Η Διασπορά σχεδίασε, οργάνωσε, χρηματοδότησε, ξεκίνησε την Επανάσταση του ’21, γράφει στο Facebook ο Αριστείδης Χατζής.

Να που φτάσαμε στο 2021 για να επανέλθει η σύγκρουση αυτοχθόνων και ετεροχθόνων. Ντροπή. Να θυμίσω μερικά πράγματα.

Ο Ιωάννης Καποδίστριας δεν είχε πατήσει το πόδι του στην ηπειρωτική Ελλάδα μέχρι το 1828, δηλαδή στα 52 του. Με τον πατέρα του αλληλογραφούσε στα ιταλικά. Έζησε το 94% της ζωής του εκτός Ελλάδος. Και όμως ήταν ο καταλληλότερος να κυβερνήσει την ελεύθερη Ελλάδα.

Ο Διονύσιος Σολωμός δεν ήρθε ποτέ στην ελεύθερη Ελλάδα. Μιλούσε και έγραφε ιταλικά. Και όμως είναι ο συγγραφέας του εθνικού μας ύμνου.

Ο Αδαμάντιος Κοραής έζησε το 70% της ζωής του εκτός του «Ελληνικού χώρου», δεν επέστρεψε ποτέ. Και όμως είναι ο πατέρας του νέου ελληνικού Έθνους.

Ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, είδε για πρώτη φορά την Ελλάδα στα 30 του. Ο Κολοκοτρώνης έλειπε 15 χρόνια από τον Μοριά. Και όμως σ’ αυτούς τους δύο οφείλουμε την επιτυχία της Επανάστασης.

Ο Δημήτριος Υψηλάντης έζησε το 72% της ζωής του στη Ρωσία και στα πέριξ. Ο αδελφός του Αλέξανδρος δεν είδε ποτέ την Ελλάδα αλλά πέθανε με το όνομά της στα χείλια του. Και όμως αυτοί οι δύο έδωσαν τα πάντα και όταν λέω τα πάντα εννοώ πολύ περισσότερα από τη ζωή τους.

Ο Σκουφάς πέθανε στην Κωνσταντινούπολη. Δεν είδε ποτέ την πατρίδα του ελεύθερη. Ο Τσακάλωφ επέστρεψε στη Ρωσία και πέθανε εκεί.

Ο Ανδρέας Κάλβος, ο Αλέξανδρος και η Ρωξάνδρα Στούρτζα, ο Ιγνάτιος, ο Ρήγας… Χρειάζεται να συνεχίσω; Η Διασπορά σχεδίασε, οργάνωσε, χρηματοδότησε, ξεκίνησε την Επανάσταση.

Γιατί η ελληνική Αριστερά θεωρεί δεδομένο πως οι άνθρωποι που έφυγαν από την Ελλάδα και έζησαν σε άλλες χώρες θα την απορρίψουν;

Το ελληνικό κράτος με τη γέννησή του προσπάθησε να μειώσει τη σημασία της Διασποράς, να αφαιρέσει τα πολιτικά δικαιώματα των «ετεροχθόνων», της Διασποράς δηλαδή, να υποβαθμίσει τον ρόλο των ανθρώπων αυτών. Απέτυχε παταγωδώς, η Ιστορία τους δικαιώνει πλήρως ενώ έχει στιγματίσει την ανόητη μυωπία και τη χαμερπή ιδιοτέλεια των «αυτοχθόνων».

Πραγματικά δεν το πιστεύω ότι κάποιοι συμπεριφέρονται σήμερα με την ίδια ακριβώς μίζερη πολιτικάντικη λογική. Αν η Αριστερά (είμαι βέβαιος μόνο μικρό της μέρος) θεωρεί πως θα ζημιωθεί από την πολιτική ενσωμάτωση της Διασποράς στη συλλογικότητα του ελληνικού έθνους, κάνει διπλό λάθος.

Καταρχάς κάνει το λάθος να μην αναρωτιέται με ειλικρίνεια για το πραγματικό πρόβλημα – που είναι δικό της. Ποιος είναι ο λόγος που η ελληνική Αριστερά φοβάται τον ελληνισμό της Διασποράς; Γιατί θεωρεί δεδομένο πως οι άνθρωποι που έφυγαν από την Ελλάδα και έζησαν σε άλλες χώρες και απέκτησαν τη θεσμική εμπειρία των χωρών αυτών, θα απορρίψουν την ελληνική Αριστερά και όσα εκπροσωπεί; Γιατί θεωρεί δεδομένο πως η εμπειρία τους είναι ασύμβατη με τα οράματα της ελληνικής Αριστεράς; Ακόμα και ο φόβος αυτός, απλώς ως φόβος, εμπεριέχει τα σπέρματα της αυτογνωσίας και της αυτοκριτικής. Είναι μια καλή αρχή.

Το δεύτερο λάθος είναι ότι η Αριστερά αντιμετωπίζει ανοιχτά ως αντίπαλο, ως ύποπτο, ως ανεπιθύμητο, ως Ελληνίδα/Έλληνα δεύτερης κατηγορίας, το μέλος της Διασποράς που αργά ή γρήγορα θα αποτελεί μέρος του ελληνικού εκλογικού σώματος όπως συμβαίνει σε δεκάδες χώρες με πολύ καλύτερη ποιότητα δημοκρατίας και θεσμών από τη δική μας. Καθιστά μακροπρόθεσμα αντίπαλο τον Ελληνισμό της Διασποράς. Το θέλει πραγματικά αυτό;

Τα ίδια λάθη έκανε η ελληνική Δεξιά όταν τέθηκε το ζήτημα της πολιτογράφησης των μεταναστών.

Ακριβώς αυτά τα δύο λάθη έκανε η ελληνική Δεξιά όταν τέθηκε το ζήτημα της πολιτογράφησης των μεταναστών. Ελπίζω να θυμάστε τις απόψεις μου και τότε. Ελπίζω να βλέπετε πώς λειτούργησε και λειτουργεί για τη Δεξιά αυτή η μυωπική και αυτοκαταστροφική στάση. Και πώς λειτουργεί για την Ελληνική κοινωνία. Τα τέρατα που παράγει.

Και ένα δικό μου ερώτημα προς τις φίλες και τους φίλους. Εγώ έχω γνωρίσει και συνεχίζω να γνωρίζω αριστερούς που είναι κοσμοπολίτες, έχουν ανοικτούς ορίζοντες, απορρίπτουν με βδελυγμία τη μιζέρια, την ομφαλοσκόπηση, την μικροπολιτική, τη θεσμική υστέρηση. Πού βρίσκονται σήμερα; Έχουν άποψη; Είμαι βέβαιος. Ας μην διστάσουν να την εκφράσουν. Αυτή είναι μια από τις περιπτώσεις που οι κομματικές γραμμές, αν μείνεις εντός τους, σε κηλιδώνουν για πάντα.

 

[Και το γνωστό μεταζήτημα-μεταένσταση: όπως πάντα, αδιαφορώ για το ποιος ωφελείται πολιτικά από τη θέση μου – αδιαφορώ ποιος μπορεί να την εκμεταλλευτεί πολιτικά. Καταρχάς γιατί δεν ανήκω ούτε στην Αριστερά, ούτε στη Δεξιά. Αλλά κυρίως γιατί όταν υπερασπίζεσαι κάποιες θεμελιώδεις αρχές, δεν τις υπερασπίζεσαι με γνώμονα και κριτήριο τη σκοπιμότητα της στιγμής. Κάνω λοιπόν έκκληση μόνο σε εκείνες/ους που μοιράζονται τις ίδιες αρχές: τον κοσμοπολιτισμό, την ευρύχωρη ιδέα του Ελληνισμού που χωρά και όσες/ους επιλέγουν συνειδητά να ανήκουν σ’ αυτόν.]

 

//O Αριστείδης Χατζής είναι Καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου και Θεωρίας Θεσμών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. To post που αναδημοσιεύουμε με την άδειά του, εδώ.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top