ΑΕΚ, το δάσος που έγινε ξερότοπος

Παρά τις ήττες, η ΑΕΚ θα έπρεπε να είχε εύφορο χώμα. Τι παράξενο, όμως, τίποτα δεν φυτρώνει στο γήπεδό της. Photo: SOOC.

Η ήττα είναι σαν το λίπασμα. Μυρίζει άσχημα, αλλά κάνει καλό. Φευ, για κάθε αξίωμα υπάρχει και η εξαίρεσή του. Με τόσες ήττες που έχει μαζέψει εσχάτως η ΑΕΚ θα έπρεπε να είχε εύφορο χώμα. Τι παράξενο, όμως, ούτε δέντρο δεν μπορεί να φυτρώσει στο γήπεδό της.
Πολύ περισσότερο το δέντρο της ζωής.

Τι έχουν να έρμα και ψοφάνε, θα ρωτήσει κάποιος εύλογα. Πώς μέσα σε λίγους μήνες η πρωταθληματική ΑΕΚ που μπήκε από την μπροστινή πόρτα στα σαλόνια του Τσάμπιονς Λιγκ, έφτασε να θυμίζει ομάδα που παλεύει για την αγωνιστική της επιβίωση;

Τίποτα δεν συμβαίνει υπό το κράτος της τυχαιότητας. Θυμάμαι σαν τώρα να γράφω το καλοκαίρι πως η Ένωση αποψιλώνεται, χάνει όλα τα ζωτικά στοιχεία που καθόρισαν την ταυτότητά της. Έφυγε ο Χιμένεθ, έφυγαν παίκτες που της έδιναν το κάτι παραπάνω. Οι αντικαταστάτες τους δεν είναι μικρής αξίας, αλλά δεν είναι και της ίδιας. Οι πρώτες νίκες, ως συνήθως, προκάλεσαν ρίγη συγκίνησης και παραμόρφωσαν την κατάσταση. Ακόμη χειρότερα έκρυψαν τη σκόνη κάτω από το χαλί. Ήταν, όμως, αναπόδραστο να συμβεί αυτό που βλέπουμε έκτυπα τώρα.

Η ΑΕΚ βρίσκεται 12 ολόκληρους βαθμούς μακριά από την κορυφή του πρωταθλήματος και εκτός νυμφώνος στην Ευρώπη. Ακόμη χειρότερα: δεν δείχνει σημάδια ανάκαμψης. Οι κακές γλώσσες λένε πως τα αποδυτήρια είναι πεδίο βολής. Κάποιοι παίκτες έχουν σηκώσει δικό τους μπαϊράκι και κάποιοι είδαν ήδη την πόρτα της εξόδου με την κατηγορία ότι αδιαφορούν (μήπως ζητούν περισσότερα χρήματα;).

Ο Ουζουνίδης χάνει το έλεγχο και για να κρατήσει τα δικά του μπόσικα συμφωνεί δημόσια με τα πατροπαράδοτα μπουκαρίσματα του Μελισσανίδη στην προπόνηση. Μόνο που οι εποχές όπου ο πρόεδρος τα έχωνε στους παίκτες κι εκείνοι κάθονταν… κλαρίνο έχουν παρέλθει ανεπιστρεπτί. Ο εκφοβισμός δεν ανήκει στα επιτυχημένα αγωνιστικά συστήματα του ποδοσφαίρου.

Μετά τα επεισόδια με τον Άγιαξ, η βαριά τιμωρία κρέμεται, πλέον, ωσάν δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι του κλαμπ. Ο αποκεφαλισμός θα πρέπει να θεωρείται βέβαιος. Photo: SOOC.

Ο «Τίγρης» θα έπρεπε να σκεφτεί την επόμενη ημέρα με διαφορετικό πρίσμα από ό,τι το έκανε. Όμως, ο λύκος δύσκολα πετάει τη δορά του. Ο Μελισσανίδης είναι άνθρωπος της πιάτσας, μετράει κάθε κίνηση, ξέρει τι τον περιμένει. Έχει, όμως, κι ένα χούι: δεν θα σπρώξει ποτέ χρήματα ζητώντας το αγωνιστικό υπερκέρδος. Μπορεί να του φτάνει το δικό του. Τα αποτελέσματα είναι οφθαλμοφανή: άφησε την ομάδα του ακάλυπτη τη στιγμή που είχε ανέβει επίπεδο.

Τα επεισόδια στο παιχνίδι με τον Άγιαξ είναι αυτό που λέμε «όπου φτωχός και η μοίρα του». Η βαριά τιμωρία κρέμεται, πλέον, ωσάν δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι του κλαμπ. Ο αποκεφαλισμός θα πρέπει να θεωρείται βέβαιος. Φαίνεται πως ενός κακού πολλά μύρια έπονται και η χρονιά δεν βρίσκεται καν στη μέση της.

Αν μπορεί να αλλάξει το «χαρτί»; Συνήθως, οι ομάδες χτίζονται το καλοκαίρι κι όχι τον χειμώνα. Από την άλλη, όμως, αν κινδυνεύεις με ολική καθίζηση σού αρκούν και κάποια πρόχειρα υποστυλώματα. Ναι, η ανάγκη για μεταγραφές ουσίας είναι αδήριτη αυτή τη στιγμή στην Ένωση. Θα έλεγε κανείς πως χρειάζεται κι ένα σοκ για να συνέλθει, μόνο που αυτό ήρθε κατά κύματα.

Τι άλλο χειρότερο μπορεί να της συμβεί; Στην παρούσα φάση το πρώτιστο είναι να σωθεί η παρτίδα με τις λιγότερες δυνατές απώλειες. Να μην πέσει το λίπασμα σε ξερότοπο.

Διαβάστε ακόμα: Όσα μας έμαθε ο Μίμης Παπαϊωάννου.

TAGS :
Αγιαξ ΑΕΚ μελισσανίδης Τσάμπιονς Λιγκ

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook