποφέρει κέρδη. Μην μας ξενίζει αυτό, για επαγγελματικό ποδόσφαιρο μιλάμε.
Η ΑΕΚ αυτή τη στιγμή είναι μια ομάδα-φιλέτο. Μπορεί αγωνιστικά να μην έχει τον πρώτο λόγο για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, αλλά έχει ένα ανοιχτό μέλλον που μπορεί να τις φέρει πολλαπλάσιες νίκες, τίτλους και επιτυχίες.
Διαβάστε ακόμα: Σωτήρης Κακίσης. Όσα μας έμαθε ο Μίμης Παπαϊωάννου.