Φθινόπωρο, γιατί ήρθες πάλι;

Η αρχή του φθινοπώρου είναι ένα περιποιημένο χορταστικό χαστούκι, το οποίο, ενώ πάντα το περιμένεις, και ξέρεις επακριβώς πότε θα σου έρθει, πάντα σε αιφνιδιάζει (Φωτογραφία: Alexandros Michailidis / SOOC).

Φθινόπωρο, δεν είναι ότι δεν σε αγαπάω, αλλά μόλις χώρισα με το καλοκαίρι, ακόμα το σκέφτομαι, θέλω να μείνω για λίγο μόνη μου, παρέα με τον εαυτό μου, να σκεφτώ, άσε μου λίγο χώρο να αναπνεύσω. Ξαναπέρνα μετά τις 28 Οκτωβρίου αν γίνεται.

Αχ… φθινόπωρο… τα φύλλα κιτρινίζουν, η φύση ντύνεται στα χρυσαφιά, στα καφεκίτρινα, έρχονται τα πρωτοβρόχια, το νοτισμένο από την βροχή έδαφος μοσχοβολάει, οι δρόμοι αποκτούν ζωή, γίνονται ζωντανά καφέ ρυάκια που τρέχουν προς τα εσένα με παιδικό ενθουσιασμό. Οι λεωφόροι πλημμυρίζουν από ΙΧ που ζουζουνίζουν χαρούμενα σαν ένα φθινοπωρινό λαμαρινένιο μελίσσι.

Το φθινόπωρο δεν με εκνευρίζει ολόκληρο, ως εποχή. Όμως η αρχή του, είναι ένα περιποιημένο χορταστικό χαστούκι, το οποίο, ενώ πάντα το περιμένεις, και ξέρεις επακριβώς πότε θα σου έρθει, παρόλα αυτά, πάντα σε αιφνιδιάζει και βλέπεις πεταλούδες πράσινες κόκκινες ΚΑΙ κίτρινες.

Το φθινόπωρο είναι το ξυπνητήρι, στου οποίου την ανάγκη ξαναπέφτεις και ξαναμπαίνει στο on.

Είναι οι κούκλες στις βιτρίνες των καταστημάτων που φορούν πουλόβερ και μποτάκια αδιάβροχα και παλτό σα να σου λένε άντε τελείωνε με τα κοντομάνικο και τα σορτσάκια ναούμε σε περιμένουμε.

Είναι οι παρουσιάστριες των πρωινάδικων που διαφημίζουν τις επερχόμενες εκπομπές τους καταχαρούμενες κατάξανθες και καλοσιδερωμένες. Καθόλου δεν ταυτίζομαι.

Είναι που στα θερινά το βράδυ αρχίζω να κρυώνω.

Είναι που τον Αύγουστο πάρκαρα στο κέντρο της Αθήνας με τη μούρη και με μηδέν ελιγμούς, άντε το πολύ μια όπισθεν.

Είναι οι διαφημίσεις σχολικών ειδών, που όλου του κόσμου τα παιδιά ψωνίζουνε στου Πιπεριά τσάντες, κασετίνες, τετράδια, παγουρίνα.

Είναι οι διαφημίσεις για χάπια ημικρανίας που ξέρουν ότι ξέρω ότι τα χρειάζομαι.

Είναι που πρέπει να χτίσεις ένα καινούργιο μικρό νοικοκυριό, νέα βιβλία, νέα σχολικά είδη, ρούχα, παπούτσια, ρακέτα, μουσικό όργανο, κλπ και τελικά πέφτεις στην ανάγκη του Πιπεριά.

Φθινόπωρο… τα φύλλα κιτρινίζουν, η φύση ντύνεται στα χρυσαφιά, στα καφεκίτρινα, (Φωτογραφία: Konstantinos Tsakalidis / SOOC).

Είναι οι ειδήσεις, τα ρεπορτάζ κώλων παραλίας και κίνησης στα λιμάνια, που δίνουν την θέση τους σε κανονικά θέματα, κανονικά λέγοντας, δηλαδή τα κλασικά αγχωτικά ή/και βαρετά θέματα που δεν ταιριάζουν με την αμμουδιά και το coppertone. Τουλάχιστον δεν έχουμε πυρκαγιές το φθινόπωρο.

Είναι ο συνάδελφος που παίρνει άδεια τον Σεπτέμβριο, και όχι μόνο κάνεις κομμάτι και της δικής του δουλειάς, αλλά επιστρέφει και μαυρισμένος και καλοκοιμισμένος στις 15 Σεπτεμβρίου με τεράστιο κέφι, το οποίο δεν μπορείς να συμμεριστείς. Ωραίος, θέλω να σου μοιάσω όταν μεγαλώσω.

Είναι η Μεσογείων, που σιγά σιγά γεμίζει, και όσο γεμίζει, πρέπει να ξεκινάς και λίγο νωρίτερα, για να φτάσεις εγκαίρως, και δεν το πιστεύεις πως άργησε τόσο πολύ να αδειάσει και της πήρε τόσο λίγο να γεμίσει, μα πώς είναι δυνατόν, του χρόνου θα φύγω Σεπτέμβριου και θα πήζουν όλοι. Μουαχαχαχα σατανικό γέλιο.

Είναι οι οδηγοί στους δρόμους, που με το που μπαίνει το φθινόπωρο, βιάζονται να σε προσπεράσουν και να προλάβουν να σταθούν οπωσδήποτε πρώτοι, πριν από σένα, πίσω από το προπορευόμενο αυτοκίνητο. Μαλάκες.

Είναι και ο οδηγός που σε βλέπει να βγάζεις φλας να αλλάξεις λωρίδα στα διακόσια μέτρα μπροστά του, και σκέφτεται, όχι ρε καριόλα, δεν θα σε αφήσω να περάσεις, γιατί μόλις χθες το πρωί ήμουν αλατισμένος και νοστιμούλης στην αμμουδιά και σήμερα είμαι εδώ. Κι άλλος μαλάκας.

Είναι ο χρόνος που κόβεται στα κατάλληλα σχήματα για να συμπληρωθεί το χρονικό tetris της εβδομάδας, να αξιοποιηθούν όσο το δυνατόν περισσότερα κενά. Γιατί δε λέω, ωραίο το netflix, το τικτοκ και το instagram, αλλά να μην κάνουμε και ένα φλάουτο και ένα τζούντο μέχρι τα Χριστούγεννα που θα βαρεθούμε και μετά θα το παρατήσουμε;

Φθινόπωρο είναι ότι βρέχει ξανά (Φωτογραφία: Alexandros Michailidis / SOOC).

Είναι που αλλάζει εκ βάθρων η λίστα του σουπερμάρκετ, και χτίζεται ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών, την ηλικία τους, το πόσα διαλείμματα έχουν και το τι ώρα σχολάνε. Jenga με ρυζογκοφρέτες.

Είναι ο καιρός, που τρελαίνει τον θερμοστάτη του σώματος, κάνει κάτι ξαφνικές φθινοπωρινές μαγκιές (άλλο που μετά έχει ζέστη μέχρι τον Νοέμβριο), και ψάχνεις ζακετούλες και καλτσάκια αξημέρωτα και κατά το μεσημεράκι αρχίζεις πάλι να γδύνεσαι. Προεμμηνόπαυση, μια μικρογραφία της κλιματικής αλλαγής.

Είναι που όταν κολυμπάς στην θάλασσα το καλοκαίρι κάνεις αισιόδοξα και γενναιόδωρα new academic year resolutions, με όψιμα χρονικά ορόσημα (μέχρι το black friday θα έχω γίνει φέτες, ως το χάλογουην θα έχω βρει γαμάτη δουλειά κλπ), τα οποία με χαρά έρχεται να γκρεμίσει η πραγματικότητα. Οχι εντάξει, μερικά τα εκπληρώνεις μέχρι το thanksgiving το αργότερο.

Είναι η μετάβαση από το dolce farniente στο dolce-amaro fartutto.

Αλλά τελικά είναι η ζωή. Γιατί αν είχαμε συνέχεια διακοπές και άραγμα, πάλι θα γκρίνιαζα…

Διαβάστε ακόμα: Oι 50 αποχρώσεις του γκρι. Γιατί τα μοντέρνα σπίτια είναι τόσο μονότονα;

TAGS :
καλοκαίρι σάτιρα Φθινόπωρο

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook