Κορονοϊός: ο λογαριασμός της επόμενης ημέρας

Θα μας έρθουν τα σκάγια; (Alex Grymanis / SOOC)

Γιατί ενώ όλοι οι γιατροί λένε περίπου τα ίδια, οι οικονομολόγοι θα λένε ο καθένας τα δικά του. Και οι πολιτικοί θα διαλέγουν ό,τι τους συμφέρει (διεθνώς). Ήδη παίρνουμε μια γεύση, όπου οι μεν (οικονομολόγοι) βρίζουν τους δε (πολιτικούς) σχετικά με το κορωνο-ομόλογο. Πριν μπούμε στην επόμενη φάση, καλό είναι να θυμόμαστε τα παρακάτω:

– Τα Οικονομικά δεν είναι «επιστήμη», με την έννοια των απαράβατων νόμων, αλλά ανήκουν στις λεγόμενες «κοινωνικές επιστήμες», όπου όλα έχουν μια πιο ελεύθερη ανάγνωση.

– Τα Οικονομικά δεν έχουν αυστηρούς Νόμους, όπως έχει πχ. η Φυσική.

– Οι Οικονομικές υποθέσεις δεν μπορούν να επαληθευτούν με την επιστημονική μεθοδολογία – με πείραμα, δηλαδή, και αναπαραγωγή αποτελέσματος.

– Κανείς οικονομολόγος δεν μπορεί να προβλέψει την επόμενη μέρα, όπως ισχύει σε όλες τις θετικές επιστήμες.

Ως αποτέλεσμα των παραπάνω, ο καθένας μπορεί πρακτικά να λέει ό,τι θέλει. Παρατηρείστε δε ότι σε όλους τους επιστημονικούς κλάδους υπάρχουν αυθεντίες καθολικής αποδοχής, ενώ στα Οικονομικά όχι. Σ’ ένα διεθνές συνέδριο βιολόγων, για παράδειγμα, αν ομιλητής αναφερθεί στον Δαρβίνο, σηκώνονται όλοι όρθιοι και χειροκροτούν. Σε αντίστοιχο συνέδριο οικονομολόγων, σε όποιον και να αναφερθούν ομιλητές, άλλοι θα χειροκροτήσουν και άλλοι θα ειρωνευτούν.

Τελικά, εφόσον σε οικονομικά θέματα ο καθένας μπορεί να λέει ό,τι θέλει, καταθέτω τις παρακάτω σκέψεις για τα μέτρα που αυτές τις μέρες ανακοινώνονται, χωρίς να έχω την παραμικρή σχέση με τα Οικονομικά:

1. Η παράταση, κατά 75 μέρες, των μεταχρονολογημένων επιταγών μεταφέρει το πρόβλημα στον επόμενο και στον επόμενο μέχρι το πρόβλημα να φτάσει σ’ εκείνον που έχει ήδη πληρώσει τις υποχρεώσεις του, έχει εκδώσει εγγυητική επιστολή, κ.λπ. Άρα, είναι ένα άδικο μέτρο και το Κράτος κάνει τον γαμπρό με ξένη γραβάτα.

2.Η μείωση κατά 40% του ενοικίου όσων πλήττονται μεταφέρει επιλεκτικά το πρόβλημα σε συγκεκριμένους ιδιοκτήτες, ενώ οι πληττόμενοι που μένουν σε ιδιόκτητο σπίτι ή γραφείο αδικούνται. Και εδώ το Κράτος κάνει τον γαμπρό με ξένη γραβάτα. Επίσης, ενώ είναι «σκληρός μάγκας» με τον μικροϊδιοκτήτη, δεν ζητάει να χαρίσουν το 40% και «ισχυροί», όπως εταιρείες τηλεπικοινωνιών, ενέργειας, τράπεζες, κ.ά., όπου ισχύουν συμβόλαια που βαρύνουν τους πληττόμενους.

3. Η τραπεζική χρηματοδότηση των εταιρειών που πλήττονται σημαίνει ότι η ζημιά τους θα μετατραπεί σε δάνειο (χρέος) και το χρέος θα πάει μόνο στις πλάτες των ιδίων. Μη ξεχνάμε δε ότι η οικονομική καταστροφή έρχεται εδώ ως αποτέλεσμα αποφάσεων άλλων και για λόγους ανωτέρας βίας και όχι από δικά τους επιχειρηματικά λάθη.

4. Η μετάθεση καταβολής κάποιων υποχρεώσεων κατά δυο ή τρεις μήνες είναι μια απλή και προσωρινή «ταμειακή» ανακούφιση η οποία επ’ ουδενί μπορεί να θεωρηθεί συμμετοχή του Κράτους στο πρόβλημα.

5. Η καταβολή στήριξης των 800 ευρώ είναι πράγματι η μόνη ουσιαστική βοήθεια.

Σε όλη τη λογική των ανακοινώσεων υπάρχει ένα μεγάλο έλλειμμα: δεν έχει ξεκαθαριστεί το πώς θα μοιραστεί η καταστροφή, «ποιος θα πληρώσει τον λογαριασμό». Με εξαίρεση το μικρό ποσό από το ειδικό Ευρωπαϊκό Ταμείο Στήριξης, για τα λοιπά (και για αυτά που θα ακολουθήσουν) δεν έχει ανακοινωθεί λογική καταμερισμού. Ξέρετε; Αυτό το «από τον κρατικό προϋπολογισμό» δεν λέει τίποτα.

Και μιας και μιλάμε για καταμερισμό, πιστεύω ακράδαντα ότι η ζημιά πρέπει να πληρωθεί από ΟΛΟΥΣ: τράπεζες, εταιρείες, επιχειρηματίες, υπαλλήλους (Δημοσίου και μη), συνταξιούχους, ιδιοκτήτες, ενοικιαστές… Με εξαίρεση τους πολύ φτωχούς. Αν δώσουμε όλοι λίγα και θα έχουμε μια δίκαιη και σύντομη ανάκαμψη και δεν θα διαλυθούν πολλοί που δεν έφταιξαν σε τίποτα.

Στο πλαίσιο του προηγούμενου, θα κλείσω με μια απαίτηση Λογικής: από αυτήν την περίοδο κανείς δεν πρέπει να βγει κερδισμένος, έστω και παρά την θέλησή του. Δεν αναφέρομαι στους μαυραγορίτες του ποινικού δικαίου, αλλά σε όποιον κλάδο αυτές τις μέρες «κόβει χρήμα»: τηλεπικοινωνίες, σουπερμάρκετ κ.ά. Κάτι που θα φανεί εύκολα από μια σύγκριση ισολογισμών του φετινού πρώτου εξαμήνου με το αντίστοιχο περσινό. Δεν ζητώ φυσικά να τους αρπάξουν τα κέρδη, αλλά να φορολογηθούν με κλίμακα έκτακτης ανάγκης. Είπαμε: μοιραζόμαστε όλοι τη ζημιά.

Καλή μας ανάκαμψη με αισιοδοξία ότι η κυβέρνηση θα βρει τον βηματισμό της και σε αυτό το πρόβλημα.

Διαβάστε ακόμα: Η «αντίσταση» της Γερμανίας και η Ενωμένη Ευρώπη. 

TAGS :
COVID-19 Κορονοϊός οικονομία

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook