Ωραίοι οι πανηγυρισμοί για το Youth League, αλλά ας μην μείνουμε σε ένα ακόμα «θαύμα» 
Η πρόκριση του Ολυμπιακού θα έπρεπε να μας κάνει όλους χαρούμενους 
Όταν έπεσαν τα τσιμέντα: Πέντε NBAers που πέρασαν τον Ατλαντικό για να παίξουν στην Ελλάδα 
Πειράζει που ονειρευόμαστε μια ελληνική ομάδα σε ένα ευρωπαϊκό τελικό; 
Φατίχ Τερίμ: ένας «Αυτοκράτορας» στον Παναθηναϊκό ή μια κίνηση στο κενό; 
H φετινή ΑΕΚ ευτύχησε να έχει στον πάγκο της τον Αλμέιδα. Ολα τα άλλα ήρθαν στη συνέχεια.
Το θρίλερ έφτασε στο τέλος του και όπως συμβαίνει πάντα σ’ αυτές τις περιπτώσεις, η κάθαρση μπορεί να περπατήσει τον δρόμο του ενός, όχι των πολλών. Η ΑΕΚ είναι με το ενάμιση πόδι στο θρόνο του φετινού πρωταθλητή.
Τυπικά δεν έχουμε ακόμη λευκό καπνό, αλλά, αλήθεια, ποιος πιστεύει πως ο «ταπεινός» Βόλος θα καταφέρει να φύγει από την «Αγιά Σοφιά» με το διπλό; Τη στιγμή, μάλιστα, που η Ενωση δεν έχει καν το άγχος της ντε-και-καλά-νίκης. Βολεύεται και με τη ισοπαλία κι ας φέρει όποιο αποτέλεσμα θέλει ο Παναθηναϊκός στην τελευταία αγωνιστική των πλέι οφς.
Το κρίσιμο ερώτημα: είναι δίκαιη η στέψη της ΑΕΚ; Η απάντηση δεν είναι εύκολη και δεν μπορεί να τεθεί προς εξέταση στο «μικροσκόπιο» από τους «ειδικούς» που κοιτάζουν τον κόσμο με παρωπιδικά-οπαδικά μάτια. Το γεγονός ότι χρειάστηκε να φτάσουμε στο… παρά ένα για να μάθουμε τον φετινό πρωταθλητή δείχνει πως η κατίσχυση του ενός έναντι του άλλου δεν ήταν ένας απλός περίπατος σε ηλιόλουστο δάσος.
Ο Παναθηναϊκός έπαιξε όλα τα χαρτιά του έως το τέλος, ήθελε να ολοκληρώσει μια εξαρχής ονειρεμένη σεζόν με ένα κατόρθωμα που θα ξεπερνούσε το σημερινό του μπόι, αλλά δεν τα κατάφερε διότι οι λεπτομέρειες πάντα κάνουν τη διαφορά. Εντέλει, θα έλεγε κανείς, επικράτησε ο πιο τυχερός, ο πιο χαλκέντερος, αυτός που άντεξε τα χτυπήματα. Δεν ήταν και λίγα φέτος.
Η ΑΕΚ ορισμένες φορές έδειχνε να είναι η θετική παραφωνία της κούρσας. Επαιξε ένα ποδόσφαιρο με ευδιάκριτη φιλοσοφία, είχε έναν προπονητή που, ενώ θα μπορούσε να είναι σταρ, ασχολήθηκε με τα ουσιώδη του οίκου του. Εφτιαξε μια οικογένεια πρώτα και στη συνέχεια ένα ομοιογενές σύνολο που μπορούσε να καλύψει απουσίες, τραυματισμούς ή στραβοπατήματα.
Η χθεσινή υποδοχή των «ηρώων» από τους οπαδούς της ΑΕΚ.
Σε ένα πρωταθλήματα που «χτυπήθηκε» ευθέως από τις παραγοντικές έριδες, σε σημείο να νομίζεις πως ζούμε μια μεταποκαλυπτική ποδοσφαιρική πραγματικότητα, η ΑΕΚ ασχολήθηκε με το τερέν και όχι με τα γραφεία της ΕΠΟ. Απαραίτητη διευκρίνιση: ο ιδιοκτήτης της έκανε μια χαρά εξωαγωνιστικό «παιχνίδι», αλλά αυτό, τελικά, δεν χρησιμοποιήθηκε από το ποδοσφαιρικό τμήμα ως άλλοθι. Κοινώς: ο Μελισσανίδης έκανε τα δικά του και ο Αλμέιδα τα δικά του.
Ναι, η πλάστιγγα θα μπορούσε να γείρει προς την πράσινη πλευρά. Δεν συνέβη. Εδώ που φτάσαμε, ένα αποτέλεσμα θα μπορούσε να αποβεί καθοριστικό. Οπως και συνέβη. Η ήττα του Παναθηναϊκού από τον Ολυμπιακό ήταν η ταφόπλακα των ονείρων του.
Εδώ δεν μπορείς παρά να επιχαίρεις για τη στάση που κράτησε ο Ολυμπιακός. Εχοντας χάσει κάθε κίνητρο, όχι μόνο δεν έπαιξε στα ζάρια τη στέψη, προκρίνοντας ένας από τους δύο διεκδικητές, αλλά αγωνίστηκε για την ιστορία και το όνομά του. Ο Ολυμπιακός είναι πολύ μεγάλο κλαμπ για να υποσκάψει τα θεμέλιά του και να επιβεβαιώσει τους συνωμοσιολόγους που έλεγαν ότι ο Μαρινάκης θα «προσφέρει» το πρωτάθλημα στον «ουδέτερο» Αλαφούζο έναντι του μισητού Μελισσανίδη.
Η επιστροφή της Ενωσης στο «σπίτι» της συνδυάστηκε με ένα πρωτάθλημα. Ερχεται έπειτα από πέντε άνυδρα χρόνια και δεν είναι τυχαίο ότι συνέβη φέτος. Ο συνήθως σφιχτός στα οικονομικά Μελισσανίδης το περασμένο καλοκαίρι έκανε, επιτέλους, μια επένδυση σε στελεχικό δυναμικό και ευτύχησε να βρει στο πρόσωπο του Αλμέιδα έναν… Μπάγεβιτς της σύγχρονης εποχής. Μένει να δούμε αν η φετινή επιτυχία θα έχει συνέχεια ή θα είναι μια ακόμη παρένθεση.
Ο κατηφής Ιβάν Γιοβάνοβιτς.
ΥΓ: Αξίζει να υπογραμμιστεί σε όλους τους τόνους η «θερμή» συνέντευξη Τύπου του Ιβάν Γιοβάνοβιτς μετά το τέλος του χθεσινού αγώνα με τον Ολυμπιακό. Είπε πολλά πράγματα ο τεχνικός του Παναθηναϊκού. Πολλά από τα οποία εξήχθη το ανθρώπινο στοιχείο της προσωπικότητά του και λιγότερο το αγωνιστικό.
Το θέμα είναι ότι όσα είπε, φευ, δεν θα βρουν γόνιμο έδαφος. Ο αγρός του ελληνικού ποδοσφαίρου είναι πια ολότελα τοξικός. Ολες τις προηγούμενες ημέρες ακουγόταν πως στην ομάδα του δεν υπάρχουν κρούσματα κορωνοϊού και ότι όλο αυτό ήταν μια ντρίμπλα για να κερδίσουν λίγα 24ωρα ξεκούρασης. Οταν αρχίζεις να σκέφτεσαι έτσι, τότε καμία λογική (που δεν υπάρχει, άλλωστε) δεν πρόκειται να σε επαναφέρει στο σωστό δρόμο. Το ευ αγωνίζεσθαι είναι άγνωστη έκφραση στο ελληνικό ποδόσφαιρο.
Διαβάστε ακόμα: Η… elite κατάρρευση του Ολυμπιακού.
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
