Όταν έπεσαν τα τσιμέντα: Πέντε NBAers που πέρασαν τον Ατλαντικό για να παίξουν στην Ελλάδα 
Όταν ο «Τράκης» έγινε… Παύλος 
Το φαινόμενο Βίκτορ Γουεμπανιαμά: ένας νεαρός γίγαντας από άλλο πλανήτη 
Κώστας Σλούκας: είναι Ιούδας Ισκαριώτης; 
30 χρόνια από το πρώτο θρι-πιτ των Chicago Bulls 
«Με ελάχιστα παραπατήματα εξωαγωνιστικά δηλώσεων οι παίκτες και οι προπονητές των δυο ομάδων, αθώα μπροστά στις προεδρικές αστοχίες και υπερβολές».
Δεν θέλει πράγματι πολύ. Το έχουν πάρει αυτό είδηση οι πάντες, ακόμα και οι αιώνιοι χειροκροτητές τους ξαφνικά, κι άρθρα επί άρθρων γράφονται παντού, όλοι με μια φωνή να λένε: Κυρ-πρόεδροι του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, σταματήστε επειγόντως να τσακώνεστε σαν τα κοκόρια, τα σου-είπας και μου-είπας, τα αυτός, κυρία, φταίει, όχι εγώ, τις γελοιότητες αυτές του νηπιαγωγείου σταματήστε, τους ανώριμους αυτούς χαρακτήρες να εξασκείτε πάνω μας. Αφήστε μας επιτέλους ήσυχους να χαρούμε τις ομάδες σας, αυτές που περιέργως σε τελείως άλλο μήκος κύματος συνεχίζουν, με ελάχιστα παραπατήματα εξωαγωνιστικά δηλώσεων οι παίκτες τους και οι προπονητές, αθώα μπροστά στις δικές σας αστοχίες και υπερβολές.
Γιατί, μια και αρέσκονται οι αθλητικογράφοι μας στις γραφικές ιστορικές (συχνά ανιστόρητες, ως είπαμε…) αναφορές, να, ας αναφερθώ κι εγώ κάπου: Στη Σικελία, τελείως εκτός έδρας βρέθηκαν μια φορά κι έναν καιρό να αλληλοσφάζονται Αθηναίοι και Σπαρτιάτες του Πελοποννησιακού Πολέμου, με νίκες πύρρειες και καταστροφή ολοκληρωτική τους έτσι όμως αργότερα, κι οι Θηβαίοι κι ο Αλέξανδρος κι οι Ρωμαίοι ήδη κοντά στο χρόνο να βρίσκονται, να μη τους αφήσουν να ξανασηκώσουν ποτέ κεφάλι.
Τσακώνονται, λοιπόν, και σήμερα τα δίδυμα θηρία σαν κατίνες, στην κορυφή της Ευρώπης προς έκπληξη όλων παραμένοντας, αλλά και με πρωτάθλημα εδώ ήδη από κάτω τους εξαιρετικά υποβαθμισμένο, μια σκάλα μόνο πάνω από του ποδοσφαίρου μας την ερεβώδη νύχτα.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Τι τους συμβαίνει; Τι δεν καταλαβαίνουνε οι πρόεδροι, που εμείς οι άλλοι όχι μόνο καταλαβαίνουμε, όχι μόνο βλέπουμε ενώπιόν μας γκρο-πλαν να πλησιάζει, όχι μόνο τρέμουμε, όχι μόνο απευχόμαστε; Νομίζω πως ο τυφλός φανατισμός με τον οποίο τις τελευταίες δεκαετίες αυτή η χώρα η τρελή ανάθρεψε πάλι τα παιδιά της, αυτό ακριβώς είναι: τύφλα, αδυναμία αντίληψης του κοινού καλού, μισαλλοδοξίας επιβολή απ’ άκρου εις άκρον, μίσος ανεξέλεγκτο μέσα σε τόσους πια ανθρώπους ολόγυρα, τεράστια δυσκολία κατανόησης δομών υγιών, απόλαυσης ακόμα και κατ’ εξαίρεση κι απροόπτως δημιουργηθέντων θαυμάτων.
Οπότε; Οπότε πάλι Κασσάνδρες όλ’ αυτά τα κείμενα, όλ’ αυτά τα γραπτά, όλες αυτές οι φωνές. Κι Οδυσσέας σιωπηλός κι αθόρυβος με το σπαθί στο χέρι στο Δούρειο Ίππο του εαυτού μας μέσα το μέλλον, το αύριό τους, το αύριό μας πάλι.
Ο Σωτήρης Κακίσης είναι ποιητής.
-
- Follow us:
Ακολουθήστε το Andro στο Facebook
