black_friday_rxt2hz

Τέτοια ξεφτίλα των νεοΕλλήνων δεν έχει ματαγίνει. Από τη μια ουρές στις εκκλησίες για 3 μεριδες φασολάδα, και οι ίδιοι άνθρωποι σπρωξίδι στα μαγαζιά για να αγοράσουν κάτι περιττό, με κάποια έκπτωση τις πιο πολλές φορές απατηλή. (Φωτογραφία: History Hole)

Αγαπητοί φίλοι και friends, για φανταστείτε!

Η περασμένη Παρασκευή ήταν μπλακ (ελληνιστί mavri) και στην Ερμού γινόταν το αδιαχώρητο. Στις 7:30 το πρωί που πήγαινα στο γραφείο, το τετράγωνο Ερμού, Νίκης, Καραγιώργη Σερβίας και πλατεία Συντάγματος ήταν ζωσμένο από νέους ηλικίας 15-30 ετών προκειμένου να προλάβουν να αγοράσουν με έκπτωση από το κατάστημα ενός Έλληνα Γερμανού (ειρωνική σύμπτωση) ορισμένο αριθμό κάποιων ηλεκτρονικών συσκευών.

Γενικώς στα μεγάλα καταστήματα αλλά και σε όλη την Ελλάδα έγινε σκοτωμός για το ποιος θα πάρει τα έχοντα σε έκπτωση προϊόντα.

Στην θάλασσα μαλαγρώναμε (ρίχναμε αποφάγια ή και καλά φαγώσιμα) όταν τα ψάρια ήταν ακόμη ηλίθια, ώστε να νομίζουν ότι “εδώ υπάρχει πολύ και καλό φαγητό” και να τσιμπάνε τα δολώματα. Τώρα το ίδιο γίνεται με τους ανθρώπους. (Πάνε για μια γαλοπούλα τζάμπα τα Χριστούγεννα και επειδή συνήθως τις είχαν όλες προλάβει άλλοι, έφευγαν με ένα γεμάτο καρότσι με είδη όπως: πακέτο σολωμό from Scotland, 5 κονσέρβες της General Foods, 3 πάκα φαρφάλες Barilla, δυο μπουκάλια κρασί Χιλής, ένα ζευγάρι παπούτσια Timberland, μια βούρτσα δοντιών Braun και 24 αλκαλικές μπαταρίες Ucar).

O λαϊκός βάρδος Στέλιος Καζαντζίδης μας έμαθε να το παίζουμε θύματα και να κλαψουρίζουμε, όπως έκανε μια ζωή κι ο ίδιος.

Την Black Friday το αδιαχώρητο γινόταν και στο Golden Hall. Εξαντλήθηκαν όλες οι καμπαρντίνες Burberry’s και σε πολλά μεγαλοκαταστήματα, όπως στον Kotsovolos (πρώην “χωρίς λέφτα”) έπεσε ξύλο για το ποιος θα πρωτοπάρει τα καλοριφέρ Delonghi. Στις ειδήσεις στην TV είδα κάποιους φορτωμένους στο SUPER shop Smart Park στα SPATA με δυο-τρία μπουφάν ο καθένας να σπρώχνονται στα ταμεία.

Κρίση μεγάλη… και πού να ήταν white Friday! Και στη Θεσσαλονίκη, στον πεζόδρομο της Αgias Sofias, σχηματίστηκαν ουρές με εκατοντάδες γυναίκες με σκοπό να πάρουν δώρο ένα κραγιόν με ό,τι κι αν αγόραζαν, και όσες υπερέβαιναν τα 70 ευρώ αγορών, έπαιρναν ως δώρο μία train bag, παρακαλώ!


Διαβάστε ακόμα: Η Ελλάδα λίγο πριν από την Τέλεια Καταιγίδα


Τέτοια ξεφτίλα των νεοΕλλήνων δεν έχει ματαγίνει. Από τη μια ουρές στις εκκλησίες για 3 μεριδες φασολάδα (για να πουλήσουν τις 2), και οι ίδιοι άνθρωποι σπρωξίδι σε όλα τα μαγαζιά για να αγοράσουν κάτι περιττό, με κάποια έκπτωση τις πιο πολλές φορές απατηλή.

O λαϊκός βάρδος Στέλιος Καζαντζίδης μας έμαθε να το παίζουμε θύματα και να κλαψουρίζουμε, όπως έκανε μια ζωή κι ο ίδιος. Υπερήφανοι για τη σοφία του Λαού μας, αλλά όταν είναι για κάτι τζάμπα, στην ουρά ακόμη και η αριστοκρατία μας! “Δώσε και μένα μπάρμπα-Μάρσαλ να χαρούν τ’ αποθαμένα σου!” Θύματα της τουρκικής σκλαβιάς και του ξένου κεφαλαίου, ζήτουλες και ζητιάνοι από τότε κατά μεγάλην πλειοψηφίαν…

Η καπιταλιστική καταναλωτική μανία επιβλήθηκε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Οικουμένης – όπου φτάνει το Ίντερνετ. Στο ίδιο καζάνι βράζουμε το 95% των πλουσίων αλλά και των φτωχών της χώρας, ασχέτως αν έχουμε όλοι τη δυνατότητα να την ικανοποιούμε έμπρακτα. Απλώς διαφέρουμε στις προτιμήσεις μας… Άλλοι είμαστε γενικής φύσεως μανιακοί και άλλοι εξειδικευμένοι!

black-friday-2015

Από τη μια μνημόνια και από την άλλη βομβαρδιζόμαστε από τους συμμάχους μας με νεωτερισμούς και περιττές παραλλαγές για όλα τα προϊόντα. (Φωτογραφία: The Gentle Artist)

Παραδείγματος χάριν, ο υποφαινόμενος “δώσ’ του gadgets” και πάρε την ψυχή του! Προ ημερών στα duty free μέσα στο αεροπλάνο αγόρασε με κάρτα bonus (που παίρνει και πόντους):
– έναν έξυπνο φορτιστή για 6 ηλεκτρονικές συσκευές συγχρόνως με προέκταση
– μια συσκευή εφεδρικής φόρτωσης με ρουφηχτό το αναγκαίο καλώδιο
-μια κομψή κουρευτική μηχανή Braun για το μουστάκι του
– ένα στυλό που από τη μια γράφει και από την άλλη έχει μια πλευρά λαστιχένια για να το χρησιμοποιεί κανείς για να γράφει στο i-pad του, όταν τα δάχτυλά του είναι χοντρούτσικα σαν τα δικά μου και
-μια μικρή έξυπνη ζυγαριά για το ζύγισμα της βαλίτσας με τη βοήθεια ενός γάντζου, ώστε να μην έχεις υπερπέραν βάρος, όπως έλεγε η μάνα μου!

“Τι να πει κανείς για το μνι της αλληνής!..” όπως λένε στο χωριό μου! Από τη μια μνημόνια και από την άλλη βομβαρδιζόμαστε από τους συμμάχους μας με νεωτερισμούς και περιττές παραλλαγές για όλα τα προϊόντα.

Την εποχή του παππού μου δεν υπήρχαν αποσμητικά σώματος. Με τα σαπουνάκια πλενόντουσαν και δε βρωμούσαν. Την εποχή του πάτερα μου ανακαλύφτηκαν τα αποσμητικά για τις μασχάλες και αργότερα οι σκόνες και τα σπρέϋ για όσους δεν πλένονται τακτικά και με τους μύκητες βρωμάνε τα πόδια τους. Μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο άρχισαν να έρχονται από τις Η.Π.Α. τα αποσμητικά για όλες τις περιοχές του σώματος. Ξεκινώντας από το στόμα και κατεβαίνοντας σταδιακά καταλήγουμε σε εκείνα για τις ευαίσθητες περιοχές των γυναικών, πριν φτάσουμε κάτω όπου υπάρχουν και εσωτερικοί αποσμητικοί πάτοι για τους βρωμοποδαράδες.
Για τις γυναίκες δε συμπληρωματικώς ένα όργιο παραλλαγών για όταν έχουν δύσκολες μέρες. Τάπες και πάνες με πανάκια που μερικά έχουν και φτερά, για να μη γλιστράνε από τις κιλότες! Κάθεσαι στο τραπέζι για να φας έχοντας την τηλεόραση ανοιχτή και στα παρουσιάζουν εξηγώντας κάθε προϊοντικό πλεονέκτημα που μπορεί να χρειάζεται το αιδοίον εκάστης γυνής! Όλη η οικογένεια παρακολουθεί και αν τολμήσω κι εγώ να πω τη λέξη “μουνί”, ξεσηκώνονται όλοι και με αποκαλούν χυδαίο!

Δράμα η ζωή όλων μας, κυρία Γιάννα μας! Καλό Σαββατοκύριακο.

 

Διαβάστε ακόμα: Είμαστε ένοχα καθίκια επειδή γλεντούσαμε στα 90s;

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top