Τώρα, στο Αμέρικα, ξύπνησε τη συζήτηση για επαναφορά στους εξοπλισμούς του Στρατού Ξηράς, αμερικανικών αρμάτων Abrams μετά τις δεκαετίες (από Ευ. Αβέρωφ μέχρι Γιάννου) Γερμανικής μονοπώλησης δια των Leopard.
Photo By Glenn Fawcett

Ο Αντώνης Σαμαράς, όταν διαβεί, για την αρμόδια photo-opportunity, το κατώφλι του Λευκού Οίκου (τελικά ο Αντιπρόεδρος Μπάιντεν δεν «εξασφαλίσθηκε» ως παρουσία, ώστε να συμπαρευρεθεί και ο Βαγγέλης Βενιζέλος: αυτά έχει η ζωή!), δεν είναι σαφές τι ακριβώς θα πάει να συζητήσει. Όμως, η παρουσία του Δημήτρη Αβραμόπουλου στην Ουάσινγκτον υπήρξε υπόδειγμα του πόση έλλειψη περιεχομένου –ή τι πυκνό περιεχόμενο κάτω από ανωδυνότητες– μπορεί να κρύβει μια επίσημη επίσκεψη. (Πολύ-πολύ επίσημη: η ίδια η φιγούρα Αβραμόπουλου εγγυάτο την επισημότητα, όσο κι αν ο καημένος ο υπουργός Αμύνης των ΗΠΑ δεν άντεχε την σύγκριση μαζί του –ένας κάποιος Τσεκ Χέγκελ, «απλώς» εθελοντής και βετεράνος του Βιετνάμ, με δύο παράσημα στο πεδίο της μάχης, συν δημιουργός μιας τεχνολογικής βιομηχανίας, συν κάποιες θητείες σε ΔΣ τραπεζών και πετρελαϊκών εταιρειών, συν διδασκαλία σε Πανεπιστήμια, ύστερα Γερουσιαστής για την Νεμπράσκα).

Τελικά ο Αντιπρόεδρος Μπάιντεν δεν «εξασφαλίσθηκε» ως παρουσία, ώστε να συμπαρευρεθεί και ο Βαγγέλης Βενιζέλος στην επικείμενη επίσκεψη Σαμαρά: αυτά έχει η ζωή!

Ας το σημειώσει, μην και τo αντιγράψει η πρωθυπουργική κουστωδία –καλύτερα δεν θα βρει εύκολα! «Εγκάρδια και φιλική συνομιλία για θέματα διμερούς ενδιαφέροντος», που επέτρεψε «να αποδειχθεί ο κεντρικός, στρατηγικός ρόλος της χώρας μας [καθώς και ότι] η Ελλάδα είναι σημαντικός παράγοντας ασφαλείας», με δεδομένο ότι «η περιοχή μας διέρχεται μια ιδιαίτερα δύσκολη περίοδο». Πώς θα μπορούσε κανείς να τα πει σωστότερα; Με δεδομένο ότι ο Αντώνης Σαμαράς κινδυνεύει τώρα να βρει μπροστά του στην Ουάσινγκτον ΚΑΙ Μακεδονικό ΚΑΙ νέα φάση Κυπριακού, πέραν δηλαδή από πολλή φιλολογία περί «μεταρρυθμίσεων» και περί ανάπτυξης, λίγη τέτοια Αβραμοπουλική διατύπωση μόνο καλό θα του έκανε…

Όμως, ας το σοβαρέψουμε λίγο: Όπως το ’μαθε στο πετσί του και ο Θόδωρος Πάγκαλος (όταν νόμισε ότι θα εκτελούσε εύκολα τον δημαρχιακό του αντίπαλο ως «κύριο Τίποτα» και έχασε μετά πολλών επαίνων), το πέρασμα του Δημήτρη Αβραμόπουλου από οπουδήποτε αφήνει πίσω «κάτι». Όσο κι αν ο ίδιος λειαίνει τις επιφάνειες. Δείτε πόσο δεν φεύγει από το προσκήνιο η υπόθεση των γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων/αποζημιώσεων, που την πήρε από τα χέρια του Μανώλη Γλέζου για να την αναγάγει σε εργαλείο διαπραγμάτευσης (μετά την μακρά υπερήφανη εγκατάλειψη, από Κωνσταντίνου Καραμανλή του Α΄ μέχρι Κώστα Σημίτη), ως ολιγόμηνος ΥΠΕΞ. Τώρα, στο Αμέρικα με τα πολλά μαγέρικα, ξύπνησε τη συζήτηση για επαναφορά στους εξοπλισμούς του Στρατού Ξηράς αμερικανικών αρμάτων Abrams μετά τις δεκαετίες (από Ευ. Αβέρωφ μέχρι Γιάννου) Γερμανικής μονοπώλησης δια των Leopard, αλλά και για πλατφόρμες άμυνας/επίθεσης στο Πολεμικό Ναυτικό με ελαφρά αντιτορπιλλικά τύπου Aegis/Spruance, αντί των φρεγατών ΜΕΚΟ.

Δεν είμαστε σε θέση να αξιολογήσουμε τι θα σήμαιναν αυτά τα στοιχεία εξοπλισμών (μεταχειρισμένα πλην δωρεάν, σύγχρονα πλην με αναγκαία βαριά συντήρηση), όμως δεν πρόκειται για απλά παιχνίδια. Αντίστοιχα, δεν είναι απλή συζήτηση καφενείου για συνταξιούχους ο προβληματισμός για την επανισορρόπηση των σχέσεων της Ελλάδας με την «Ευρώπη» (=το Βερολίνο, όση προσπάθεια κι αν καταβάλλουν οι Βρυξέλλες να πείσουν ότι κι αυτές υπάρχουν…) και με την υπερατλαντική δύναμη. Την οποία συζήτηση προς στιγμήν –ως ΥΠΕΞ– πήγαινε να κουβαλήσει, μόνος, ο Δημ. Αβραμόπουλος.

Μπορεί να γκρεμίζει αποτελεσματικότατα την καρδάρα με το γάλα ο πολύς Δημήτρης (έτσι, παλιότερα, έλεγε για τον Θόδωρο Πάγκαλο η Δήμητρα Λιάνη!), όπως με την διαβόητη τροπολογία που εισήγαγε προκειμένου να πετάει –κι αυτός, όταν του πήρε την θέση ΥΠΕΞ ο ΒΒ– με το Πρωθυπουργικό/Προεδρικό αεροπλανάκι. Όμως, άμαχος πληθυσμός δεν είναι.

 

Ο Αντώνης Παπαγιαννίδης είναι δημοσιογράφος.

 

 

x Ακολουθήστε το Andro στο Facebook

Button to top