Ο αυστραλός πρωθυπουργός Anthony Albanese το είχε προαναγγείλει αρχές Σεπτεμβρίου και λίγους μήνες μετά το έκανε πράξη. Η Αυστραλία γίνεται η πρώτη χώρα που λέει «στοπ» στην πρόσβαση των παιδιών κάτω των 16 ετών στα social media. Μάλιστα, έδωσε ένα πολύ στενό χρονικό διάστημα στις μεγάλες εταιρείες που διαχειρίζονται τις πλατφόρμες των social media ώστε να προχωρήσουν στις σχετικές ενέργειες. Οι παραβάτες, σύμφωνα με το νόμο που πέρασε από τη Βουλή της Αυστραλίας, θα αναγκαστούν πληρώσουν υπέρογκα πρόστιμα.
Αυτό που έγινε στην Αυστραλία μπορεί -επί του παρόντος- να είναι ένα μεμονωμένο φαινόμενο, αλλά ποιος ξέρει ποια χώρα θα ακολουθήσει το παράδειγμά της; Όσο αυξάνονται οι κίνδυνοι που προκύπτουν από την υπερβολική χρήση του Διαδικτύου, τόσο θα χρτειάζεται οι κεντρικές εξουσίες να ορίσουν ένα κανονιστικό πλαίσιο λειτουργίας.
Οι εταιρείες αντιτείνουν πως ήδη έχουν θέσει έναν περιορισμό για παιδιά κάτω των 13 ετών. Αυτό, όμως, είτε δεν επιβεβαιώνεται στην πράξη είτε θα πρέπει να ανέβει κι άλλο το ηλικιακό δείγμα. Μπορείς οι αρνητές να κάνουν λόγο για έλλειψη δημορατίας σε ό,τι αφορά τον αυστραλό πολιτικό, ωστόσο μήπως δεν είναι παντελής έλλειψη δημοκρατίας να το να μπορεί κάθε επιτήδειος να παραπλανά, να εξουσιάζει ή να οδηγεί σε ανήθικες έως επικίνδυνες ενέργειες τους σημερινούς πιτσιρικάδες;
Το πώς επηρεάζουν τα social media τη ψυχοσύνθεση, τις ιδέες, αλλά και την καθημερινότητα των παιδιών, δεν χρειάζεται να το υποσημειώσουμε. Είναι σχεδόν αυτονόητο. Οι νέες γενιές είναι εντελώς ψηφιακές και μπορεί εκ πρώτης όψεως αυτό να είναι καλό, καθώς εισέρχονται «οπλισμένες» σε έναν νέο κόσμο, ωστόσο η υπερχρήση και μάλιστα σε τόσο μικρές ηλικίες, είναι βέβαιο πως οδηγεί σε επικίνδυνες παθογένειες.
Η Ελλάδα, ακόμη και να ήθελε να επιβάλλει μια αντίστοιχη κύρωση, λογικά δεν μπορούσε να το κάνει. Αυτά τα θέματα τα χειρίζεται συγκεντρωτικά η Ε.Ε. (όπως και τα θέματα δικαιωμάτων που προκύπτουν με την Google). Mήπως, λοιπόν, οι Βρυξέλλες θα πρέπει να κοιτάξουν το θέμα με μεγαλύτερη ζέση;
Η παιδική παραβατικότητα (έως εγκληματικότητα), η παιδική πορνογραφία, οι λογής παρενοχλήσεις, αλλά και η κουλτούρα της βίας που καλλιεργείται μέσα από τα social media, συν η αίσθηση ότι όλα αγοράζονται και πωλούνται με ευκολία, τα χρήματα έρχονται αφειδώς και η επαγγελματική ανέλιξη δεν είναι τίποτα άλλο από αδιάκοπο ποστάρισμα μέχρι να γίνεις influencer, έχουν μετατρέψει τα παιδιά σε ψηφιακά ζόμπι.
Είναι καιρός να μπει ένας φραγμός σε όλα αυτά και, σίγουρα, οι γονείς αυτή τη στιγμή είναι ανοχύρωτοι. Είναι άδικο να περιμένουμε από αυτούς να επιβάλλουν την… τάξη. Όλοι γνωρίζουμε πως στην εποχή μας η επιβολή της πειθαρχίας κατ’ οίκον ελάχιστα αποτελέσματα φέρνει, καθώς τα παιδιά έχουν πολλούς διαύλους για να έρθουν σε επαφή με τα social media. Επομένως, μόνο κεντρικά μπορεί να λυθεί το θέμα.
Αν το πρόβλημα είναι ήδη οξύ για τους ενήλικες (βλέπεις μεταλλαγμένους ανθρώπους μετά την έλευση και την εγκαθίδρυση των κοινωνικών δικτύων), μπορούμε να φανταστούμε τι ζημιά γίνεται καθημεινά με τις νέες γενιές. Αυτό θέλουμε; Να δημιουργήσουμε ανθρώπους που θα έχουν μάθει να βλέπουν τον κόσμο «τετραγωνισμένο» μέσα από την οθόνη του κινητού τους; Αν θεωρούμε πως τούτο είναι αμελητέο ζήτημα, είναι σαν να κλείνουμε τα μάτια στο μέλλον και σε ό,τι άσχημο πρόκειται να φέρει αυτό. Γιατί θα το φέρει αν δεν δράσουμε γρήγορα.
Διαβάστε ακόμα: Koρίτσια, γίνατε κατά λάθος διάσημες