Προς κ. Ανδρέα Λοβέρδο, Υπουργό Παιδείας, κ.ά.

Κε Λοβέρδο, με κριτήρια τις επιδόσεις τους στα γυμνάσια και στα λύκεια, καθώς και με μία προφορική συνέντευξη, να δείτε τι νίλα θα πάθαινε επιτέλους η εγχώρια φροντιστηριακή παραπαιδεία.

Κύριε Υπουργέ,

Σας απευθύνω μιαν ακόμα επιστολή (όχι πλέον θρησκοληπτικού περιεχομένου), διότι μας είχατε τελευταίως και καλά και κακά νέα.

Αρχίζω από το καλά: στη σωστή, πιστεύω, κατεύθυνση η εισήγησή σας να αποφασίζουν οι ίδιες οι πανεπιστημιακές Αρχές για τον αριθμό των εισακτέων φοιτητών στις Σχολές Ανωτάτης Εκπαίδευσης της χώρας.

Γιατί, όμως, να μείνουμε μόνο σε ποσοτικές εκτιμήσεις; Δεν θά ‘ταν ακόμα πιο σωστό να προβλέπεται και μια ποιοτική αποτίμηση των γνησίως ενδιαφερομένων να φοιτήσουν στη μια ή στην άλλη Σχολή.

Με κριτήρια, λόγου χάρη, τις επιδόσεις τους στα γυμνάσια και στα λύκεια από όπου αποφοιτούν, καθώς και με μία προφορική συνέντευξη, κατά την οποία το υπεύθυνο διδακτικό/ερευνητικό προσωπικό των κατά τόπους πανεπιστημίων θα είχε να πει τον τελευταίο λόγο; Γνωστό και ευρέως εφαρμοζόμενο το σύστημα αυτό στις προηγμένες χώρες. Κι εκεί να δείτε τι νίλα θα πάθαινε επιτέλους η εγχώρια φροντιστηριακή παραπαιδεία.

Τα άσκημα τώρα: ψέξατε τις προάλλες τον Πρόεδρο της ΟΛΜΕ (θυμίζω: Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης) κ. Κοτσιφάκη, για το ότι κατέθεσε τις απόψεις του σχετικά με το τι μπορεί να συμβάλει στην αγωγή και στο ήθος των μαθητών.

Επιμείνατε συγκεκριμένα στο ότι ο εκλεγμένος εκπρόσωπος του εκπαιδευτικού αυτού σωματείου (θα συμφωνούσα ίσως μαζί σας πως αυτό το «Λειτουργοί Μέσης Εκπαίδευσης» ηχεί κάπως παλιομοδίτικο και ξεπερασμένο σήμερα) δεν μπορεί να έχει άποψη για τη βέλτιστη εκπαίδευση των μαθητών.

Η σχετική κρίση, συνεπώς, ανήκει και πάλι στη συγκεντρωτική αρχή που είναι το Υπουργείο σας. Με άλλα λόγια, και εν σχέσει με την προαναφερθείσα θετική πρότασή σας, και έτσι και γουβέτσι.

Να πω, όμως, και κάτι ακόμα. Ο ψόγος σας προς τον κ. Κοτσιφάκη συνοδεύτηκε, αν δεν στηρίχθηκε κιόλας στην επισήμανσή σας πως πρόκειται για επαγγελματία νοσηλευτή. Τι σχέση, λοιπόν, θα μπορούσε να έχει, κατά την εκτίμησή σας πάντα, ένας νοσηλευτής με την παιδαγωγία;

Και όμως, Υπουργέ μου. Θέτω υπ’ όψιν σας την πρόσφατη εμπεριστατωμένη έκθεση εμπειρογνωμόνων για τη βελτίωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας της Μ. Βρετανίας. Συνιστάται, στην έκθεση αυτή, η ριζική αναθεώρηση των κριτηρίων για την πρόσληψη νοσηλευτών στα διάφορα θεραπευτικά Ιδρύματα.

Εν συντομία, δεν γίνεται να επαρκούν πλέον τα λεγόμενα τυπικά προσόντα – σπουδές, πρακτική άσκηση, προϋπηρεσία. Θα πρέπει, κυρίως, να αποτιμάται (υπάρχουν τα ανάλογα τεστ) η ικανότητα μέθεξης (συμμετοχής στα πάθη και στα συναισθήματα του άλλου – empathy, o αγγλοσαξονικός όρος).

Η μέθεξη, λοιπόν, η οποία θα έπρεπε να διακρίνει, σύμφωνα με τα προλεχθέντα, τον επίδοξο νοσηλευτή, δεν είναι άραγε το απαραίτητο εφόδιο και για έναν εκπαιδευτικό; Εφόσον, κατά τεκμήριο, τη διαθέτει ο «νοσηλευτής» και εκπαιδευτικός κ. Κοτσιφάκης (εμπιστευθείτε, επιτέλους, Κύριοι, το ένστικτο, τις αποφάσεις και τις ψηφοφορίες της Κοινωνίας των Πολιτών), βεβαίως και δικαιούται «διά να ομιλεί» περί Παιδείας (του πολιτικού σιναφιού σας το εντός εισαγωγικών παροιμιώδες σαρδάμ, αλλά περί «αγραμματοσύνης» μάλλον επρόκειτο).

Ασφαλώς τώρα και δεν μπορεί κάποιος να ισχυριστεί, κύριε Υπουργέ, πως δεν είστε εσείς ο ίδιος, ως επιτυχημένος πανεπιστημιακός δάσκαλος, εγγράμματος (όπως δικαίως, άλλωστε, το παινευτήκατε).

Δεν ξέρω, όμως, κατά πόσον με τη μεταγραφή σας στην πολιτική διατηρήσατε και την πρέπουσα ικανότητα της μέθεξης. Τα τελευταία αλαζονικά σχόλιά σας για την ιδιότητα του Προέδρου της ΟΛΜΕ, με έβαλαν, το ομολογώ, σε σκέψεις επ’ αυτού..

Φιλικά και με εκτίμηση.
Δημήτρης Ποταμιάνος

Διαβάστε ακόμα: Ας τελειώνουμε με το ταμπού του πανεπιστημιακού ασύλου.

TAGS :
Ανδρέας Ελλάδα επιστολή Λοβέρδος Πολιτική

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook