Από τον κορονοϊό θα σωθούμε, από τους Βυζαντινο-σοβιετικούς μπεμπέδες όχι

Mένουμε σπίτι… εν μέση οδώ (Konstantinos Tsakalidis / SOOC).

Έγραψα το παρακάτω άρθρο στις 16 και 17 Μαρτίου 2020 αλλά αρχικά επέλεξα να μην το προτείνω προς δημοσίευση, κρίνοντας ότι προείχε η ενότητα και η πραότητα για την αντιμετώπιση του αόρατου εχθρού. Ωστόσο, η συνεχιζόμενη ανευθυνότητα που επιδεικνύει σημαντικό μέρος του ελλαδικού πληθυσμού, ιδιαίτερα πολλοί εκπρόσωποι των αποτυχημένων γενιών που χρεοκόπησαν τη χώρα με τον αντιπαραγωγικό και απείθαρχο τρόπο ζωής τους, αιώνιοι μπεμπέδες μαθημένοι από τους πολιτικάντηδες να κλαψουρίζουν για να τους γίνει το χατήρι αντί να προσαρμόζονται στην πραγματικότητα σαν ενήλικες, δεν αφήνει περιθώρια για ήπια στάση σε όσους αντιλαμβάνονται το μέγεθος της επαπειλούμενης εκατόμβης.

Ιδίως από τη στιγμή που η κυβέρνηση καθυστερεί να επιβάλλει την απαραίτητη ολική απαγόρευση κυκλοφορίας και να βγάλει στρατό στους δρόμους. Η βόρεια Ιταλία είναι μία από τις πιο ανεπτυγμένες περιοχές στον κόσμο. Η τραγωδία που εξελίσσεται εκεί, όπως πλέον επίσης σε Ισπανία και Γαλλία, όπου πραγματοποιήθηκαν παρόμοια λάθη, θα μοιάζει περιορισμένη αν ο ιός μπορέσει να εξαπλωθεί με ανάλογο τρόπο στην Ελλάδα των χιλίων αδυναμιών.

Η φαιδρή συζήτηση σχετικά με το αν ο νέος κορωνοϊός μεταδίδεται ή όχι κατά τη διάρκεια χριστιανορθόδοξων λατρευτικών πρακτικών, ανέδειξε εκ νέου το βαθύτερο πολιτισμικό πρόβλημα της σύγχρονης Ελλάδας. Επτά αιώνες μετά το Decameron του Giovanni Boccaccio, κι ενώ η καθολική εκκλησία δείχνει ότι έχει τουλάχιστον αποδεχτεί κάποιες βασικές ορθολογικές και επιστημονικές αρχές στον τρόπο που αντιμετωπίζει την πραγματικότητα, η ορθόδοξη εκκλησία συνεχίζει να ενεργεί σαν μεσαιωνικός θεοκρατικός μηχανισμός. Μην διστάζοντας να θέσει σε κίνδυνο ζωές πιστών και πολιτών, προκειμένου να διατηρήσει ανέπαφες τις δεισιδαιμονικές πεποιθήσεις που εξασφαλίζουν την πνευματική επικυριαρχία της.

Οφείλει κανείς να αναγνωρίσει ότι κυβέρνηση και αντιπολίτευση κινήθηκαν γενικά στη σωστή κατεύθυνση έναντι της αντικοινωνικής και επομένως αντεθνικής στάσης της ορθόδοξης Ιεράς Συνόδου, έστω και λιγότερο αποφασιστικά απ’ όσο θα έπρεπε. Κάτι τέτοιο όμως δεν έπραξε ούτε στο ελάχιστο ο υποτιθέμενος πνευματικός κόσμος της χώρας, ο οποίος απέφυγε να καταγγείλει μαζικά και οργανωμένα την ελλαδική εκκλησία ως συνυπεύθυνη για την εξάπλωση της επιδημίας, και να καταστήσει απόλυτα σαφές το ότι οι θέσεις της είναι αντιεπιστημονικές και άκρως επικίνδυνες για τη δημόσια υγεία.

Είναι χαρακτηριστικό το ότι εν μέσω δραματικής πανδημίας, διάφοροι αριστεροί διανοούμενοι και καλλιτέχνες έσπευσαν αντίθετα να δημοσιεύσουν μανιφέστα υπέρ των ανεπιθύμητων μουσουλμανικών όχλων που επιχειρούν να εισέλθουν παράνομα στη χώρα με τη στρατιωτική κάλυψη της Τουρκίας. Επιμένοντας να λειτουργούν ακόμη και σε αυτές τις συνθήκες, οι αριστεροί διανοούμενοι και καλλιτέχνες, σαν να ήταν υπηρέτες του τουρκικού νεο-οθωμανισμού ή υπάλληλοι μεγάλων οικονομικών παραγόντων που φροντίζουν για την ευημερία κρατικά επιδοτούμενων μη κυβερνητικών επαγγελματιών φιλανθρώπων.

Βεβαίως τίποτα απ΄ όλα αυτά δεν προκαλεί έκπληξη. Η γύμνια του επί το πλείστον ανύπαρκτου και ανυπόληπτου στον διεθνή χώρο ελλαδικού πνευματικού και καλλιτεχνικού κόσμου, και η ανικανότητά του να επιτελέσει τον εθνικό του ρόλο, είναι δεδομένες προ πολλού. Χαρακτηρίζεται από συνοικιακούς διανοούμενους και καλλιτέχνες, ταυτισμένους με τον παρασιτικό γραφειοκρατικό καταναλωτισμό που διέλυσε την παραγωγική βάση της χώρας και τη χρεοκόπησε, οι οποίοι επί δεκαετίες απλώς ανακυκλώνουν δανεικό χρήμα στο εσωτερικό, χωρίς να έχουν παρουσία στη διεθνή σκηνή και αγορά. Είναι επίσης σαφής η παγκοσμιοποιητική σύγκλιση φιλελεύθερων και αριστερών σωτήρων της ανθρωπότητας σε διεθνές επίπεδο.

Οι μοναδικοί οργανωμένοι φορείς που συνέχισαν τις δραστηριότητές τους στην Ελλάδα σχεδόν σαν να μην συμβαίνει τίποτα, προέρχονται από την ορθοδοξία και την αριστερά – οι μεν επιμένοντας να λειτουργούν και οι δε να διαδηλώνουν. Δεν θα περιμέναμε βέβαια κάτι διαφορετικό από εκφραστές δύο συστημάτων σκέψης που διατείνονται ότι κατέχουν μια δήθεν ανώτερη «αλήθεια», μεταφυσική το ένα, ιστορική το άλλο, η οποία θεωρούν ότι τα νομιμοποιεί να καθοδηγούν και να αναπλάθουν κατά το δοκούν τις ανθρώπινες κοινωνίες. Αδιαφορώντας για πραγματικά δεδομένα, κινδύνους ή συλλογικές κλίσεις, και ενεργώντας εν ολίγοις ακριβώς σαν ιοί που παρασιτούν σε βάρος του ξενιστή.

Προερχόμενα από αυτούς τους χώρους είναι άλλωστε και τα δύο στελέχη που τσαλακώνουν τη γενικά θετική εικόνα της κυβερνητικής παράταξης στο μέτωπο της αντιμετώπισης της πανδημίας. Η γνωστή θρησκόληπτη ψηφοθήρας εκ Θεσσαλονίκης, με τη ντροπιαστική για μέλος της εθνικής αντιπροσωπίας δήλωσή της ότι θα κοινωνήσει γιατί η πίστη καθιστά αβλαβή τη θεία κοινωνία, και ο πρώην κνίτης υπουργός, που προωθεί παράλογες και επικίνδυνες ιδέες κομμουνιστικής νοοτροπίας για «βοήθεια στο σπίτι», την ώρα που επείγει η ελαχιστοποίηση των μετακινήσεων.

Ο ιός Covid-19 μαστίζει αυτήν τη στιγμή τον κόσμο, με πρώτη υπεύθυνη και πάλι την κομμουνιστική δικτατορία της Κίνας, τον μόνιμο ρυπαντή του πλανήτη, και δεύτερη τη φιλελεύθερη προκατάληψη υπέρ των άνευ όρων ελεύθερων μετακινήσεων. Μπορούμε ωστόσο να ελπίζουμε ότι και αυτή η κρίση θα αντιμετωπιστεί, και ο κόσμος θα επιστρέψει σε κάποια κανονικότητα. Είναι αντίθετα αμφίβολο το αν θα ξεπεραστεί κάποτε η βυζαντινο-σοβιετική πνευματική αναπηρία που απομυζά κάθε δυναμική από το σύγχρονο ελληνικό έθνος.

//Ο Σωτήριος Φ. Δρόκαλος έχει Μεταπτυχιακά στις Διεθνείς Σχέσεις, τις Στρατηγικές Σπουδές και τη Διεθνή Αντιτρομοκρατία, πτυχίο Νομικών Επιστημών (Πανεπιστήμιο της Μπολόνια, Πανεπιστήμιο Niccolò Cusano της Ρώμης). Είναι συγγραφέας έξι ιστορικών και θεωρητικών βιβλίων στην ιταλική και ελληνική γλώσσα.

Διαβάστε ακόμα: Αν έβλεπε ο Μαρξ το «Game of Thrones»…

TAGS :
COVID-19 Κίνα Κορονοϊός

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook