Μια ωραία πρωία του 2015, οι Αθηναίοι ξύπνησαν και αντίκρυσαν αυτό. Όσο και αν φαίνεται εξωφρενικό, το συγκεκριμένο «κόνσεπτ» είχε τουλάχιστον… άποψη και ομοιογένεια. Φωτό: SOOC.

Που είναι αυτοί οι καλοί άνθρωποι, η ομάδα που έβαψε το Πολυτεχνείο και το μεταμόρφωσε σε κάτι μεταξύ ζέμπρας και Γκουέρνικας του Πικάσο πριν από τρία χρόνια, να τους δώσουν βραβεία ο Δήμος, το ΥΠΠΟ και η Πρυτανεία;

Οι «ανήσυχοι» αυτοί συμπολίτες μας ξόδεψαν μπόλικη ενέργεια και πιθανόν αρκετά χρήματα σε μπογιά για να βάψουν όλο τον τοίχο επί της Στουρνάρη με πυκνό μαύρο και λευκά «νερά» που θα είχαν ως αποτέλεσμα -αν παρέμενε έτσι το κτίριο- να μην μπορεί (να μην έχει καν νόημα) να γίνει κανένα επιπλέον γκράφιτι.
Ομολογώ ότι δεν είχα συλλάβει το μεγαλοφυές της έμπνευσης αυτής όταν πρωτοαντίκρυσα το έργο αυτών που νόμιζα βανδάλων, το 2015.

Η «εικαστική παρέμβαση» του 2015 λειτουργούσε και ως καμουφλάζ. Μετά την πολυδάπανη αποκατάσταση, ο κάθε πικραμένος ασχημονεί ελεύθερα.

Και τι έκανε τότε η «οργανωμένη πολιτεία» μπρος σε αυτή την τολμηρή «εικαστική παρέμβαση»; Ξόδεψε πολλές χιλιάδες ευρώ (εδώ για να βάψουμε το διαμερισματάκι μας βλαστημάμε) ώστε να καθαρίσει τα μάρμαρα, να βάψει τον τοίχο και να καλύψει την ερεβώδη «ασπίδα» που το κτίριο είχε αποκτήσει εντελώς δωρεάν: Το Πολυτεχνείο βάφτηκε σαν καινούριο.
Και μετά;

Η σημερινή εικόνα του Πολυτεχνείου επί της οδού Στουρνάρη. Και μέσα στο Πολυτεχνείο υπάρχει ένα όργιο από πολιτικές αφίσες και γκραφίτι / μουτζούρες. Φωτό: Andro.gr.

Μέσα σε ελάχιστα 24ωρα το κτίριο είχε βανδαλιστεί εκ νέου, όχι από ένα άλλο πέπλο μαυρίλας με κάποια τελος πάντων «άποψη», αλλά από κακάσχημα και αλλοπρόσαλλα γκράφιτι και συνθήματα που το έκαναν να μοιάζει με στέκι ναρκομανών στο Ντητρόιτ του ‘70. Οπως δηλαδή μοιάζει και τώρα εάν περάσετε μπροστά. Ποιο; Το πανέμορφο και ευγενές κτίριο που σχεδίασε ο Λύσανδρος Καυταντζόγλου και κατασκεύασαν με τον ιδρώτα τους βιοπαλαιστές εργάτες πριν από 150 και βάλε χρόνια, με χρήματα του ελληνικού λαού και των εθνικών ευεργετών από το Μέτσοβο, Γεωργίου Αβέρωφ, Νικολάου Στουρνάρη, Ελένης Τοσίτσα και Μιχαήλ Τοσίτσα.

Ας εντοπίσουμε τους καλλιτέχνες που έκαναν το κτίριο ζέμπρα με Γκουέρνικα και Τζάκσον Πόλοκ, ας τους ζητήσουμε ταπεινά συγγνώμη που σβήσαμε το έργο τους και ας τους αναθέσουμε επισήμως να βγάλουν το άχτι τους στο κτίριο ελεύθερα.

Αυτό το κτίριο που δεν θέλει να προστατέψει η Πρυτανεία, που δεν θέλει να προστατέψει η αστυνομία, που δεν θέλει να προστατέψει το υπουργείο παιδείας, που δεν θέλει να προστατέψει ο Δήμος και δεν νοιαζόμαστε όλοι εμείς οι Αθηναίοι δημότες και  Έλληνες πολίτες με πρώτο τον ίδιο τον πρωθυπουργό, θα ήταν ευχής έργο αν μπορούσε να ξαναγίνει ζέμπρα με Γκουέρνικα και «αρνητικές» σκιές / πινελιές / πιτσιλιές τύπου Τζάκσον Πόλοκ σε μαύρο.

Ομιλώ απολύτως σοβαρά. Εφόσον αυτή είναι η μόνη λύση για να μην πηγαίνει οποιος γουστάρει να κάνει ο,τι γουστάρει σε ένα διατηρητέο ιστορικό δημόσιο κτίριο, ας βρούμε τους ανθρώπους που τουλάχιστον το βανδάλισαν ενιαία. Ας τους εντοπίσουμε, ας τους ζητήσουμε ταπεινά συγγνώμη που σβήσαμε το έργο τους και ας τους αναθέσουμε να βγάλουν το άχτι τους στο κτίριο ελεύθερα.

Εάν πάλι οι ανθρώποι αυτοί δεν βρίσκονται ή δεν θέλουν να συνεργαστούν με την «κακιά» συντεταγμένη πολιτεία, τότε ας πάρουν ρολά και μπογιές ο ίδιος ο Δήμαρχος, ο Πρύτανης και ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη και ας το βάψουν μόνοι τους, όλο κατάμαυρο, να τελειώνουμε.

Το ευγενές κτίριο που σχεδίασε ο Λύσανδρος Καυταντζόγλου και κατασκεύασαν με τον ιδρώτα τους βιοπαλαιστές εργάτες πριν από 150 και βάλε χρόνια, με χρήματα του ελληνικού λαού και των εθνικών ευεργετών από το Μέτσοβο, Γεωργίου Αβέρωφ, Νικολάου Στουρνάρη, Ελένης Τοσίτσα και Μιχαήλ Τοσίτσα. Πηγή: Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.

 

Διαβάστε ακόμα: Ο εθνομηδενισμός και η ανοχή στο μπάχαλο δεν προάγουν καμία «αριστερή» προοδευτική πολιτική, αλλά είναι βούτυρο στο ψωμί της ακροδεξιάς.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top