Η Αθήνα της Μαρίνας Σάττι προκαλεί σύνδρομο Αντί-Σταντάλ

Δεν με ενοχλεί που το video clip της Μαρίνας Σάττι δείχνει την άσχημη πλευρά της Αθήνας. Με ενοχλεί που υπάρχει αυτή η πλευρά της Αθήνας. (Φωτογραφία από τον χρήστη του Flickr Metro Centric)

Οι Βρετανοί, σε αντίθεση με την Ελλάδα, έχουν ξεχάσει, έστω εθιμοτυπικά, να γιορτάζουν οποιαδήποτε θρησκευτική γιορτή -κοσμοπολίτικη κοινωνία γαρ- έτσι σε αντίθεση με το δικό μας τριήμερο του Αγίου Πνεύματος αυτοί γιόρτασαν ένα ακόμα Bank Holiday, την εβδομάδα που μας πέρασε. Ασθενοφόρα, αλκοόλ μέχρι λιποθυμίας, όλα τα είχαμε.

Αυτό μου έδωσε τη δυνατότητα να περάσω λίγες ώρες περιπλανώμενος στα στενά του κεντρικού Λονδίνου, χωρίς τη συνηθισμένη πολυκοσμία και φυσικά χωρίς να έχω συγκεκριμένο προορισμό. Το ένα στενό με οδηγούσε στο άλλο. Εκστασιασμένος απορροφούσα τις εικόνες που ακόμα και μετά από δέκα χρόνια δεν χορταίνω να αντικρίζω. Ακριβώς σαν να είναι η πρώτη φορά. Το δικό μου «σύνδρομο Σταντάλ» βλέπεται δεν περιλαμβάνει την Τέχνη, αλλά όντας βαθιά ερωτευμένος με τις αστικές αναπλάσεις και όλα αυτά που μπορούν ή θα μπορούσαν να κάνουν πιο ωραίες τις ελληνικές πόλεις, με καθηλώνει ο σεβασμός στο δημόσιο χώρο. Το ανθρώπινο μέτρο που λέγανε οι Συνασπιστές των προηγούμενων δεκαετιών. Με συγκλονίζει ο σεβασμός στο ανθρώπινο μέτρο των Βρετανών. Αυτό που έχει χαθεί στην Ελλάδα των εργολάβων.

Και κάπου εκεί χαζολογείς στο internet και γίνεσαι δέκτης της πολύ μεγάλης επιτυχίας της Μαρίνας Σάττι, ένα συμπαθέστατο τραγούδι, που μέσα από το video clip της όμως αναδεικνύει μια Αθήνα αντιφατική, που μόνο ντροπή σε κάνει να νιώθεις. Σκέφτεσαι αν είναι γυρισμένο στην Καλκούτα ή σε κάποια συνοικία που είχαν επιλέξει οι Massive Attack για το Unfinished Sympathy ή οι Verve για το Bitter Sweet Symphony.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος. Δεν με ενοχλεί ότι το συγκεκριμένο τραγούδι δείχνει αυτή την πλευρά της Αθήνας, αλλά με ενοχλεί που υπάρχει αυτή η πλευρά της Αθήνας. Δείτε το video για να πάρετε μια γεύση:

Τι πήγε λάθος στο εκπαιδευτικό σύστημα και νομίζουμε ότι ο ατελείωτος χαβαλές κατά του δημόσιου χώρου και το ασταμάτητο graffiti είναι τέχνη; Πόσο μάλλον ομορφιά; Και πόσο διαφέρει η δημιουργία ενός καλλιτέχνη με την «ελευθερία» που νιώθουμε όλοι μας να πάρουμε ένα σπρέι και να βάψουμε τον τοίχο ενός αγνώστου. Πολύ αμφιβάλλω αν όλοι αυτοί οι τύποι τολμούν να το κάνουν στο σπίτι της οικογένειάς τους.

Όλοι μας θαυμάζουμε τα άσπρα σπίτια των Κυκλάδων, την «υγεία» που εκπέμπουν. Την καθαρότητα που λατρεύουμε. Αλλά η Αθήνα δυστυχώς έχει στο κέντρο της ακριβώς την εικόνα που μας δείχνει η Μαρίνα Σάττι, και σε αντίθεση με το τραγούδι της, δεν είναι καθόλου διασκεδαστική.

Το αντίθετο, είναι θλιβερή. Στο χέρι μας είναι να την ομορφύνουμε. Μάλλον να αναδείξουμε τη φυσική της ομορφιά, που βρίσκεται εκεί έξω και θέλει να βγει από το καβούκι της, μόλις την αφήσουμε…

Διαβάστε ακόμα: Η street art στην Αθήνα παράγει θόρυβο και όχι τέχνη

TAGS :
graffiti Αθήνα Λονδίνο σύνδρομο Σταντάλ

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook