H άγρια δολοφονία του 19χρονου Άλκη στη Θεσσαλονίκη έχει συγκλονίσει το πανελλήνιο. Δράστης φέρεται να είναι ένας 23χρονος Αλβανός. Aυτό σημαίνει ότι όλοι οι Αλβανοί είναι πιθανοί δολοφόνοι; (Φωτογραφία: Stringer / SOOC)

Κάθε φορά που η καταιγίδα της επικαιρότητας μας διαπερνά μέχρι το κόκαλο με ένα βάρβαρο συμβάν, εμφανίζονται ως σαλιγκάρια γνωστοί και άγνωστοι που σκοπό έχουν να εξυπηρετήσουν την προσωπική τους, πολιτική ή ψυχολογική, ατζέντα. Ας θυμηθούμε την περίπτωση των Γλυκών Νερών, όπου ο ίδιος ο δολοφόνος στοχοποίησε τάχα Γεωργιανούς για να τους φορτώσει το φρικτό του έγκλημα, ένα δόλωμα που δυστυχώς βρήκε πολλούς αποδέκτες σαν έτοιμους από καιρό στην ελληνική κοινωνία.

Από καιρού εις καιρόν, διάφοροι μεγαλοσχήμονες γαργαλούν επιτήδεια τα κατώτερα αυτά ένστικτα από τη θέση εξουσίας που τους παρέχει το επάγγελμά τους. Λοιδορήθηκε επαρκώς πολύ πρόσφατα ο δημοσιογράφος Νίκος Ευαγγελάτος, που ζωντανά στον αέρα προέβη σε μια αυθόρμητη εξωφρενική τοποθέτηση περί Αλβανών, που τι πιο σύνηθες από το να κρατάνε ένα όπλο.

Ο δολοφόνος στην προκειμένη περίπτωση θα μπορούσε να είναι και Έλληνας και Αλβανός και Νιγηριανός και Γερμανός (με διαφορετικές βεβαίως πιθανότητες λόγω κυρίως πληθυσμιακής κατανομής).

Και ξανά: χθες, αμέσως μετά τη σύλληψη του φερόμενου ως δολοφόνου του 19χρονου Άλκη στη Θεσσαλονίκη, που συγκλόνισε δικαίως τους πολίτες και επαναφέρει στο προσκήνιο τη συζήτηση για την αντιμετώπιση της οπαδικής βίας, άμα τη αποκαλύψει ότι ο εν λόγω (ένας μόνο εκ των δολοφόνων, όπως λέγεται) τυγχάνει να είναι Αλβανός, έσπευσαν ορισμένοι, στους οποίους δεν θα δώσουμε αξία αναφέροντάς τους, να μιλήσουν ξανά για απελάσεις όσων αλλοδαπών απλώς συλλαμβάνονται, αγνώμονες φιλοξενούμενους που δεν εκτιμούν αυτούς που τους δίνουν ένα πιάτο φαΐ, έμφυτη εχθρότητα των Αλβανών απέναντι στους Έλληνες και αδυναμία τους να αφομοιωθούν.

Οι τοποθετήσεις αυτές, κατ’ αρχάς, αποπροσανατολίζουν από το κέντρο βάρος ενός πολύπτυχου φαινομένου, φωτίζοντας τις πιο επουσιώδεις του πτυχές. Φυσικά, ο δολοφόνος στην προκειμένη περίπτωση θα μπορούσε να είναι και Έλληνας και Αλβανός και Νιγηριανός και Γερμανός (με διαφορετικές βεβαίως πιθανότητες λόγω κυρίως πληθυσμιακής κατανομής), αφού το πραγματικό πρόβλημα αποτελεί ένα περίπλοκο πλέγμα κοινωνικών, ψυχικών και οικονομικών παραγόντων, στο οποίο η εθνικότητα μεμονωμένα δεν διαδραματίζει κανέναν ρόλο.

Ο συγγραφέας Χρήστο Αρμάντο Γκέζος γράφει για τον υφέρποντα ρατσισμό που βρίσκει πάντα τρόπο να εμφανίζεται στη δημόσια συζήτηση (Φωτογραφία: Μαργαρίτα Τρομπούκη).

Η σύνδεση των Αλβανών στην Ελλάδα με το έγκλημα είναι μια ιδεοληψία που ευτυχώς με τα χρόνια εκλείπει όλο και περισσότερο.

Δεν υπάρχει καμία διαφοροποίηση στη γενετική προδιάθεση των διαφόρων λαών για βία, και ακόμα και οι θετικές αναφορές στην επικαιρότητα περί «ελληνικού dna» που χαρίζει μετάλλια ή μας βγάζει από τα δύσκολα, είναι εξόχως προβληματικές και μακροπρόθεσμα επικίνδυνες. Απεναντίας, η κοινωνική βία αποτελεί τις περισσότερες φορές παράγωγο της ανέχειας και της άνωθεν καταπίεσης. Η σύνδεση των Αλβανών στην Ελλάδα με το έγκλημα είναι μια ιδεοληψία που ευτυχώς με τα χρόνια εκλείπει όλο και περισσότερο, υπάρχουν ακόμα ωστόσο κάποια σχετικά ιζήματα που διαχέονται στην κοινωνία.

Η συμπεριφορά αυτή των Αλβανών μεταναστών στις αρχές της δεκαετίας του 90, που πράγματι ίσως παρουσίαζε σε έναν βαθμό αυξημένη παραβατικότητα, μπορεί να εξηγηθεί άριστα  από τις κοινωνικές και οικονομικές δυναμικές της εποχής. Είναι οι ίδιες δυναμικές που είχαν οδηγήσει και Έλληνες, αλλά και Ιταλούς ή και Ιρλανδούς μετανάστες στην Αμερική, στην παρανομία.

Οι ομοιότητες των Αλβανών με τους Έλληνες (όπως άλλωστε και μεταξύ όλων των λαών των Βαλκανίων ειδικότερα) είναι τέτοιες, που όταν αρχίσουμε να τις συνειδητοποιούμε αρχικά ίσως νιώσουμε ανοίκεια, ωστόσο σύντομα οι προοπτικές που θα βρεθούν μπροστά μας θα φανούν συναρπαστικές. Οι τοποθετήσεις σε μια παντελώς αντίθετη κατεύθυνση, όχι μόνο δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, αλλά δημιουργούν ακόμα περισσότερα προβλήματα από όσα  υποτίθεται επιθυμούν να επιλύσουν.

 

// Ο Χρήστος Αρμάντο Γκέζος γεννήθηκε στη Χιμάρα το 1988 και μεγάλωσε στη Σκάλα Λακωνίας. Είναι απόφοιτος της Σχολής Αγρονόμων Τοπογράφων Μηχανικών του ΕΜΠ. Έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή “Ανεκπλήρωτοι Φόβοι” από τις εκδόσεις Πολύτροπον (Κρατικό Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Συγγραφέα 2013), το μυθιστόρημα “Η Λάσπη” (υποψήφιο για το Athens Prize of Literature 2015) και τη συλλογή διηγημάτων “Τραμπάλα”, από τις εκδόσεις Μελάνι. Το 2021 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημά του «Χάθηκε Βελόνι» από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. 

 

Διαβάστε ακόμα: Οι κοινωνίες μας βρίσκονται σε κατάσταση υστερίας.

 

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top