spoiled (2)

Φεύγουμε. Το σκεφτόμαστε, το ονειρευόμαστε. Διακοπές. Από το γραφείο, από τις καθημερινές συνήθειες, από την πόλη. Αφήνουμε πίσω μας αυτά που μας ενοχλούν και παίρνουμε, στερεοτυπικά σχεδόν, μαζί μας καλή διάθεση, πάμε για χαλάρωση, ξεκούραση, βουτιές.

Τα αφήνουμε όλα πίσω μας; Διακοπές από τις κακές συνήθειες δεν έχει; Όπως φαίνεται, για την μεγάλη πλειονότητα του κόσμου δεν έχει.

Πολλοί χρησιμοποιούν το αυτοκίνητό τους ακόμα και για μια ελάχιστη απόσταση, παρκάρουν όπου βρουν, βγάζουν τον χειρότερό τους εαυτό. Καπνιστές πετάνε τα αποτσίγαρά τους κάτω, όπως ακριβώς βρομίζουν τους δρόμους και τα πεζοδρόμια τις πόλης. Ακόμα και στην παραλία, στην οργανωμένη, τασάκια με άμμο, αχρησιμοποίητα. Θέλουν να τα πετάνε κάτω, χαμαί, σαν να έχουν κάνει κάποιο τάμα που το εκπληρώνουν συνεπέστατα.

Δεν σταματούν εκεί, συνεχίζουν ρυπαίνοντας τα πάντα στο πέρασμά τους, αγνοώντας τον καλοκάγαθο πελεκάνο που ευγενικά μας ζητούσε πριν από 30 χρόνια “όοοοοοχι σκουπίδια, όοοοοοχι πλαστικά σε θάλασσες και ακτές”. Ήδη από το πλοίο, αν πάμε σε νησί, τους παρατηρούμε να πετάνε το πλαστικό ποτήρι του καραβίσιου καφέ στο κύμα. Με περηφάνια. Χωρίς προκατάληψη.

Αν τολμήσουμε, έστω και ευγενικά, να κάνουμε κάποια παρατήρηση γι΄αυτά τα Ελληνάκια που ενοχλούν παντού τους πάντες, εισπράτουμε τη χλεύη, στην καλύτερη περίπτωση.

Όταν συνέλθουμε κάπως από τα επιπλέοντα πλαστικά, ανακαλύπτουμε τα ενοχλητικά κακομαθημένα παιδάκια κάποιων Τσιφτετελλήνων να κάνουν επική φασαρία, ουρλιάζοντας ακατάπαυστα. Χωρίς λόγο. Απορούν ακόμα και τα συνομίληκά τους από άλλες χώρες, αλλά όχι τα Ιταλάκια που με άγρια χαρά τα ακολουθούν. Φασαρία. Τα συναντούμε όλα, μαζί με τις οικογενειακές τους παρέες, και στις παραλίες, σε ταβέρνες, στις βόλτες στη Χώρα, να ενοχλούν τους πάντες εκτός από τους γονείς τους.

Αν τολμήσουμε, έστω και ευγενικά, να κάνουμε κάποια παρατήρηση, εισπράτουμε χλεύη, στην καλύτερη περίπτωση. Ήδη childfree hotels έχουν κάνει την εμφάνισή τους και στην Ελλάδα. Ας ελπίσουμε το μέλλον να μας επιφυλάξει childfree παραλίες και όχι μόνο.

Φαίνεται, όμως ότι η ενόχληση των άλλων είναι αγαπημένο hobby και ενηλίκων, κακομαθημένων και ανάγωγων. Η μάστιγα του καλοκαιριού δεν είναι άλλη από τις ρακέτες. Λίγα μέτρα πιο δίπλα υπάρχει, στις περισσότερες περιπτώσεις, άπλετος χώρος αλλά οι περισσότεροι προτιμούν να παίζουν εκεί, μπροστά στον κόσμο. Άγνοια ή ηλιθιότητα; Ή, απλώς, μια ακόμα έκφραση αντικοινωνικής συμπεριφοράς;

Η έλλειψη αγωγής και αισθητικής, δυστυχώς, βρίσκεται παντού. Μήπως καλύτερα του χρόνου να μείνουμε στην όμορφη, άδεια καλοκαιρινή πόλη;

 

Διαβάστε ακόμα: O Βασίλης Σταματίου αφηγείται την ιστορία ενός μυστηριώδους, μοναχικού πέτρινου σπιτιού στον Ευβοϊκό.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top