Αλέξη, μεγάλωσες πια…

Η ηλικία δεν είναι (πάντα) ασφαλές κριτήριο για έναν πολιτικό, αλλά δεν είναι και αμελητέο (Φωτογραφία: Menelaos Myrillas / SOOC).

Πίσω από τις λέξεις κρύβεται πάντα ο Αλέξης. Εκείνες οι λέξεις που όταν ήταν στα αγγλικά έκανε τάκλιν στη γλώσσα του να τις προφέρει σωστά και τις άλλες, τις αμιγώς ελληνικές, που τις χρησιμοποιούσε πάντα κατά το δοκούν. Αυτό το «δοκούν», φαίνεται να καθόρισε την έως τώρα πολιτική καριέρα του Αλέξη Τσίπρα.

Μπήκε νιόβγαλτο ταλέντο στην πολιτική, χάρη στην επίρρωση και τη φαεινή ιδέα του Αλέκου Αλαβάνου που του άνοιξε την πόρτα του Συνασπισμού και σήμερα (28 Ιουλίου) έφτασε αισίως τα 47. Είναι, πλέον, σε φάση πλήρους πολιτικής ωρίμανσης. Τέρμα πια τα αστεία. Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι πολύ μεγαλύτερος του, στα 53. Ενώ ο Κυριάκος Πιερρακάκης, που κατα γενική ομολογία κομίζει κάτι νέο στην πολιτική ως τέχνη του εφικτού, είναι μόλις 38.

Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ είναι η κλασική περίπτωση του one hit wonder που θέλει να σπάσει τον κανόνα και να μην είναι ένα διάττων αστέρας. Ως τώρα έχει καταφέρει να παραμείνει στην ηγεσία του κόμματος, άνευ σοβαρών ταλαντεύσεων, κοντά στα 13 χρόνια. Εχει γίνει πρωθυπουργός της χώρας για 4,5 χρόνια, έχει υποστεί εκλογικές ήττες, έχει συρθεί σε άγονα τραπέζια συζητήσεων, έχει προκαλέσει ένα δημοψήφισμα που έστρεψε όλη την Ευρώπη κατά πάνω του, έχει εμφανίσει ακόμη και έρπη από το άγχος. Τι άλλο να ζητήσει ένας πολιτικός ανήρ;

Προφανώς να επαναλάβει τις επιτυχίες, απομακρύνοντας τις αποτυχίες του παρελθόντος. Εύκολο να το λες, πιο δύσκολο να το κάνεις. Οι άνθρωποι είμαστε ζώα της συνήθειας. Οι πολιτικοί ακόμη περισσότερο. Τους αρέσει να βολεύονται στις ιδέες τους. Ακόμη κι όταν τις μετασχηματίζουν εξωτερικά, προς τα μέσα κρύβεται η έμμονη φύση τους. Ο Τσίπρας δεν ξεφεύγει από τον κανόνα. Προσπάθησε να πείσει τους πάντες ότι ύστερα από το δημοψήφισμα παρέμεινε αταλάντευτος στην απόφαση για «επανάσταση», τη στιγμή που προσχωρούσε στα ύδατα της real politik.

Με ή χωρίς μάσκες η επόμενη εκλογική αναμέτρηση δεν θα είναι εύκολη για τον Αλέξη Τσίπρα (Φωτογραφία: Menelaos Myrillas / SOOC).

Eνας νέος πολιτικός έχει παραπάνω δικαίωμα στο λάθος. Η άγουρη ηλικία δεν είναι καλός αγωγός της σωφροσύνης. Οταν, όμως, έχεις μεγαλώσει και έχεις στο οπλοστάσιό σου πλήθος από εμπειρίες για το πού μπορεί να σε οδηγήσει η αφροσύνη της στιγμής, τότε το λάθος είναι σαν διπλός ρούμπος.

Ο Αλέξης Τσίπρας μεγάλωσε, αλλά φαίνεται πως μέσα του το τροπάρι δεν αλλάζει. Βρίσκεται ακόμη στη φάση της υπαρξιακής μετάλλαξης σε «Αντρέα του 21ου αιώνα». Μόνο που πρέπει κάποια στιγμή να το καταλάβει πως το 2021 δεν είναι 1981. Ακόμη και ο Αντρέας αν ζούσε, άλλα πράγματα θα έκανε στις μέρες μας. Ειδικά αυτός που ήταν εύκολα προσαρμόσιμος στα κελεύσματα των καιρών.

Αναζητώντας, λοιπόν, τον ζωτικό ιδεολογικό του χώρο (μαζί και το κόμμα του), ο Τσίπρας, αμέσως μετά την πρόσφατη ήττα στις εκλογές, φάνηκε ανέτοιμος να προσδιορίσει τι ακριβώς επιθυμεί και να αυτοπροσδιοριστεί ως πολιτικό μέγεθος. Το ότι ξέρει να εκμεταλλεύεται καταστάσεις, είναι αποδεδειγμένο. Κάποια στιγμή, όμως, η τράπουλα τελειώνει. Δεν θα μοιράζει πάντα καλά χαρτιά η τύχη ή η πολιτική μοίρα.

Κάπως έτσι, ο Τσίπρας περπατάει πλέον σε ένα τεντωμένο σχοινί που στη μια του άκρη υπάρχει η λογική Τσακαλώτου και στην άλλη του Πολάκη. Μεταξύ των δύο, το χάσμα. Ή, αλλιώς, ο Τσίπρας που πηγαίνει μια από εδώ και μια από εκεί. Όσο σθένος και αποφασιστικότητα επέδειξε για να απομακρύνει τον Λαφαζάνη, την Κωνσταντοπούλου ή τον Βαρουφάκη, τόσο αδυναμία παρουσιάζει τώρα να αποφασίσει ποιο δρόμο θα ακολουθήσει. Την εκ του ασφαλούς επαναστατική ρητορική ή την ρεαλιστική αλλά με συμβιβασμούς σοσιαλδημοκρατία;

Οι ταραγμένες ημέρες του δημοψηφίσματος (Φωτογραφία: Giannis Liakos/POOL/SOOC).

Η ανυπαρξία σοβαρής αντιπολίτευσης εντός του ΣΥΡΙΖΑ, για χρόνια ήταν ένα παράσημο υπέρ του Τσίπρα. Τώρα μοιάζει να γυρνάει μπούμερανγκ. Οταν θεωρείσαι δεδομένος, βαλτώνεις. Ο άνθρωπος χρειάζεται πάντα νέες προκλήσεις, κάτι να τον ξεκουνάει από την οικεία θέση του. Οχι, ο Τσακαλώτος πόρρω απέχει από το να θεωρηθεί δελφίνος. Επομένως, ό,τι είναι να γίνει μόνο από τον Τσίπρα θα προέλθει.

Μοιάζει πιο μόνος από ποτέ ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ. Κάποτε είχαμε να λέμε πως δέχεται πατρικές συμβουλές από τον Φλαμπουράρη, τώρα, μάλλον, ακούει μόνο το μαξιλάρι του (που έλεγε και ο Χαρίλαος Φλωράκης). Το θέμα είναι τι μπορεί να του πει κι αυτό το έρημο το μαξιλάρι.

Δίχως ξεκάθαρο ιδεολογικό στίγμα και με τακτικές επιθέσεις στο στυλ των νεο-αγανακτισμένων, ο Τσίπρας μοιάζει να απέχει αρκετά από την επιστροφή στο Μαξίμου. Αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις, η απόσταση που τον χωρίζει από τον Μητσοτάκη δεν καλύπτεται εύκολα. Εκτός κι αν στη θέση του μνημονίου μπει στις μέρες μας η πανδημία. Οι συγκυρίες είναι πάντα καθοριστικές στην πολιτική ζωή.

Τσίπρας-Τσακαλώτος: δύο ξένοι στην ίδια πόλη; (Φωτογραφία: George Vitsaras / SOOC).

Το θέμα, όμως, δεν είναι αν θα κερδίσει ή θα χάσει τις εκλογές συγκυριακά. Αυτό λειτουργεί με την ποδοσφαιρική λογική του «άσπρου-μαύρου». Το ζητούμενο σε έναν πολιτικό είναι να αναθεωρεί, να κάνει γενναία αυτοκριτική, να αποδέχεται πως οι συνθήκες αλλάζουν και ότι δεν είναι κακό να μετασχηματίζει έναν ολόκληρο μηχανισμό όχι με την κερδώα λογική «ό,τι αρπάξουμε», αλλά διότι ο αναστοχασμός τον οδηγεί σε έναν νέο δρόμο. Φευ, ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί σταθερά τον ίδιο δρόμο σαν να μην έχασε ποτέ την εξουσία. Κι όμως, την έχασε και κινδυνεύει να την χάσει ξανά.

Άρα, εδώ μπαίνει ξανά το θέμα της ηλικίας που μπορεί να μην είναι το μοναδικό κριτήριο για να κρίνεις έναν πολιτικό, αλλά δεν είναι και αμελητέο. Στα 47 του, ο Αλέξης Τσίπρας βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι που έχει αφήσει αρκετά πίσω του τα χρόνια της αθώας επαναστατικής γυμναστικής και παίζει στο κυρίως τερέν κάνοντας «πρωταθλητισμό» για μεγάλα παιδιά. Πολλά «ταλέντα» την πατάνε έτσι: καίγονται νωρίς. Ο Τσίπρας δείχνει ικανός να τραβήξει σε μάκρος το πολιτικό του φιτίλι μέσα από τους μηχανισμούς του κόμματος του. Κινδυνεύει, όμως, το φυτίλι αυτό να μην ανάψει ξανά από το εκλογικό σώμα, και να μείνει άκαυτο.

Διαβάστε ακόμα:  Δύο χρόνια πρωθυπουργίας Μητσοτάκη. Γι’ αλλού ξεκίνησε, αλλού ο ιός τον πήγε.

TAGS :
Αλέξης Τσίπρας Κυριάκος μητσοτάκης νεα δημοκρατία Πολιτική Σύριζα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook