160930210827-trump-statue-greek-illustration-super-tease

Η νίκη του Τραμπ στις εκλογές των ΗΠΑ προκάλεσε σοκ και αντιδράσεις σε όλο τον κόσμο. (Εικόνα από βίντεο του CNN)

Δυο πράγματα είναι περίεργα – εξαιρετικά περίεργα – με τις αντιδράσεις ανά την Ευρώπη, αλλά ας μείνουμε καλύτερα στα δικά μας, μετά την εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ ως 45ου Προέδρου των ΗΠΑ (όχι μεν «πλανητάρχη», τα χρόνια εκείνα έχουν περάσει και οι Αμερικανοί πισωπατάνε ήδη από την πλανητική σκακιέρα – και με Τραμπ στην Προεδρία αυτό μάλλον θα επιταθεί. Πάντως ο διεθνής ρόλος των ΗΠΑ -και του Προέδρου τους- μόνον αμελητέος δεν είναι…).

Ασφαλώς και η εκλογή Τραμπ μπορεί να μην ευχαρίστησε: θα ήταν δύσκολο άλλωστε, πλην αν σταθεί κανείς στην αντισυστημικότητά του που κινεί το τέλμα. Ακραίος στις απόψεις, εριστικός, κυρίως απρόβλεπτος. Όμως εκείνο που ζούμε, στην Ευρώπη -και, το ξαναλέμε, κυρίως στην χώρα μας που μας ενδιαφέρει- είναι ότι σαν… να κάνουμε ex post προεκλογική εκστρατεία εναντίον του Τραμπ! Και -αυτό είναι το κομβικό- ξεχνώντας τα μεγέθη, τις σχέσεις ισχύος, τις (αναγκαστικές) προσδοκίες και επιπτώσεις.

Το επόμενο όμως είναι ακόμη πιο σημαντικό: μόλις εξελέγη ο Τραμπ -μόλις «έγινε εξουσία»- άρχισε να αναπροσαρμόζει τις ακραίες θέσεις και τοποθετήσεις του. Σημαδιακό: με ιδιαίτερα φιλόφρονα τρόπο αναγνώρισε και την καμπάνια, αλλά και την διαδρομή της Χίλαρι Κλιντον, την ευχαρίστησε (ο Τραμπ!) για την θητεία της ως ΥΠΕΞ. Από το site του για παράδειγμα «εξαφανίσθηκε» η προεκλογική του δέσμευση να διώξει «τους Μουσουλμάνους» από τις ΗΠΑ. Και μπορεί να έχει διαδηλώσεις – σπάνια φαινόμενο στην χώρα της πάγιας καταστολής- εναντίον του, όμως έκρινε αναγκαίο να δηλώσει το παραδοσιακό «Πρόεδρος όλων των Αμερικανών». Δείτε τώρα: αντί αυτά να καταγραφούν, έστω με κάποιο σχόλιο, θεωρούνται επικριτικά κωλοτούμπες, ή πάλι μη-πειστικά. Δηλαδή, τι θα θέλαμε, έναν Πρόεδρος των ΗΠΑ, στο κέντρο του συστήματος να συνεχίζει ως διεθνής ταραχοποιός; Για να δικαιωθούν τα αρνητικά προγνωστικά μας;

10167498536_d1510e5932_k

Το Μέγαρο Μαξίμου τόνισε ότι «ήταν προετοιμασμένη και γι’ αυτό το ενδεχόμενο η Κυβέρνηση». (Φωτογραφία από τον χρήστη του Flickr GUE/NGL)

Σ’ εμάς, σ’ εμάς όμως ιδιαίτερα οι αντιδράσεις της πρώτης ώρας ήταν αληθινά «εκτός ορίων». Μόνη ορθολογική η στάση της Ντόρας που σημειώνοντας ότι ο Τραμπ «δεν έχει αίσθηση της εξωτερικής πολιτικής», συνέστησε «να περιμένουμε τους ανθρώπους που θα επιλέξει για την εξωτερική πολιτική του» προκειμένου να έχουμε μιαν άποψη. Άντε και να σταθεί κανείς στην αποστροφή Λεβέντη με τις ευχές για «υπεύθυνη στάση» και για να συνταχθούν οι ΗΠΑ «με τα δίκαια αιτήματα της χώρας»: απλοϊκούτσικο, πλην στα όρια. Ακόμη-ακόμη και του (συνήθως σιωπηλού) Γιώργου Χουλιαράκη η ανησυχία κατανοητή, λόγω του -θαρρούμε- υπερπροσδοκιών που είχαν οικοδομηθεί για τη Χίλαρι.

Από κει και πέρα, όμως, πέρα από τα τελείως τυπικά και Προέδρου και Πρωθυπουργού, οι άβολες διαβεβαιώσεις από το Μέγαρο Μαξίμου ότι «ήταν προετοιμασμένη και γι’ αυτό το ενδεχόμενο η Κυβέρνηση», μαζί με προβληματισμούς για «την παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα» και… «ζητήματα σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων» φέρνει κάτι σαν χαμόγελο. Η Ελλάδα δίνει προειδοποίηση για θέματα δικαιωμάτων!

 

Χαμόγελο το οποίο -με το συμπάθειο!- βαθαίνει όταν ακούμε τον Κυριάκο Μητοτάκη να δηλώνει ότι «ο Αμερικανικός λαός αποφάσισε […] είναι ένα αποτέλεσμα το οποίο είναι σεβαστό». Δηλαδή, αν δεν δήλωνε ο Κυριάκος και η ΝΔ ότι το αποτέλεσμα είναι σεβαστό, τι ακριβώς φαντάζονται ότι θα συνέβαινε; Την κατάσταση είχε ήδη βαρύνει -ή… ελαφρύνει- ο Γ. Κουμουτσάκος, με το Tweet-δάνειο των REM It’s the end of the world as we know it, αλλά την απογείωσε η «παλιά Ινδιάνικη παροιμία» του Σταύρου Θεοδωράκη: «Μέσα έχουμε τον καλό και τον κακό λύκο, νικάει εκείνος που ταΐζουμε περισσότερο». Δηλαδή… τους κουνάμε το δάκτυλο, συνιστώντας περισυλλογή και δράση.

Μήπως να προσγειωνόμασταν;

 

Διαβάστε ακόμα: Νίκη Trump – Bad news για την Ελλάδα

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top