Κοινωνία Πολιτών vs Εθνικής Κατάπτωσης

Ο Απόστολος Δοξιάδης, σαρώνοντας Ελλάδα και Ευρώπη επί ενάμιση μήνα, ενέπνευσε/συγκρότησε μια «παρέα» μαχητική και έδωσε μια όμορφη μάχη που κέρδισε για λογαριασμό όλων μας.

Πάνω που γιορτάζαμε δύο χρόνια χωρίς μνημόνια, κρίθηκε χτες η υπόθεση των οκτώ εκζητουμένων Τούρκων, που μας απασχόλησε προ εβδομάδας. Μεγάλη χαρά πήραμε, όσοι παρασυρθήκαμε εσχάτως από την φλογερή κινητοποίηση του Απόστολου Δοξιάδη. Σαρώνοντας Ελλάδα και Ευρώπη επί ενάμιση μήνα, ο γνωστός συγγραφέας ενέπνευσε/συγκρότησε μια «παρέα» μαχητική και έδωσε μια όμορφη μάχη που κέρδισε για λογαριασμό όλων μας.

Ποια ακριβώς Κοινωνία Πολιτών;

Τα αποτελέσματα αυτής της κινητοποίησης μας θύμισαν μια (ακόμα) φιλοσοφημένη κουβέντα του Εθνικού Ποιητή «φτιάχνουν οι Έλληνες κυκλώματα και Ιστορία οι παρέες». Άλλως ειπείν, ο Σαββόπουλος συνυπονοεί ότι όσα δυσκολεύεται να πράξει η Πολιτεία/Κοινωνία ως αντικειμενική οντότητα, έρχεται μια προσωπικότητα με την παρέα της ως υποκειμενική συγκυρία και τα φέρνει εις πέρας.

Ας συμπληρώσουμε, βέβαια, ότι η καθ’ ημάς έννοια/λειτουργία της Κοινωνίας Πολιτών είναι πολύ φτωχή. Γενικά μην εθελοτυφλούμε βαυκαλιζόμενοι για το χτεσινό: η κοινωνία μας χαμπάρι δεν πήρε για το δέον της μη έκδοσης. Να-τα-λέμε-κι-αυτά.

Είναι η ίδια κοινωνία που καταθλιπτικά συμφωνούσε με τον Μακαριστό στο «θέμα των ταυτοτήτων», ένα ακόμα ίδιας ολκής ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που προτάσσει το Φιλελεύθερο Δυτικό Κράτος Δικαίου. Δυστυχώς, θα βρείτε πολλούς Χριστοδουλιστές, που χτες ζητωκραύγαζαν για τη μη έκδοση των Οκτώ…

Προσθέτουμε, ακόμα, ότι η Κοινωνία Πολιτών (Κ.Π.) έχει πολλά πρόσωπα, ανάλογα με την παιδεία των λαών (ακόμα και η «Αραβική Άνοιξη» ήταν εκδήλωση Κ.Π., όπως και η Αγανακτισμένη Πλατεία μας…).

Η Υπόθεση της «μη-Έκδοσης-των-Οκτώ» ήταν μια εκδήλωση Κ.Π. στηριγμένη στον κοφτερό ριζοσπαστισμό των συγκροτημένων επιχειρημάτων όχι των τραμπούκικων ροπάλων. Άλλωστε, η ανάλυσή μας αξιώνει Κοινωνία Πολιτών «δυτικοφιλελεύθερου» τύπου…

Δύση ή Ισλάμ;

Γι’ αυτό κάποιοι σίγουρα θα διαμαρτυρηθούν: «Φτάνει πλέον τόση θριαμβολογία περί νίκης του Κράτους Δικαίου». Ο ασύμμετρος πόλεμος που διαμορφώνει τον ρευστό συσχετισμό δυνάμεων υπέρ του καθ’-ημάς-εθνικού-ισλάμ εις βάρος μιας Ελλάδας δυτικής/εκσυγχρονισμένης, είναι το διακύβευμα.

Έτσι προκλήθηκε η χτεσινή ευφορία. Δεν ήταν κουλτουριάρικο ζήτημα η χτεσινή δικαστική απόφαση, άγγιζε το γνωστό μείζον Εθνικό Θέμα της Εθνικής μας Ταυτότητας: ανακαλούμε τον Αριστοτέλη που (ανεπιστρεπτί;) απαρνηθήκαμε/κληροδοτήσαμε στους Κουτόφραγκους, ή όχι;

Τουρκικές απειλές…

Ευλόγως ανοίγει θέμα «Ασφάλεια ή Ελευθερία (Δημοκρατικό Κράτος Δικαίου);», μετά τις αναμενόμενες/αυτόματες χτεσινές Τουρκικές ανακοινώσεις. Την Δυτική/Ευρωπαϊκή απάντηση, λοιπόν, έδωσε κατηγορηματικά η Ελληνική Δικαιοσύνη.

Σίγουρα εφεξής θα υπάρξουν ποικιλόμορφες δυσκολίες με το Τουρκικό Καθεστώς, στο οποίο καλώς η Αντιπολίτευσή μας επεσήμανε ότι παρέλκει να ανακατεύει τα του Κράτους Δικαίου με την Εξωτερική πολιτική.

Καλά θα κάνουν, πάντως, οι μυστικές μας υπηρεσίες να αξιολογήσουν «δημιουργικά»/αποτρεπτικά τις υπαινισσόμενες προθέσεις του γειτονικού καθεστώτος (τι σημαίνει το χτεσινό «ένταλμα σύλληψης» των Οκτώ;…). Αν καταλάβαμε καλά, πλέον οι εκζητούμενοι δεν βρίσκονται στα ασφαλή χέρια της Δικαστικής Εξουσίας, αλλά της (προβληματικής) Εκτελεστικής…

Δεν-ήξεραν,δε-ρώταγαν;

Δεν έμαθαν οι Τούρκοι περί αξιοπιστίας Τσίπρα, που τους υποσχέθηκε την έκδοση; Δεν ρώταγαν την κυρία Θάνου, που της υποσχέθηκε επίσης ότι θα υποστηρίξει τον περίεργα εμμονικό αγώνα της για «το-67-που-θα-γινόταν-70»;

Ούτε άκουσαν τις οιμωγές των κοψοχέρηδων Ελλήνων ψηφοφόρων; Όσων -τέλος πάντων- έλαβαν από τον πολυχρονεμένο Πρωθυπουργό μας υπόσχεση ότι θα κάνει τον γάιδαρο να πετάξει και τώρα -απογοητευμένοι που δεν είδαν θαύμα- ετοιμάζονται να ψηφίσουν τον υπόλοιπο Ανεξυριζαυγιτισμό, για να ιδούν επί τέλους τον γάιδαρο να πετά;

Από ανωριμότητα/επιπολαιότητα/άγνοια ο αξιόπιστος κ. Τσίπρας ουδόλως δεήθηκε να διαψεύσει δηλώσεις Ερντογάν/Τσαβούσογλου περί υπόσχεσης για την έκδοση των Οκτώ. Προφανώς, κυριευμένος από πνεύμα μπαλκάν-κομμουνίστ, δεν έχει τη στοιχειώδη γενική παιδεία/αντίληψη: «Πόσο ταπεινωτική ήταν για την Ελλάδα η πρωτόγνωρη αδιαφορία/ανοχή του σε τέτοιες δηλώσεις;»…

Να υπονοούν ξένες δυνάμεις πως δεν έχουμε Κράτος Δικαίου και συνδιαλλασσόμαστε/αναλωνόμαστε σε σουλτανικά αλισβερίσια… Γι’ αυτό είναι φαιδρά η χτεσινή ανακοίνωση ΣΥΡΙΖΑ: «…η Ελλάδα είναι Κράτος Δικαίου…» (πιπέρι-στο-στόμα…), που πήγε να σπεκουλάρει, «κλέβοντας» την διεθνώς ευμενή υποδοχή της χτεσινής δικαστικής απόφασης…

Διαβάστε ακόμα: Ο θίασος των αρπακτικών που υποδύονται τους αστούς ευθύνεται για το χάλι μας

Είναι, λοιπόν, όλοι οι δικαστές γενναίοι;

Μπα… Είμαστε ρεαλιστές και πολύ επιφυλακτικοί επ’ αυτού, μην ωραιοποιούμε ένα βεβαρημένο παλμαρές. Και μόνο οι έσχατες συστηματικές ανακοινώσεις/διαρροές στον Τύπο περί φιλονικίας/διαίρεσης, που έχει προκαλέσει η πολυπραγμοσύνη ηγετικών στελεχών της Δικαιοσύνης, άλλα δείχνουν.

Ότι υπάρχει ένας ρευστός/ασύμμετρος συσχετισμός δυνάμεων (και) εντός της Ελληνικής Δικαιοσύνης. Θυμηθείτε το παρασκήνιο της δίκης των Οκτώ (διακοπές/αναβολές), όπως και τις εντάσεις περί την σύγκληση της Ολομέλειας του Αρείου πάγου για το «θέμα:-67-ή-70;» της κυρίας Θάνου.

Θυμηθείτε και όσα υπονοούμε ως Αντιμνημονιακή Κατηφόρα της Δικαιοσύνης στον καιρό της Κυβέρνησης Αγανακτισμένων, που εκδηλώνονται ακόμα και με απερινόητες δικαστικές αποφάσεις υπέρ Σώρρα, κατά των Τραπεζών συλλήβδην, κτλ.

Γι’ αυτό, επιτρέψτε μας σκληρά να τονίσουμε ότι αν δεν κινητοποιούνταν ο Δοξιάδης, δεν θα είχαν γίνει άγαρμπα λάθη από την ηγεσία Δικαστικής/Εκτελεστικής Εξουσίας, που διήγειραν το φιλότιμο πολλών δικαστών…

Μην ξεχνάμε, επίσης, είχαμε χτες επανεμφάνιση στα αντικοινωνικά αγροτικά μπλόκα του Ποικιλόχρου Ακροδεξιού Φαινομένου, όπου ανανεώθηκε το βαρετό ετησίως άθλιο ραντεβού του. Συστηματικά η Δικαιοσύνη κάνει πως δεν το βλέπει χρόνια τώρα.

Πλούσια αδιαφορία έχει σχετικά επιδείξει σε παρόμοιες πάμπολλες αντικοινωνικές καταλήψεις, όπου («χτισίματα» καθηγητών, κτλ) προπηλακίζεται/τραμπουκίζεται κάθε δημοκρατική κανονικότητα και καταλύεται το Κράτος Δικαίου ερήμην της Δικαιοσύνης… Να-τα-λέμε-κι-αυτά.

Υπάρχει θέμα παραίτησης;

Αλήθεια, τόσες έκδηλες «ήττες» γνωρίζει από εγκαθιδρύσεως η συγκρουσιακή κυρία Πρόεδρος, σκέφτηκε καθόλου να παραιτηθεί; Μην ξεχνάμε. Αντιμνημονιακώς/διεθνώς πολιτικολογούσε (ως-μη-ώφειλε), ώσπου τράκαρε στον σχετικό σχολιασμό Τσακυράκη. Κατόπιν τον εδίωξε, αλλά εν όψει επερχόμενου διασυρμού διεσώθη από κυβερνητικές παρεμβάσεις.

Πάντοτε, λοιπόν, συγκρουσιακά πολιτεύεται και συνεχίζει: επιδεικνύει τώρα ανγκούσσα ασυνήθη για το ευαίσθητο αξίωμά της. Σαν να μεθοδεύει ίδιες φιλοδοξίες παρά την (ασυνήθως δημοσιοποιημένη!) αντίθεση των συναδέλφων της (τώρα και της κουρασμένης από όλα αυτά κυβέρνησης). Πώς μπορεί; Μπράβα!

Δια ταύτα

Ας γρηγορούν, λοιπόν, συστηματικά/συγκροτημένα ενεργοί οι Πολίτες, υπάρχει λόγος εθνικός. Ως «Yes, we can!», το μικρό δημιουργικό «παράδειγμα» του Απόστολου Δοξιάδη ήταν μόνο η αρχή.

Και αναπτέρωσε τις ελπίδες της κοιμώμενης απογοητευμένης Κοινωνίας Πολιτών ότι κάτι μπορεί να αλλάξει στην αυτοκατεδαφιζόμενη κοινωνία μας, ώστε να δώσει τις μεγάλες μάχες.

Γιατί, χωρίς αυτές, δικαιώνονται δημοσιεύματα τύπου «Ελλάδα, χώρα που άλλοι αποφασίζουν γι’ αυτήν» και ο Ελληνισμός οριστικά κατευθύνεται προς το διεθνές περιθώριο.

Σχετικές παραπομπές

Περί «Αντιμνημονιακής Κατρακύλας της Δικαιοσύνης» θυμηθείτε αυτό, όπως και περί αδιαφορίας για τις καταλήψεις/μπλόκα/κτλ: «Κοινοτοπία του Κακού (Μπλόκου) και Δικαιοσύνη».

Για τα ανωτέρω περί Δύσης-Ισλάμ: «Ελληνορθόδοξες αμαρτίες».

«Η αυτοπροστασία και το κύρος της Δικαιοσύνης».

Μην παραλείψετε να διαβάσετε το συγκλονιστικό χτεσινοβραδινό κείμενο του Απόστολου Δοξιάδη εδώ.

Νωρίς-νωρίς χτες έδωσε λιτά τον τόνο περί Κοινωνίας Πολιτών και ο καθηγητής Αριστείδης Χατζής. Διαβάστε το εδώ.

Διαβάστε ακόμα: Απόστολος Δοξιάδης – Τα «Γράμματα σε ένα νέο ποιητή», του Ρίλκε, μου άλλαξαν τη ζωή

TAGS :
Απόστολος Δοξιάδης Δικαιοσύνη δίκη των οκτώ Ελλάδα

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook