Με μια γυναίκα, το θέμα θα πάει όπου το πας εσύ 
Η Kate Moss επιλέγει τις 11 αγαπημένες φωτογραφίες του εαυτού της, φυσικά γυμνές 
Ίννα Σεβτσένκο: Συναντήσαμε την επικεφαλής των FEMEN και «νέμεση» του Πούτιν, στην αρχαία Μεσσήνη 
Top 5 πιο σέξι κορίτσια των video games 
Από τις ξανθές bimbos αγοράζω Denise Richards («The world is not enough»): Εξωφρενικά χυμώδης κλώνος της «Lara Kroft».
«Η ιδανική γυναίκα πρέπει να ξέρει να κάνει εξίσου καλά μια σος μπεαρνέζ όσο και έρωτα. Πρέπει επίσης να είναι προικισμένη με όλα τα συνήθη μικρά κοινωνικά ταλέντα. Να έχει χρυσαφένια μαλλιά. Γκρίζα μάτια. Ένα στόμα που θα κόλαζε και άγιο. Τέλειο σώμα. Και, φυσικά, μεγάλη αίσθηση του χιούμορ, της κομψότητας και μια επαρκή δεινότητα στα χαρτιά. [Ο Μποντ] περιμένει από εκείνη, επίσης, να μην διαπράττει σφάλματα ως προς την επιλογή αρώματος, όπως κάνουν οι περισσότερες Αγγλίδες. Να ξέρει να ντύνεται: του αρέσουν τα μαύρα φορέματα κυρίως πάνω σε μια μαυρισμένη επιδερμίδα, όχι πολλά κοσμήματα και όχι βαμμένα νύχια».
Αυτά έλεγε ο Φλέμινγκ στο «Τα διαμάντια είναι παντοτινά». Ένας αρκετά καλός, μετριοπαθής κατάλογος προσόντων. Θα προσέξατε ότι ο Ίαν δεν κάνει το πορτρέτο της ιδεατής αριστοκράτισσας (μια μικρή επανάσταση για την εποχή). Οι σκηνοθέτες σεβάστηκαν την άποψή του. Σε γενικές γραμμές… Μετά από 24 ταινίες, 6 διαφορετικούς 007 και καμιά 50αριά Bond girls, το πακέτο εξελίσσεται σύμφωνα με τις επιταγές της κάθε εποχής. Ορθώς. Όλες τους πιο όμορφες η μία από την άλλη, ενσάρκωσαν τις φαντασιώσεις της κάθε γενιάς, πάντα γκλαμουράτες και σέξι. Ξανθές, μελαχρινές, κοκκινομάλλες, μαύρες, Ρωσίδες, Ασιάτισσες…
Από στατιστικής άποψης, πάντως, μόνο ένα Bond girl στα δύο είναι ξανθό. Σωστά, η «femme fatale» σ’ όλες τις γλώσσες του κόσμου λέγεται γαλλιστί «femme fatale». Κι είναι πάντα μελαχρινή. Άντε και κοκκινομάλλα. Η έκφραση δεν υφίσταται στα σουηδικά. Αυτό υπέπεσε στην αντίληψη των σκηνοθετών. Στην καλύτερη περίπτωση, μια ξανθιά είναι μια λολίτα ή ένα baby doll. Σου βγαίνει απ’ τη μύτη να τη βλέπεις όλη μέρα να περιφέρεται με το καυτό σορτ να της μπαίνει στον ποπό.
Θεωρώ υπερβολικά αριστοκρατική την εκθαμβωτική Carole Bouquet («For your eyes only», 1981), για να παίξει σε ταινία Τζέιμς Μποντ, και φοβερά ξενέρωτη ανορθογραφία τη Sophie Marceau («The world is not enough», 1999).
Αντίθετα, η μοιραία γυναίκα με το φουρό φουστάνι και τις γόβες στιλέτο, θα ασκήσει με άνεση τη δύναμη της γοητείας της, με ελαφίσιο μάτι και σαγηνευτικό χαμόγελο, με την αισθησιακή εκείνη αύρα που αναστατώνει. Το αποδεικνύουν περίτρανα η Lady X και η Lady Smith. Οι μόνες που κατάφεραν να τσιμπήσουν το λέιζερ ρολόι του 007 την ώρα που κοιμάται. Οι μόνες άξιες να ανέβουν στο σπορ καμπριολέ, για να συνοδεύσουν τον Τζέιμς στο καζίνο. Ε, ναι, είναι πολύ πιο classy να είσαι μια femme fatale.
Άλλη ενδιαφέρουσα εξέλιξη είναι ότι, την εποχή του Σον Κόνερι και του Ρότζερ Μουρ, τα Bond girls αρκούνταν στο ρόλο της όμορφης γλάστρας που την εύρισκαν να επιβραδύνουν τη δράση, καθώς είχαν την κακή συνήθεια να απάγονται στο πεδίο της μάχης για να καταλήξουν τσίτσιδες σε τσαλακωμένα σεντόνια, βγάζοντας τη γνωστή λάγνα κραυγούλα «oh Jaaaaaames… Jaaaaaames». Όπως σωστά λέει η Μιράντα Φροστ στο “Die another day”: «Με σας, είναι σεξ στο βραδινό και θάνατος στο πρωινό». Ίσως, σε μια τέτοια δουλειά, αυτό να ‘ναι κι αναγκαίο, αν θέλεις να γυρίσεις και την επόμενη ταινία.
Το «Goldeneye» του 1995 συγκεντρώνει δύο από τα ωραιότερα Bond girls ever: την Izabella Scorupco και τη Famke Janssen.
Οι γυναίκες χειραφετούνται μόνο με την άφιξη του λιγότερου μυστικού από τους πράκτορες της Αυτού Μεγαλειότητος σε συσκευασία σμόκιν, του Πιρς Μπρόσναν. Το «Goldeneye» του 1995 συγκεντρώνει δύο από τα ωραιότερα Bond girls ever: την Izabella Scorupco και τη Famke Janssen. Αν κάτι μ’ ενοχλεί είναι οι απλοϊκοί χαρακτήρες τους που μοιάζουν με καρικατούρες. Η μία, αθώα, γλυκιά και μονογαμική` η άλλη κακιά και διεστραμμένη (η πείρα μου λέει ότι το ένα δεν συνεπάγεται απαραιτήτως το άλλο).
Από τις πιο σέξι ήταν σίγουρα η Honor Blackman στον «Goldfinger» του 1964. Εξάλλου, άκουγε στο όνομα «Pussy Galore». Επιτρέψτε μου επίσης να δηλώσω την αδυναμία μου στη λατινική ομορφιά της Talisa Soto στο «Licence to kill» (1989).
Από τις πιο σέξι ήταν σίγουρα η Honor Blackman στον «Goldfinger» του 1964. Εξάλλου, άκουγε στο όνομα «Pussy Galore». Επιτρέψτε μου επίσης να δηλώσω την αδυναμία μου στη λατινική ομορφιά της Talisa Soto στο «Licence to kill» (1989) και στη λεπτεπίλεπτη κομψότητα της Jane Seymour στο «Live and let die» (1973). Από τις Γαλλίδες, θεωρώ υπερβολικά αριστοκρατική την εκθαμβωτική Carole Bouquet («For your eyes only», 1981), για να παίξει σε ταινία Τζέιμς Μποντ, και φοβερά ξενέρωτη ανορθογραφία τη Sophie Marceau («The world is not enough», 1999).
Αριστερά: Η θλιμμένη αισθαντικότητα της Claudine Auger («Thunderball», 1965). Δεξιά: Από τις έγχρωμες, το αιλουροειδές που ακούει στο όνομα Halle Berry («Die another day», 2002) δεν ξεχνιέται.
Σίγουρα, προτιμάω τη θλιμμένη αισθαντικότητα της Claudine Auger («Thunderball», 1965). Από τις έγχρωμες, το αιλουροειδές που ακούει στο όνομα Halle Berry («Die another day», 2002) δεν ξεχνιέται. Κι από τις ξανθές bimbos αγοράζω Denise Richards («The world is not enough»): Εξωφρενικά χυμώδης κλώνος της «Lara Kroft». Αν είχε και ωραιότερες γάμπες…
Αριστερά: Ο ορισμός του Bond girl, η Ursula Andress στο εμβληματικό «Dr No» (1962), η πρώτη και ταυτόχρονα πιο μοντέρνα απ’ όλες. Δεξιά: Η Daniela Bianch στο “Από τη Ρωσία με αγάπη”(1963), με τον πολύπλοκο αισθησιασμό της χιτσκοκικής ηρωίδας.
Φυσικά, ωραιότερη όλων, ο ορισμός του Bond girl, θεωρείται η Ursula Andress στο εμβληματικό «Dr No» (1962), η σειρήνα με το κοχύλι, η πρώτη και ταυτόχρονα η πιο μοντέρνα απ’ όλες. Ωστόσο, τη δική μου καρδιά κλέβει τελικά η Daniela Bianchi («From Russia with love», 1963), με τον πολύπλοκο αισθησιασμό της χιτσκοκικής ηρωίδας.
Αριστερά: Η Τόνια Σωτηροπούλου του “Skyfall”. Σε 30” πάει τον Τζέιμς στο κρεβάτι. Δεξιά: Μια κουρασμένη Monica Bellucci στο “Spectre”.
Θα παρατηρήσατε ότι δεν αναφέρθηκα στις ταινίες με τον Daniel Craig. To μόνο αξιοσημείωτο στη saga είναι η Τόνια Σωτηροπούλου του “Skyfall”. Σε 30” πάει τον Τζέιμς στο κρεβάτι. Ένα ακόμη εθνικό ρεκόρ. Ωστόσο, η εκφραστική γκάμα αυτής της υπέροχης Ελληνίδας υπολείπεται, σε σημείο να μιλάμε για πολιτική συνείδηση όρνιθας. Όσο για το “Spectre”, μαζεύει μια κουρασμένη Monica Bellucci (η πιο βαρετή Ιταλίδα σταρ από καταβολής, και με τους πιο άσχημους αστραγάλους) συν ένα κορίτσι της διπλανής πόρτας, όπως η Σεϊντού.
Αν ακόμα ελπίζω σε κάτι είναι να δω σε ταινία του Bond αυτό το σέξι αιλουροειδές του “Mission Impossible II” και του “RocknRolla” που ακούει στο όνομα Thandie Newton. Ένα απίστευτο θηλυκό να με φιλάει, ενόσω ψάχνει το Glock της…
Διαβάστε ακόμα: Τελικά, το στυλάκι του Daniel Craig ταιριάζει στον James;
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
