Bye-bye, Μήτρογλου –ή από ’δω πάν’ κι άλλοι…

«Στη Φούλαμ τού… Χάροντ’ς Μοχάμετ Αλ Φαγιέτ θα παίζει τώρα ο καλύτερος σκόρερ του δικού μας πρωταθλήματος. Που κινδυνεύει να πάει γραμμή στη δεύτερή τους εθνική και που ένας Θεός ξέρει αγωνιστικά εκεί τι τού ξημερώνει». (Στη φωτογραφία με τον προπονητή των «cottagers», Ρενέ Μιούλενστιν)

Με ρωτάει πάλι προχτές αυτή η… αθλητική εσωτερική φωνή μου, ο προσωπικός μου κι αόρατος Τζίμινι Κρίκετ, που ποτέ δεν λέει να ησυχάσει: «Μα πώς έφυγε έτσι ο Μήτρογλου; Και τρέχοντας μάλιστα ο άνθρωπος, και με το πρόσωπο να λάμπει, και δήλωσε κι ευτυχισμένος; Πώς τόσο στα κουφά έφυγε από τον μέγα και πολύ πρωταθλητή Ελλάδος, λίγο πριν μάλιστα την τιτανομαχία στην Ευρώπη με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ; Μα πώς; Γιατί;»

Έφυγε τρέχοντας ο… «Μητρο-γκόλ» για να πάει στην τελευταία ομάδα του αγγλικού πρωταθλήματος, που κινδυνεύει να πάει γραμμή στη δεύτερή τους εθνική, και που ένας Θεός ξέρει αγωνιστικά εκεί τι τού ξημερώνει. Στη Φούλαμ τού… Χάροντ’ς Μοχάμετ Αλ Φαγιέτ θα παίζει τώρα ο καλύτερος σκόρερ του δικού μας πρωταθλήματος, με τον Καραγκούνη έστω, όταν παίζει, να του βγάζει καμιά μπαλιά. Μα είναι δυνατόν;

Είναι πολλά τα λεφτά, είπανε. Και για τον Θρύλο, και για το θρυλάκι του. Και οι σύγχρονες ομάδες μπλα, μπλα, μπλα, έτσι οφείλουν να κάνουν, προς το συμφέρον τους. Και βγήκανε και τα κόκκινα παπαγαλάκια όλα, και πολλά από τα ψευτο-κίτρινα, και μερικά ψευτο-πράσινα από κοντά, και συνηγόρησαν ασμένως, κι είπανε: Εύγε και στον Μαρινάκη τον ωραίο μάνατζερ, μπράβο και στο παιδί που δεν έφερε αντίρρηση…

Είναι πολλά τα λεφτά, ναι. Ιδίως για τους φτωχούς και τους λίγους. Ιδίως για το πολύ μικρό πια ελληνικό πρωτάθλημα, με τις γιγαντιαίες του παθογένειες, με την κατάσταση να πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, με τις διαιτησίες που απολαμβάνουμε σε ατέλειωτες επαναλήψεις κάθε αγωνιστική, με τα γήπεδα που ’χουμε, που ως προχτές δεν ξέραμε πόσοι θα υποβιβαστούνε, με τον μηδενικό πια ανταγωνισμό, με τα μυαλά και τα ήθη που κουβαλάμε. Ποιος ξέρει; Εκτός από τα λεφτά, ο Μήτρογλου μπορεί να σκέφτηκε: «Ας πάω και κάπου που τα ματς είναι δύσκολα, στα ίσια. Να δω πόσο πραγματικά μετράω, πού να περιμένω μια στις τόσες στην Ευρώπη κάναν αγώνα;»

Αυτή είναι η διαφορά μας, λοιπόν. Όχι στα λεφτά. Στο πώς. Στις παραμέτρους. Και η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Τσάμπιονς Λιγκ ας πάει να κουρεύεται. Στην Αγγλία ο Μήτρογλου με 19 Μάντσεστερ πια κάθε Τετάρτη-Σάββατο-Κυριακή-Δευτέρα θα παίζει. Και δεν θα ’χει από πάνω του τόσους αρρώστους, δήθεν φιλάθλους, κι όταν κερδίζει θα το χαίρεται βαθιά μέσα του, γιατί θα ’χει κερδίσει με το σπαθί του. Για όσους ακόμα εδώ γύρω συνεχίζουν να το καταλαβαίνουν πια αυτό…

Γιατί κι εμένα όταν με ξαναπήραν για πολλοστή φορά να ξαναγραφτώ στο συνδρομητικό κανάλι και τους είπα, για πολλοστή φορά, «Φτιάξ’τε πρώτα το πρωτάθλημά σας και τα ξαναλέμε», ο προπέτης έσχατός τους τηλεφωνητής μού απάντησε αυθαδέστατα: «Είστε με τα καλά σας, κύριε; Εμείς θα το φτιάξουμε το πρωτάθλημα;»

Έλα, ντε! Και ποιος θα το φτιάξει επιτέλους; Ούτε καν όσοι το πουλάνε;…

Ο Σωτήρης Κακίσης είναι ποιητής.

TAGS :
μεταγραφή μήτρογλου ολυμπιακός φούλαμ

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook