Wine Vixen: Μπορεί ποτέ ένα κρασί να είναι αντικειμενικά καλύτερο από ένα άλλο; 
Σακελλαροπούλου – Πολάκης: Δικαιοσύνη ταλαίπωρη, αλλά και ελπιδοφόρα 
Κλείστε τη μουσική 
Πώς να ξεκλειδωθούν τα μανταλωμένα μας μυαλά; 
Απανωτά σβουριχτά φιλιά στον Σαν Καλότζερο 
Ο χρόνος για τον εαυτό μας θα μας βοηθήσει να βρούμε και να ξεσκαρτάρουμε τα θέλω μας. Illustration: Curlee
Πρώτη αρχή: Για να τα βρούμε με τους άλλους πρέπει να είμαστε εντάξει με τον εαυτό μας. Να κοιταζόμαστε στον καθρέφτη και να μη νιώθουμε αγκαθάκια. Αλάνθαστοι δεν είμαστε, ούτε θα γίνουμε ποτέ. Απλώς προσπαθούμε, συνειδητά, να κάνουμε ό,τι μπορούμε καλύτερα.
Δεύτερη αρχή: Θέτουμε προτεραιότητες. Η μέρα δεν έχει 48 ώρες, δεν έχουμε άπειρη δύναμη. Πρέπει να κατανείμουμε το χρόνο και τη διάθεσή μας σε όλα όσα θέλουμε πραγματικά να κάνουμε, συνειδητοποιώντας ότι δεν μπορούμε να κάνουμε όλα όσα θέλουμε, έτσι γενικά και αόριστα. Τα “θέλω” μας να τα καθορίζουμε εμείς, όχι οι άλλοι. Όχι η μόδα, οι καιροί ή τα στερεότυπα.
Τρίτη αρχή: Φροντίζουμε ώστε η συμπεριφορά μας, και πολύ περισσότερο ο χαρακτήρας μας, να μην εξαρτάται από τη συμπεριφορά ή το χαρακτήρα των άλλων. Είμαστε αυτοί που είμαστε, ακούμε όποιους θέλουμε, όσο θέλουμε, κρίνουμε τι θα κρατήσουμε και τι όχι. Όπως λέει μια παλιά ηπειρώτικη παροιμία “Όλον τον κόσμο άκουγε, του κεφαλιού σου κάνε”. Όπως λέει και ένας όχι τόσο παλιός στίχος: “Σ’ όποιον αρέσουμε, για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε”. Στη θεωρία εύκολο, αξίζει η προσπάθεια να το κάνουμε πράξη.
Δεχόμαστε τους φίλους μας με τα ελαττώματά τους; Ή μήπως κάνουμε προσπάθεια να τους “βελτιώσουμε”, έστω και εν γνώσει μας ότι η βελτίωση αυτή είναι άκρως υποκειμενική; Κάτι που, φυσικά, ισχύει και vice versa, από τους άλλους για εμάς.
Βρίσκουμε, “δημιουργούμε” χρόνο για τον εαυτό μας. Τα τελευταία χρόνια έχει και όνομα: Ποιοτικός χρόνος. Λάθος! Είναι σαν να παραδεχόμαστε ότι ολόκληρος ο υπόλοιπος χρόνος, όλη η υπόλοιπη ζωή μας δεν είναι ποιοτική. Αν όντως έτσι συμβαίνει, υπάρχει πρόβλημα. Όσοι αισθάνονται έτσι, ας ψάξουν μέσα τους να βρουν τη λύση ή το δρόμο. Όχι έξω, μέσα. Χωρίς δεκανίκια, με τη δική τους δύναμη. Όχι απ’ έξω, από μέσα.
Ο χρόνος για τον εαυτό μας θα μας βοηθήσει να βρούμε και να ξεσκαρτάρουμε τα θέλω μας. Θα μας δώσει τη δυνατότητα ήρεμων αυτογνωσιακών στιγμών. Αρκεί εμείς να το θέλουμε.
Αξίζει, τελικά, να αναλύουμε και να υπεραναλύουμε ξανά και ξανά; Μέχρι ένα σημείο, σίγουρα. Ποιο σημείο; Αυτό που, ενώ η ζωή μας τρέχει, εμείς καθόμαστε και υπεραναλύουμε. Για τον κάθε ένα είναι ξεχωριστό.
Διαβάστε ακόμα: Η ευρωπαϊκή σεξουαλικότητα του Στρος-Καν.
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
